Στη στήλη "Στα βαθιά", έχω καλέσει σήμερα τον ποιητή Φάνη Παπαγεωργίου. Ο προσκεκλημένος μου είναι διδάκτωρ Πολιτικής Οικονομίας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Εργάζεται ως επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πατρών. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές. Για την ποιητική του συλλογή "Πλυντήριο άστρων",ήταν στη βραχεία λίστα πρωτοεμφανιζόμενων ποιητών για το βραβείο "Γιάννη Βαρβέρη". Τα ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες κι έχουν δημοσιευθεί στον έντυπο κι ηλεκτρονικό τύπο. Η ποίησή του κινείται στα χωράφια του υπερρεαλισμού. Μιλά με πρωτότυπες αλληγορίες ,σύμβολα και ζωντανές εικόνες. Ο λόγος του ρέει γρήγορα,σαν σε ταινία, εξάπτοντας τη φαντασία. Τον απασχολεί η καθημερινότητα του σύγχρονου ανθρώπου, ιδωμένη μέσα από ονειρικά κάτοπτρα. Θα γνωρίσουμε την ξεχωριστή γραφή του μέσα από μια επιλογή δέκα ποιημάτων του!
Νέος ετών τριάντα
Όλη του η ζωή
ήταν η κατασκευή συμμετριών
άλλη ιδιότητα δεν είχε
ούτε και δουλειά
ίσως δεν μιλούσε
Είχε στόχο να εκχερσώσει
τον κόσμο
να φτιάξει έναν άλλο
συμμετρικό
Λες και οι πρακτικές της καρδιάς
στενάζουν από συμμετρία
ή τέσσερα μάτια
δύο ανθρώπων
είναι ποτέ σύμμετρα
Διώρυγα μεταξύ νεφών, Θράκα, 2018
Παιδικό παιχνίδι
Του είπε, αν με αγαπάς
θέλω
να περάσεις το βλέμμα σου
από μέσα μου
κι αυτός για να συγκεντρωθεί
της ζήτησε να κλείσει τα μάτια
έβγαλε το αριστερό
κι ύστερα το άλλο
και έριξε βόλους
πέρασε το ένα κάτω από τα πόδια της
παίξανε τυφλόμυγα
Διώρυγα μεταξύ νεφών, Θράκα, 2018
Πέρασμα
Την μέρα Α κρέμασε το χαμόγελό της
από το περβάζι
κι αυτός κατοίκησε την πόρτα
την μέρα Α τον άγγιξε με τέτοιο στράφι
κι αυτός διαλύθηκε πριν μπει στον τρίφτη
την μέρα Α του έδειξε το ασπράδι των ματιών της
και έχασε το νήμα που τον συγκέντρωνε
την μέρα Β την κοίταζε να κοιμάται
που αυτή μπήκε σε νεκροφάνεια
την μέρα Β ευτύχησε
όταν άκουσε τα χτυπήματα των ποδιών της
μέσα στον ποδόγυρο
κι αυτή γέμισε το χώρο
αν η ζωή
που δεν είναι τίποτα άλλο
από αρθρωμένες μέρες
εν είδη σύμπαντος
τους έβρισκε
θα έμπαιναν
ίσως
μέσα της
Διώρυγα μεταξύ νεφών, Θράκα, 2018
Βυρσοδεψίο Νο. 12231
Η σημασία κύλησε
από κάτι λέξεις όπως
αγαπημένη, φυλάγομαι,
σημαίνω
και από το κύλισμα
γεννήθηκαν άλλες όπως
πυροβληματική, γλωτός, ασφυρί
κι έτσι αυτός κι αυτή
έμαθαν να ξελασπώνουν την αγάπη τους
αμέσως πριν την φάνε
Η θάλασσα με τα 150 επίπεδα, Κουκούτσι, 2016
Μια πόλη για τον Φραντς
Αγαπημένε μου Φραντς
δεν είναι που το πρόσωπό σου ξεχειλώθηκε
και μοιάζει με λαμπαδιοδρομία
εν μέσω τουριστών
ούτε το γεγονός πως οι λέξεις σου φτώχυναν
και ο Πατέρας εμφανίζεται να υπαγορεύει
την ανησυχία και τις κραυγές που χύνονται
ούτε και τα δοκάρια που πήραν το όνομά σου
ούτε φυσικά πάλι ότι σε έκαναν έρμαιο
συναισθηματικής αδυναμίας
μιας μιζέριας απόλυτης, αυτό-καταστροφικής
που βαστούσε λέξεις σαν κομποσκοίνι
και στέκεται σαν γιορτινός φάρος
για να απομακρύνει τη θλίψη από τα πατώματα
είναι που η προκυμαία και η γέφυρα
δεν είναι τα μέρη για να σχηματίζονται ουρές πίσω από ομπρέλες
και φωνές πολύγλωσσες και καλντερίμια με χάρτες
αλλά εκεί που σπαράσσουν τα καράβια
αλλά εκεί που στόματα ξεδιψούν
αντίκρυ στο βάθος και στη γεωμετρία των τόπων
αλλά εκεί που οι αγαπημένοι συναντιούνται
όταν χωρίζονται από τις όχθες
και φεύγει ο ένας προς δυσμάς
και η άλλη προς ανατολάς
αλλά εκεί που οι σειρήνες
την νύχτα ανεβαίνουν για να προσευχηθούν
αλλά εκεί που οι γυναίκες δοκιμάζουν την αντοχή
