Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει την ποιήτρια Μαργαρίτα Παπαμίχου. Η καλεσμένη μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Επιστημών Αγωγής-Προσχολική Εκπαίδευση κι έκανε μετεκπαίδευση στην Ειδική Αγωγή. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη δημόσια εκπαίδευση. Είναι απόφοιτος της σχολής του <<Θεάτρου της Ημέρας>> και δραστηριοποιείται ως εμψυχώτρια Θεατρικού παιχνιδιού. Στο παρελθόν δούλεψε ως εκπαιδεύτρια ενηλίκων για την Εκπαίδευση μέσα από την Τέχνη. Ποιήματά της έχουν φιλοξενηθεί στον ηλεκτρονικό κι έντυπο τύπο και σε συλλογικά έργα. Τον Ιούνιο του 2021 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Όστρια η πρώτη της ποιητική συλλογή "Μπλε ξαφνικό". Η ποίησή της είναι αφηγηματική, υπαρξιακή, συμβολική. Ο λόγος της είναι πολύχρωμος, τολμηρός, με ζωηρές εικόνες, σαγηνευτικές αλληγορίες και ισχυρό συγκινησιακό φορτίο. Εμπνέεται από την εσωτερική συνομιλία, τα αιτήματα της ψυχής, τις σχέσεις, το ίδιο το ταξίδι της γραφής. Θα απολαύσουμε δέκα ξεχωριστά ποιήματά της!
ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΜΝΗΜΗΣ
Ηλικία: απροσδιόριστη
Εξαφανίστηκε: ενώ επέπλεε
Μάτια: δεκατέσσερα
Φύλο: συκής
Τη μέρα που εξαφανίστηκε δε φορούσε τίποτα
Η ύπαρξή της βρίσκεται σε κίνδυνο
Δεν ξέρουμε αν την έδιωξαν ή έφυγε μόνη της
ΤΟ ΣΑΚΑΚΙ
Στενεύει το ποίημα
σε λίγο δε θα μας χωράει
λασκαρισμένες κουμπότρυπες
στο φθαρμένο σακάκι του κόσμου
κάποιος παλεύει να μας κουμπώσει
να μην παγώσει
κάποιος πνίγεται μέσα σε μελάνια
πώς να πει ευθαρσώς την πληγή
λευκές νοσοκόμες
εξομολογητικές σελίδες
του φέρνουν τον ορό της μνήμης
ασθενής της γραφής
πώς να πει το χάος
έγινε κι αυτό κοσμητικό επίθετο
ΧΑΡΤΙΝΟ ΣΠΙΤΙ
Θα χτίσω ένα δωμάτιο
μόνο από λέξεις
πρώτα τους συνδέσμους
γιατί
αν και
ωστόσο
ουδέ
για στεγανότητα
Μετά επιρρήματα
κυρίως χρονικά
άλλοτε
σπανίως
κάποτε
οποτεδήποτε
για τη θεμέλια μνήμη
Τα ρήματα θα είναι στην υποτακτική
αν βρω
ας μείνω
εδώ ας σταθώ
για πιο ασφαλή κρίση
Υποκείμενα
θα μπαίνουν και θα βγαίνουν
όπως ορίζουν οι μετοχές
εννοείται οι παθητικές
Η πόρτα να κλίνει
σε όλες τις πτώσεις
Τα παραπάνω ποιήματα είναι από την ποιητική συλλογή ‘’Μπλε ξαφνικό’’ εκδ. Όστρια 2021
ΠΩΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΤΕ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ
Αν θέλετε να κοιτάξετε το πρόσωπό μου
δείτε το όλο από μέσα
