Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει την ποιήτρια Νέβη Αστραίου. Η καλεσμένη μου γεννήθηκε στη Λευκωσία, όπου ζει μέχρι και σήμερα. Σπούδασε Κοινωνιολογία στη Γαλλία. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές και μια δισκογραφική δουλειά σε στίχους δικούς της. 'Εχει ακόμη συγγράψει δύο θεατρικά έργα, ενώ έχει προβληθεί μια ταινία μικρού μήκους που φέρει την υπογραφή της στο σενάριο. Η ποίησή της είναι βιωματική, εξομολογητική, υπαρξιακή. Ο λόγος της είναι μεστός, νευρώδης, συγκινησιακά φορτισμένος. Εμπνέεται από τον έρωτα, τη ζωή και τον θάνατο, τη συνομιλία με τον βαθύτερο εαυτό. Η πένα της συνομιλεί με τις αναμνήσεις, καταγράφει το παρόν, φιλοσοφεί, παθιάζεται, κρυφογελά, σπαράζει. Όλες τις αποχρώσεις των συναισθημάτων τις ξεδιπλώνει στο χαρτί κοιτώντας κατάματα τον καθρέφτη της κατασταλαγμένης της αλήθειας. Θα βαδίσουμε μαζί της μέσα από έντεκα ξεχωριστά ποιήματά της!
Από την ποιητική συλλογή "Απόπειρα", 1986
1
Κτίζω ανεπιφύλακτα τον τάφο μου
αυτόν που θα στεγάσουν το κορμί μου
οι αμέτρητοι φονιάδες του.
Κι εκεί που θα ξαπλώνω
θα μπορώ να ξεχωρίζω
αν ο θρήνος ο γοερός
είναι από λύπη, από χαρά ή από συνήθεια.
Κτίζω ανεπιφύλακτα την ήττα μου
μέσα σε σκοτεινά μπουντρούμια κι υπονόμους
όπου κανείς δεν θα μπορεί
να υποπτευθεί την άρνηση.
Και γύρω από τον τάφο μου
θα ‘χω στημένο σκηνικό
την τρέλα του ασυμβίβαστου
αυτά που μ' ώθησαν να φύγω απ' τη μιζέρια σας
5
Περιμένοντας την απάντηση
συντρίβουμε την ηρεμία της όρασης
μετατρέποντας ΖΙΚ - ΖΑΚ γραμμές
σ' ατέλειωτους διαδρόμους
μ' αναπάντεχα μηνύματα.
Κι αντιστεκόμαστε στους πειρασμούς της πλήξης
με στιγμιαίους οργασμούς που μας διεγείρουν,
μέχρι που η έκσταση αυτή ευθυγραμμισθεί
για ν' αποβάλει ένα από τα παιδιά
που πνίξαμε στη σκέψη.
7
Όνειρο, τρυφερή ανάμνηση του χτες,
γλυκιά προσμονή,
μην αφήσεις στη σκέψη μου
εφιάλτης να γίνει η ανάσα σου.
Φτάνει νεκρούς, σταυρούς, ξύλινα φέρετρα
παρείσακτα ανθρωπάκια και τριγύρω γίγαντες.
Φτάνει λιμάνια, πλοία δίχως άγκυρες
παρθένα σώματα σε νεκρικά κρεβάτια.
Όνειρο, γλυκιά προσμονή,
Κρυμμένη ελπίδα, χρωμάτισε τις σκέψεις μου,
ρίξε μια άσπρη πινελιά στους πόθους μου
ξεγέλασέ με.
10
Ναι, έτσι γεννήθηκα
μέσα στο φως της ομίχλης
σ' ένα μαυρόασπρο σκηνικό
γειτονικού θεάτρου.
Η όπερα ακουγόταν σιωπηλά
κι η μάνα μου βογκούσε,
η αγωνία απερίγραπτη,
η όπερα ακουγόταν σιωπηλά,
οι ακροατές περίμεναν το τέλος
την κριτική του θεάματος
κι η μάνα μου βογκούσε.
Από την ποιητική συλλογή 'Πρόκληση", 2010
Τόση δίψα
Χάθηκε ή ζωή μου κοιτώντας το χρόνο να τρέχει
χωρίς να προλάβει να αφήσει
ένα σημάδι από το γρήγορο βήμα του
έστω μια κούρβα στην ευθυγραμμισμένη μου ζωή
ένα εκούσιο χαστούκι που να ματώνει το κορμί
μια οξύμωρη διάθεση της τόσης δίψας του ποιητή.
