Σήμερα έχω προσκαλέσει τη λογοτέχνιδα Ήρα Παπαποστόλου στη στήλη "Στα βαθιά". Η καλεσμένη μου έχει σπουδάσει Ιστορία Τέχνης και Αρχαιολογία στο Παρίσι. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής, θεάτρου, κλασικής κιθάρας, γραμμικού κι ελεύθερου σχεδίου.Έχει εργαστεί σε γκαλερί κι έχει ασχοληθεί με την οργάνωση εκθέσεων, την αρθρογραφία , τη λογοτεχνία, τη στιχουργική. Έχει εκδώσει πολλά βιβλία σχετικά με την τέχνη, μελετήματα, λογοτεχνικά. Έχει βραβευτεί από την εφημερίδα Βήμα για το διήγημά της "45 μοίρες", με θέμα την κρίση. Το τελευταίο της βιβλίο που τιτλοφορείται " Πάντα αργά", περιέχει τρία διηγήματα και είκοσι ένα ποιήματα. Η ποίησή της διακρίνεται για τον ρεαλισμό, τη διαύγεια των νοημάτων, την παραστατικότητα, την ειλικρίνεια. Εμπνέεται από τις σκηνές της καθημερινότητας, τον έρωτα, τη νοσταλγία για τις όμορφες στιγμές, τα όνειρα και τις αγωνίες. Ο λόγος της είναι σμιλεμένος, μεστός, ευθύβολος, συγκινησιακά ισχυρός. Η γυναικεία ματιά είναι έντονη στη γραφή της. Θα μοιραστώ μαζί σας δέκα ξεχωριστά ποιήματα από το βιβλίο της "Πάντα αργά"!
Μητέρα
Πόσο θα θελα να ήσουν
πιο μεγάλη από μένα
και να 'χες βγει νωρίς
απ' το χρυσό σου το κλουβί
θα 'θελα πάντα να λερώνω
τα φρεσκοπλυμένα σου ριχτάρια
που κάλυπταν όλη την αλήθεια
και να ξεσκίζω
τα πανάκριβά σου ρούχα
που έδιναν λάμψη στη φρίκη
Πόσο θα 'θελα να ήσουν
πιο μεγάλη από μένα
να 'χες μια συμβουλή δική σου
να μου πεις
χωρίς να παπαγαλίζεις
τις εμπειρίες των άλλων
θα 'θελα φωτιά να βάζω
σε κάθε καινούρια τηλεόραση
που έδινε τροφή στα
πλασματικά όνειρά σου
και να κάνω κομμάτια
σκούπες και σφουγγαρίστρες
που δεν μπορούσαν να καθαρίσουν
την ψυχή σου
Πόσο θα 'θελα
να μου πεις μια δική σου αλήθεια
και να μην με θες
για πλαστική σου κούκλα
έτσι να κάνουμε βόλτα οι δυο μας
στη βροχή χωρίς να φοβάσαι μην βραχείς
Ήρα Παπαποστόλου,Αύγουστος 2016-Πάντα αργά,Εκδόσεις Οσελότος
Το τραγούδι του τζίτζικα
Το τραγούδι του τζίτζικα
άργησε φέτος ν΄ακουστεί
Και το βουητό της μέλισσας
σίγασε το χημικό κατασκεύασμα
οι πεταλούδες δεν πετούν πια στο χωριό
κι απ' το παράθυρο ακούγεται μόνο
η κομμένη εξάτμιση
από το μηχανάκι κάποιου νεαρού όλο προβλήματα
στο πανηγύρι δεν χορεύουν πια
με τα νέα τραγούδια
μόνο κάποιοι παλιοί
σιγοτραγουδούν αυτά που θυμούνται
όλοι πάνε στο γιατρό
για χάπια
εκτός από κάτι παππούδες και γιαγιάδες
που επιλέγουν να πεθάνουν όρθιοι.
