Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" υποδέχομαι τον λογοτέχνη Κωστή Δερμιτζάκη. Ο καλεσμένος μου γεννήθηκε στην Επισκοπή Ιεράπετρας. Σπούδασε Φαρμακευτική στο Παλέρμο της Ιταλίας. Ζει κι εργάζεται στην Ιεράπετρα. Στη γενέτειρά του έχει διατελέσει Νομαρχιακός και Δημοτικός Σύμβουλος, Αντιδήμαρχος ,καθώς και βουλευτής Λασιθίου το διάστημα 2012-2015. Η λογοτεχνία μπήκε ενεργά στη ζωή του από τα πρώτα του γυμνασιακά χρόνια ,όπου ο ίδιος άρχισε να γράφει ποίηση και διηγήματα. Έχει εκδώσει δύο συλλογές ποιημάτων και μία διηγημάτων. Πολλά του έργα τιμήθηκαν με βραβεύσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ήταν στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού "Γεραπετρίτικη Απόπειρα" και των εφημερίδων "Ανατολική Κρήτη" και "Ενότητα". Παρουσίαζε εκπομπή για την ελληνική ποίηση στον Ραδιοφωνικό Σταθμό Ανατολικής Κρήτης. Η ποίησή του είναι στοχαστική, υπαρξιακή, φιλοσοφική. Ο λόγος του είναι πλούσιος, υπαινικτικός, στιβαρός, βαθύς. Τον απασχολούν η πορεία στο θαύμα της ζωής, το ανθρωπιστικό όραμα,το σκάψιμο του εαυτού για ν' ατενίσει τις αλήθειες του. Θα ταξιδέψουμε με δέκα υπέροχα ποιήματά του!
ΕΥΦΥΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Επινοώντας ευφυείς προσποιήσεις
ελιγμούς δύσκολους.
Αγρίμι άυλο
διαφεύγεις ολοένα
από αρχαία ψηφιδωτά από μετώπες ναών
απ’ τη νάρκη.
Επιδιώκεις την κίνηση
εισχωρείς σ’εκδοχές απροσμέτρητες
σ’ανεξερεύνητα βάθη και ύψη.
Ασύλληπτο πάντα.
Πάντα άτρωτο κι όταν ακόμα λαβώνεσαι.
Παιδί της ανάγκης. Παιδί της αντίστασης.
Παιδί της φύσης.
Τεκνοποιείς την αναγκαία μετουσίωση
των χαμένων ονείρων
Επαναφέρεις την χαμένη αρμονία των ήχων
τη θεσπέσια μουσική του δάσους.
Συνομιλείς φιλικά με τα δένδρα το νερό και το χώμα
μετεξελίσσεται
αντέχεις στις πιέσεις των ορατών οριζόντων
στις διαθλάσεις τις άπειρες
αφήνεις την οσμή σου στις πέτρες ίχνος ανεξίτηλο
για τους ιχνηλάτες του μέλλοντος
οσμή βοτάνων και χόρτων αμόλυντων
οσμή πνοής ζώσας αιώνιας.
ΣΗΜΕΙΟΝ ΖΩΗΣ
Κατηφορίζει απ’τα ουράνια υψίπεδα.
Προσφεύγει στις αρχέγονες πηγές
εξοπλίζεται.
Είναι έτοιμος.
Απλός.
Κατεβαίνει τους πανύψηλους βράχους.
Περπατά αόρατος
στις απύθμενες πύλες
στις σκιές των αγαλμάτων στοχάζεται.
Μόνος ανακαλύπτει
τους αρχαίους ιχνηλάτες
την αρχαία πορεία ακολουθώντας.
Πάντα ρει.
Γνωρίζει τους σημαντικούς εργάτες
τους αναζητητές των αδιάβρωτων λόγων
συλλαμβάνει τους νέους φθόγγους
συναρμολογεί τους νέους ήχους.
