Τρία τραγούδια του Γιάννη Σπανού για τη βροχή

Πέφτει μια βροχή και μια θλίψη όλη νύχτα
μες στα χαμηλά τα εργατικά τα σπίτια
κι ένα κερί σαν καρδιά που τρεμοσβήνει
δείχνει κι αυτό πως για σένα ξαγρυπνώ.

Γράμματα πικρά, μου γυρίζουν όλα πίσω,
μα κι αν σ’ έβρισκαν, τίποτα δε θα κερδίσω.
Έμαθα πια, πώς να ζει κανείς μονάχος
και να ξυπνά μ’ ένα όνειρο βραχνά.

Είναι μια βροχή και που συνεχίζει χρόνια,
μα δεν νιώθεις πια τον δικό μου τον αγώνα.
Ξένος περνάς και σαν ξένος τι σε νοιάζει
που μια ζωή έχει πια κομματιαστεί.

Μίλα μου σαν τη βροχή ώρες δίχως διακοπή,
είμαι παιδί και μαθαίνω.
Μίλα μου σαν τη βροχή, πίνω κάθε συλλαβή
και στο σχολειό σου πηγαίνω.

Πες μου για την ομορφιά που στα μάτια σου περνά
για να μπορέσω να ζήσω.
Μάθε μου και το φιλί, την αγάπη απ’ την αρχή
άλλη ζωή για ν’ αρχίσω.

Μίλα μου σαν τη βροχή απ’ το βράδυ ως το πρωί,
σαν μου μιλάς ανασαίνω.
Μίλα μου σαν τη βροχή για τον ήλιο που θα ’ρθει
σ’ έρημο τόπο χαμένο.

Βροχή και σήμερα, βροχή στη στέγη μας,
βροχή στην πόρτα μας, ατέλειωτη βροχή
Και εσύ στα σύνορα, σ’ ένα χαράκωμα
Και γύρω ο θάνατος, ατέλειωτη βροχή

Εγώ στα σύνορα, σε κάποιο γράμμα μου
Βαθιά στη χλαίνη σου, γλυκά να σε πονώ
Και συ στο σπίτι μας, παντού τα χνάρια σου
Παντού τα μάτια σου, πληγές στο δειλινό

Βροχή και σήμερα κι ούτε ένα γράμμα σου
Κι ούτε ένα μήνυμα στον μαύρο ουρανό
Φυλάξου αγέρα μου, φυλάξου αγρύπνια μου
Φυλάξου αγόρι μου, από τον κεραυνό