Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά",έχω προσκαλέσει την ποιήτρια Κατερίνα Σημηντήρα. Η καλεσμένη μου έχει σπουδάσει Θέατρο. Στη λογοτεχνική της διαδρομή ,έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές. Ποιήματα και διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί στον έντυπο κι ηλεκτρονικό τύπο. Έχει συμμετάσχει σε σημαντικές πολιτιστικές εκδηλώσεις παρουσιάζοντας το έργο της. Η ποίησή της είναι έντονα περιγραφική, με λεπτομέρειες που θα έπιανε μια κάμερα. Αποτυπώνει γλαφυρά τις μορφές, προσέχει την αναλογία των χρωμάτων,τους ήχους. Οι αφηγήσεις της έχουν κι αρώματα και γεύσεις. Εκτός απ'αυτά που καταγράφουν οι αισθήσεις, τα μάτια της ψυχής της δημιουργού βιώνουν κι απεικονίζουν έντονα συναισθήματα. Η έννοια της νοσταλγίας είναι επίσης διάχυτη στα γραπτά της. Χωρίς ν'απουσιάζει το προσωπικό βίωμα, η ποιήτρια ενδιαφέρεται να ζωγραφίσει τα δρώμενα μιας ομάδας,μιας γειτονιάς,μιας κοινωνίας, μιας εποχής. Την αφορά περισσότερο το συλλογικό αποτύπωμα. Η γλώσσα της είναι σμιλεμένη, με ανεξάντλητα ευρήματα, που θέλγουν τον αναγνώστη. Ας ταξιδέψουμε με δέκα πανέμορφα ποιήματά της!
Η εποχή ήταν έτοιμη
Ήταν η εποχή έτοιμη
Όχι ότι ήταν σπουδαία τα σκηνικά
και ολοκληρωμένο το σενάριο,
όχι, όχι, ψεύτικες ερμηνείες μόνο.
Οι διάλογοι επιφανειακοί,
χωρίς βαθύτερες έννοιες.
Τίποτα άλλο εξόν από αυτό
Όμως αυτό αρκούσε σε μια εποχή
μαλακή σαν βούτυρο,
που δεν ήθελε ούτε να ερμηνεύσει,
ούτε να απορρίψει.
Αυτό αρκούσε για μια παρανόηση
και ένας κόσμος κάλπικος γλίστρησε
αβίαστα στο απόλυτο μέσα.
Ύστερα, οι τίτλοι έπεσαν.
Έβρεχε συνέχεια.
Κίτρινοι θάμνοι ,κόκκινοι θάμνοι, αφθονούσαν,
όμως κανένα νόημα μετά δεν είχε σημασία.
Εξόν από αυτό που διαφέντευε το απόλυτο μέσα.
Τοίχος
Αυτές οι παλιές ιστορίες μέχρι πότε θα νικούν;
Να ανοίξουν επιτέλους τα σφραγισμένα γράμματα, να τα διαβάσουν ψιθυριστά οι νεκροί
εξομολογητές που Θάφτηκαν πίσω από το παλιό καμπαναριό τιμώμενοι για την επίγνωση
της σιωπής τους.
Κόντευε να νυχτώσει πάλι. Το αυτοκίνητο διέσχισε γρήγορα το χωματόδρομο. Πετούσαν
απ΄τα ανοιχτά παράθυρα μάτσα φυλλάδια που τα σκορπούσε ο αγέρας πέρα -δώθε.
Χαμένη η επανάσταση, τα μάζευε με βιάση απ΄τα χαντάκια. Την νύχτα τα ΄καψε μπροστά
στην τζαμαρία του μπαρμπέρη, εκεί που φιγουράριζε ξεθωριασμένη η φωτογραφία των
ποδοσφαιριστών του Ηρακλή.
Σπίτια γεμάτα νύφες, κόρες, εγγόνια ,πεθερές ,κατάρες, μυστικά.
Κόκκινο βελούδο το τραπεζομάντιλο, σέρνονταν οι φουντίτσες στο πάτωμα.
Χαμηλά, σανιδωμένα ταβάνια κι ο καπνός απ΄τα τσιγάρα των αντρών, εγκλωβισμένος.
Κυριακάτικη ευδαιμονία.
Στα κάδρα των παραθύρων γυμνά κλαδιά ακακίας.
Έλα, βγες. Σε παρακαλώ.
Βγες έξω από τον τοίχο.
Υπόσχομαι να σ'αγαπήσω
flashback
Μοιραία μακριά μαλλιά και ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας
Η παρθενιά ταμπού και ενοχή.
Τζιν στενά, Αnorak, αναπτήρες ronson,
δίσκοι βινυλίου. The Sound of Silence
Άσσος σκέτος. Αμέτρητα πακέτα.
Όνειρα Θέατρα ,ατέλειες, Φεστιβάλ, ο Ξυλούρης.
ΚΝΕ. Ξεχείλιζε το παλέ ντε σπορ.