Ο εγκέφαλός του διάπυρος
περιφέρεται πότε σε μονοπάτια δαιδαλώδη
πότε διαγράφοντας τέλειους κύκλους
πότε εισχωρώντας σε διακλαδώσεις άπειρες
συνεχώς κινούμενος.
Διεισδύει στις χοάνες των πόλεων
σε υπόγειες σήραγγες
σε τρομακτικές εκδοχές.
Πληγώνεται βάναυσα
περιθάλπεται
τριγυρίζει ημίγυμνος με πληγές ανοικτές
ώσπου ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ανιστόρητοι αφέτες
τον συλλαμβάνουν
εκεί στο ίδιο πάντα μαγικό σημείο.
Το σημείο εκκίνησης.
ΟΝΕΙΡΟ
Οραματίζομαι μια ξέφρενη πορεία
γεμάτη δυναμισμό,μεγαλεπήβολα σχέδια,
ταξίδια σε ομόκεντρους κύκλους,
επιδοκιμασίες,θριάμβους,
ίχνη ανεξίτηλα για μελλοντικούς οδοιπόρους,
επιδράσεις θετικές προς όλους,
τις νεκρές πολιτείες να ζωντανεύουν.
Όμως σχεδόν άθελά μου επιστρέφω
σ’ένα κακοτράχαλο μονοπάτι ανάμεσα στα βουνά
αγγίζω τους μικρούς θάμνους,το θυμάρι,τη μυρτιά
ακουμπώ τους βράχους,τις πέτρες.
Ξαναζωντανεύουν χαμένες αισθήσεις.
Σύντροφοι μυημένοι στις ορεινές διαδρομές με συνοδεύουν
είναι ατημέλητοι,σιωπηλοί,αινιγματικοί
όμως είναι δυνατοί αντιστέκονται
κόντρα στο χρόνο,στη φθορά.
Σηκώθηκαν από τις θέσεις τους
εγκατάλειψαν τις πολυτελείς αίθουσες συνεδριάσεων
και μ’ακολούθησαν.
Τα εξαίσιά τους ενδύματα ξεσκίστηκαν στα ξερολίθαρα
απώλεσαν τα υποδήματα, έμειναν ξυπόλητοι
απώλεσαν την υψηλή αίγλη
τη σίγουρη προοπτική
μαζί με τις γενιές που πέρασαν
κι αυτές που θα’ρθουν
θα συναντηθούμε στους ωκεανούς της σιωπής
σε ώρες χαράς και γλεντιού
θα μετατρέψουμε τη θλίψη μαζί
με ρακένδυτους κουρασμένους μετανάστες.
Δημιουργείται μια νέα χώρα
μια άλλη πραγματικότητα
εδώ τα παιδιά είναι χορτάτα
τα παιδιά εδώ δεν πυροβολούνται
τα παιδιά εδώ δεν κλαίνε
τα παιδιά γελάνε και παίζουν ανέμελα
οι νεκροί χορευτές ζωντανεύουν
μέγα γλέντι στο παλιό μονοπάτι
στη φωτεινή γραμμή που προεκτείνεται
στο ΑΠΕΙΡΟ.
ΤΑΞΙΔΕΥΤΡΙΑ
Στροβιλιζόμενη.
Εκπέμποντας διαρκή σήματα ζωής.
Αμφισβητώντας τα πάντα.
Διεισδύοντας στις άπειρες όψεις.
Γρατζουνώντας σαν γάτα γρανιτένιες επιφάνειες
να σκάψεις
να ιδείς.
Επανερχόμενη στην αφετηρία
εκτοξεύοντας μηνύματα.
Εναλλασσόμενη διαρκώς.
Άοπλη πάντα.
Δυνατή και συνάμα αδύνατη.
Αενάως κινούμενη.
Ταξιδεύτρια.
Αποτυπώνεις τα χνάρια σου.
Παίρνεις θεϊκές διαστάσεις.
Υπάρχεις.
