Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει την ποιήτρια Σπυριδούλα Γεωργοκίτσου. Η καλεσμένη μου γεννήθηκε, διαμένει κι εργάζεται στην Πρέβεζα. Σπούδασε Φιλολογία και τα τελευταία πέντε χρόνια διατηρεί Φιλολογικό Φροντιστήριο Μέσης Εκπαίδευσης. Παραδίδει ακόμη μαθήματα δημιουργικής γραφής σε μαθητές 6 έως 18 ετών. Ασχολείται με το ραδιόφωνο και παρουσιάζει τη λογοτεχνική εκπομπή "Αντιθέσεις" στη Δημοτική Ραδιοφωνία Πρέβεζας. Αρθρογραφεί σε εφημερίδες, ιστότοπους, λογοτεχνικά περιοδικά από την ηλικία των δεκαέξι ετών. Ποιήματα και πεζά της έχουν φιλοξενηθεί στον ηλεκτρονικό τύπο και σε συλλογικά έργα. Η πρώτη της ποιητική συλλογή, η οποία τιτλοφορείται "Αντιθέσεις", κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πηγή το 2019. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζει το δεύτερο ποιητικό της βιβλίο. Η ποίησή της είναι αφηγηματική, λυρική, ανθρωποκεντρική. Ο λόγος της είναι σμιλεμένος, παραστατικός, συγκινησιακά βαθύς. Ο ρυθμός του είναι γρήγορος, γεγονός που προσθέτει στην ένταση. Η πένα της εμπνέεται από τις σχέσεις , τον έρωτα, τις συμπληγάδες της κοινωνικής ζωής. Τα διαχρονικά έργα λογοτεχνίας κι οι δημιουργοί τους της δίνουν επίσης ερεθίσματα να συνδιαλεχτεί μαζί τους μέσω της συγγραφής. Θα δούμε τέσσερα μοναδικά ποιήματά της!
Από την ποιητική συλλογή "Αντιθέσεις" ,εκδόσεις Πηγή,2019
Τ' όνειρο
Τις νύχτες στο κρύο πεζοδρόμιο
σκορπίζω απλόχερα τ'όνειρα της ζωής μου.
Ξαπλώνω σ'ένα χαρτόκουτο
που χθες το βάπτισα σχεδία.
Εγώ,
σαν άμαθος οδηγός,
το κουμαντάρω
για να δαμάσει
τα άγρια κύματα των πεζοδρομίων.
Θα προσπεράσω τις Σειρήνες
και η Χάρυβδη δεν θα με δει.
Πυξίδα
να μ'οδηγεί,
δεν έχω.
Σαν χαμένος
ψάχνω να βρω στεριές ν'αράξω.
Ό,τι αντικρίζω μοιάζει σκληρό
και σαρκοφάγο.
Δαγκώνω τα χείλη
να'ναι αυτός ο πόνος εύχομαι ο μεγαλύτερος,
παρά από 'κείνον που μοιράζουν στο πέρας τους
οι άνθρωποι.
Βγαίνουν ο ήλιος
κι η φασαρία φουντώνει.
Τα μάτια ανοίγω.
Για λίγο ήρωας.
Σε ένα όνειρο
που έμοιαζε τόσο με την πραγματικότητα.
Για λίγο ήρωας.
Σε μια πραγματικότητα
που μ' όνειρο δεν μοιάζει.
Νεκρός Αύγουστος
Σ'έγδυνε το αυγουστιάτικο φεγγάρι,μάτια μου.
Το φως του,χορεύοντας ξεσκέπαζε κάθε σου βλέμμα.
Γυμνό σ'έφερνε μπροστά μου.
Μια λευκή ψυχή έτοιμη για εκμετάλλευση.
Εχθρός μας το ξημέρωμα.
Μας γείωνε.
Τα χάναμε όλα.
Όσα χτίζαμε τις νύχτες,
όσα έγραφα δειλά στη λευκή σου ψυχή.
Όσα το φεγγάρι μας έπειθε να νιώσουμε,
όσα η θάλασσα μας καλούσε να ζήσουμε.
Όσα το κόκκινο κρασί μας έταζε
κι όσα ο μαύρος ουρανός μας υποσχόταν.
Όσα η μισή φωτεινή μου ύπαρξη ονειρευόταν.
Τα πάντα.
Όλα.
Όλα όσα μας επέτρεπαν να ζούμε.
Πεθάναμε.
Ήμασταν-ήδη-νεκροί.
Ποιος είναι ζωντανός
όταν ζει μόνο τη νύχτα;
Ήμασταν ήδη νεκροί,μάτια μου.
Έκανα τόσα να μας αναστήσω.
Μα τον αγάπησες τον θάνατο.
Τον λάτρεψες τον δικό μας θάνατο.
Τον έφερες.
Για σένα που ρωτάς γιατί φεύγουν
Για τα σπίτια που 'γιναν συντρίμμια και χώμα.
Σκόνη που'φυγε για άλλους ουρανούς.
Για τις πατρίδες που σπαράζοντας έδωσαν εισιτήριο
για έξοδο, δίχως επιστροφή.
Για τους δρόμους που έχουν μεγάλες και βαθιές ρυτίδες,
απ'αυτές του πολέμου.
Για τους φίλους που δεν χωρούσαν σ'εκείνη τη βάρκα
κι επιβιβάστηκαν σ'άλλες.
Και δεν ξαναντάμωσαν.
Για το άπειρο.
Για το πουθενά.
