Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει την ποιήτρια Ευαγγελία Βενιζελέα. Η καλεσμένη μου γεννήθηκε στη Μεσσηνιακή Μάνη. Σπούδασε Φιλολογία κι εργάζεται στη Mέση Εκπαίδευση. Τον Ιανουάριο του 2021 εκδόθηκε από τις εκδόσεις Μανδραγόρας η πρώτη της ποιητική, η οποία φέρει τον τίτλο "Όταν το μ γίνεται π". Η ποίησή της είναι προσωποκεντρική, υπαρξιακή, ενίοτε εξομοληγητική. Ο λόγος της είναι σμιλεμένος, ζωντανός, στακάτος. Ο ρυθμός του είναι ασθματικός,γεγονός που ενισχύει την ένταση.Η πένα της εμπνέεται από τις σχέσεις,τον έρωτα,τον διάλογο με τον βαθύτερο εαυτό.Θα έρθουμε σ'επαφή με δέκα ξεχωριστά ποιήματά της!
Υφαίνω
Υφαίνω
με στιγμές τρυφερές
αόρατες κλωστές
συνδετήρες μαγνητικούς
αγαπημένων
Τις απλώνω μυσταγωγικά
μην μπερδευτούν από αδεξιότητα
μην απομαγνητιστούν από πολυχρησία
μην κοπούν από λησμονιά
Mετά
τις μαζεύω
βιωμένη προσευχή
Η μασχάλη
Σε κρατώ γερά
από τη μασχάλη
η μασχάλη σου
βαθιά και άδεια
χαράδρα
καταπίνει
το ύψος
τη φωτεινότητα των ματιών
τις ακριβές σου λέξεις
γλιστράς αργά στο βυθό της
πιασμένη από ένα δέντρο
από ένα θάμνο
από ένα μανουσάκι
Δυνατότητα
Στο σπίτι
του ύπνου
εισβάλλει το κύμα
στον κάτω όροφο
μπήκε η θάλασσα το βράδυ
αχινοί επιπλέουν
φύκια αναρριχώνται στα πόδια
άσπροι αφροί βγαίνουν από το μέτωπό μου
και ένα καραβάκι ξεχύνεται
προς το Ταίναρο
Όταν το μ γίνεται π
Οι υαλοκαθαριστήρες
δύο πουλιά που φτερουγίζουν
φυλακισμένα
Γκρίζα θάλασσα τα μάτια σου
κολυμπούν αλλοιωμένα τα σχήματα
το σώμα παραδίνεται στην Τραμουντάνα
Όταν το μ γίνεται π
η αγκαλιά μου δεντρόσπιτο
Κλείνεις το διακόπτη
Νυχτώνεις
Το σύνορο
Τα μάτια σου ένα σύνορο
στο κάτω βλέφαρο η Ζαραβίνα
στο ανάστροφο το Ταίναρο
παραδίνομαι στο βελούδινο άγγιγμα
του γλυφού νερού
και επανέρχομαι
καιόμενη στην ξεραΐλα του ακραίου σημείου
Τα μάτια σου ένα σύνορο ανάφεντο
που πηγαινοέρχεσαι
που πηγαινοέρχομαι
από μικρή αμμουδερή παραλία
με βυθό που ολοένα αλλάζει στο κάθε πάτημα
στην μεγαλειώδη κατάληξη.
Το κυνηγητό
Στο μαξιλάρι
το βράδυ ψιχαλίζει
πέφτει με το σταγονόμετρο αίμα
ποτίζει τον ύπνο εφιάλτες
τους αναγνωρίζω
στα σχέδια που εξαπλώνονται
ανεξίτηλες στάμπες
σχέδια ψυχής που πολεμά
σε μαρμαρένια αλώνια
τρίβω κάθε μέρα απαλά
κάποτε άγρια
να σβήσουν οι στάμπες
από το κουρασμένο βλέμμα
μικροί βραδινοί θάνατοι σε κυνηγούν
εσύ παιδάκι γελαστό όλο τους ξεφεύγεις
κι αν σε πιάσουν;
Δύσκολο παιχνίδι το κυνηγητό.
Πίκρα
Kάθε μέρα
μετατοπίζει τις καρέκλες
της μοναξιάς
κάθε μέρα
ανοιγοκλείνει τα συρτάρια
της μνήμης
καίγεται ξανά
η καμένη γη
αποκαΐδια οργής αιωρούνται
που δεν ήταν αλλιώς
τα μάτια μισόκλειστα
θολώνει ο χρόνος
κάθε βράδυ
πλένει τα πλυμένα
Η Κλάρα
Η κυρία Κλάρα
δεν ξέρει
πως την λένε Κλάρα
αν είναι 10 ή 110 χρόνων
αν είμαι φίλος ή εχθρός
οι άνθρωποι ξένοι
και ας την φωνάζουν μάνα
οι τόποι άγνωστοι
πού να ξαποστάσει
όλο ξαφνιάζεται
όλο κουράζεται
θα ξεχάσει να φάει
θα ξεχάσει να ξυπνήσει
μια μέρα
ή μια νύχτα
η Κλάρα.
Λύση
Καρφίτσωνα στα άφεγγα
τις κραυγές των επιθυμιών
Δεσμώτης
με τα χέρια σε έκταση
σφιχτοδεμένοι οι καρποί
σε χρονίζουσες λοιμώξεις
δέσμευαν
σε δέσμη
τις απραξίες
Λύνω τα μαλλιά στις πλάτες
λύνω ελεύθερες τις λέξεις
στα χείλη να κυλήσουν
αποδεσμεύοντας
πράξεις
που αναδύονται καλπάζοντας
από τις καρδιακές αρτηρίες
Σημαδούρες
Σημαδεμένη παιδιόθεν
στο αριστερό φρύδι
ακόμα αφρίζει το οξυζενέ
στην επουλωμένη πληγή
Ενήλικη τομή
χαμηλά στην κοιλιά
χαμογελάει καθημερινά
Τρία σημάδια
σαν ασήμαντα φαίνονται
από ατσάλινες λεπίδες
απέσυραν το αλατοπίπερο
Οι σημαδούρες μου
είμαι εγώ
Δείξε τα σημάδια σου
Βιογραφικό σημείωμα
Η Ευαγγελία Βενιζελέα γεννήθηκε στη Μεσσηνιακή Μάνη. Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Εργάζεται στη Μέση Εκπαίδευση. Το Όταν το μ γίνεται π είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή∙ εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2021 από τις εκδόσεις Μανδραγόρας.