ΠΟΡΕΙΑ
Τι ήταν αυτό που έψαχνε
αγωνιωδώς επί σειρά αιώνων
τόσο απλό μα τόσο μέγιστο
επιμελώς κρυμμένο στις συναθροίσεις
στις αγορές,στις σειρές αναμονής
μπροστά στις πόρτες με τους κόκκινους σταυρούς
μπροστά στους υπαλλήλους των ανέκφραστων γιασέδων
αντί να αφαιρεί,προσέθετε συνεχώς
ανακατώνοντας σκέψεις και συναισθήματα
όμορφες και πικρές στιγμές
τριγυρίζοντας ανάμεσα σε αρχαίους κίονες
μελετώντας αρχαία χνάρια
μελετώντας το χώμα,τον αέρα,το νερό,
τα δέντρα,τα ζώα,τα πουλιά.
Αργόσχολοι ντελάληδες και στοχαστές του ονείρου
τον ακολούθησαν στις πορείες
στις ιλιγγιώδεις περιστροφές
στις ατέλειωτες περιπλανήσεις
φορές-φορές ακούγονταν έπαινοι,βρυχηθμοί λιονταριών
η φωνή του κόσμου,η φωνή του πνιγμένη στους θορύβους.
Τι ήταν λοιπόν αυτό το τόσο σημαντικό
που έψαχνε τις νύχτες με το ένα πόδι στον ουρανό
και το άλλο στη γη
μικρός πανέμορφος
καθώς φούντωνε μέσα του η αγάπη
για τούτο τον κόσμο το δικό του
καθώς έκλαιγε και γελούσε
ενώ έκλεινε ο κύκλος της λύπης και της χαράς.
Μονολογώντας αναχωρεί κι επιστρέφει
στα μονοπάτια μας περπάτησε η χαρά
η ματιά του πόθου και του έρωτα
η πανέμορφη κόρη της νιότης
τα μούσκλα μας φουσκώσανε
στις ανηφοριές,στα ξερολίθαρα,στους απάτητους βράχους
τα πόδια μας πληγώθηκαν στους ασπαλάθους, σε κοφτερά χαράκια.
Βλοσυροί χαλκιάδες μαυρισμένοι από την αιθάλη
Σε κρύπτες μυστικές κρυφά μέρα και νύχτα μαστορεύουν
Τα ιερά σύνεργα της δουλειάς μας.
Μ’ αυτά ξεχερσώσαμε τη γη
Φυτέψαμε ελιές και κλήματα.
Έτσι πορευόμαστε.
Ζωή και θάνατος, θάνατος και ζωή.
Δεν μας φθάνει ο καιρός.
Δεν χορτάσαμε το καλό λιάτικο κρασί και το ψωμί.
Συμπιέζεται ο χρόνος
Σ’ ερωτικά λιβάδια κυλιστήκαμε
με τις γυναίκες μας που έρχονται από πολύ μακριά
γεμάτες καλοσύνη κι αγάπη
γυναίκες ζυμωμένες με τη στοργή
με το βλέμμα γεμάτο πόθο και γλύκα.
Μια ευχή και μια κατάρα συνάμα τον συνοδεύουν:
«να μην ριζώσεις ποτέ!
Ποτέ να μην πεις είμαι καλά, πως βολεύτηκα»
Σ’αυτή τη γη,
σ’ αυτή τη χώρα,
σ’αυτό τον ουρανό
να νιώθει ότι στο τέλος
ξεκινάει
ένα καινούργιο ταξίδι
να ονειρεύεται
να’ναι λεύτερος.
ΠΑΤΕΡΑΣ
Πατέρας μου ήταν ο ΝΙΚΟΛΑΣ,
ούτε Νίκος,ούτε Νικολής.
Αινιγματικά χαμόγελα
μάτια που βγάζανε φωτιά και γλύκα
κατακτητής που αλυσοδέθηκες με τα ζυγάλετρα
και αετός που κουβαλάς αιώνια πίκρα.
