Η Ελίνα Σταμπουλή είναι μια νέα συγγραφέας και ποιήτρια. Έχει σπουδάσει μουσική κι έχει παρακολουθήσει διάφορα καλλιτεχνικά σεμινάρια. Γράφει ποιήματα, στίχους, διηγήματα και παραμύθια. Έχει βραβευθεί σε πολλούς λoγοτεχνικούς διαγωνισμούς και έργα της έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικά βιβλία. Θα δούμε εννέα ποιήματά της κι εφτά χαϊκού. Στην ποίησή της θα δούμε επιρροές από το δημοτικό τραγούδι και από το παραμύθι,θα διακρίνουμε όμως και τη σύγχρονη προσωπική της ματιά. Ας ταξιδέψουμε στον δημιουργικό της κόσμο!
Εγώ και η σκέψη μου
-Αντέχεις;
Περισσότερα απ' όσα νομίζω!
-Φοβάσαι;
Το φωνάζει η απόκοσμη φωνή μου!
-Σ' ακούει κανείς;
Εσύ! Σκέψη. που τα πάντα ορίζεις!
-Πώς;
Με επιλογές που γνωρίζεις πως θα διαβώ!
- Ποιος στο είπε;
Κανείς! Είναι γραμμένα από παλιά.
-Από ποιους;
Απ' όσους πάλεψαν και βγήκαν νικητές.
-Από τι;
Από τις κρυφές τους μάχες.
-Γιατί;
Γιατί ο δρόμος δεν έχει επιστροφή
η ρόδα κυλάει μπροστά ,
η άσφαλτος μένει πίσω.
Η καυτή αντηλιά,
πάνω της καθρεφτίζει ,
το μονόδρομο του αύριο.
- Μόνη;
Μαζί! Εγώ και εσύ!
Το ποίημα αυτό έχει συμπεριληφθεί στην 3η συλλογική ποιητική συλλογή των εκδόσεων Διάνυσμα.
Ο γερο -ψαράς
Παρέα έχω το πέλαγο που απλώνεται μπροστά μου
και μάνα γη στα σώθηκα είναι η μοναξιά μου.
Στην πλάτη μου βαραίνουνε χρόνια πολλά, αιώνια
όχι δικά μου μα του γέροντα αρχαίου Ποσειδώνα.
Στους βράχους που σαστίζουνε απ' το μεγάλο κύμα,
απάντηση απ' τη σοφία σου Θεέ του ωκεανού δεν είδα.
Μέρες που φύγαν πίσω μου και λίγες που μένουν μπρος μου
ψιλή κουβέντα πιάσανε μαζί και ο λογισμός μου.
Θεριό ανήμερο ήμουνα και έστυβα την πέτρα
με το ζουμί που έβγαινε γέμιζα τη φαρέτρα.
Με σαϊτιές χωράτευα όλα τα άγρια πάθη,
σε λάγνα μάτια βούλιαξα, στου έρωτα τα βάθη.
Μα τώρα του απολογισμού που έφτασε η ώρα
οι αναμνήσεις πέλαγα, αρχίνησαν την μπόρα.
Ξινίσανε οι έρωτες, κοπάσανε τα πάθη
άδειασε η φαρέτρα μου, η δύναμη εμαράθη.
Κουράστηκα βαρέθηκα από τη βιοπάλη
το νιάνιαρο μέσα μου ρωτά ,φωνή έχει μεγάλη.
Είμαι αυτό που ήθελα ή που άλλοι μ' ορμηνέψαν;
Τάχα είμαι χαρούμενος ή οι φόβοι με μαγέψαν.
Ποιος πλάνεψε τα όνειρα που είχα στην ψυχή μου;
Παλεύω να σώσω ότι μπορώ στο έβγα της ζωής μου.
Στης θάλασσας το κύλισμα ακούω την φωνή σου
το φεγγαρόφως πρόδωσε στη λάμψη του, τη μορφή σου.
