Σήμερα έχω προσκαλέσει στη στήλη "Στα βαθιά" την ποιήτρια από τη Θεσσαλονίκη Ειρήνη Ιωαννίδου. Η καλεσμένη μου σπούδασε στο τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας. Έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές.Η ποίησή της είναι ζωντανή, χειμαρρώδης, σάρκινη κι ενίοτε αιμάτινη.Την απασχολούν οι σχέσεις, η επαφή με την επιθυμία, με τον πυρήνα του συναισθήματος. Ο λόγος της είναι λαξευμένος, απέριττος, ευθύβολος, στακάτος. Ο ρυθμός του είναι ασθματικός, γεγονός που κορυφώνει την εσωτερική ένταση. Σχεδόν ποτέ δε χρησιμοποιεί σημεία στίξης. Αρέσκεται να χρησιμοποιεί περισσότερο τα συγκεκριμένα ουσιαστικά, παρά τ'αφηρημένα.Οι ελλειπτικές προτάσεις παίζουν ξεχωριστό ρόλο στη ροή. Είναι μια γραφή που σε κερδίζει με την αμεσότητα,την πολυχρωμία και την ορμή της. Θα ταξιδέψουμε με δέκα υπέροχα ποιήματά της!
ΣΤΙΓΜΗ
Το σώμα γλιστράει
στον υγρό δρόμο
Τα γκάζια πατημένα τέρμα
Στη στροφή
οι κορυφές των δέντρων
αδυνατούν να ρυμουλκήσουν
το φαιό
Τοξικές εκκενώσεις
Παιδικά δάχτυλα
Διαμπερή τραύματα
Στο τραπέζι χορεύουν φράσεις
κάτω απ' τα μάτια
κάτω απ' το βάρος
απειλούν, ικετεύουν, σκοτώνουν
Η στιγμή είναι κάθετη και περιεκτική
χωράει μια αιωνιότητα
κορεσμού
Αύριο θα χρησιμοποιώ και πάλι λέξεις
φθόγγους
Θα λέω
Βγάλτε μου τις χειροπέδες
Εξημερώθηκα
ΑΝΟΜΒΡΙΑ
Την ώρα του ύπνου
σε καταλαμβάνει άθελα η εγρήγορση,
Όμως τεχνάσματα τα θεωρείς αυτά του νου
ακολουθείς το ευκόλως εννοούμενον:
Η ζύμη και η δοσολογία ακριβής
Όμως η πείνα πάντα ίδια
Μικρά αρτοσκευάσματα
οι σκέψεις
μπορεί και να σε θρέψουν σε ανομβρία
όχι γιατί η τροφή δεν είναι αρκετή
αλλά γιατί ο φόβος περισσεύει
ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΛΩΤΟΦΑΓΟΥΣ
Η μνήμη απωλέσθη
καρπός ώριμος και γευστικός
Έγκαιρα από κοπτήρες καταναλώθηκε
στα σπλάχνα πλέον
περιφέρεται
Η γνώση και αυτή θα υποκύψει
η γλώσσα θα πλαταγίζει άσκοπα
αναζητώντας την εκφορά
εκεί που τώρα άνθη φύονται
ΕΣΩΣΤΡΕΦΕΙΑ
Πρωί, μα όχι ακριβώς
ήχος καλωδιακής
μέσα από ξεχασμένη ωτοασπίδα
Ο δεξιός μηρός
δρασκελίζει
λόφους, αποξηραμένα, εύφορες κοιλάδες
Εσύ σε μυωπική αστάθεια
μεταξύ νιπτήρα και καθρέφτη —
απρόσμενη διαθλαστική ικανότητα
Το σώμα διαιρείται,
Θραύσματα
λιγότερο ή περισσότερο αιματηρά
Επιταχυνόμενη επαναφορά –
όλα έγχρωμα ξανά
και σε διαστάσεις 3-D
ΤΡΑΓΩΔΙΑ
Θα μας παίξεις πάλι, μου φωνάζουν, μια σκηνή
σαν από αρχαία τραγωδία;
Όπως τότε που έχασες τους καινούργιους σου φακούς
και ορκιζόσουν ότι τους είχες στην τσάντα
Ω, εκείνες οι αναπνοές ήταν εξαιρετικές
Τα χέρια έτσι που κρατούσες απελπισμένη το κεφάλι
και μετά το κόκκινο μανόν που γλίστρησε απ’ την τσάντα
βάφοντας το πάτωμα και την καρέκλα
σαν τον Οιδίποδα δίχως μάτια να ψαχουλεύεις
Κι εμείς να σε χειροκροτούμε, μου φωνάζουν
* * *
Ναι, όμως εγώ την άλλη φορά
θα τους κολλήσω
για πάντα στα μάτια μου
Όταν είδα το φεγγάρι
αναρωτήθηκα για τα βουνά πάνω του,
για τη γκρίζα μέρα που θα 'ρθει
για τα πρόσωπα που ήταν
όλα γκρεμισμένα –
Τώρα μου έγιναν απαραίτητοι
Τελικά η αλήθεια χωράει
σε μια μικρή γαλάζια θήκη
ΥΔΡΑΤΜΟΣ ΣΕ ΗΜΙΦΩΣ
Φλύαρο στόμα
Θέλεις να φυτέψεις εκεί
τον πλατύφυλλο
– στον κήπο των προσδοκιών
Λέξεις σε βάθος και πλάτος
Τις μετράς
ένα στολίδι έπαρσης σε κάθε γραμμή
Κάθε φιλί στην κόψη
κι εγώ σου γλείφω την πληγή
Παράξενο πράγμα η επούλωση
με ένα τσάι και μια κουταλιά δάκρυα
Οι λέξεις γνωρίζουν να κολυμπούν
και ας μην σώζονται
