Δέκα ποιήματα της Γεωργίας Πολυκανδριώτη

Δέκα ποιήματα της Γεωργίας Πολυκανδριώτη

Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει την ποιήτρια Γεωργία Πολυκανδριώτη. Η καλεσμένη μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κι εργάζεται ως φιλόλογος στη γενέθλιά της πόλη . Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό λογοτεχνικό τύπο. Το 2022 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις ΑΩ η ποιητική της συλλογή "Μανταρίνι". Το πρώτο της αυτό ποιητικό βιβλίο ήταν υποψήφιο στις βραχείες λίστες του Αναγνώστη και της Εταιρείας Συγγραφέων. Τα ποιήματά της είναι κατά κανόνα ολιγόστιχα. Η γραφίδα της ανιχνεύει τα υπαρξιακά αιτήματα, συνδιαλέγεται με τον έρωτα, εμπνέεται από τα αξεδιάλυτα μυστήρια  των ανθρώπινων σχέσεων. Ο λόγος της είναι διαυγής, συμβολικός, με σαγηνευτικά σχήματα , χτυπητές εικόνες, θεατρικότητα, συγκίνηση... Θα γνωρίσουμε δέκα ξεχωριστά ποιήματά της!

ΤΑ ΛΥΘΡΙΝΙΑ

Σε κάθε σου φιλί
οι αγριόχηνες αποδημούσαν,
μάτωσαν έπειτα τα χείλη μου
σαν παπαρούνα στην ακτή,
τα πέταλα έπεσαν στη θάλασσα
γίναν λυθρίνια
κι άστραψαν στις αποχρώσεις του λυγμού,
νυχτώνει
φυσάω τα αστέρια να σβήσεις.

Μανταρίνι, εκδόσεις ΑΩ, 2022.

ΤΟ ΧΡΥΣΟΨΑΡΟ

Λείπεις
κολυμπάω σα χρυσόψαρο στην πόλη
η γυάλα μου γεμίζει με βροχή
βραδιάζει,
όταν ανάβει το σκοτάδι
συμβαίνω πάντα μόνη.

Μανταρίνι, εκδόσεις ΑΩ, 2022.

ΟΙ ΡΑΦΕΣ

Μοιάζει η επιθυμία μου για σένα
με τις ραφές στην κάλτσα που φοράς ανάποδα
κάποιο πρωί αφηρημένος,
κουρνιάζει πάνω τους το βλέμμα μου
αγγίζει απαλά αυτό που σε εκθέτει.

Μανταρίνι, εκδόσεις ΑΩ, 2022.

ΠΗΝΕΛΟΠΗ

Παντρεύομαι τον Κανένα
εκείνος χάνεται στον κήπο,
ο σκύλος προστατεύει το πηγάδι
υφαίνω μια πανσέληνο
λιώνουν τα πόμολα και τα κλειδιά από τις πόρτες
το γιασεμί γαζώνει το σκοτάδι
τρίβεται πάνω στα θαμπά παράθυρα
ανοίγω,
πέρα βαθιά η θάλασσα
σπάει σε χιλιάδες καθρεφτάκια.

Μανταρίνι, εκδόσεις ΑΩ, 2022.

ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

Μια νιφάδα πέφτει καταμεσής της άνοιξης
υπάρχουν πολλοί τρόποι για να πεθάνεις,
να κοιμηθείς βαθιά σαν τον αμίλητο κορμό
ενός κυπαρισσιού πίσω απ’ τον φράχτη,
να τεντώσεις τη σιωπή εκείνη που ακούγεται
λίγο πριν πεταχτεί η μπαλαρίνα από το μουσικό κουτί
και αρχίσει να χορεύει,
να κάνεις την τελευταία σου υπόκλιση σε μια άδεια σκηνή.

Μανταρίνι, εκδόσεις ΑΩ, 2022.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΡΦΕΣ

Η μικρότερη αδερφή έχει για κεφάλι σκεπασμένο καθρέφτη,
η μεσαία σπασμένη βέρα,
η μεγαλύτερη ένα ποτήρι νερό.
Και οι τρεις κατοικούν στην ψυχή της γυναίκας,
δωμάτια αλμυρά το ένα μέσα στ’ άλλο.
Διψούν.

Δημοσιευμένο στον Χάρτη.

