Τέσσερα τραγούδια για γοργόνες

Στην απά... στην απά... στην απάνω γειτονίτσα.
Στην απάνω γειτονίτσα
Μ' αγαπά... μ' αγαπά μ' αγαπάνε δυο κορίτσα
Στην απάνω γειτονίτσα

Μα εγώ... μα εγώ... μα εγώ πονάω γι άλλη
Μα εγώ πονάω γι άλλη
Μια γοργόνα στ' ακραγιάλι
Μα εγώ... μα εγώ... μα εγώ πονάω γι άλλη
Μα εγώ πονάω γι' άλλη
Μα γοργόνα στ' ακρογάλι

Φυλαχτό... φυλαχτό... φυλαχτό με τ' άγιο ξύλο
Φυλαχτό με τ' άγιο ξύλο
Πού θα βρω... πού να βρω... πού θα βρω για να της στείλω
Φυλαχτό με τ' άγιο ξύλο

Φυλαχτό... φυλαχτό... φυλαχτό να τη φυλάει
Φυλαχτό να τη φυλάει και ας μη με αγαπάει
Φυλαχτό... φυλαχτό... φυλαχτό να τη φιλάει
Φυλαχτό να τη φυλάει και ας μη με αγαπάει

Φυλαχτό... φυλαχτό... φυλαχτό να τη φυλάει
Φυλαχτό να τη φυλάει και ας μη με αγαπάει
Φυλαχτό... φυλαχτό... φυλαχτό να τη φυλάει
Φυλαχτό να την φυλάει και ας μη με αγαπάει

Φεγγάρι γεμάτο στη θάλασσα χύνεται,
η νύχτα κυρία γελάει και γδύνεται.
Τα λόγα αστέρια στα χείλη σου κρέμονται,
αυτά που θα γίνουν, σαν ψέμα μου φαίνονται.

Με τα ρούχα όπως είσαι, πέσε στο νερό για μένα,
η σελήνη θα χορεύει μέχρι το πρωί για σένα.
Να σε βλέπω σα γοργόνα απ' τα κύματα να βγαίνεις,
είναι η ζωή σταγόνα, μόλις που την προλαβαίνεις.

Φεγγάρι γεμάτο στα κόκκινα κύματα,
σε βλέπει και κάνεις πιο γρήγορα βήματα.
Η τρέλλα σε κύκλο μα δε συλλαμβάνεται,
η νύχτα γλιστράει κι επάνω σου πιάνεται.

Με τα ρούχα όπως είσαι, πέσε στο νερό για μένα,
η σελήνη θα χορεύει μέχρι το πρωί για σένα.
Να σε βλέπω σα γοργόνα απ' τα κύματα να βγαίνεις,
είναι η ζωή σταγόνα, μόλις που την προλαβαίνεις.

Φεγγάρι γεμάτο στη θάλασσα χύνεται,
η νύχτα κυρία γελάει και γδύνεται.
Τα λόγα αστέρια στα χείλη σου κρέμονται,
αυτά που θα γίνουν, σαν ψέμα μου φαίνονται.

Με τα ρούχα όπως είσαι, πέσε στο νερό για μένα,
η σελήνη θα χορεύει μέχρι το πρωί για σένα.
Να σε βλέπω σα γοργόνα απ' τα κύματα να βγαίνεις,
είναι η ζωή σταγόνα, μόλις που την προλαβαίνεις.

Αναρωτιέμαι από πού να έχεις έρθει
μικρή πανσέληνος ανάμεσα στα όρη
είσαι η γοργόνα στου πειρατικού την πλώρη
που βλέπει πρώτη το αστέρι όταν πέφτει

Αν ήρθες μέσα απ’ τη φωτιά μην το ξεχάσεις
πως πάλι μέσα στη φωτιά θα επιστρέψεις
όποιον φοβάται ν’ αγαπήσει θα γιατρέψεις
μέσα απ’τη φλόγα του έρωτά σου αν τον περάσεις

Για να’ ρθεις έχω νικηθεί σ’ άλλους πολέμους
και σ’ άλλες μάχες για να ’ρθεις έχω νικήσει
και μια ελπίδα που ’χα μέσα μου κοιμίσει
εκείνη δίνει τώρα ρεύμα στους ανέμους

Αναρωτιέμαι αν μ’ είχες κάποτε διαλέξει
αν η αγάπη έχει μια αφετηρία
είμαι ένα πλοίο σε νυχτερινή πορεία
και συ ορίζοντας την ώρα που θα φέξει

Με μια γαλέρα μπάρκαρα
από τη Λισαβόνα.
Σαν βγήκα μεσοπέλαγα
με βρήκε μια γοργόνα.
Αν ζει ο Μεγαλέξανδρος,
με ρώτησε με ύφος
κι ευγενικά απάντησα
σαν πειρατής με ήθος.

Πού θες να ξέρω, καλέ γοργόνα;
Δεν είχα γεννηθεί ακόμα
κι αν δεν τη ζήσεις την ιστορία,
αλλιώς τη γράφουν τα βιβλία.

Καθόλου δεν της άρεσε
η ψευταπάντησή μου.
Τη θάλασσα φουρτούνιασε,
δυσκόλεψε η ζωή μου.
Παλεύω με τα κύματα
και μες στον πανικό μου
πώς να παλέψει τα θεριά
το καρυδότσουφλό μου.

Έγινε ξάφνου η νύχτα μέρα.
Μα τι συμβαίνει εδώ πέρα;
Πού 'ν' η γοργόνα και η γαλέρα;
Ποιος μου 'χει κόψει τον αέρα;

Έγινε ξάφνου η νύχτα μέρα.
Μα τι συμβαίνει εδώ πέρα;
Πού 'ν' η γοργόνα και η γαλέρα;
Ξύπνησα μέσα στη μπανιέρα!