Αντίτυπα
Ψάχνω να βρω το θεϊκό στοιχείο μέσα σου
για να μπορέσω να θαυμάσω τη μορφή σου
σε ένα κόσμο με πληθώρα από αντίτυπα
ίδιες μορφές που αναπαράγονται
και συμβαδίζουν με τα συγγενικά του χρόνου
ψάχνω να βρω το ένα το μοναδικό
αυτό που θα γεμίσει λάμψη την ψυχή μου
με όλο το φως που θα εκπέμπει στο κάθε βήμα του
αυτό το ένα που δεν κοπιάρεται στη θύελλα του χρόνου.
Ξεφτισμένες αναμνήσεις
Έτσι κατάλαβα πώς δεν αρκούν αυτά που λέμε
είναι και αυτά που κρύβουμε στις τσέπες μας
αυτά που κάνουν κύκλους στη ζωή μας
τα παγωμένα λόγια, τα μασημένα μυστικά
που μαράθηκαν στην πίεση του χρόνου
αφήνοντας ξεφτισμένες αναμνήσεις και εικόνες
που δεν κράτησαν στο πέρασμα του χρόνου
Εδώ θα μείνω
Θέλησα να εγκαταλείψω πολύβουες πόλεις
και μηχανές του κόσμου που μου σφυρίζουνε στα σωθικά
για να βρεθώ μακριά από ανθρώπινα συναπαντήματα.
Μου είπες να μην κρατώ σφιχτά στη σκέψη μου
το κούφιο όνειρο φυγής εδώ να μείνω
να ψάξω μέσα μου να βρω εμένα.
Από την ποιητική συλλογή "Μεταμέλεια",Ακτή,2019
Φειδωλές φιγούρες
Φειδωλές φιγούρες μας κατακλύζουν με σφιγμένες παλάμες
μέτρησαν την αγάπη με το χρήμα που δανείστηκαν
και δεν τους έμειναν αισθήματα να δώσουν.
Κλείνουν το στόμα επικρατεί η σιωπή
λες και η αγάπη πληρώνεται σαν λέξη καφενείου.
Κιμωλία
Ήμουνα κιμωλία που κατέγραφε το κάθε βήμα
της κάθε σκέψης εκούσιες φιλοδοξίες.
Το εγώ ζητωκραύγαζε στον καναπέ με αφέλεια.
Αγνόησε πως η κάθε μέρα αλλάζει χρώμα και μορφή
φτάνει να την χαρίσει και να την προσδιορίσει Εκείνος.
Το χέρι στην αγάπη
Πάγωσε η σκέψη τα όνειρα με τα μεγαλεπήβολα πλάνα.
Ματαίωσε η συνήθεια τους οραματισμούς με τα συνεχή θα
συνειδητοποίησε το εγώ πως δεν έχει θέση σε αυτό το σχέδιο
μονάχα η δύναμη του Κυρίου θα προχωρήσει την κατάλληλη στιγμή
δώσε το χέρι στην αγάπη και την καρδιά στα χέρια Εκείνου.
Βιογραφικό σημείωμα
Η Νέβη Αστραίου γεννήθηκε στη Λευκωσία. Σπούδασε κοινωνιολογία στη Γαλλία. Τον Οκτώβριο του 1986 εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τον τίτλο Απόπειρα. Αντίτυπα της συλλογής αυτής βρίσκονται στη βιβλιοθήκη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στον τομέα μεσαιωνικών και νεοελληνικών σπουδών. Το 1996 κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό της δίσκο σε στίχους και μουσική δική της με τον τίτλο Ήχος Ονείρων. Τα τραγούδια ερμηνεύει η Μαριέττα Μιτσίδου, εκτός από ένα που τραγουδά η ίδια η δημιουργός. Έχει ασχοληθεί επίσης με την συγγραφή δύο θεατρικών έργων με τους τίτλους Μονάχα μια αγκαλιά και 24 ώρες. Έχει προβληθεί σε ταινία μικρού μήκους σενάριο της Νέβης Αστραίου με τίτλο Για ποια αλήθεια. Πρόκληση η δεύτερη ποιητική συλλογή που εκδόθηκε το 2010. Η Μεταμέλεια ως η τρίτη ποιητική συλλογή στέλλει μήνυμα πως η ζωή είναι ταξίδι,τίποτα και κανένας δεν μας ανήκει, μονάχα η αιωνιότητα.
