Ο σημερινός μου καλεσμένος στη στήλη "Στα βαθιά" είναι ο ποιητής Βασίλης Παχουνδάκης. Σπούδασε κινηματογράφο, θέατρο και κοινωνιολογία. Εργάζεται ως σκηνοθέτης στο θέατρο και τον κινηματογράφο στη Χίο. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί στο ποιητικό περιοδικό Σείστρο. Η ποίησή του είναι ρεαλιστική, υπαρξιακή ,φιλοσοφική. Ο λόγος του είναι σμιλεμένος ,αποφθεγματικός, ευθύβολος, με διαυγείς εικόνες κι εμπνευσμένα σχήματα. Η ροή του είναι ασθματική, κινηματογραφική, γεγονός που αυξάνει την ένταση. Με την πένα του ανιχνεύει την αλήθεια των σχέσεων, τις συναισθηματικές αποχρώσεις των ψυχών, τα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου. Θα δούμε δέκα διαλεχτά ποιήματά του!
∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗
Περνάει η ζωή
Σαν μαθηματική εξίσωση
Που αλλάζει ρίζα και παρονομαστές
Χαώνεται και αφαιρεί τις τελείες, τα κόμματα ,παγιδεύεται στην γεωμετρία των στιγμών με κβαντική λογική και ανιδιοτελή παραμόρφωση της κροταφικής χώρας καθώς το τρυπάνι του κόσμου παλεύει να σταθεί σε μια μαύρη τρύπα του σύμπαντος.
∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗
Αθόρυβα....
μου χρεώνεις
τη σπασμένη
καρέκλα
και το
τραπεζάκι
που τρίζει...
όλα εκείνα
τα
μισοραγισμένα
αντικείμενα
που φέραμε
μαζί μας
στην
μετακόμιση.
Θυμάσαι
δεν είχαμε
τίποτα
από δαύτα
την πρώτη
φορά.
Τα μόνα
Που
είχαμε
ήταν
δυο
μαξιλάρια
και το
πάτωμα
για
κρεβάτι...
Αθόρυβα...
μέσα
στη νύχτα
έκλεισες
πίσω σου
την πόρτα
στο μπαλκόνι
-ένα σκέτο ρημαδιό-
η ανάγκη
μας
σκορπισμένη
σε δυο
τετραγωνικά
καυγά...
Αθόρυβα....
ακούμπησες
τα κλειδιά
στο τραπέζι
της κουζίνας.
Το φθαρμένο
πλαστικό
τραπεζομάντηλο..
Μαρτυρούσε την απώλεια...
∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗
Φάρμα ζώων η ανατριχίλα σου
το σπασμένο κουδούνι της ύπαρξης
δεν θα χτυπήσει ποτέ.
-όχι ότι το περίμενες κιόλας-
αλλά σπανίζουν οι εντροπίες του νου.
Φλίμπερ, Μπιλιάρδα, διαδικτυακό sex
παστώνονται γερά για να μην υπάρξει
πιθανή απώλεια συνείδησης.
Το υπερπέραν συνηγορεί
στο έγκλημα που σου χρεώθηκε.
Λολομπριτζίτες στο χάρτη των ματιών σου
σβήνουν το πάθος που τώρα
λάμπει στο βάθος του χρόνου.
Η παραλία κατάμεστη από σωτήρες
και εθελόντριες πουτάνες σπάνιας
ομορφιάς.
Καλλονές του ενός κρυμμένου θησαυρού.
Στάχτη στα μάτια και λανθάνουσα ανέγερση
πυλωτής στα προάστια, να γεμίζει νευρικές
μικροαστές κυριούλες που διψούν
για αυτοματισμούς έρωτα.
Φλαμανδικά ταξίδια αναψυχής
με ζελέ μίας χρήσης
χρηματοπιστωτικών εννοιών το ανάγνωσμα.
Στάση αναμονής το περήφανο αλισβερίσι
σε κείνη την περιρρέουσα μοναξιά.
Καθηλώθηκες στην αναπηρική καρέκλα
του νου, και μόλις που πρόλαβες
το πρώτο φως και κοίταξες έξω!
∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗
.....Στον απόηχο μια λοξής και ανυπόταχτης μέρας....
εκεί θα με βρεις..
στη ζαριά που ρίχνουν πραίτορες βανδαλίζοντας το κορμί μου..
εκεί θα με βρεις...