εικόνα αποθηκευμένη
σε βυθό ενυδρείου
ψάρια κλόουν σε κυκλικούς σχηματισμούς
υδάτινη χορογραφία
αρχείο ψυχιακό
στιγμές ζωής σε διαρκή κατάργηση
φυσαλίδες με πύον του έρωτα
τι ξέρετε σεις για ένα τέτοιο πρόσωπο
τι γνωρίζετε για τα εκατό του μάτια
φυτεμένα σε κάθε νευρώνα
στόμα δεμένο με ατσάλι
κοιτάξτε
στο μέτωπο
τις ρωγμές στα μετόπισθεν
είναι τ’ αγέννητα παιδιά του
κρατάνε γκρεμούς αδιάβαστους
θελκτικούς
στο δέρμα πράσινη ύλη
φύλλα πάνω σε φύλλα
κολλημένα με αλμύρα
τέτοιο πρόσωπο γρήγορα θα το ξεχάσετε
όπως όλα
δεν θα το αγαπήσετε εντελώς
απομακρυνθείτε
κοιτάξτε το πάλι
ρίξτε την απόχη σας
τις σκιές δεν τις βλέπεις όσο βρίσκεσαι μέσα τους
οι σκιές πιάνονται από μακριά
ΑΝΑΡΡΙΧΩΜΕΝΑ ΦΥΤΑ
Αν αυτό το ποίημα
σε περιέχει
είσαι ο μίσχος
ευθυτενής στο φίλημα
Αν αυτό το ποίημα
με περιέχει
γύρω σου ίπταμαι
γύρη ενός έκπτωτου άνθους
Είμαστε οι τελευταίοι ζωντανοί στίχοι της άνοιξης
Ικέτες του ανέμου
λίγο να κοπάσει
να σκαρφαλώσουμε το φράχτη
λίγο θα κρύψουμε την ατέλεια της ύπαρξης
Πριν την απότομη στροφή
να σκαλώσουμε στην ποθητή ρίμα
να τελειώσουμε το ποίημα
ΕΞΗΜΕΡΩΣΗ
Κάτω από τον πρωινό ήλιο
τα μάτια της μάνας διαβάζουν τους δρόμους
πλέκουν προσευχές
τις απλώνουν μέχρι το τελευταίο σκαλί
μα και πάλι ποτέ δεν είναι σίγουρη
γιατί το ξέρει
πως το αλλόκοτο έρχεται φορώντας γνώριμα ρούχα
Μέχρι ο ήλιος να καρφωθεί στο κέντρο
κι ο ουρανός ν’ ανοίξει και τ’ άλλο του μάτι
έχει σκοτώσει τρεις δράκους
μα και πάλι δεν είναι σίγουρη
Ο λύκος πάντα θα ερωτεύεται την αθωότητα
Τα μάτια της μάνας το απόβραδο πετούν σπίθες
Μεγάλη περιπέτεια η ανιδιοτελής αγάπη
Μάνα
μάνα μου εσύ
Μάνα
μάνα σου κι εγώ
το ξέρουμε δα
πως μέχρι την αυγή
χρέος το 'χουμε
να εξορίσουμε τη Μήδεια
που κρύβεται κάτω από το μαξιλάρι μας
ΣΑΪΤΑ
Θα σκαλίζω λέξεις
με το πάθος του κηπουρού
που πιάνει κουβέντα
με τα λουλούδια του
Θα γράφω ώσπου τα πλήκτρα να ματώσουν
Ώσπου τα δάχτυλα ν' αγγίξουν το πληγιασμένο νερό
Ώσπου καθαρό να τρέξει το νόημα από την πηγή
Ώσπου το ποίημα να πετάξει
να φύγει μακριά μου
πέρα από την ιδιοτελή προσφορά μου
Θα γράφω
ώσπου να δω
τον τελευταίο στίχο
στον ώμο μιας Ιφιγένειας
να μου γνέφει
καθώς θα της λέει
Εδώ υπήρξαν φτερά
ΜΕ ΤΟ ΣΑΝΔΑΛΙ ΤΟΥ ΕΡΜΗ
Εσύ πώς το πιάνεις το δειλινό;
Γυρνάς ανάποδα τον ουρανό
να στάξουνε τα χρώματα τ’ αναπάντεχα;
Πάνω στο μουσκεμένο σου χαρτί σκοτώνεις τη μονοτονία;
Ακούς την κοφτή ανάσα του βουνού;