Παρατηρητής απλός σ’ένα τρελό ξεφάντωμα του νου
ή πρωταγωνιστής μ’αγριεμένη όψη,
χρόνια πολλά ανεβοκατέβαινες
στις κορυφές του μαγικού βουνού,
αιώνες τώρα ακροβατείς στου μαχαιριού την κόψη.
Πώς να στολίσω τη θαμπή,μυστήρια μορφή με γιασεμιά
μ’αγριολούλουδα κομμένα από παρθένες
πώς να σε ντύσω με χρώματα ουράνια γιορτινά
κι οι μνήμες να’ρθουνε να σε κυκλώσουνε ζωντανεμένες.
Δεν βρήκα χρόνο ούτε χώρο ικανό
για να χορέψουμε μαζί εξαϋλωμένοι
ούτε την τόλμη να σκύψω να σ’αφουγκραστώ
κάποια βραδιά στ’αλώνια μαγεμένη
να ζωντανέψω μια ουράνια μυσταγωγία
καθώς σου άξιζε, καθώς θα το 'θελες κι εσύ
να ανατρέψω την αρχαία προφητεία
που προμηνούσε θάνατο και καταστροφή.
Όλο το λάθος απάνω μου,δικό μου
Δεν ωφελεί να πω μ’είχαν τυλίξει με πλοκάμια
βολικά στριφογυρίζοντας στο λήθαργό μου
βολικά τυλιγόμουνα στην νιότης τα υφάδια.
Τώρα επιστρέφω ξανά πίσω,φεύγω από τους τάφους
μες στα περβόλια ξεδιψώ στις βρυσομάνες
ανοίγω μονοπάτια μες στις πικροδάφνες και τους βάτους
ανασαίνω ανηφορίζοντας μυρωδιές από αχιβάδες.
Ώσπου να ζω θα’μαστε πάντα συντροφιά
πάντα γλυκιά παρέα η θύμησή σου
τα ροζιασμένα χέρια σου,η μορφή σου ουράνια ζωγραφιά
κι εκείνη η διφορούμενη κουβέντα η στερνή σου.
Έφυγες καβαλάρης φωτοστεφανωμένος
εξανεμίστηκες παλικαρίσια μέσα στου χρόνου τη ρωγμή.
Να’σουν χαρούμενος ή πικραμένος;
Στα χρόνια σου τα υστερικά είναι γραμμένο όπως πάντα
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και ΤΙΜΗ.
ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ
Τιθασεύτηκα
σε απίθανα σχήματα
σ’ απειροελάχιστα μόρια
στις γραμμές του ορίζοντα
στους ξερούς βράχους
σε μνημεία κινούμενα
σε μνημεία που γίνανε φως
σ’ ισκιερά περιβόλια
στις φωλιές των πουλιών
σ’ ένα ιστιοφόρο που σκίζει τη θάλασσα
σε ίχνη ανεξίτηλα αρχαίων λαών
σ’ ένα νησάκι των νότιων πελάγων
στου κέρδους π’ ακουμπάνε τη θάλασσα
στην καυτή άμμο, στ’ Αυγουστιάτικο φεγγάρι.
Είμαι μαζί σας
ταξιδευτής με αποσκευές που βαραίνουν
είμαι μαζί σας
χωμένος στις αμμουδερές παραλίες.
Ένα παιδί ζυμωμένο με άμμο αρμύρα και θάλασσα.
Ένα παιδί ψημένο στα καμίνια του Νότου.
Κάποιο υπέροχο φως έρχεται ανακατεύοντας
αλλεπάλληλα κύματα αναμνήσεων
μυρωδιές γυκαικείων κορμιών
και θαλάσσιας αύρας
με μια γεύση βαθιάς ευτυχίας
ένα φως που μεταβάλλεται σε βαριές αλυσίδες.