Ξέρω πως έχουνε πολλοί , πάνω σου ακουμπήσει
στεναγμούς και δάκρυα που έχουνε κυλήσει.
Άντε λοιπόν και έφτασα πάλι μες το λιμάνι
άντε βρε γέροντα Θεέ για κάνε μου τη χάρη.
Πες μου αν τα κατάφερα την ύλη μου να σώσω
ελεύθερο πνεύμα, φωτεινό, να σου την παραδώσω.
Το ποίημα αυτό έχει λάβει έπαινο στο ΣΤ' Πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης Καισάριος Δαπόντες
Ταξίδι στους αιώνες
Ζωή μου που άστραψες στην άβυσσο του ερχομού σου.
Ζωή που πλάνεψες μες τα βαθιά νερά του ονείρου σου.
Προσπάθησε να σώσεις την ύλη σου.
Καν' την λάγνα φύση
τους γύρω φόβους σου να μαγέψεις.
Κάν' την πνεύμα,
ποτέ σε φυλακή μην πέσεις.
Μον' να γυρνάς ελεύθερη
στο άπειρο της ύπαρξής σου.
Γιατί η Χάρυβδη του μαύρου χάους
κι εσέ προσμένει ,
τη λάμψη σου αυτή να πάρει,
εξόριστη τα κάτεργα της σκοτεινιάς να σε στείλει.
Ιδρωκοπώντας άμοιρη και άυλη.
Ξανά το φώς σου ν' ανατείλει να προσμένεις,
Μες το ταξίδι των φριχτών αιώνων σου, μονάχη!
Το ποίημα αυτό έχει συμπεριληφθεί σε συλλογική ποιητική συλλογή των εκδόσεων Διάνυσμα.
Έλα
Έλα αγάπησέ με
άγονη διψασμένη γη
που περιμένει.
Σα μια αγάπη καινούρια
αγάπησέ με.
Το χέρι ρόζιασε, η καρδιά λαχταρά.
Έλα
Τελειώνει το ταξίδι λεν'
Δεν τα μπορώ τα τελέματα.
Μ΄ αρέσουν οι αρχές.
Και αν οι γύρω φωνάζουν
πως το αδύνατο δεν είναι δυνατό.
Τι λες;
Έλα βιάσου
Θεμέλιο να βάλουμε στο “Πάντα”
της αγάπης το “Μαζί”.
Μόνοι εγώ και εσύ
στου τελευταίου ταξιδιού μας την αρχή.
Μικρή υποψία
Πόσο πονά
μία μικρή υποψία
διάφανη πεταλούδα
που πετά στον αέρα
και σε διαπερνά;
Δευτερόλεπτα,
φλερτάρουν το άπειρο.
Δε περνούν.
Νομίζεις...
πως έχεις χρόνο για αυτό
που δεν έβλεπες τόσο καιρό.
Αυτό που σε κοροϊδεύει
μες τα μάτια σου.
Η ύπαρξή σου ,ταμένη
σταγόνα από αυτές που πεθαίνουν
στο χορό του ήλιου με τον ωκεανό.
Σέρνεις το βήμα σου,
λυγίζεις ένα χαμόγελο,
μη δουν οι άλλοι
μην καταλάβουν.
Πως
Μία μόνο, μικρή υποψία ,
πετά στον αέρα διάφανη πεταλούδα
και σε διαπερνά.
Επέτειος
Ημέρες βασανιστικά αργές
Στιγμές αιώνες
Στάλες που δε θέλουν να πέσουν.
Το βλέμμα ατενίζει τους φόβους,
το σώμα μετράει τις πληγές.
Οι σκέψεις ιέρειες που στήνουν χορό
σε αναδρομής μυσταγωγία,
αγωνιούν απεγνωσμένα
να ξορκίσουν τις αναμνήσεις
Ανέλπιδη δεύτερη ευκαιρία
στους δρόμους της επιλεγμένης ευτυχίας
που έγινε στάση ζωής.
