Σημερινός μου καλεσμένος στη στήλη "Στα βαθιά" είναι ο ποιητής από τη Θεσσαλονίκη Θοδωρής Βοριάς. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές, ενώ έχει συμμετάσχει σε πολλές ανθολογίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ποιήματά του έχουν φιλοξενηθεί στον έντυπο και τον διαδικτυακό τύπο. Διατηρεί το ηλεκτρονικό περιοδικό «Λογοτεχνικά Επίκαιρα» και την ιστοσελίδα «Το Εργαστήρι». Η ποίησή του είναι αφηγηματική, λυρική, προσωποκεντρική. Εκφράζεται με λίγα λόγια, ευφυείς μεταφορές και παραστατικές εικόνες που ρέουν με κινηματογραφικό ρυθμό. Ο λόγος του είναι λαξεμένος, μεστός, πρωτότυπος, μεθυστικός. Έχει δράση, ορμή και προσωπικό στίγμα. Τον απασχολεί ο άνθρωπος του καιρού μας, η ζωή του, τα προβλήματά του. Θα δούμε δέκα θαυμάσια ποιήματά του!
Δρομολόγια με την πανσέληνο
Βλέπεις εκείνον με το πιστόλι;
Θέλει να πεθάνει.
Ψάχνει στις τσέπες του για σφαίρες
λες και ψάχνει γι’ αναπτήρα.
Βλέπεις τον άλλον;
Βάζει το χέρι του στη μέσα τσέπη του μπουφάν
και τραβάει την καρδιά του.
Την κοιτάζει προσεχτικά στο φεγγαρόφωτο,
την παραδίδει στον αστυφύλακα
για να εξακριβώσει τα στοιχεία.
Από την ποιητική συλλογή ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ [2018]
Ανιλίνη [ια΄]
Φύσηξε από τη μεριά της Παλαιστίνης.
Τα σύννεφα έφεραν πόλεμο
στη νυσταγμένη πολιτεία μας.
Πρώτα ψιχάλιζε δάκρυα
και τώρα βρέχει αίμα.
Αν το γυρίσει σε χαλάζι
ο θεός να φυλάξει
τους νυχτερινούς διαβάτες
που δεν θα ’χουν
αλεξίσφαιρες ομπρέλες.
Από την ποιητική συλλογή ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ [2018]
Ορφανεμένες ρίζες
Θέρισες ανεμώνες και τις έστησες στο βάζο
-αντίδοτο για την αγιάτρευτη κακογουστιά της πόλης.
Στο πανάκριβό σου βάζο, οι τελευταίες εκπνοές
καταντήσανε φυσαλίδες οξυγόνου
στα γυάλινα τοιχώματα.
Τα πόδια μου, ακρωτηριασμένα, κρέμονται ακίνητα
μες στο νερό.
Στηρίζομαι απ’ τις μασχάλες στο χείλωμα του βάζου.
Τα χέρια μου άρχισαν να ξεραίνονται.
Το κεφάλι μου, αναίσθητο, ακουμπά στους ώμους μου.
Πλησιάζεις και μυρίζεις κάθε τόσο τα μαλλιά μου.
Κάθε δυο μέρες αλλάζεις το νερό, να μη βρωμήσει
το πεθαμένο αίμα.
Θα ’ρθει κι η ώρα που θα με πετάξεις στα σκουπίδια.
Η γη της πατρίδας
είναι πια ξερές, ορφανεμένες ρίζες,
είναι τα παραχωμένα παπούτσια
κι οι αστράγαλοί μου.
Από την ποιητική συλλογή ΧΑΜΕΝΕΣ ΨΗΦΙΔΕΣ [2012]
Τα σημάδια των καιρών
Οι ποιητές που νιώθουν τα σημάδια
των καιρών
γράφουν ασβεστωμένα ποιήματα
σε ρημαγμένα σπίτια
κι έρημα σοκάκια.
Κάνουν τόπο στις λέξεις
να βρουν απομεινάρια ξεχασμένα
-κρυμμένα τσιγάρα
κάτω από τα κεραμίδια
του χαμόσπιτου.
Οι ποιητές που νιώθουν
τα σημάδια των καιρών
δε χωράνε στα σαλόνια.
