Ο σημερινός μου προσκεκλημένος, ο Γιάννης Κωσταρής, είναι ένας πολύπλευρος καλλιτέχνης. Είναι ηθοποιός με εξαιρετικές σπουδές κι ενδιαφέρουσες συνεργασίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει γράψει κι ανεβάσει για τρία χρόνια τη μουσικοθεατρική παράσταση Passport. Διδάσκει φωνητική ερμηνεία. Έχει δημιουργήσει τον χώρο τεχνών Zp87. Γράφει στίχους για τραγούδια. Είναι εξαιρετικός ποιητής και το 2017 κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τον τίτλο "Εθεάθην μισός", από τις Εκδόσεις Κέδρος. Αυτή την εποχή ετοιμάζει τη δεύτερη ποιητική του δουλειά. Εμείς θα δούμε πέντε ποιήματα από το βιβλίο του "Εθεάθην μισός" και πέντε ακυκλοφόρητα. Του εύχομαι τα ομορφότερα καλλιτεχνικά ταξίδια!
Από την ποιητική συλλογή "Εθεάθην μισός" εκδόσεις Κέδρος 2017
Εθεάθην μισός
Μ' άφηνες να φεύγω
μες στους κήπους να χάνομαι
στα δέντρα να χιμίζω με μανία
και να χοροπηδώ
πάνω στα καταριγμένα μήλα
κι ύστερα
πάλι να φεύγω
να φεύγω για όπου
κι συ
μόνο με κοίταζες
και δε μιλούσες
αγάπη ήταν ή περιφρόνηση
Εθεάθην μισός Πανεπιστημίου γωνία
με τις τσέπες γεμάτες μισοφαγωμένα μήλα
Άνθρωπος
Γύρισες πάλι μέσα μου
απέραντε Θεέ
νιώθω την άπλα σου παντού
το δέρμα μου παραθύρια γέμισε
Όλος σου ο αέρας μέσα μου φυσά
τυλίγει τα εντόσθιά μου
το αίμα μου κυματίζει
Όλος μπαλόνι έγινα
κι όλο ανεβαίνω
ανεβαίνω
Εκεί ψηλά αν με δεις
σε παρακαλώ
μη με τρυπήσεις
άσε με μόνο μου
αργά
αργά να ξεφουσκώσω
και πίσω να πέσω μαλακά
'Αδειο πλαστικό
μα θα ακουμπάω χώμα
Άρνηση
Όχι΄
οι απομείναντες αυτού του κόσμου
τ’ αρνηθήκαμε
Όχι ματωμένοι ιστοί
μόνο οι απλωμένες των ονείρων μας σκιές
Πούθε φυσά η νιότη σου τις ξεχασμένες λέξεις
Πώς αφεθήκαμε έτσι εδώ κάτω μοναχοί
Η γυναίκα στο παράθυρο του κόσμου (στην Κ.Λ )
Γύρισες και κοίταξες την πόρτα
δεν ήταν κανείς
αλλά κι αν ήταν
πάλι θα τον φίλευες αγάπη
Πόσες φορές δεν έτριξε ετούτη η πόρτα
ποτέ δε θέλησες να τη κλείσεις
ούτε καν να την μαγκώσεις μ' ένα χαρτί διπλωμένο
για να ησυχάσεις
Ούτε το παραθύρι έκλεινες
το κοίταζες επίμονα
ώρες πολλές
χρόνια ολόκληρα
Ήταν το δικό σου
Το παράθυρό σου
Κι όλα περνούσαν από κει
ανθρώπινες ανάσες
πουλιά αποδημητικά
επαναστατημένα όνειρα
μηχανές σπασμένες
αμείλικτες μέρες και νύχτες
Σωστό θέατρο σκιών
Και τα θωρούσες όλα
με μια ασίγαστη σιωπή
αμίλητη και δροσερή
σαν ένα από κείνα τα γνώριμά σου πρωινά
που όλα τα τακτοποιούσες
με τη σιγουριά του λουλουδιού π’ ανθίζει
Ποτέ σου δε φοβήθηκες να δεις
Κι ούτε που σκέφτηκες τίποτα να κλείσεις
Τ’ άφηνες όλα ανοιχτά
ανοιχτά
να λιώνουνε οι θάνατοι μέσα στο φως
και να φωτίζεται ο δρόμος...
Οι μέρες
“Απλώς απεφάνθην
απλώς ανέκοψε τας προσευχάς του και αιματοκύλησε
πίσω εις τας προθέσεις του...”
Ποια μοιχαλίς σε έκραξε
Τι αποστέρησες στα νιάτα σου
Τι απέκρυψες απ’ τις κόρες των ομοούσιων οργασμών
“Πονηρές μεταμέλειες εξέχυσαν οι δακρυγόνες βέργες...”
Μα τι ευχήθηκες
Τι ήλπισες
Τι ονομάτισες ως πρέπον και ως ιδεατόν
Τώρα, καημένε
μάζεψε τη μέθη της παραλυσίας σου
και όδευσε προς τα άγονα μεσημέρια της πλάνης σου
Οι μέρες μας είν' μετρημένες
Οι μέρες μας είν’ γυναίκες
Δε συχωρούν τους βιασμούς τους
ΑΚΥΚΛΟΦΟΡΗΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
προσευχή
αυτή είν' η προσευχή μου
κάθε μέρα
ως το τέλος
να μην απαρνηθώ ποτέ
τη νιότη μου
Άνθρωπος
η πιο ωραία καλλιέργεια
των Θεών
Αν
αν μιλάς
θα κάνεις εχθρούς
μα οι φίλοι θα σ' αγαπήσουν ακόμα πιο πολύ
αν δε μιλάς
θα σε καλύψει η σκόνη της Ιστορίας
τόσο
που δε θα φαίνεσαι πια
Χαρταετός
Χαρταετός είμαι
το πέταγμα αγαπώ
μα για να μη χαθώ
σε τούτο τον αλλόκοτο ουρανό
το σχοινί μου έχω δεμένο
στα κλαδιά των παιδικών μου χρόνων
το ψέμα
δεν είναι ψέμα
να ήσουν στο χορό
και να πεις πως ήσουν στο χωράφι
ούτε να σε λένε Γιαννη
και να πεις πως σε λεν Δημήτρη
ψέμα είναι
να μην πολεμάς
γι' αυτά που θέλει η ψυχή σου
Βιογραφικό σημείωμα
Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής και του Εθνικού θεάτρου. Το 2011 δημιούργησε τον χώρο τεχνών Zp87. Εργάζεται πάνω στο θέατρο και τη μουσική. Έγραψε την μουσικοθεατρική παράσταση Passport που παρουσίασε για 3 χρόνια. Το 2017 εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή "Εθεάθην μισός" από τον Κέδρο. Αυτή την περίοδο ετοιμάζει την επόμενη που θα εκδοθεί σε λίγο καιρό.