Έτσι αποφάσισες τους φόβους να ξορκίσεις
κι αν το σώμα μετρά
αόρατες πληγές
το γιατρικό του χρόνου περιμένεις
σε απύθμενες διαδρομές
να σε οδηγήσει στο συμπέρασμα της
σωστής επιλογής.
Κι αν το μικρό παιδί στη γωνιά μαλωμένο
χωρίς το αίτιο της τιμωρίας υπαρκτό
ρώτα
πάλεψες για το σωστό θέλω;
Τι θα πεις;
Είσαι γιατί αυτόνομα υπάρχεις
ή γιατί άβουλα ταυτίστηκες;
Ανατολή
Προτιμώ την Ανατολή
Προβάλει στο ακρούρανο
σκανταλιάρα
γιομάτη χαμόγελα.
Χαρίζει ευκαιρίες
στα κουρασμένα χαμόγελα,
στις άυπνες υποσχέσεις του “θα”.
Η λάμψη της
δίνει χαστούκι στη μοναξιά.
Φως, ζεστασιά, χάδι,
στα σκοτεινά φυλλοκάρδια.
Το ποίημα αυτό έχει συμπεριληφθεί στο καλλιτεχνικό ημερολόγιο του 2019 τοβιβλίο.net
Πόλεμος ηρωικός
Παλεύω ,να σώσω ότι μπορώ
στο νήμα του τέλους πριν βρεθώ.
'Έτοιμη για πόλεμο ηρωικό
με φαρέτρα γεμάτη από Θεό.
Το βλέμμα μου ο πόνος το κυβερνά
τη μάταιη προσπάθεια που αγωνιά.
Η ελπίδα ώθηση μου δίνει μπροστά
τα πόδια μου θέλει να βγάλουν φτερά.
“Μπορείς να διαβείς το δρόμο της Αρετής”
λέει ο Λογισμός μου , “μη φοβηθείς”.
Κι αν απ' τ' αγκάθι του πόνου τρυπηθείς
φωνάζει το Αύριο “μην παραιτηθείς”.
Οι μάχες δεν φέρνουν, το ξέρω, χαρά.
Στο πεδίο των πεσόντων το αίμα κυλά
Μα ο ήρωας με ανάσα που ξεψυχά
ψιθυρίζει “ πίστεψε στα όνειρα”.
Η ζωή είναι αέναη μάχη.
με βραβείο χαρμολύπης σε όποιον τη μάθει.
Άτρομη στέκω, παρούσα απ' την αρχή,
για ένα μέλλον που 'χει από πριν, λαβωθεί.
Το ποίημα αυτό έχει συμπεριληφθεί στην 3η συλλογική ποιητική συλλογή των εκδόσεων Διάνυσμα.
Η ερωμένη του τέλους
Η μαλώτρα αλήθεια στήνει χορό.
Τις συνέπειες των λόγων της
πώς να δεχτώ;
Ματαιωμένη στέκω, μπρος σε πόθους ευσεβείς.
Η πίκρα, μάνα αυστηρή ψιθυρίζει
«έτσι θα μεγαλώσεις»!
Είχα, νόμιζα, όσα ήθελα και λαχταρούσα.
Μα της αγάπης τα «θέλω» ήταν μοναχικά.
Ήταν η ανάγκη μου, «αλήθεια» δική του;
Στο νου όλα φαντάζουν ,απατηλά.
Απ’ τα μάτια μόνο δάκρυα κυλάνε,
Φόρο τιμής αφήνουν στα όνειρα
που στον αέρα , σκορπάνε.
Ποια είναι η αλήθεια;
Ποιο είναι το ψέμα;
Στα μάταια του κόσμου είναι όλα κρυμμένα.
Στέκω μόνη στην αρχή του δρόμου.
Στου φόβου την πνοή, σα καλαμιά λυγάω.
Ρούχα βαριά το πένθος φοράω.
