Στη στήλη μου "Στα βαθιά", σήμερα φιλοξενώ τη λογοτέχνιδα Αλεξάνδρα Μπακονίκα. Έχει εκδώσει εννέα ποιητικές συλλογές, ενώ έργα της έχουν δημοσιευθεί στον ηλεκτρονικό τύπο. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε διάφορες ξένες γλώσσες. Η ποίησή της είναι φωτεινή, συχνά αισθαντική. Η αφηγηματική της δεινότητα με πείθει απόλυτα πως αυτά που περιγράφει τα έχει βιώσει από πρώτο χέρι, τα βλέπω μπροστά μου σαν σε ταινία. Θα ταξιδέψουμε με δέκα διαλεχτά ποιήματά της!
ΦΩΤΕΙΝΟΙ ΑΙΘΕΡΕΣ
Είσαι η αγάπη αριστούργημα.
Σε είδα στο όνειρό μου
και περιλούστηκα από την αύρα σου,
τον πόθο που με διέλυε.
Ξύπνησα και ναρκώθηκα,
δεν αποχωριζόμουν το όνειρο.
Πώς να αντισταθώ,
έμπλεη, πλημμυρισμένη ήμουν από την αύρα σου.
Ναρκώθηκα-
εγκολπώθηκα το όνειρο,
τους φωτεινούς αιθέρες του.
ΤΟ ΠΕΠΛΟ
Περιβεβλημένη ένιωθα ότι ήμουν
από ένα δίχτυ, ένα πέπλο
ριγμένο επάνω μου.
Περπατούσα στους δρόμους, διεκπεραίωνα δουλειές,
έμπαινα σε γραφεία και μαγαζιά,
και το πέπλο, που ήταν αόρατο στους άλλους,
εμένα με έσφιγγε και με πίεζε.
Δαιμόνιος ίμερος σταλμένος από σένα αγάπη μου
το πέπλο που με περιέβαλε.
Ίμερος που λυσσαλέα μοιραζόμαστε.
ΦΟΡΕΑΣ
Από αρρώστια έπεσα στο κρεβάτι με πυρετό.
Προς το απόγευμα, όταν μπήκες στο δωμάτιο,
κατάφορτος ήσουν,
φορέας ήσουν εκείνου του άλλου, αθεράπευτου,
ευδαιμονικού πυρετού.
Έφερνες τον πυρετό της αμοιβαίας έλξης,
βακχεία απαρασάλευτη ανάμεσά μας.
ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΑ
Όταν πέσαμε γυμνοί στο κρεβάτι,
λάστιχο έγινε το σώμα μου
να ελίσσεται πάνω και γύρω από το δικό σου.
Δεν έμεινες αμέτοχος.
Λάστιχο έκανες το σώμα μου
να το γυρίζεις σε διάφορες στάσεις
κι από πολλές γωνίες.
Μαίνονταν οι αυτοσχεδιασμοί.
Την πιο θεϊκή χορογραφία
τη δίνει ο έρωτας.
ΤΟ ΛΕΠΤΟ ΣΥΝΟΡΟ
Ενταφιαζόταν ο νεκρός
-προσφιλές, συγγενικό μου πρόσωπο.
Στον διπλανό τάφο πολλά κεριά
μπηγμένα στο χώμα έκαιγαν.
Σχημάτιζαν ένα πύρινο στεφάνι.
Απορροφήθηκα από τη λάμψη της φλόγας τους,
και το ζεστό κερί που λιωμένο, σαν στάλες από κεχριμπάρι,
κυλούσε πάνω στο ξερό χώμα.
Μια κατευναστική ομορφιά
λαμπάδιαζε από τη φωτιά.
Στο λεπτό σύνορό τους,
πόσο κοντά ο θάνατος και η ομορφιά.
ΠΛΗΘΗ ΣΥΡΡΕΟΥΝ
Προσκολλημένος, γαντζωμένος
στο υψηλό πόστο του.
Βέβαια, με επίμονη δουλειά
μόνος του το δημιούργησε.
Χάρη στο πόστο η αίγλη και τα μεγαλεία.
Πλήθη συρρέουν,
όλο κι ανανεώνεται το ρεύμα
αυτών που του δείχνουν σεβασμό και λατρεία
-όσο και αν σε ένα βαθμό μπορεί να είναι ψεύτικα.
Τον κολακεύουν, υποκλίνονται, υποτάσσονται.
Το πόστο και τα μάτια του.
Χωρίς τα μεγαλεία νιώθει ανύπαρκτος.
ΣΑΝ ΣΚΙΕΣ
Υποχθόνιοι, μνησίκακοι και ιδιοτελείς
μας περιβάλλουν.
Από υποχθόνιους, μνησίκακους και ιδιοτελείς
είδα κι έπαθα να απαλλαγώ,
με ήθελαν κλοτσοσκούφι στα χέρια τους.
Γι’ αυτό η οπτική μου στον κόσμο αλλάζει,
γίνεται βαρύθυμη.
Γι’ αυτό πια υποπτεύομαι, παρατηρώ,
κόβω κίνηση.
ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ
Φαρμακερό το βλέμμα της επάνω μου
- οι υπέρμετρες φιλοδοξίες της ήταν ο λόγος-
φαρμακερό βλέμμα που μου δήλωνε:
θα σε ταπεινώσω,
κάνε στην άκρη,
σε θέλω μαριονέττα στα χέρια μου.
Τουλάχιστον απροκάλυπτα έπεσε η μάσκα της.
ΣΥΝΑΦΕΙΑ
Η μέγγενη, ο βραχνάς της μοναξιάς
λίγο να μπει στην άκρη.
Συμμετέχω σε μια θεατρική ομάδα
για να ανεβάσουμε παράσταση.
Πέρα από την προσπάθεια,
με ενθουσιάζει η συνάφεια με τους άλλους.
Όσο προσωρινό κι αν είναι,
με θέλγει που ανήκω σε μια ομάδα.
Ο βραχνάς, η απειλή, ο τρόμος της μοναξιάς
λίγο να μπει στην άκρη.
ΕΝ ΠΛΗΡΕΙ ΓΝΩΣΕΙ
Υμνώ τη χαρά,
-αν και δεν ξέρω πόση θα μου μείνει ακόμη-
την υμνώ στο ακέραιο και εν πλήρει γνώσει.
Γιατί από το ζόφο,
το κάτεργο της δυστυχίας έχω περάσει.
Τα πάνδεινα έπαθα.
Προστρέχω, υμνώ τη χαρά.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Αλεξάνδρα Μπακονίκα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή στo Α.Π.Θ., όμως δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές της. Εργάστηκε ως καθηγήτρια Αγγλικών. Έχει εκδώσει 9 ποιητικές συλλογές, η τελευταία με τον τίτλο « Ο κόσμος απροκάλυπτα» εκδ. Εντευκτηρίου, 2018. Ποιήματα και κριτικά της σημειώματα δημοσιεύθηκαν σε πολλά έγκριτα λογοτεχνικά περιοδικά. .Βιβλία της εκδόθηκαν στην Ινδία και στον Καναδά με ανθολογημένα ποιήματά της στα Αγγλικά. Ποιήματά της επίσης μεταφράστηκαν σε Γερμανικά, Σουηδικά, Αλβανικά, Κροατικά.
