Πέντε τραγούδια του Στέλιου Βαμβακάρη

Σαν τα μάρμαρα της Πόλης
που 'χει η Αγιά Σοφιά
έτσι τα 'χεις ταιριασμένα
μάτια φρύδια και μαλλιά

Από τα γλυκά σου μάτια
τρέχει αθάνατο νερό
και σου ζήτησα λιγάκι
και δε μου 'δωσες να πιω

Άσε με να καζαντήσω
και θα δεις τη γνώμη μου
στα μετάξια θα σε ντύσω
πετροχελιδόνι μου

Αυτή η αγάπη σου δεν είν’ χαρά,
είναι φαρμάκι και συμφορά,
είναι αγωνία που με πληγώνει,
είν’ ένα μαχαίρι που με σκοτώνει.

Αυτή η αγάπη σου είναι φωτιά,
είναι η αλήθεια, είναι ψευτιά,
είναι ένα πάθος που δεν τελειώνει,
μια νύχτα που δεν ξημερώνει.

Αυτή η αγάπη σου είναι φυγή
κι εγώ που πίστευα πως είν’ στοργή,
βρέθηκα έρμος χωρίς να φταίω,
κλαίω που σ’ έχασα κι ακόμα λέω:

Αυτή η αγάπη σου είναι φωτιά,
είναι η αλήθεια, είναι ψευτιά,
είναι ένα πάθος που δεν τελειώνει,
μια νύχτα που δεν ξημερώνει.

Σ’ ένα μπαρ του Μισισίπι
ένας ναύτης απ’ τη Σύρα
με τους μαύρους τους μπλουζίστες
έφερνε την πίστα γύρα...

Φυσαρμόνικα, κιθάρα
νέγρικα διαμαρτυρίας
και ο μπαγλαμάς να παίζει
Ζήτω η ελευθερία!

Σ’ ένα μπαρ του Μισισίπι
ένας ναύτης απ’ τη Σύρα...

Ουίσκι και Σπιρίτσουαλς
και πρόσωπα θλιμμένα
κι ο μπαγλαμάς εδάκρυζε
για όνειρα χαμένα.

Φυσαρμόνικα, κιθάρα
νέγρικα διαμαρτυρίας
και ο μπαγλαμάς να παίζει
Ζήτω η ελευθερία!

Σ’ ένα μπαρ του Μισισίπι
ένας ναύτης απ’ τη Σύρα...

Όμορφη νέγρα αγάπησε
ο ναύτης απ’ τη Σύρα
με ήχους άλλους έδεσε
και τη δική του μοίρα...

Σ’ ένα μπαρ του Μισισίπι
ένας ναύτης απ’ τη Σύρα...

Το πιο ωραίο μου ταξίδι
ήταν σαν όνειρο στη γη
και ξύπνησα να χαιρετήσω
τον κόσμο που θα κατοικήσω
και τη ζωή να σεργιανίσω
που 'ναι ωραία και μικρή.

Ήρθα ένας επισκέπτης
με παραμονή στη γη
κι όταν έληξε η άδεια,
έφυγα με χέρια άδεια
για την άλλη μου ζωή.

Εννέα μήνες στο βαγόνι
βγήκα σε άγνωστο σταθμό,
δε βρήκα φίλους να γνωρίσω,
ν' αγαπηθώ και ν’ αγαπήσω,
τις ομορφιές να ζωγραφίσω,
είχα ταξίδι βιαστικό.

Κι αν μου έφυγες μια νύχτα
σε ζητώ κάθε στιγμή,
γιατί ήσουνα για μένα
μια γλυκιά καταστροφή.

Στάλα - στάλα, κάθε δάκρυ
απ’ τα μάτια μου κυλά,
όταν ξέρω, ένας άλλος
ότι σε γλυκοφιλά.

Αν σε πήρανε τα τραίνα,
ο αέρας κι η βροχή,
εσύ ήσουνα για μένα
μια γλυκιά καταστροφή.

Στάλα - στάλα, κάθε δάκρυ
απ’ τα μάτια μου κυλά,
όταν ξέρω, ένας άλλος
ότι σε γλυκοφιλά.