Έγχρωμες Polaroid απαθανάτιζαν το τελευταίο καλοκαίρι.
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ .Στο Καυτανζόγλειο.
Αφίσες, διαδρομές, ο Γκεβάρα μύθος.
Τέλεια πλαστογραφούσαν οι ραπιδογράφοι.
Στη λέσχη, Δευτέρα, Τετάρτη απόγευμα,
σκούπισμα μαχαιροπίρουνων στο ισόγειο.
Ο βιολιστής στη στέγη στην οδό Κρήτης
Και ποίηση και κλειστοφοβία
και φοβία και παράνοια.
Ολομόναχη
χίλιες πεντακόσιες λεύκες κάτω από την θάλασσα
Έτοιμη. Η Υπέρβαση
Τελείως ανέτοιμη στην Πτώση
Τα παραπάνω ποιήματα δεν έχουν εκδοθεί. Δημοσιεύτηκαν στο λογοτεχνικό περιοδικό, Παρέμβαση Κοζάνης, Άνοιξη 2020.
************************************
Ποιήματα από το βιβλίο « δυτικά της Σαπφούς» εκδόσεις Μανδραγόρας
Οδός Σαπφούς
Δυτικά η οδός Σαπφούς
Θλιβερές πολυκατοικίες, εγκαταλειμμένες αποθήκες ξυλείας,
υπόστεγα, χειρονομίες, σκουπίδια
Στη γωνία δεξιά η καντίνα
« Το ζουμερό λουκάνικο»
Τα τρία γατάκια τρομαγμένα κάτω απ’ τον κάδο
Σάπισαν τα παλιά ανταλλακτικά
Τα εικονίσματα στο πατάρι με τις κατσαρίδες
Στάζουν οι σωληνώσεις
Αυτός βρίζει συνέχεια και σκαλίζει με το νύχι του
μια το σοβά, μια το σπυρί
Στον απέναντι τοίχο η μνήμη
Φτιασιδωμένη γριά πόρνη
κλείνει το μάτι ξεδιάντροπα
Κάθε μέρα τώρα
αυτό το χαλασμένο ρολόι εμποδίζει το θάνατο
η παλιά γειτονιά
Οι άντρες είχαν την συνήθεια των εμπόρων της Krusheve
κοιμόταν τα βράδια με τα σκαρπίνια δεμένα κανονικά
Δίπλα στο κάδρο της δωδεκάχρονης πεθαμένης θείας
καρφωμένη η νυχτερίδα, σφαγμένη με χρυσό
Στο υπόγειο οι επτά μεταμορφώσεις του φιδιού
επιδείνωναν τους πυρετικούς σπασμούς
Πολλαπλές οι ιδιότητες του θείου, μα ανώφελες
Στην παλιά γειτονιά
στον κίτρινο αχυρώνα με τις ζωοτροφές
και στην αποθήκη με τους σπόρους
ανάμεσα σε χρωματιστά κουτιά με λιπάσματα
ο αέρας αναστέναζε και ίδρωνε τόσο πολύ, έσταζε
Απ’ την μια μέρα στην άλλη
πέρασαν κι άλλα εκατόν εξήντα χρόνια μοιραίας σιωπής
στην παλιά γειτονιά
Η γειτονιά χλωμή, μαραγκιασμένη
ανέβαινε την τσιμεντένια ανηφόρα.
Μα είχε μια μαργαρίτα καρφωμένη στα μαλλιά
κι ανάσαινε
Μια μαργαρίτα ολόδροση στον πίσω τοίχο
για παρηγοριά
Οι δοσοληψίες στην λεωφόρο ήταν παράνομες
Τα παιδιά δεν μάθαιναν γράμματα στο σχολείο
Οι γριές καθάριζαν κάθε πρωί τα λαμπογιάλια
απ' την κάπνα της βραδινής αϋπνίας
Ο κοντός με την γάγγραινα στο πόδι που
ουρούσε καθημερινά στον πίσω τοίχο
αθωώθηκε.