Ψάχνουν στους δρόμους για στίχους
ραμμένους σε μπαλωμένα ρούχα,
παλιομοδίτικα.
Ψάχνουν στις τσέπες τους
για σκόρπιες συλλαβές,
για να πληρώσουν.
Από την ποιητική συλλογή ΧΑΜΕΝΕΣ ΨΗΦΙΔΕΣ [2012]
Τρία χάικου
Όταν ο ήλιος
ξεμένει από βέλη
στη γη νυχτώνει.
*
Το γυμνό κλαδί
αν δε γίνεται στίχος
ας γίνει σπαθί.
*
Ξύπνα τον ήλιο,
μαλώσανε τ’ αστέρια
με το φεγγάρι.
Από την ποιητική συλλογή ΠΥΓΟΛΑΜΠΙΔΕΣ [2011]
Εν ώρα υπηρεσίας
Κλέβεις ανύποπτες στιγμές
για να τις κάνεις ποιήματα,
εσύ, ένας ένστολος εν υπηρεσία!
Γέρνουν οι τοίχοι,
σ’ ελέγχουν κάθε νύχτα,
σε υποπτεύονται
γιατί έσκυψες στο δρόμο
ή γιατί βρήκες κάτι
και το έβαλες στην τσέπη σου…
Ήξερες να κρύβεις τα κλεμμένα·
λίγα παλιόχαρτα τσαλακωμένα,
κρυμμένα μες στην τσέπη
ήταν τα όνειρα κι οι στίχοι σου.
Όταν έσφιγγε το κρύο
έχωνες εκεί τα χέρια
και τα ζέσταινες.
Από την ποιητική συλλογή ΝΥΧΤΕΡΙΝΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ [2008]
[…]
Επισκεπτήριο (γ΄)
Ξεφλουδίζει ο τοίχος που χωρίζει
στα δυο τη ζωή μου.
Η μισή αλητεύει, κατεβαίνει από τα βουνά
με άγανα κολλημένα στις κάλτσες.
Τρέχει, ατίθαση, σε πάρκα και πλατείες,
αγκαλιάζεται στο μουσείο
με το άγαλμα της Αφροδίτης.
Αρπάζει τα όπλα απ’ το άγαλμα του Άρη,
κοιτάζει αγριεμένη στα μάτια τον καθρέφτη,
ξεθηλυκώνει τη φαρέτρα απ’ τους ώμους του θεού,
γίνεται επικίνδυνη, χαλάει την τάξη.
Την κοιτάζουν κρυφά οι φοβισμένοι,
την παρακολουθούν από το δορυφόρο
τεχνοκράτες που κρατούν σημειώσεις
και ζητούν να τη θέσουν σε δική τους τροχιά.
Ξεφλουδίζει ο τοίχος.
Η άλλη μισή ζωή ασπρίζει
από τη σκόνη του ασβέστη,
λερώνω τις λεπτομέρειές της,
λερώνω τα σκούρα κουστούμια,
χαλάω τη μόδα, χαλάω την τυποποίηση.
Δε σηκώνω τα χέρια ψηλά, δε σκύβω το κεφάλι,
στα βιβλία που τυπώνω
θα βάλω για σελιδοδείκτη τη φωνή μου,
κομμένη σε πέντε γράμματα: Φ Ω Τ Ι Α.
Ο τοίχος τους δεν θ’ αντέξει,
χρόνια τρίβω πάνω του τα χέρια μου
-έτσι μ’ έμαθαν ν’ ακονίζω το μαχαίρι.
[…]
Από την ποιητική συλλογή ΝΥΧΤΕΡΙΝΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ [2008]
Θίασος
Στις έρημες καρδιές, στα καλντερίμια,
η νύχτα περπατάει σαν κλέφτης.
Αναζητάει γνώριμες μορφές του δρόμου
που ανάβανε πιο πριν στους έρωτές τους
και τώρα στροβιλίζουν στο σκοτάδι
-στάχτες που τις σέρνει ο αέρας.
Σκιές ακουμπάνε τους βρεγμένους τοίχους
κι η ώχρα ξεφλουδίζει,
περπατάνε στους δρόμους
και λασπώνονται από τις λοξές ματιές,
ψάχνουν για ιδρωμένα κορμιά που ν’ αχνίζουν
από τις εκπνοές του έρωτα.