ΨΑΞΕ
Η χαμένη νήσος ανεδύθη
εν μέσω περιττωμάτων και αποβλήτων
εις το μέσον τεραστίας χαβούζας.
Ναι! Ανεδύθη η χαμένη νήσος
μέσα από τη θάλασσα
φυματιωδών πτυέλων. Μολυσμένη.
Κεκορεσμένη μικροβίων.
Ανεδύθη την ύστατη ώρα
ενώ κατεποντίζετο
ενώ η αγοραπωλησία ευρίσκετο
σχεδόν εις το τέλος
ενώ οι πάντες έπλεαν σε πελάγη ευτυχίας.
Ενώ λοιπόν εβυθίζετο.
Ανεδύθη
βέβαια βεβηλωμένη βάναυσα
από την μπόχα των βαρβαρικών χνώτων
περιβρεχόμενη από κύματα
των ατέλειωτων νοσηρών πτυέλων
διαλαλούσα τη σήψη.
Όμως ανεδύθη
και υπάρχει.
Πάντα πληγωμένη.
Αιμορραγούσα.
ΕΠΙΚΑΙΡΑ
Αμείλικτη συμφόρηση καιρικών φαινομένων
κονταροκτυπήματα κλαγγές όπλων
ως να συμβαίνει μάχη αληθινή
ουδείς γνωρίζει στην «αυτοκρατορία»
πως επεβλήθη
ετούτη η αλλοπρόσαλλη συνάθροιση
των χάρτινων μονομάχων
στην πλαστική αρένα
πως διεστάλησαν οι κόρες των ματιών
των αλόγων με τις ανυψωμένες χαίτες
πως αλληλοδιαδέχονται οι διαστάσεις του χρόνου
την κάθετη κενότητα.
Πώς σ’όλα αυτά τα ωραιοδυναμικά
εμφανίζονται ως ιπτάμενες υπαρκτές φιγούρες
γυναίκες κλαίουσες με στεγνωμένα στήθια
παιδάκια με αιμάσσουσες πληγές
με κοιλιές πρησμένες
κι εμείς όλοι αλαλάζοντες
αναιτίως.
ΠΙΘΑΝΟΤΗΣ
Πρωτότυπη προοπτική
γεμάτη κίνδυνο και μαγεία
ν’ακολουθήσει η ψυχή μου μια ΓΥΝΑΙΚΑ
που θα ανιχνεύει τις ρίζες των φυτών και των ζώων
μια προαιώνια θεότητα
που έρχεται από πολύ μακριά
με κωδικοποιημένες πληροφορίες
με απίθανες και ασύλληπτες κινήσεις
μια ΓΥΝΑΙΚΑ που γεννήθηκε
από την κρυφή γοητεία των χαμένων ήχων
από το κελάηδημα των πουλιών
από τη μουσική των ανέμων
τις ερμηνείες των μετάλλων
και των πολύτιμων συνέργων της δουλειάς
από τον πηλό και τη θάλασσα
από τα όπλα των μαχητών του ονείρου.
Προσδοκώ ακόμα κι ονειρεύομαι
μέσα σε βοή κι αστραπόβροντα
να δημιουργηθεί η πιθανότητα
να αφυπνιστούν οι παλιοί γλεντοκόποι
να ξανατρέξει το νερό στις πηγές
να φυτρώσουν στις νεκρές ρεματιές
πλατάνια, καρυδιές, μηλιές και μουριές
να επιστρέψω στο αρχικό σημείο εκκίνησης
στο μαγικό σημείο Αναφοράς
της ύπαρξης, της ροής των πάντων.
Εκεί θα συναντηθούμε.
Να μου χαρίσει απλόχερα μοναχά ένα χαμόγελο.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Κωστής Δερμιτζάκης γεννήθηκε στην Επισκοπή Ιεράπετρας 30 Ιουλίου 1953. Από το 1978 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ιεράπετρα. Έχει τρία παιδιά,τη Μαρία,τον Νικόλα και τον Μανόλη.
