Σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας ένα ποίημα που έγραψα πριν από αρκετά χρόνια. "Ξέμπαρκοι"!
Ξέμπαρκοι-ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΡΑΠΑΝΟΥ
Σαν ξέμπαρκοι ναύτες ξοδεύουμε χρόνια
Θαρρείς σφηνωμένοι στης λήθης τ’αλώνια
Παντιέρα η νιότη γοργά κυματίζει
Σκουριά το κορμί μας και πάχνη μυρίζει
Ποιο πρόσταγμα μοίρας μας έγνεψε όχι
Πουλιά τα όνειρά μας σε τρύπια απόχη
Ταξίδι αν πάμε ποιος τάχα το ξέρει
Μικραίνει η ζωή μας – λειψό αγιοκέρι
Και είναι οι πόθοι ακοίμητοι δράκοι
Για γάργαρο δίψασαν πάλι νεράκι
Για μας ένα ωραίο καράβι ζυγώνει
Της τρέλας ακούμε ξανά το κανόνι