Οι άνθρωποι καταστράφηκαν
μα συνεχίζουν και γεννάν παιδιά
για να τα σκοτώσουν πριν μιλήσουν
Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή
που όλα πνίγηκαν από το χρήμα
πριν δουν ότι πιο πάνω του υπάρχει η αγάπη
Κάποιες γιαγιάδες το τραγουδούν στα νησιά ψιθυριστά
μα δεν ακούγονται γιατί η μουσική παίζεται πολύ δυνατά
ή το ποτό τους έχει πια ζαλίσει όλους
για να συνεχίσουν να ξεχνάν ποιοι είναι
Ήρα Παπαποστόλου, Ιούλιος 2016-Πάντα αργά,Εκδόσεις Οσελότος
Βόρεια
Δεν είχαν τι να κάνουν
και οδηγούσαν ακριβά αυτοκίνητα
Έτρεχαν πολύ
βάζοντας τραγούδια δυνατά
μέχρι που κάποιος σκοτωνόταν
Δεν είχαν τι να κάνουν
ούτε τι να πουν
Ευτυχώς δεν χρειάζεται να λες πολλά
μέσα στο κλαμπ
Η μουσική
-τα πριόνια-
παίζει πάντα δυνατά
Δεν είχαν τι να κάνουν
ούτε που να τα πουν
και κάλυπταν το κενό
με ακριβά ρούχα
και παπούτσια,
ρολόγια
και κοσμήματα
Και όσοι είχαν
και τι να κάνουν
και τι να πουν
δεν είχαν χρήματα
Ήρα Παπαποστόλου, Σεπτέμβριος 2016 -Πάντα αργά,Εκδόσεις Οσελότος
Εφηβεία
Το στήθος μου είναι σκληρό
τρίχες βγήκαν στις μασχάλες μου
Θεέ μου κι αυτά τα αίματα
λες και σφάζουν νεογέννητο ζώο
Τα αγόρια δεν με κοιτάνε στα μάτια
αλλά στο στήθος
και στον κώλο μου
Ένας με φίλησε με γλώσσα
Ένιωσα όλα του τα σάλια
Από τότε τον σκέφτομαι συνέχεια
Μου λένε όμως να περιμένω
γιατί αυτό δεν είναι αγάπη
Μόνο ένστικτα
Κι εγώ έχω ένστικτα
Δεν θέλω να γίνω
σαν τη μητέρα μου
Δεν νομίζω να ερωτεύτηκε ποτέ
Νομίζω μάλιστα πως
η ζωή της είναι μόνο
υποχρέωση και συνήθεια
Θέλω να αρέσω
και ντύνομαι προκλητικά
Και είμαι τόσο
θυμωμένη
Θέλω να μεγαλώσω γρήγορα
και να φύγω
Έχω όνειρα
Ενδιαφέρεται άραγε κανείς;
Ήρα Παπαποστόλου, Σεπτέμβριος 2016 -Πάντα αργά,Εκδόσεις Οσελότος
Άνθρωπος
Περπατάς σκυφτός
και λες φταίει ο κάματος
Μοιάζεις σοφός
σαν κοιτάς μες στα μάτια
γιατι εκεί μπορείς και βλέπεις
θάλασσες και λιβάδεια
κι ένα μικρό παιδί
που ψάχνει να βρει το δρόμο του
Στην καρδιά σου η άνοιξη,
οι γύρες που μαζεύουν οι μέλισσες
και η βροχή
που θα φέρει ανθοφορία
Άραγε είσαι από αυτόν τον κόσμο
ή κατοικείς στο φεγγάρι;
Μάλλον,
γιατί ξέρεις την κάθε του έκφραση
Διαβάζεις μόνο την αλήθεια της ψυχής
και ψάχνεις πάντα κάτι όμορφο να δεις
για να το μοιραστείς
Είσαι φως
άνεμος αλλαγής
άνθρωπος
Θεός
προφήτης
εραστής
Ένα
με όλα τα πλάσματα της γης
Ήρα Παπαποστόλου, Σεπτέμβριος 2016 -Πάντα αργά,Εκδόσεις Οσελότος
Υστεροφημία
Στη γη φυτρώνει ο σπόρος
και μεγαλώνει η μέρα
Στη γη κάνει τα πρώτα βήματά του
το παιδί
Η γη τρέφει
κι η γη χωράει
το σώμα που σαπίζει
Κάνω μια ευχή
πριν χαθώ για πάντα μέσα σ' αυτή
να την έχω αληθινά γευτεί
Κάνω μια ευχή
να παίρνω πάντα δύναμη απ' αυτή
ρίζες να βγάλω και γω στο χώμα
κι όταν χαθώ να με θυμάται ακόμα.
