Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" θα σας παρουσιάσω την Κορνηλία Καδόγλου. Η φιλοξενούμενή μου σπούδασε Βιολογία στη Θεσσαλονίκη, συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην Πάτρα κι είναι υποψήφια διδάκτορας στο Τμήμα Ανώτατης Νοσηλευτικής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου στην Τρίπολη. Κατοικεί στην Καλαμάτα κι εργάζεται ως βιολόγος στο Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο. Μέχρι στιγμής έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, ενώ ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στον ηλεκτρονικό τύπο. Η ποίησή της κινείται στους δρόμους της σύγχρονης υπαρξιακής γραφής. Ο λόγος της είναι φρέσκος, αρμονικός, με πρωτότυπα σχήματα ,διάφανες εικόνες και γνήσια συναισθήματα. Ο ρυθμός του είναι γοργός, ασθματικός, με λιγοστά σημεία στίξης, γεγονός που καθιστά την πρόσληψη ιδεών εύληπτη. Θα δούμε εφτά αδημοσίευτα ποιήματα της ξεχωριστής αυτής λογοτεχνικής φωνής!
Το Ρ
Το ριζικό του μια ρήση
Ρέκβιεμ σε ράθυμες ράγες.
Οι ρίμες που ράγιζαν τους ρυθμούς ένα ραδιόφωνο ρημάδι
να ριγεί ρυθμικά την ραπισμένη του
ραχοκοκαλιά.
Τα ρόδα ρεκλάμα σε ένα ρεσιτάλ που ρίχτηκε στις ρωγμές.
Ρωτάς εάν έχει ρόδια η ροδιά;
Ρεβόλβερ τα ρήματα.
Ταξίδι..στην Γη
Σε συνάντησα στον ομφαλό της γης τυλιγμένο σε σπάργανα σιωπής.
Ανάμεσα στις ρωγμές των κρατήρων που διέσχιζαν το γέλιο σου.
Σε πολικούς αστέρες μετεωρίτες οι ώρες στα σκοτεινά βασίλεια που δάμαζαν κάθε σκέψη.
Αποφλοιωμένες οι θάλασσες έγλυφαν τις στεριές η Σελήνη γονάτισε σαν απάντησε την λεπίδα στο βλέμμα σου.
Δειλίας Ανάστημα
Στους υψηλούς λεπτούς μίσχους που κάποτε καθόσουν και αγνάντευες το πέλαγος έχουν μετοικήσει
πυκνά αναρριχητικά φυτά που έρπουν μόλις δουν κάποιον άνθρωπο να περνά.
Ανασαίνουν και αυτά παρέα με τα γέρικα αρμυρίκια της όχθης.
Ξαπλώνω δίπλα τους να ακούσω πώς συζητούν για τους δειλούς του Έρωτα μα κάθε τόσο τινάζεται
το σώμα μου από δυνατές σουρβιές.
Διαμαρτύρονται στους περαστικούς απελευθερώνοντας κόκκους σκόνης και ύστερα χιλιάδες τινάγματα γύρης
σαν σωριασμένες δικαιολογίες.
Κάτι βραδιές ορθώνονται θεριεύουν νομίζεις θέλουν να ξεριζωθούν καταλαβαίνουν πως θα βρέξει αδημονούν να
ξεπλύνουν ό,τι απέμεινε πάνω τους από τις παραφυάδες των υποσχέσεων.
Το όνειρο
Ξόδεψα όλη μου την ζωή για να βρω το Όνειρο.
Διέσχισα Ωκεανούς από χιλιάδες μάτια.
Και τις στεριές περπάτησα από άκρη σε άκρη.
Η έρημος ζεστή φιλόξενη μα γρήγορα την βαρέθηκα.
Η Δύση είχε βουή πολυκοσμία και θλίψη.
Δάντες ευγενείς κομπάρσους και γραφιάδες
θαυματοποιοί προφήτες..
Πού είναι το Όνειρο??
Απάντηση δεν πήρα.
Όμως κάποιες φορές που κοιτώ τις μανάδες τους ψαράδες
τα παιδιά στις αλάνες τα αστέρια ελπίζω.
και όταν ακούω
τον ήχο της καμπάνας το κλάμα και την βροχή αγαλλιάζει
το μέσα μου.
Το όνειρο δεν το βρήκα
βρήκα όμως τον εαυτό μου.
Γίνε Άνθρωπος.
Σαν φωτεινή επιγραφή στα σκοτάδια μου.
Η μεταμόρφωση
Είχε πάντα κοντά του την απουσία της επιβίωση σε καμένο βράχο.
Ψάρι σε βίαια ύδατα να αντιμάχεται τις παλίρροιες.
Ο τελευταίος στο κοπάδι ανώριμος και μόνος λαχταρά να ιππεύσει το Φως.
Κρύσταλλος... να αντανακλά χιλιάδες ακτίνες εκεί στον καμένο βράχο μεσοπέλαγα ένα ολοκαύτωμα
η μεταμόρφωσή του.
Θραύσματα διακτινίζονται παντού γιορτή από μετεωρίτες.
Για μια στιγμή μόνο να βγει από τα λέπια του για να την απαντήσει.
Εκείνη που κάλπαζε στις τροχιές των αστεριών ξοδεύοντας το οξυγόνο του.
Η ταπετσαρία
Ταπετσαρία με
φόντο θάλασσα να
θυμίζει εκείνον τον προδομένο Ιούνη
που πάλευε μαζί μου σαν θηρίο.
Χαμένος και διψασμένος ενώ με ξέβραζε σαν σάπιο φύκι.
Ξέπλενε η αρμύρα με μαεστρία ό,τι κράταγα με νύχια και με δόντια.
Τις βραδιές που αντάριαζε το μέσα μου πελώρια αφρισμένα κύματα σκάγανε στους τοίχους.
Εκεί ακριβώς που ήταν το παράθυρο...
λες και ήθελε και αυτή μαζί με μένα
να δώσει ένα σάλτο
να ενωθεί με την θάλασσα.
Βιασύνη
Ήθελες να δρασκελίζεις τον ουρανό δεν σου έφταναν της Άνοιξης τα χάδια.
Στα σαλεμένα βράδια της ξήλωνες αναμνήσεις.
Τώρα που θέριεψαν τα κύματα τι τάχα μνημονεύεις;
Τα καλοκαίρια
κάλπασαν
περίσσεψαν οι μπόρες
και εγώ μετρώ τις ξιπασμένες ώρες να τρέχουνε ξοπίσω σου αράδες.
Σεργιάνι στα μάτια σου.
Βιογραφικό σημείωμα
Ονομάζομαι Κορνηλία Καδόγλου. Ζω και εργάζομαι ως Βιολόγος στο Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Καλαμάτας. Η αγάπη μου για την επιστήμη με οδήγησε στην Βιολογία. Απόφοιτη του Τμήματος Βιολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης, κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος από το Τμήμα Βιολογίας Πατρών και προσφάτως υποψήφια διδάκτορας στο Τμήμα Ανώτατης Νοσηλευτικής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου στην Τρίπολη. Το 2011 εκδόθηκε η πρώτη μου ποιητική συλλογή με τίτλο: «Οι πινελιές της νιότης» ενώ τον Αύγουστο του 2023 ακολούθησε και η δεύτερη ποιητική μου συλλογή με τίτλο «Μόριμος, ο πένθιμος επισκέπτης του θέρους. Μητέρα ενός μικρού αγοριού ισορροπώ στην κόψη του χρόνου τα όνειρα με τις σκέψεις μου.