Για την "Ευρώπη".
Για τα πράγματα που δεν χωρούσαν στην τσάντα,
στους ώμους,στις τσέπες
ή και για εκείνα που βυθίστηκαν σε ανοίκεια πελάγη.
Για τα χαμόγελα που πάγωσαν πιο πολύ
κι απ'τα σώματα.
Για τα μάτια που'κλειναν εσκεμμένα
να μην αντικρίσουν την καταστροφή.
Για τις στεριές τις αφιλόξενες που πνίγουν
όσα χέρια τους απλώνονται.
Γι'αυτό γεννήθηκε τούτο το ποίημα.
Γι'αυτό και για σένα.
Για σένα που ρωτάς γιατί φεύγουν.
Και για σένα που ρωτάς γιατί έρχονται.
Και για σένα που ψιθυρίζεις "Αφού ξέρουν..."
Για σένα που προσπερνάς και προσπερνάς
και προσπερνάς.
Για σένα που ξέχασες να είσαι αλληλέγγυος,
που ξέχασες να είσαι άνθρωπος.
Ανέκδοτο
Η Τζερελέ
Χθες αργά το απόγευμα,
ήρθε στο χωριό μας η Τζερελέ.
Γεμάτη
πλουμιστά κοσμήματα,
λαμπερά,
σαν προβολείς
να φωτίζουν το μέσα της.
Παράταιρη.
Σε έναν κόσμο ακόμη πιο παράταιρο,
-κι ακόμη ξένη έμοιαζε,
ακατόρθωτο-.
Κάθισε δίπλα μου
στο ξύλινο παγκάκι της πλατείας
που’ ξερε να σηκώνει τα βάσανα των ανθρώπων.
Σε’ κείνο που κάθε νιος
του τόπου
χάραζε στις πλάτες του
εν συντομία
όλη του τη ζωή.
Μου’ πιασε το χέρι
το ριζικό μου αναζητώντας.
Κι η Τζερελέ
μαύρισε πιότερο στην όψη.
Με κοίταξε στα μάτια,
βαθιά,
σαν ξίφος που διαπερνά
τους στρατιώτες στη μάχη
και τους νεκρώνει.
Νέκρωσα.
Δίχως να’ μαι στρατιώτης.
Ήμουν μονάχα άοπλη.
Έβαλε στην ανοιχτή μου παλάμη
ένα λευκό λουλούδι,
μου’ κλεισε σφιχτά το χέρι,
ώσπου εκείνο σφήνωσε μέσα
στα δάχτυλά μου
και είπε
«Με την μοίρα
δεν θα τα πας ποτέ καλά γιαβρί μου».
Σηκώθηκε
κι ανηφόρησε προς την Εκκλησιά.
Έκλεισα τα μάτια
κι ακουγόταν
οι ήχοι των χρυσαφικών της,
σαν σειρήνες
πλανεύτρες.
«Αχ Τζερελέ μου,
ποιος μόνιασε
με τον αιώνιο αντίπαλό του;
Σα να ζητάς στη ζωή
να τα βρει με τον θάνατο,
στο μαύρο με το άσπρο,
στην πίστη με την αναρχία.
Αχ Τζερελέ μου καημένη».
Άνοιξα τα μάτια.
Κοίταξα τον δρόμο προς την Εκκλησιά
κι η Τζερελέ είχε χαθεί.
Μονάχα ένα άσπρο λουλούδι
φαινόταν στην αυλή.
Ξάφνου ένα αεράκι
χτυπά την πλάση
κι οι ήχοι που’ βγαζε η Τζερελέ
βροντούν ξανά στ’ αυτιά μου.
Βιογραφικό σημείωμα
Η Σπυριδούλα Γεωργοκίτσου γεννήθηκε το 1992 στην Πρέβεζα όπου διαμένει μέχρι σήμερα. Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων με ειδίκευση στη Μεσαιωνική και Νέα ελληνική Φιλολογία. Το 2016 άνοιξε Φιλολογικό Φροντιστήριο Μέσης Εκπαίδευσης, διδάσκοντας όλα τα φιλολογικά μαθήματα, καθώς και καινοτόμα εκπαιδευτικά προγράμματα όπως αρχαία ελληνικά σε παιδιά από 4 ετών και ελληνικά ως ξένη γλώσσα. Παραδίδει μαθήματα δημιουργικής γραφής σε μαθητές 6 έως 18 ετών, με δεκάδες διακρίσεις σε Πανελλήνιους Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς. Αρθρογραφεί από τα 16 σε εφημερίδες – τοπικής και μη- εμβέλειας, blogs, λογοτεχνικά περιοδικά. Ασχολείται με το ραδιόφωνο από την ίδια ηλικία και από το 2014 βρίσκεται στην Δημοτική Ραδιοφωνία Πρέβεζας με την λογοτεχνική εκπομπή «Αντιθέσεις». Είναι ενεργός πολίτης της πόλης και συνδράμει εθελοντικά στην διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων του Δήμου. Με την συγγραφή ασχολείται από τα μαθητικά χρόνια, ποιήματά της καθώς και πεζά, έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικές ιστοσελίδες και έχουν συμπεριληφθεί σε ομαδικές ποιητικές εκδόσεις. Το 2019 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πηγή η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Αντιθέσεις».
Βρείτε την ποιητική συλλογή "Αντιθέσεις" της Σπυριδούλας Γεωργοκίτσου στον παρακάτω σύνδεσμο :
https://www.pigi.gr