στα χοιροστάσια της αδιαλλαξίας και του αχαλίνωτου φόβου..
κι πάλι εκεί θα με βρεις..
στην ομορφιά της ασκήμιας ..
εκεί θα με βρεις...
στη χαμένη αγάπη για λευτεριά..
εκεί θα με βρεις.....
κι όταν θα κοιτάξεις βαθιά μέσα σου εκεί θα ’μαι για να με ανασύρεις στο φως...
Δερβενίων και Σαλαμίνος
εκεί θα κρατήσει ο πόλεμος των χαρακωμάτων..!!!
∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗
Με χόρτασε ,
με χώνεψε
η μάνα γη
η μήτρα
που με γέννησε
κι ύστερα
με μια απόστροφο οργή
με παρέδωσε
στις κρύες νύχτες
που άλλο δεν είχαν
από την παγωνιά
ενός ορμέμφυτου όρκου
με σκοπό να σβήσουν
από τον χάρτη
της βίας
τα σημάδια
από τον πόλεμο,
μιας νύχτας καταδικασμένης
και ρημαγμένης
από την αμάθεια,
Με χόρτασε
με σπίλωσε
η μαύρη γη ,
των ονείρων η αποικία
του εφιάλτη
που ραγίζει
τον νου
και τον συμμορφώνει αναίτια ίσα ίσα
για να πάρει
μια τελική
κι αυτόματη απόφαση
να σκοτώσει το παιδί
μιας ανήθικης πτώσης ,
φύλαξέ με
από τα ασπόνδυλα μερόνυχτα
τα νύχια του Χρόνου
που έχουν κάνει
βασίλειό τους
την σπονδυλική στήλη
της φύσης μου
στα γενικευμένα
Χωρικά ύδατα
του κορμιού μου,
κι αποτελούν
ένα σκουριασμένο κονσερβοκούτι
βουτηγμένο στο αλάτι
της λύσσας
και της αρμύρας
που κρατιέται
στα βράγχια της ύπαρξης.
Με χόρτασε
με χώνεψε
και ξέρεις καλά
εσύ που κρατάς
το μαχαίρι
πως να το μπήγεις
μέχρι το κόκκαλο ε;!
∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗
...βάλαμε τη μάσκα
του χρόνου
και πορευτήκαμε...
αύριο πάλι θα φτιάξω
ένα καινούργιο ρόλο..
και θα τον κρεμάσω
στο δέντρο της γνώσης ....
......διπλά από την θηλιά...
∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗
.. συνήθως
κάτι ψιθύριζε,
κάτι που έμοιαζε
μ' ευχή
σαν πρωινό τάμα..
Πριν χαθεί το καϊμάκι
πριν σβήσει
η τελευταία αχτίδα
που έσπαγε
το τζάμι
για να χωρέσει
στην χαραμάδα
που είχε για καρδιά..
∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗
...Όταν παζαρεύεις
τις ζωές των άλλων ..
αργά ή γρήγορα
θα βρεθείς
και συ μέσα
στην αγοροπωλησία ..
παζαρεύοντας
για την δική σου. ...
∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗
..Όταν θα σκύψεις για να προσκυνήσεις μια. ...
δεν είναι δύσκολο μετά να συνεχίσεις να σκύβεις
και να προσκυνάς. ...
γαμημένη συνήθεια βλέπεις. ..
σκέψεις αποκλεισμού ώρα 1:22
∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗ ∗
Κουβαλάμε ένα ανίκητο θεριό
Σε μια διαδρομή που χάνεται η μισή αλήθεια.
Τσαλαβουτάμε στις ρηχές αποχρώσεις και τους ιριδισμούς των νερών
....ίσα για να Φωτίσουμε
Τα σκοτάδια μας
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκα στη Χίο σε ένα από τα μικρά χωριά του νότου με τα σχίνα και τις ελιές κι εκεί έζησα μέχρι τα οχτώ μου χρόνια. Αργότερα Αθήνα , σπουδές στον κινηματογράφο , το θέατρο και την κοινωνιολογία και αφού περιπλανήθηκα εργασιακά πάνω στην τέχνη το 2015 ο δρόμος με έφερε πίσω στη Χίο που ζω και εργάζομαι ως σκηνοθέτης στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Το ταξίδι της ποίησης καλά κρατεί σε μια διαρκή εφηβεία σαν τότε που ξεκίνησε να κάνει απόπλου .