Κάθε καμπάνα που χτυπά ,
του μυαλού τις ηδονές πλησιάζει,
η αύρα του τέλους όμως,
είναι εδώ , με τρομάζει.
Αχ Ζωή γιατί είσαι γλυκόπικρη;
Του ολάνθιστου κήπου σου τη χαρά,
πώς θα γευτώ;
Διάσημη πλανεύτρα της μοναξιάς μου.
Όμορφη μου εσύ, λατρεία της ψυχής μου.
Ξεδιάντροπη ερωμένη ,τώρα ,του τέλους.
Εσύ Ζωή!
Χαϊκού
Πείσμα και θάρρος
μες τη μέση του βράχου
πεύκο φυτρώνει.
*
Υφαίνει η πάχνη
κορδέλες που χορεύουν
μαύρα ψαρόνια.
*
Το πεφταστέρι
τυφλώνει το αύριο,
άφαντο είναι.
*
Λάγνα σώματα
μελένιες οι αγκαλιές
σύννεφα περνούν.
*
Κέντησα ένα
μύθο στα όνειρά μου
ξημέρωσε πια .
*
Σοφία σκορπίζει
μονάχος στην πλατεία
ο γερο πλάτανος
*
Αγάπης αιδώς
στου λιβαδιού απλωσιά
οι παπαρούνες.
Βιογραφικό σημείωμα
Η Ελίνα Σταμπουλή έχει κάνει σπουδές, στην ευρωπαϊκή, την βυζαντινή μουσική και έχει ολοκληρώσει τον επαγγελματικό μετεκπαιδευτικό κύκλο του Carl Orff. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής. Διδάσκει μουσικοκινητική αγωγή σε χώρους δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία, μουσικές σχολές και πολιτιστικούς φορείς,βυζαντινή μουσική προπαιδεία καθώς και δημιουργική γραφή σε παιδιά πρωτοσχολικής ηλικίας. Ασχολείται με τη συγγραφή, με συμμετοχή σε λογοτεχνικά blogs και ομαδικές συλλογές ποίησης και διηγημάτων. Ποιήματα, παραμύθια και διηγήματά της, έχουν λάβει διακρίσεις και βραβεία σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.
Συγγραφικό έργο:
Λυκόφως, 2020 Φεβρωνία Παραφωνία : Μια φασαριόζα μαγισσούλα / Ελίνα Σταμπουλή •παραμύθι- εικονογράφηση Δήμητρα Πέππα.
Εκδόσεις iWrite, 2019. Συλλογικό έργο. Εικοσιοκτώ λόγοι για να πεθάνεις : Αυτοτελείς ιστορίες από το Tabula Rasa
Εκδόσεις iWrite, 2019. “Ο θησαυρός του Αλή Μπαμπά“ Είκοσι δύο παρωδίες εμπνευσμένες από κλασικά παραμύθια -από το Tabula Rasa
Συμπαντικές διαδρομές (2019): Συλλογικό έργο. “Μυθικά πλάσματα“ : Η πρώτη ανθολογία Ελληνικού διηγήματος με μυθικά πλάσματα
Συμπαντικές διαδρομές (2019): Συλλογικό έργο. «Στοιχειωμένος: Ανθολογία Ελληνικού Διηγήματος με Φαντάσματα»
Νέα Διάσταση (2018) Συλλογικό έργο. Σύγχρονη ανθολογία τηςνέας ελληνικής ποίησης
Αέναον (2017) Συλλογικό έργο .Γλυπτών παλιννόστησις: Πανελλήνια ποιητική συλλογή για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα
Συμπαντικές διαδρομές(2017): Συλλογικό έργο. ”Δώσε κλώτσο να γυρίσει” -Συλλογή ελληνικού παραμυθιού
Διάνυσμα, 2016 & 2017. : Συλλογικά έργα.3η και 4η Ομαδική ποιητική συλλογή
“