Ήρα Παπαποστόλου 2016 -Πάντα αργά,Εκδόσεις Οσελότος
Όπως εσύ
Μην αποπαίρνεις τους νέους σήμερα
γιατί δεν έχεις ιδέα για τον κόσμο τους
ναι ας βάφουν τα μαλλιά τους ό,τι χρώμα θέλουν
και ας ζωγραφίζουν στο κορμί τους ό,τι θέλουν
Είσαι 70
και δεν μπορείς να καταλάβεις τους νέους σήμερα
όπως ούτε εκείνοι εσένα
και εξάλλου δεν χρειάζεται
Μόνο άσε τους να ζήσουν
άσε τους να μάθουν
όπως έμαθες κάποτε κι εσύ
Μην αποπαίρνεις τους νέους σήμερα
το τζιν είναι σκισμένο
και η καρδιά μια πληγή ανοιχτή
Ζεις στην ίδια εποχή
αλλά έμεινες πίσω
κάπου βολεύτηκες
κάπου συμβιβάστηκες
Δεν έχεις ιδέα για τους νέους σήμερα
Μόνο άφησέ τους να κρίνουν και να κριθούν
ας τους να μάθουν
όπως έμαθες κάποτε κι εσύ
ότι το συναίσθημα μπορεί βίαια να κοπεί
αλλά έρχεται ξανά κάποια στιγμή
που σε ξαναγεννάει
Ήρα Παπαποστόλου 2016 -Πάντα αργά,Εκδόσεις Οσελότος
Φθινόπωρο
Έξω ξεκίνησε να βρέχει
και δεν ξέρω πότε θα σταματήσει
γι' αυτό έλα να ονειρευτούμε
πως εδώ είναι πάντα καλοκαίρι
Κλείσε τα μάτια σου και δες
είμαστε 20 χρονών
μόνοι παίζουμε στην αμμουδιά και στη θάλασσα
κι ετοιμάζεσαι να μου κάνεις δώρο
την καρδιά σου
Δεν ξέρω πως άλλαξε ο καιρός
όμως μέσα μου ο ήλιος είναι ζεστός
γι' αυτό έλα να ονειρευτούμε
κλείσε τα μάτια και δες
είμαστε στο νησί
μες στις φούξια μπουκαμβίλιες
30 χρονών
κόβεις ένα κλαδί και μου λες
κράτα για πάντα στη μνήμη σου αυτές
και σε λέω αγάπη
Κλείσε το παράθυρο
κι έλα κάθισε δίπλα μου
40 χρονών
όλα τα λουλούδια μεγαλώνουν
αλλάζουν οι εποχές
γι' αυτό κλείσε τα μάτια
κι αγκάλιασέ με
να ξεκινήσει όμορφα
κι αυτό το φθινόπωρο
Δεν έχεις να φοβηθείς τον άνεμο
αρκεί να μ'αγαπήσεις ξανά
Ήρα Παπαποστόλου,Σεπτέμβριος 2016 -Πάντα αργά,Εκδόσεις Οσελότος
Κρυφή ζωή
Στην κρυφή μου ζωή
όλα κινούνται αργά
Στην κρυφή μου ζωή
υπάρχει ένα μονοπάτι μυστικό
που με οδηγεί σ' εσένα
Στην κρυφή μου ζωή
είναι όλα συναίσθημα
Εκεί
παρατηρώ τους ανθρώπους
και βλέπω μέσα τους
Αυτή είναι η κρυφή μου ζωή
περπατάω και γράφω
με πένα παλιά
ιστορίες ψυχής
περπατάω και γράφω
τις εικόνες της κρυφής μου ζωής
Στην κρυφή μου ζωή
λες ότι με θες
Στην κρυφή μου ζωή
θυμάμαι μέρες παλιές
Στην κρυφή μου ζωή
μαθαίνω από την αγάπη
και ακούω από σένα
λέξεις σοφές
Αυτή είναι η κρυφή μου ζωή
περπατάω και γράφω
με πένα παλιά
ιστορίες ψυχής
περπατάω και γράφω
τις εικόνες της κρυφής μας ζωής
Ήρα Παπαποστόλου 2016 -Πάντα αργά,Εκδόσεις Οσελότος
Το Φευγιό
Θέλω να σου πω ότι θα φύγω
είναι η σειρά μου να ζήσω
δεν θέλω να κλαις
μόνο να χαρείς την ελευθερία μου