Η νύχτα τρίβεται πάνω στα κορμιά μας
-βυθισμένοι στα όνειρά μας
δεν καταδεχόμαστε ν’ ακούσουμε
τους πλανόδιους νυχτερινούς θιάσους.
Από την ποιητική συλλογή ΝΥΧΤΕΡΙΝΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ [2008]
Παγωμένη λιακάδα
Φύγε από την πόλη μας!
Στα χαμηλά πατώματα οι γείτονες
ζουν πίσω από σιδηρόφρακτα παράθυρα
κι αφουγκράζονται
τον κλέφτη που προσπέρασε·
κρυμμένα δέντρα σε τσιμεντένιους τοίχους,
κόκκινη βροχή -χθες ήταν κίτρινη-
πλαστικά λουλούδια που ξεβάψανε…
Στη γκρίζα πολιτεία,
κάθε μεσημέρι,
ξυπνάει ένας βασανιστής ήλιος,
ένας εκδικητής
-καίει τους δρόμους
μια λιακάδα παγωμένη.
Φύγε αν είσαι ζωντανός
και μη ξαναγυρίσεις.
Στις άδειες φωλιές
τα χελιδόνια δεν επέστρεψαν.
Από την ποιητική συλλογή ΤΟ ΤΡΥΠΙΟ ΤΑΒΑΝΙ [2005]
Ο Όλυμπος τις νύχτες
Τις νύχτες ο Όλυμπος
αλλάζει πλευρό, να ξεπιαστεί.
Η Σκοτίνα κι η Καλλιπεύκη
αλλάζουν θέσεις,
η Ραψάνη ραντίζει με κρασί
τον Πολικό Αστέρα,
τα πλατάνια γίνονται πεύκα,
τα ποτάμια γυρνάνε στις πηγές τους
και το φεγγάρι,
κάθε τέτοια ώρα,
στέκεται αντίκρυ στο βουνό
μόνο και μόνο να δει
πώς ξεκολλάει ο Πλαταμώνας
από τη θάλασσα.
[Αύγουστος 2008]
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκε το 1970 στη Θεσσαλονίκη, από το 1992 ζει στην Καλαμαριά. Εξέδωσε πέντε ποιητικές συλλογές: «Το τρύπιο ταβάνι» (Ερωδιός - 2005), «Νυχτερινές Επιπλοκές» (Ερωδιός - 2008), «Πυγολαμπίδες» (Οκτασέλιδο του Μπιλιέτου - 2011), «Χαμένες ψηφίδες» (Ιδιωτική έκδοση - 2012), «Στιγμές από το ρεπερτόριο του θανάτου» (Ιδιωτική έκδοση – 2018). Διατηρεί στο διαδίκτυο το ηλεκτρονικό περιοδικό «Λογοτεχνικά Επίκαιρα» (http://logotexnika-epikaira.blogspot.com) και την ιστοσελίδα «Το Εργαστήρι» (http://vorias.blogspot.com). Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά: Νέα Ευθύνη, Τα Ποιητικά, Το Κοράλλι, Μανδραγόρας, Πλανόδιον, Μπιλιέτο, Ρωγμές, Diario de Avisos (Ἰσπανία), Pro Libris (Πολωνία), Steaua Dobrogei (Ρουμανία), Miscarea Literara (Ρουμανία) κ.α. Στις ανθολογίες: Δεκαεννέα Ποιητές της «Καλής μεριάς», «Κι εγώ θα σ' αγαπάω κάθε μέρα», «Ποιητικό Ημερολόγιο», «Καλλιτεχνικό ημερολόγιο», «Ξένων αιμάτων τρύγος», «Poesia Neogreca» (ιταλική έκδοση), «Pegaso Greco» (ιταλική έκδοση). Ποιήματά του δημοσιεύτηκαν και στα λογοτεχνικά περιοδικά του διαδικτύου: Ποιείν, Στάχτες, Βακχικόν, Εξιτήριον, Περί-Γραφής, Fractal κ.α. Σχετικά με την βιογραφία και την εργογραφία του Θοδωρή Βοριά στην ιστοσελίδα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου: http://www.biblionet.gr
Επικοινωνία: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
