Σήμερα, στη στήλη "Στα βαθιά" υποδέχομαι τον ποιητή και εικαστικό Θανάση Πάνου. Ο καλεσμένος μου έχει σπουδάσει Οικονομικές επιστήμες, Κοινωνιολογία κι Εγκληματολογία. Έπειτα πραγματοποίησε σπουδές εικαστικών τεχνών (εικόνα- ήχος-κίνηση-λόγος) με αντικείμενο έρευνας τη λειτουργία της καλλιτεχνικής φόρμας και τη μορφική της αντιστοιχία από το ένα είδος τέχνης στο άλλο,μέσω της βιωματικής παιδείας.Ανήκει στα ιδρυτικά μέλη του αρχείου «οπτικής ποίησης» Ελλήνων και Ξένων λογοτεχνών. Συμμετέχει στα δρώμενα του Athens Art International Arts Festival και του international Film Poetry Festival (Τhe Institute for Experimental Arts). Έχει εκδώσει δώδεκα βιβλία. Δοκίμια,πεζά και ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο κι έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε οκτώ γλώσσες.Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του υπάρχει ελεύθερα στο διαδίκτυο. Έχει τιμηθεί με το πρώτο βραβείο videoart για την ταινία "film noir" σε μουσική Σάκη Παπαδημητρίου. Αρθρογραφεί σε ηλεκτρονικό περιοδικό. Η ποίησή του είναι αφηγηματική, λυρική ,προσωποκεντρική. Ο λόγος του είναι σμιλεμένος, πολύχρωμος, πηγαίος ,άμεσος. Η γραφή του διακρίνεται για την ευαισθησία και τη ζωντάνια της. Μια πινελιά λεπτής ειρωνείας βαθαίνει το νόημα των στίχων του. Εμπνέεται από τον έρωτα, τις υπαρξιακές αναζητήσεις, τη μυθολογία, την ιστορία, τη βίβλο. Θ'απολαύσουμε δέκα υπέροχα ποιήματά του!
ΜΠΕΖ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ
Δύο τετράγωνα πιο κάτω,
Η νυχτερινή κυκλοφορία σταματά
στης Μαρίας το σπίτι.
Κάποια μπεζ περιστέρια,
επισκέπτονται και αυτά,
τινάζουν δυνατά τα φτερά στο παραθύρι της,
τσιμπολογούν ψίχουλα και βουβές ηδονές,
με λίγα λόγια
συμμετέχουν και αυτά
στη νυχτερινή πενία του έρωτα.
Η ΤΥΦΛΗ
Πάνω στους ώμους μου πατούσε.
"Κάποιος να με βγάλει από το τέλμα" είπε,
με το κεφάλι μόνο από έξω.
Ποτέ της δεν θα μάθει,
χωρίς ανάσα,
στις άκρες των ποδιών μου
πόσο καιρό στεκόμουν.
ΘΑΛΑΣΣΑ ΧΩΡΙΣ ΑΚΤΗ
Ποια να’ναι αυτή η θάλασσα
που αρνείται να’ χει τέλος;
Που όσο πιο πολύ την ταξιδεύω,
τόσο η ακτή απομακρύνεται στο βάθος
προς μια προοπτική απεριόριστη,
που όλο μου αρνείται το νησί,
αυτή την περιορισμένη διάσταση της γης
που θέλω απεγνωσμένα να ναυαγήσω;
Ή μήπως και δεν είναι θάλασσα αυτή,
αλλά το άυλο υγρό στοιχείο ενός ονείρου
ένα δάκρυ σε μέγεθος ωκεανού,
όπου μέσα του κολυμπώ,
άνθρωπος μικροσκοπικός,
ταξιδευτής ενός αξεδιάλυτου ονείρου,
που εσύ βλέπεις και που εγώ
θα πνιγώ μόλις ξυπνήσεις;
Ένα κομμάτι ψυχής και εγώ,
που ο πατέρας μου λεγόταν,
πράγματι Ποσειδώνας
και από μικρό με έριξε
σε θάλασσα χωρίς ακτή,
ομηρικός αριστοναύτης να ταξιδεύω
μοναχικός κολυμβητής
σε μαγικό λήθαργο παγιδευμένος
σε θάλασσα χωρίς ακτή,
εγκλωβισμένος σε όνειρο,
ωκεανό δίχως νησί
που θέλω απεγνωσμένα να ναυαγήσω.
ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΩΜΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΕΡΙΑ.
Στεριά:
-Με ένα σάλτο στα ξάρτια
κόντρα στο αλάτι τα στήθια
και σαν φρικτά φαντάσματα
της τρικυμίας οι δίνες
φθίνουν ασφυκτικά
τα αναδιπλωμένα κύματά σου
όνειρα χτικιά, θάλασσα.
Θάλασσα:
-Στεριάς σάρκα -μου λες-
μες στο αλάτι της θάλασσας, γεύμα.
Στεριά:
-Όχι-σου απαντώ-
μια θαλασσογραφία είμαι και εγώ,
λεκέδες από λιόξανθους αφρούς,
γλύφω στην ακρογιαλιά το αλάτι σου,
και σε αγαπώ και σε μισώ...
Θάλασσα:
-Κρύο μετάλλευμα είσαι στεριά,
και εγώ ένα μπλε που εκπέμπει ροή,
σε ορίζοντα άπλετο
χωρίς λαγούμια όπως εσύ.
Στεριά:
-Υδρόβιων σημεία είσαι θάλασσα
που γεννώνται ανέραστα,
χωρίς οξυγόνο
χωρίς το πάθος του έρωτα.
MON DIEU !
Αυτή!...Εγώ δεν…
Έτσι λοιπόν ανεώχθει
ο μέγας ουράνιος θόλος
και την πρώτη βροχερή ημέρα
επί της γης
τρεμάμενα ως πεταλούδες,
φορτωμένα την αμαρτία τους
εις τους αιώνες των αιώνων
έπεσαν στο παμφάγο αλάτι της θάλασσας
οι γεννήτορές μας.
Αίφνης,
όταν την γαία μητέρα επάτησαν
ο ανήρ σε πλήρη αμνησία
εστράφη προς την Εύα του
και αναφώνησε:
-Είδα το πρώτο μου όνειρο!
Ερχόσουν φορτωμένη μήλα
-πράσινα ήταν ακόμη-
με αγκάλιασες με τις πλεξούδες σου
και τα χέρια μου σε αγκάλιασαν
ωσάν παράδεισος ήταν.
Ξάφνου, νομίζω,
ότι από όλες είσαι πιο ωραία!
-Μα είμαστε μόνοι μας Αδάμ!
-Γι’ αυτό και γω θα σ’ αγαπώ με δύο τρόπους.
Πρώτα ως της ζωής το τέλος
και έπειτα θα σε αγαπώ
ως ένα αβέβαιο πεπρωμένο.
ΠΟΤΕ ΠΡΙΝ
Έτριζε μέσα στις χούφτες της
ως και το ελάχιστο οστό μου
ξεράχιζε μαζί και το μυαλό μου.
Ποτέ πριν τέτοιοι ρόγχοι δεν ακούστηκαν,
τόση η δύναμή της και ύστερα
σκόρπισε κατάχαμα τα κόκκαλα
τα διάβασε και διάβηκε ολόγυμνη
μέσα από την κλειδαριά
που είχε μαγκώσει η ματιά μου.
ΧΑΜΑΙΛΕΟΝΤΑΣ
Γεννήθηκα
πανέξυπνος
ψιθύριζαν οι κόλακες,
ευπροσάρμοστος χαμαιλέοντας.
Και όταν τα χρόνια πέρασαν
έρποντας συνειδητοποίησα
πως αν ήμουν χαμαιλέοντας
ήμουν με αχρωματοψία.