Θέλω να σου πω ότι θα φύγω
δεν μπορείς να μου αλλάξεις γνώμη
σ΄αγαπάω πολύ
αλλά έχω πολλά να κάνω
Θέλω να σου πω ότι θα φύγω
έχω δρόμο μπροστά
Δεν θέλω πια τις συμβουλές σου
αλλά να είμαι μόνη με τα λάθη μου
Θέλω να σου πω ότι θα φύγω
με προστάτεψες πολύ
με έμαθες να θέλω να ζω
δεν θέλω να κλαις για τις παλιές μέρες
μόνο να χαρείς την ελευθερία μου
Πάντα αργά,Εκδόσεις Οσελότος
Βιογραφικό σημείωμα
Η Ήρα Παπαποστόλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979 και σπούδασε Ιστορία Τέχνης και Αρχαιολογία στο Παρίσι (Paris X Nanterre, Paris I Sorbonne -με καθηγητή τον Ph. Dagen), με ειδίκευση στη Σύγχρονη Τέχνη και Φιλοσοφία-Αισθητική. Έχει διδαχτεί δημιουργική γραφή, θέατρο, κλασική κιθάρα και γραμμικό και ελεύθερο σχέδιο. Έχει εργαστεί στη γκαλερί Βουρκαριανή στην Κέα, στη Galerie du Haut-Pave στο Παρίσι, στην Αίθουσα Τέχνης MIHALARIAS ART στην Κηφισιά, στο Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM) στο Θησείο και στο IANOS Art Shop στο Golden Hall στο Μαρούσι. Για την οργάνωση εκθέσεων έχει συνεργαστεί με το Αρχείο Νεοελληνικής Τέχνης ( με πρόεδρο τον τεχνοκρατικό Χάρη Καμπουριδη), το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης,το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης, το Art Chania, την Ελληνοαμερικανική Ένωση, το Ίδρυμα Τσιχριτζή, την Art Athina 2014 & 2015, το Loft, το Ιταλικο Μορφωτικό Ινστιτούτο, το Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα, την Πινακοθήκη-Γλυπτοθήκη της art-idea στο Κέντρο Τέχνης Καστέλας και με πολλές αίθουσες τέχνης στην Αθήνα και την επαρχία. Έχει γράψει τα βιβλία "Εικόνες του αιώνα Skoulakis Σύμβολα Παγκόσμιας Αποδοχής" (Εκδόσεις Αδάμ), "Τα 1000 πρόσωπα της πόλης και της πρωτεύουσας" (Εκδόσεις Οσελότος), "Σ' αγαπώ ακόμα και ξυπόλυτη" (Εκδόσεις Οσελότος), "Κόσμου πληγή τράγου ωδή αγάπης δρόμος" (Εκδόσεις Οσελότος), "Γυναίκα για Σπίτι" (Εκδόσεις Οσελότος), "Πέλυ" (Εκδόσεις Οσελότος),"Χαρακτήρες & Επαγγέλματα" (Εκδόσεις Περιτεχνών) και "Πάντα Αργά" (Εκδόσεις Οσελότος). Έχει βραβευτεί το διήγημά της με τίτλο "45 Μοίρες" στο διαγωνισμό της εφημερίδας Το Βήμα με θέμα Μια ιστορία για την κρίση. Οργανώνει εκθέσεις, προλογίζει καταλόγους, αρθρογραφεί στο Art22.gr και ασχολείται με τη λογοτεχνία (ΟΣΔΕΛ) και τη συγγραφή στίχων (Αυτοδιαχείριση).Είναι μελετήτρια του έργου του ζωγράφου Δημοσθένη Σκουλάκη και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης (aica). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