της ίδιας τους της σάρκας
πριν τοποθετήσουν την μοίρα τους
στα χέρια των αγαλμάτων
Φραντς η πόλη σε πλημμύρισε
και δεν μαζεύεσαι
ούτε με σφυρί
ούτε με καλέμι
είναι καιρός να γίνεις το ποτάμι
Η θάλασσα με τα 150 επίπεδα, Κουκούτσι, 2016
Παροπλισμένη Ώρα
Η ήττα που πιστέψαμε
ότι δεν είναι δική μας
μεγαλύτερη καθώς ήταν
και από τον ίσκιο της
μικρότεροι καθώς ήμασταν
και από το άθροισμά μας
μας βρήκε στο χάρτη
όπως το σύννεφο εκείνο
που ρίχνοντας τα αντίβαρα
στάθηκε από πάνω μας
και άνοιξε στα δύο
Διώρυγα μεταξύ νεφών, Θράκα, 2018
Σεισάχθεια στον ήλιο
Μπορούσες να διακρίνεις τις ώρες
1520 ακριβώς
από την πλημμυρίδα του φωτός
τα άνθη είχαν λυγίσει τη μέση τους
η γη δεν ήταν παρά μόνο κοντά
κι εκείνη βρισκόταν ήδη τόσο μακριά
που θα την άγγιζες
έστω και μέσα από σχισμή στα κάγκελα
είχε προλάβει να απορρίψει λέξεις όπως
επιστροφή, ερημιά, επωδός
και δεν θα σε γνώριζε. Είχε άλλες
εκόμα, εσφαλώς, ερμονία
σε λίγο ο δρόμος θα ξεφόρτωνε οχήματα
ο ουρανός θα ξεφόρτωνε άστρα
ο λόφος θα ξεφόρτωνε βουνά
το χρέος θα ξεφόρτωνε ανθρώπους
η γη θα ξεφόρτωνε την κίνησή της
μόνο φως κι ούτε σκιά
ούτε φιλιά ούτε τίποτα
το Βερολίνο δεν υπήρχε
ούτε και το τείχος
Η θάλασσα με τα 150 επίπεδα, Κουκούτσι, 2016
Δυνατότητες δύο νέων
Θα γύριζαν την υδρόγειο
συζητούσαν την ύπαρξη ηπείρων
θα βούλιαζαν στο λευκό χυλό του φωτός
μετρούσαν τις αποστάσεις των αστεριών
θα περιπολούσαν τον κόσμο
γκρεμιζόταν αστέρι στο φιλί τους
θα γέμιζαν το κενό
οι χορδές εκτόπιζαν τους ήχους
θα γινόντουσαν δίκοπο πρόσωπο
τα ποτάμια κρεμόντουσαν πάνω από τη θάλασσα
θα ήταν μέλλον
αν είχαν παρόν
Η θάλασσα με τα 150 επίπεδα, Κουκούτσι, 2016
Ground zero
Ο άνθρωπος καρύδι
κατοικούσε στο τσόφλι του
μέχρι που ο κρόκος και το ασπράδι
βούτηξαν σε μια στρώση γλυκό καρυδόπιτα
Τότε εκείνος συνάντησε αίφνης
την τελευταία του πτυχή
το κερασάκι καρφωμένο
να κάνει το γλυκό απελπισμένο
Το υποκείμενο απογυμνωμένο
χωρίς αναψηλάφηση του σώματός του
αφού είχε κολυμπήσει απλωτά στο μίξερ
είχε μετασχηματιστεί
ράβοντας το σκοτάδι του κακάο
πάνω στη σάρκα του
Η Ιστορία χωρίς υποκείμενο
Απλώς επιβιώνει
Ταξιδεύοντας στον ουρανίσκο
Διώρυγα μεταξύ νεφών, Θράκα, 2018
Ασταμάτητη ένωση
μοίραζε τις κινήσεις της στο χώρο
ήταν ίδια η Μυρτιά
αφού τα χέρια της είχαν αγγίξει κάθε διαβατή επιφάνεια
η πόλη στα χέρια της είχε γίνει ένα παιχνίδι
ενώ το πλήθος είχε χαθεί σε υπάκουους ανθρώπους
που γύριζαν τα μέλη τους
όταν εκείνη κραύγαζε
κι έβγαζε λάμψεις από το λαιμό της
τέντωνε τις χορδές που κρατούσαν το σώμα της
ξετύλιγε το κουβάρι της
μπροστά σε έναν ολόισιο δρόμο
τόσο αβάσταχτο σα φύλλο
Πλυντήριο Άστρων, Λογότεχνον, 2013
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Φάνης Παπαγεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Σπούδασε οικονομικά σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο.Είναι διδάκτωρ Πολιτικής Οικονομίας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πατρών. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές: Πλυντήριο άστρων (Εκδόσεις Λογότεχνον, 2013,βραχεία λίστα πρωτοεμφανιζόμενων ποιητών για το Βραβείο «Γιάννη Βαρβέρη» 2013), Η θάλασσα με τα 150 επίπεδα (Εκδόσεις Κουκούτσι, 2016),Διώρυγα μεταξύ νεφών (Εκδόσεις Θράκα, 2018) και ένα ακαδημαϊκό σύγγραμμα (Σχολές σκέψης και οικονομικές διακυμάνσεις μαζί με τον Π. Μιχαηλίδη,εκδόσεις Συμμετρία 2016). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, σέρβικα και ισπανικά, ενώ έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες.