Πώς έρχεται και μας σκεπάζει
βαθύ το μωβ
λουλακί νικητήριο
Και το κίτρινο;
Εκλιπαρεί για λίγη αφοσίωση
Έτσι ασυλλόγιστα τρέχεις;
Παραδίδεις και βυθό και χνάρια
Στην άμμο;
Θα προλάβεις να μετρήσεις τ’ αστέρια που φτύνει ο ήλιος
την ώρα της υποχώρησης;
Πώς χάνεται το βλέμμα σου στην τελική την πινελιά;
Έχει η ανάσα σου μια στάλα ελευθερία
και πόση υπομονή νίκησες σήμερα;
Πού βρίσκεις την εικόνα σου όταν βραδιάζει
και πού φυλάς τη σκιά σου όταν χαράζει;
ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΣΥΝΝΕΦΟ
Ξεκίνα με τα δάκρυα
που σου 'μαθε η γέννα
Πιο καθαρό
Πιο διαυγές υγρό
λέει αλήθεια μία
Της θνητότητας
Τα ενδιάμεσα δε θα στα πω
καθώς το σχήμα σου θ' αλλάζει
και θα γλιστράς με την ταχύτητα που ξέρει η ζωή
Αραίωση και πύκνωση του εαυτού σου
ως την τελική μορφή
Μια παύση λίγο πριν το τέλος
Της άφεσης
θα αισθανθείς την ηδονή
Κάπου εκεί
θα σωθείς
σε πυκνές σταγόνες βροχής
ΤΟΣΟΔΟΥΛΑ
Τόσο μικρά τα χέρια μου
πώς ν' αγκάλιαζα το σύννεφο που φούσκωνε περήφανο
πώς ν' άλλαζα κι εγώ το σχήμα μου
πώς να πιανόμουν απ' τη χαίτη του ανέμου
να γλίστραγα κρυφά μέσα απ' το φύλλωμα του χρόνου
Τα πόδια μου λεπτά χωμάτινα
δεν άπλωσαν ποτέ τους ρίζες στην πραγματικότητα
Τέσσερα άκρα
που ξεπρόβαλαν από μια στενή τρύπα στο σύμπαν
ένα μυαλό και μια καρδιά
που ζητούσαν να βρουν μια γωνιά
στο νόημα του κόσμου
Κι όμως
εκατοντάδες έτη μετά το μικρό χαμό μου
εκείνο τ' όνειρο βλέπω
ίδιο κι απαράλλαχτο
να μένει ακόμη
στα μάτια των ανθρώπων
που δεν ήρθαν ν' αποδείξουν ποιοι είναι
αλλά τι μπορούν να ονειρεύονται πως γίνονται
Βιογραφικό σημείωμα
Η Μαργαρίτα Παπαμίχου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Επιστημών Αγωγής-Προσχολική Εκπαίδευση κι έκανε μετεκπαίδευση στην Ειδική Αγωγή. Είναι απόφοιτος της σχολής του <<Θεάτρου της Ημέρας>> κι εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο. Δραστηριοποιείται στο χώρο της εκπαίδευσης ως εμψυχώτρια Θεατρικού παιχνιδιού. Έχει εργαστεί επί σειρά ετών ως εκπαιδεύτρια ενηλίκων για την Εκπαίδευση μέσα από την Τέχνη. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ποιητικές συλλογές, ιστοσελίδες ποίησης και ποιητικά ημερολόγια. Το «Μπλε ξαφνικό» είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Όστρια τον Ιούνιο του 2021.
Βρείτε την ποιητική συλλογή "Μπλε ξαφνικό" της Μαργαρίτας Παπαμίχου στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://ostriaeditions.com