ημερολόγιο
Πώς να χωρέσουν σε ένα ποίημα
Ένας διακορευτής
Ένας αρκουδιάρης
Ένας μαχαιροποιός
Μια θηριωδία
Αγιάτρευτα τυφλά σημεία, η άβυσσος
Λογχισμένα όνειρα να κηλιδώνουν τον ύπνο
Το κρίμα που σπαράζει
κι η μάνα ετοιμοθάνατη να επιμένει
εκατόν εξήντα χρόνια πως έφταιγα
σου γράφω πάλι
Σου γράφω πάλι ότι το μέλλον ξοδεύεται ολόιδια
Γύρω απ’ τα παλιά μας έπιπλα
Εγώ πεθαίνω χλωμή μες σε καπνούς τσιγάρων
Κι ο θάνατος άφωνος κάτω απ’ την στέγη
Εκείνη πάλι επιμένει με τα θεία
Επαναλαμβάνει δεήσεις
Γιατί ο άλλος έχει όπλο στη τσέπη
Πυροβολεί με ευκολία κάθε φορά
Τι κρίμα αυτός ο χωρισμός πατέρα
Το πένθος δεν ταίριαζε στον Αύγουστο
γυμνός καιρός
Πικρίζουν οι πόλεις
Ακρυλικό και τσιμέντο
Δωμάτια ολομόναχα
Δρόμοι αναποφάσιστοι
Το σούρουπο ξαναγυρίζουν
Καινούργια ημερολόγια
με πινέζες πιασμένα
απαιτούν ένα μέλλον σωτήριο
Κι ο θάνατος παράλογος
Καθημερινός, στιγμιαίος
Τρέχει σαν τη βροχή στους τοίχους
Πηγαινοέρχονται τα τρένα στο σταθμό ως αργά τη νύχτα
Αφόρητη η ανωνυμία του πλήθους στην αίθουσα αναμονής
Η πόλη
Μέσα στην πόλη αυτή ξοδεύτηκα
Μέσα σε σκονισμένα δωμάτια συνοικισμών
βιαστικοί απόηχοι οργασμών
Αγάπες ταυτίστηκαν με το πλήθος και χάθηκαν
Ανάμεσα σε φωταγωγημένες τζαμαρίες,
αίθουσες αναψυχής, γιορτινά λαμπιόνια, ξαγρύπνησα
Στα ίδια μέρη περιέφερα το σώμα μου
αναζητώντας λεπτομέρειες, θλιμμένους στίχους,
τρένα που έφευγαν το χάραμα
Για τη ζωή και τους έρωτες που απέτυχαν
Μέσα στην πόλη αυτή, κανένας στο πλάι μου
Μα απόψε
κρεμάω ένα μειδίαμα
πάνω στο σηματοδότη μιας διάβασης
και την αποχαιρετώ
Βιογραφικό σημείωμα
Η Κατερίνα Σημηντήρα γεννήθηκε στα Κύμινα Θεσσαλονίκης. Τον Νοέμβριο το 2013 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική της συλλογή «Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας» από τις εκδόσεις Όστρια. Τον Μάιο του 2015 εκδόθηκε η δεύτερή της ποιητική συλλογή «Δυτικά της Σαπφούς» από τις εκδόσεις Μανδραγόρα. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε ηλεκτρονικά περιοδικά, σε έντυπα περιοδικά , σε διάφορες ποιητικές ιστοσελίδες, στην ποιητική ανθολογία «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=388568.0. Επίσης διηγήματά της δημοσιεύτηκαν στον ηλεκτρονικό τύπο.
Κριτικές
Η Ελένη Χωρεάνθη έγραψε « Δέκα Ελληνίδες ποιήτριες» στο ηλεκτρονικό περιοδικό Diastixo http://diastixo.gr/kritikes/poihsh/4165-10-ellinides-poihtries. H Kρις Λιβανίου γράφει στο Στίγμα Λόγου για το βιβλίο της «Δυτικά της Σαπφούς» http://stigmalogou.blogspot.gr/2015/10/blog-post_28.html?spref=fb. Η Καβαλιώτισσα ποιήτρια Χρυσούλα Βακιρτζή παρουσιάζει το βιβλίο στον ιστότοπο https://www.bookia.gr καθώς και ο Δήμος Χλοπτσιούδης στο βιβλίο.net. Τα βιβλία της έχουν παρουσιαστεί στην Θεσσαλονίκη σε αίθουσα του Grand Hotel palace από τον συγγραφέα και ποιητή Γιάννη Τζανή , στην Κατερίνη στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, στην Καβάλα στην βιβλιοθήκη του Δήμου το έτος 2013 και στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών το έτος 2017, στην Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης τον Μάιο του 2015 και 2016 καθώς και στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης, σε παρουσίαση των εκδόσεων Μανδραγόρα για τους ποιητές και πεζογράφους της πόλης. Η Περιφερειακή Βιβλιοθήκη Χαριλάου παρουσιάζοντας τους ποιητές της Θεσσαλονίκης την τίμησε με το να την συμπεριλάβει στους ποιητές της γενιάς του ‘70, η γενιά της αμφισβήτησης ( β’ μέρος).Τις 19 Νοεμβρίου του 2016 συμμετείχε στην 5η Λογοτεχνική σκηνή Θεσσαλονίκης ( που διοργάνωσε το περιοδικό Εντευκτήριο με την συμμετοχή του Δήμου Θεσσαλονίκης και άλλων φορέων ) απαγγέλλοντας ποιήματα μαζί με άλλους είκοσι ποιητές και πεζογράφους από την Ελλάδα και την Κύπρο. Αναφορά στο βιβλίο "δυτικά της Σαπφούς " γίνεται στο περιοδικό Εντευκτήριο στην σελίδα "Βιβλία για το κομοδίνο."
