Πέντε τραγούδια του Χρήστου Χαιρόπουλου

Τι κι αν χαθείς
κι αν φύγεις και μ’ αφήσεις
θσ ξαναρθείς
σαν θύμηση απαλή

Χωρίς μιλιά
κοντά μου θα καθίσεις
στη σιγαλιά
παρηγοριά δειλή

Θα σ’ έχω δίπλα μου και θα 'σαι μακριά μου
θα μου χαϊδεύει η θύμησή σου τα μαλλιά,
μα ώσπου να κάνεις να χτυπήσει η καρδιά μου
θα ξαναφύγεις δίχως όρκους και φιλιά

Θα ξαναρθείς
κι αν φύγεις και αν σε χάσω
όποια βραδιά
θα σ’ έχω στην καρδιά

Δεν το μπορείς
κι αν θες να σε ξεχάσω
κι αν τ’ αρνηθείς
θα σε ζητώ, θα ξαναρθείς

Ήρθες και θάμπωσες τα μάτια μου με φως
έφυγες κι έγινε σκοτάδι
κι έμεινε ο έρως μου αγιάτρευτος καημός
μες στο βαθύ του πόνου βράδυ

Ήρθες και χρύσωσες με όνειρα τη γη
με φαντασίες και ελπίδες
και των ματιών σου η γοητεία είχε πνιγεί
μες στις μακριές σου βλεφαρίδες

Δεν πειράζει, μη λυπάσαι, θα ξεχάσω,
τυχερό μου αφού σ’ ήβρα, να σε χάσω
σαν κοκέτα της ζωής πραγματική
ήρθες κι έφυγες αμέσως βιαστική

Δεν πειράζει, θα 'ρθουν άλλες, θα περάσουν
κι οι αγάπες με τα χρόνια θα γεράσουν
μα εσένα θα 'χω πάντα στη ψυχή
πάνω απ’ όλες, πάνω απ’ όλα, μοναχή.

Τώρα πέθαναν τα όνειρά μου τα τρελά,
σβήσανε κι οι πόθοι μου οι χίλιοι
άλλος το βελουδένιο των ματιών σου θα φιλά
που στέλνουν των ματιών σου οι ήλιοι

Άλλους μεθάει της φωνής σου η δοξαριά
άλλους εκεί που έχεις πετάξει
και τα μαλλιά σου πήραν φεύγοντας μακριά
το καστανό τους το μετάξι

Απόψε βρέθηκα νωρίς νωρίς
στην καμαρούλα μου
μην απορείς
και τι περίεργο
δε θα το βρεις
μου 'λειψες τόσο

Έξω βοριάς, χαλάζια, κεραυνοί
βροχή που λες κι ανοίξαν οι ουρανοί
και στο σκοτάδι ελπίδα φωτεινή
να σ’ ανταμώσω

Το ξέρω χάθηκες και πας
δεν μ’ αγαπούσες και δε μ’ αγαπάς
μα για όσα μου 'κανες ένα σωρό
σε συγχωρώ

Αρκεί γι’ απόψε μες στη συννεφιά
να 'ρθεις κοντά μου λίγο συντροφιά
Στην καμαρούλα μέσα που ζεστή
σ’ αποζητεί

Έλα γι’ απόψε
μόνο απόψε, για λίγη ώρα
έξω φυσάει κι είναι κρύο
κι είναι μπόρα

Μα εδώ μέσα είναι ζεστά
κι είναι τα ξώφυλλα κλειστά
κι είναι τα φώτα λιγοστά
μισοσβηστά

Έλα γι’ απόψε
μέσα στην νύχτα
μέσα στη μπόρα
να ξαναφέρεις λουλουδιασμένη την ανεμώνα
και ν’ αναστήσεις τις νεκρές τις αναμνήσεις...

Έλα γι’ απόψε κι αύριο φύγε και μη γυρίσεις

Είναι χειμώνας κι είναι κρύο κι όλο βρέχει
κι απόψε ο νους μου που θλιμμένος περπατά
για να βρει λίγη ζεστασιά σε κείνη τρέχει
που μες τα χέρια της την άνοιξη κρατά

Τον τρέμω ετούτο το χειμώνα μακριά σου
τρέμω τις μπόρες και το κρύο το φριχτό
γιατί εφέτος θα μου λείπει η αγκαλιά σου
και δεν θα έχω που να τρέξω να κρυφτώ

Μη μ' αφήνεις μοναχό μου, μη 'αφήνεις
θέλω απόψε λίγο δίπλα μου να μείνεις
κι ας χαθώ κι εγώ και όλες μου οι ελπίδες
μες των μαύρων σου ματιών τις καταιγίδες

Έλα αυτό το βράδυ, έλα κι αν αστράφτει και βροντά
θα μυρίσει καλοκαίρι σαν καθίσουμε κοντά

Έλα απόψε μες τη νύχτα αυτή την κρύα
που έχω πλήξει απ' της βροχής τη φλυαρία
έλα απόψε λίγο δίπλα μου να μείνεις
μη μ' αφήνεις μοναχό μου, μη μ' αφήνεις

Δεν φταίω εγώ αν είμαι τόσο παγωμένος
μα φταις εσύ που μ' είχες πείσει ένα πρωί
ότι ποτέ τέτοιος χειμώνας λυπημένος
δεν θα με βρει χωρίς εσένα στη ζωή

Κι αυτό που μου 'πες θα το πίστευα ως τα τώρα
και της φωνής σου θα με ζέσταινε ο αχός
μα όταν δεν σ' ένιωσα αγκαλιά στην πρώτη μπόρα
τότε κατάλαβα πως είμαι μοναχός

Η ομίχλη αραιώνει,
όπου να ’ναι ξημερώνει
το ρολόι δείχνει έξη
και σε λίγο πια θα φέξει.

Ο καιρός έχει καλμάρει,
το καράβι θα σαλπάρει
κι ο λοστρόμος στην καλή του,
λέει με την βραχνή φωνή του.

Γεια σου, φεύγω σήμερα μακριά σου,
σφίξε με στην αγκαλιά σου, γεια σου, γεια σου.
Γεια σου, όσο λείπω από κοντά σου
θα 'ρχομαι στα όνειρά σου, γεια σου, γεια σου

Κι αν η τύχη μου τα φέρει
να πνιγώ σε ξένα μέρη
με τους φίλους μου τα κύματα
θα σου στέλνω προσκυνήματα.

Στάσου, άσε με να σε φιλήσω
παρακάλα να γυρίσω, γεια σου, γεια σου.

Της φουρτούνας ήταν μήνας
μες στη θάλασσα της Κίνας
μίλια έξω απ’ τη Σαγκάη
πνίγηκε ο λοστρόμος πάει.

Της καρδιάς του η κοπέλα
τον θυμάται και δακρύζει
και το κύμα στην Καστέλα
τρυφερά της ψιθυρίζει.

Γεια σου, φεύγω σήμερα μακριά σου,
σφίξε με στην αγκαλιά σου, γεια σου, γεια σου.
Γεια σου, όσο λείπω από κοντά σου
θα 'ρχομαι στα όνειρά σου, γεια σου, γεια σου

Κι αν η τύχη μου τα φέρει
να πνιγώ σε ξένα μέρη
με τους φίλους μου τα κύματα
θα σου στέλνω προσκυνήματα.

Στάσου, άσε με να σε φιλήσω
παρακάλα να γυρίσω, γεια σου, γεια σου.