Τελείωσε το Γυμνάσιο και το Λύκειο στην Ιεράπετρα και σπούδασε στην Φαρμακευτική Σχολή στο Παλέρμο της Ιταλίας. Υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος στον Δημοκρατικό Σύλλογο Ελλήνων φοιτητών του Παλέρμου. Από τα γυμνασιακά του χρόνια ασχολήθηκε με τη Λογοτεχνία, γράφοντας ποίηση και διηγήματα μετά και από παρότρυνση του αείμνηστου φιλολόγου καθηγητή Γιώργου Απιδιανάκη,που ήταν ο πρώτος στον οποίο εμπιστεύτηκε τα κείμενά του. Ο Κωστής Δερμιτζάκης έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές ,«ΟΡΑΣΗ» και «ΘΥΡΙΔΕΣ» και μια συλλογή διηγημάτων, «ΜΑΓΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ». Πολλά του έργα έχουν βραβευτεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ήταν ιδρυτικό μέλος και συμμετείχε όλα τα χρόνια στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ καθώς και στις τοπικές εφημερίδες ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΚΡΗΤΗ και ΕΝΟΤΗΤΑ. Στο ραδιόφωνο παρουσίαζε την εκπομπή ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Ανατολικής Κρήτης.
Ο Κωστής Δερμιτζάκης εξελέγη Νομαρχιακός Σύμβουλος και πρόεδρος στην Επιτροπή Πολιτισμού Νομαρχίας Λασιθίου. Επίσης εκλέχτηκε για δύο τετραετίες Δημοτικός Σύμβουλος Ιεράπετρας και υπηρέτησε από τη θέση του Αντιδημάρχου και προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου στον Δήμο.Ήταν πρόεδρος στη ΔΕΑΠΙ (Δημοτική Επιχείρηση Πολιτισμού) και πρωτοστάτησε στη δημιουργία Εικαστικού Εργαστηρίου,Στεκιού Νεολαίας, Δημοτικών Ομάδων Παραδοσιακών Χορών, Θεατρικών Ομάδων, Συλλόγου Φίλων Τρίτης Ηλικίας, καθώς και στην καθιέρωση πολιτιστικών εκδηλώσεων (Πολιτιστική Άνοιξη).
Το 1989 εντάχθηκε πολιτικά στον Ενιαίο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ της Αριστεράς και ήταν υποψήφιος στις εκλογές. Εκλέχτηκε βουλευτής Λασιθίου με το ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές τον Ιούνιο του 2012. Επανεξελέγη βουλευτής τον Ιανουάριο του 2015 και έγινε ο πρώτος βουλευτής της Αριστεράς στο Λασίθι που εξελέγη για δεύτερη συνεχή κοινοβουλευτική θητεία. Διαφώνησε και καταψήφισε το Γ΄ Μνημόνιο, παραιτούμενος ουσιαστικά από τη βουλευτική έδρα, προκειμένου να υπερασπιστεί τις αρχές,τις αξίες και τα ιδανικά του. Στα χρόνια της βουλευτικής του θητείας, παράλληλα με τη συμμετοχή και τη στήριξή του στα κινήματα, αγωνίστηκε μέσα από τη Βουλή για την αναβάθμιση του Συστήματος Υγείας και την εξυγίανση του φαρμάκου, και με εκατοντάδες παρεμβάσεις, ερωτήσεις,επερωτήσεις,αναφορές για τα προβλήματα του Νομού Λασιθίου, τα Νοσοκομεία,τα έργα υποδομών (οδικά δίκτυα,αρδευτικά,τη διάλυση και υποβάθμιση υπηρεσιών,της αγροτικής ανάπτυξης,των περιβαλλοντικών προβλημάτων,κ.ά.) προωθώντας πάντοτε μια πανλασιθιώτικη ενωτική αντίληψη.