ΘΗΡΙΟΔΑΜΑΣΤΗΣ
Πειθάρχησε σε κύκλο
το άναρχο κοπάδι λεόντων
ο θηριοδαμαστής
και έκπληκτος συνειδητοποίησε,
ότι στο κέντρο ενός κύκλου
θα περάσει την υπόλοιπη ζωή του.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΦΡΟΝ
Υπάρχουν τόσα που επιπλέουν και συμπίπτουν.
Ένα κύμα γεμάτο σκουπίδια
η δημοκρατία και η επανάσταση,
η Ελένη και η Μαρία Αντουανέτα,
ο Ροβεσπιέρος και οι Άθεοι,
οι Γιρονδίνοι και οι εκάστοτε μετριοπαθείς,
οι προφητείες του Νοστράδαμου και του Ησαΐα
και μέσα στο μπλε της θάλασσας,
στο άσπρο των αφρών της ασφόδελο,
οι Ιακωβίνοι πιο κόκκινοι από τους κόκκινους,
και η λαιμητόμος να ανεβοκατεβαίνει
με το μονότονο με χρηματοδότηση γδούπο,
που τόσο το αίμα τον όχλο συνεπαίρνει.
Και τώρα, στων γηρατειών την κλίνη
μιας Καλυψώς τα πύρινα φιλιά
μιας Κίρκης την πυρωμένη αγκάλη
και τα νάζια της μικρούλας Βαγγελιώς
σκέπτεται μονάχα,
κι ολούθε δάκρυα νοσταλγούν.
ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ
Θυμάμαι ακόμα την ηρωική τη βροχερή ημέρα
που οι μαριονέτες το έσκασαν από τα πατάρια
με τα σχοινιά τους σαν ζουρλομανδύες να ανεμίζουν
θυμάμαι που ξεχύθηκαν στους δρόμους και ζωντάνευαν
από τα ξύλινα παπουτσάκια τους τον ήχο
που ανέβαιναν την Ακαδημίας
και όσους αγάπησαν
κάποια στιγμή κάποια γωνιά της πόλης
και αυτούς θυμάμαι,
τους δρόμους να γεμίζουν και να τις ακολουθούν
και μουσικούς ανώνυμους χαρούμενους
νότες να καρφώνουν στα στήθη κάθε μοναξιάς
και σαν τις μαριονέτες πως όλοι ανασταίνονταν
την βροχερή εκείνη ημέρα
που γέμισαν της πόλης οι γωνιές
τη μέρα εκείνη που απαιτήσαμε
την ηρωική έξοδο ταυτόχρονα.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Θανάσης Πάνου σπούδασε Οικονομικές επιστήμες, κοινωνιολογία, εγκληματολογία και στη συνέχεια πραγματοποίησε ειδικές σπουδές εικαστικών τεχνών (εικόνα ήχος-κίνηση-λόγος) με αντικείμενο έρευνας την λειτουργία της καλλιτεχνικής φόρμας και τη μορφική της αντιστοιχία από το ένα είδος τέχνης στο άλλο, μέσω της βιωματικής παιδείας. Είναι Ιδρυτικό μέλος του αρχείου «οπτικής ποίησης» Ελλήνων και Ξένων λογοτεχνών και συμμετέχει στα δρώμενα του Athens Art International Arts Festival και του international Film Poetry Festival (Τhe Institute for Experimental Arts). Έχει εκδώσει δώδεκα βιβλία και δοκίμια, πεζά και ποιήματα του έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες, περιοδικά, λογοτεχνικές ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί σε οκτώ γλώσσες. Στο διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου Αθηνών 2017 τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο videoart με την ταινία «film noir» σε μουσική Σάκη Παπαδημητρίου. Επιμελείται την σειρά Ανθολογίων «ΣυνΠοιείν» και είναι αρθρογράφος στο ηλεκτρονικό περιοδικό schooltime.GR. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του κυκλοφορεί ελεύθερα στο διαδίκτυο.
.
Έννεπε Μούσα, Ιστότοπος ποίησης και μουσικής