Ήδη υδρατμός σε ημίφως
ΠΙΝΑΚΑΣ
Να υπνωτίζεις εαυτόν δύσκολο
Τα προβατάκια
στη χλόη αμέριμνα
ατελέσφορα
Το σκληρό προσκεφάλι ίσως να φταίει
Θα του ανοίξω τη ραφή
μέσα θα ζωγραφίσω τοπία ήσυχα
με γάργαρα νερά και δείπνους μυστικούς
Με πίνακα του Καραβάτζιο
στα φωτεινά του δέρματος
θα μοιάζει
Τα ποιήματα ανήκουν στην ποιητική συλλογή ''Σώμα Δρομολόγιο'' Εκδόσεις Σαιξπηρικόν. 2016
ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
Σκουπίζω τον αυχένα σου, κι έτσι όπως σκύβεις πάνω απ 'τον καμβά, παίρνει φωτιά η θλίψη. Το φως σε διαπερνά, ανοίγεις πέταλα. Κρυφά προσθέτω ώχρα στο γαλάζιο σου, μ' αστέρια να βλαστήσει. Περνάνε χρόνια κάμποσα, μπορεί και ένα μόνο κοίταγμα. Πιστοί και άπιστοι μαζεύονται, φίλοι και όμαιμοι.Στεγνά μοιράζεται η σάρκα σου, μαζί με την ψαριά, στα σκοτεινά νερά της Aρλ.''Εδώ κοιμούνται ήλιοι πάμφωτοι'', πάνω στην σκαλωσιά φωνάζεις, ''και τα πουλιά,δίχως φτερά, σπυρί σπυρί με το πινέλο μου τα τρέφω''.Δεν σε ακούν, έχουν τα χέρια τους χωμένα μες στις τσέπες.Μέσα στο κίτρινο το στάχυ αναλύεσαι μετά σε προσευχές.''Τούτο εστί το αίμα μου και η ψυχή μου, να την μετρήσετε και αυτή, να πιάσει τόπο''. Τόσο χρυσάφι αρσενικό μέσα στις φλέβες.
Δημοσιεύτηκε στον Χάρτη 23 Νοέμβριος 2020
ΝΕΚΥΙΑ (ΟΔΥΣΣΕΩΣ ΚΑΘΟΔΟΣ)
Των ποιητών τον έπαινο ποτέ μου δεν λαχτάρησα, ούτε τα θυμιάματα και τους τσανακογλύφτες. Ένα πρωί, είχε ένα γκρι ο ουρανός απ’ άκρη σ’ άκρη τεντωμένο, μπήκα στον Άδη μπουσουλώντας. Τα μάτια μου σφιχτά δεμένα, «ασήμωσε», μου λέει η Περσεφόνη πρώτη, μες στην λευκή της μουσελίνα. «Έχω γυναίκα και παιδί κι ένα πιστό σκυλί που περιμένει», σκύβω να πιω απ’ την πηγή της. Να σου κι ο Τειρεσίας πίσω της, κουνάει το ραβδί «τη θάλασσα να ’χεις στον νου», με στόμα πορφυρό φτύνει στον κόρφο μου. Μέχρι να ’ρθει το χάραμα εκεί στον κάτω κόσμο, βλασταίνει πάνω μου το αλάτι, φυτρώνουν αρμυρίκια στα πλευρά. Στο ξόδι ακούω την μάνα μου, κρατάει ένα μαντίλι στο δεξί, αέρας το κουνάει. «Η θάλασσα, αυτή το σάβανό σου θα υφάνει, μέχρι να στιχουργήσει ο ποιητής τον μύθο σου σε βίο, σε ξύλινο κρεβάτι να ριζώσεις». Λίγο πιο ’κει, χορτάτος πια ο Ελπίνορας σηκώνει το ποτήρι. Παραμιλάει στον ύπνο του ακόμη όταν βραδιάζει, κι ένα κουπί ακούγεται να σκίζει τον αιθέρα.
Δημοσιεύτηκε στα ''Φτερά Χήνας'' Περιοδικό Φύλλο Επιλεγμένης Λογοτεχνίας Ιανουάριος 2020
ΞΥΛΙΝΗ ΓΟΡΓΟΝΑ
Φιλάνθρωποι πάντα οι θεοί
- στις προσφορές αδέκαστοι -
χρυσόμαλλο ορέγονται κριάρι.
Ανάβουν τους πυρσούς oι ναυτικοί
o άνεμος σουρώνει στα μπουγάζια
στην πλώρη ''πρόσω ολοταχώς'' ακούγεται.
Την ξύλινη βυζαίνουνε γοργόνα
κι αυτή όπως βυθίζεται
τους πνίγει μες το μαύρο της το γάλα.
Για εκείνη την στεριά που απόμεινε
μια Σκύλα και μια Χάρυβδη
- αχ περιστέρι μου -
τα ρέστα πάντα θα ζητάνε.
Φιλάνθρωποι σου λέω οι θεοί
μας δείχνουνε στον χάρτη τα φεγγάρια.
Δημοσιεύτηκε στο «7 + 1 Ποιήματα για τον Σεπτέμβριο του 2020 στο Culture Book».
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκε στην θεσσαλονίκη ( 1967) όπου και ζει. Απόφοιτος του τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και φιλολογίας της Φιλοσοφική σχολής του ΑΠΘ. Έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές , η τελευταία ''Σώμα Δρομολόγιο'' 2016 εκδόσεις Σαιξπηρικόν. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα ηλεκτρονικά περιοδικά και στα περιοδικά Εντευκτήριο,Εμβόλιμον, Αίτιον, Παρέμβαση, Οροπέδιο και Καρυοθραύστις.