ΑΓΑΠΗ

Η κοιλιά μου μια τρύπα
ολόγυρα τέφρα
θα γεννήσω ένα τέρας
που το λένε Αγάπη.
Επειδή σ’ αγαπώ βουτώ στο λαγούμι του πόνου
βυζαίνω ραγίσματα
γεμίζει το στόμα μου με κρόκους που γίνονται φόβοι.
Επειδή σ’ αγαπώ ανοίγει μια θύρα
και βγαίνουν όσοι άλλοι υπήρξα,
κάποτε γέρνω το ποτήρι του χρόνου
στο τέλος στάζεις πάντα εσύ.

Δημοσιευμένο σε περιοδικό.

ΒΡΑΓΧΙΑ

Είχα πάντα αμέτρητους πόρους στο δέρμα της ψυχής. Όσα μου έδιναν οι άλλοι τ’ απορροφούσα αχόρταγα. Όταν σε γνώρισα το μέσα μου είχε το βάρος του βρεγμένου σφουγγαριού. Ρυτίδες του θαλασσινού νερού κυλούσαν έξω απ’ το πρόσωπό σου και γέμιζες πότε πληγές πότε φτερά. Ερωτευτήκαμε αμέσως. Ίσως γιατί δεν θα κρατούσε. Ίσως γιατί γνωρίζαμε κι οι δυο ότι ο πόθος ζει μονάχα μες στην απουσία του. Γίναν τα σώματά μας βράγχια του ανέφικτου. Όταν χωρίσαμε ήμασταν στην θάλασσα. Γυμνοί, πρωτόπλαστοι, ζωντανοί. Όταν χωρίσαμε ενωθήκαμε για πάντα.

Αδημοσίευτο.

ΘΑΛΑΣΣΑ

Ένα κοχύλι ανάβει στον ουρανό,
ανοίγεις τα υγρά βλέφαρά σου
το αρχέγονο βλέμμα σου σπάει
τον αυχένα μου σε κύματα
με αφανίζεις βαθιά στα σπλάχνα σου,
«δεν πειράζει» μου λες
«ό,τι έχασες δεν ήταν δικό σου».

Δημοσιευμένο στον Χάρτη.

ΤΑ ΚΟΥΜΠΙΑ

Είμαστε δυο κουμπιά ένα λευκό και ένα μαύρο
περιστρεφόμαστε πάνω στον δίσκο του πικάπ
εγώ μυρίζω σαν μήλο
σαν χώμα εσύ
ενωνόμαστε
σε γεννώ και γεννιέμαι από σένα
κάνουμε κύκλους μαζί.
Η μουσική πια δεν ακούγεται
έχουμε όμως αφήσει μια θέση λευκή
ένα ξέφτι που οι άνθρωποι τραβούν απ’ τη νύχτα
και βρέχει ολόκληρους ήλιους,
ο χρόνος κυλά
χάνουμε πια το σώμα τα μάτια
καθώς σμίγουμε με τυλίγεις στο μαύρο.

Θα δημοσιευθεί στον Χάρτη τον Ιούλιο.

Βιογραφικό σημείωμα

Η Γεωργία Πολυκανδριώτη γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Κατάγεται από την Τήνο. Ζει και εργάζεται ως φιλόλογος στην Αθήνα. Έχει κάνει δημοσιεύσεις ποιημάτων σε περιοδικά όπως το Φρέαρ, τα Δέκατα, το Il Circulo de Poesia, το Poetix, το Περί ου, ο Χάρτης, το Poeticanet κ.α. Συμμετείχε το 2021 στο Φεστιβάλ πρωτοεμφανιζόμενων λογοτεχνών στο πλαίσιο της Διεθνούς έκθεσης βιβλίου στη Θεσσαλονίκη. Η πρώτη ποιητική της συλλογή το Μανταρίνι εκδόθηκε από τον ΑΩ το 2022. Το βιβλίο ήταν υποψήφιο στις βραχείες λίστες του Αναγνώστη και της Εταιρείας Συγγραφέων.

Έννεπε Μούσα

Έννεπε Μούσα!
Για τους εραστές της ποίησης και της στιχουργικής!
Για προβολή γνωστών κι άγνωστων δημιουργών!
Για επικοινωνία μέσα από έργα αγαπημένα!
Έννεπε Μούσα!
Με όχημα την πένα, το ταξίδι, τ’ όνειρο!!!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου του παρόντος διαδικτυακού τόπου ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ με οποιονδήποτε τρόπο, ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό ή άλλο, χωρίς την προηγούμενη γραπτή άδεια της διαχειρίστριας.

Βρείτε το βιβλίο:
https://www.ianos.gr/
https://www.protoporia.gr