Πέντε τραγούδια του Παναγιώτη Τούντα (β)

Φίλα με στο στόμα δε βαστώ
δώσ’ μου ένα φιλάκι πεταχτό
σε αγάπησα μικράκι μου πολύ κουκλάκι μου
δόθηκα στο λάγνο σου φιλί

Τι κακό τι απονιά
που `χεις για μένα φως μου μέσα στην καρδιά
στο σεβντά μ’ έριξες για να πονώ κουκλάκι μου
ντέρτι μου `βαλες παντοτινό

Άκαρδη η θολή σου η ματιά
μ’ άναψε μικράκι μου φωτιλα
μου φαρμάκωσε τη δόλια μου ζωή κουκλάκι μου
φως μου δε μου άφησε πνοή

Τι κακό τι απονιά
που `χεις για μένα φως μου μέσα στην καρδιά
στο σεβντά μ’ έριξες για να πονώ κουκλάκι μου
ντέρτι μου `βαλες παντοτινό

Δε με μέλλει εμένα αν είσαι αλάνης
απ’ τον Κοπανά
και τον ντούρο βρε μάγκα μη μου κάνεις
και δε σου περνά

Γιατί είμαι εγώ η αλανιάρα
η Λιλή η πρώτη σκανταλιάρα
που δε δίνω γρόσι για τους μάγκες
και δεν τρώγω τρίχες ματσαράγκες

Βρε αλάνι να φύγεις από μένα
κοίταξε κι αλλού
μην πλερώσεις βρε μόρτη τα σπασμένα
κι είμαι μπελαλού

Και δε φοβούμαι τα μαχαίρια
τα νταήδικά σου τα μπεγλέρια
και νταμίρα όση κι αν φουμάρεις
βρε αλάνι δε θα με τουμπάρεις

Τι σε μέλλει αν είμαι απ’ τον Περαία
ή απ’ την Κοκκινιά
κι αν μεθάω και κάνω εγώ παρέα
με όλο τον ντουνιά

Εγώ είμαι εκείνη η αλανιάρα
η Λιλή η πρώτη σκανταλιάρα
που δε δίνω γρόσι για τους μάγκες
και δεν τρώγω τρίχες ματσαράγκες

Στην Ελλάδα δεν μπορώ
μια γυναίκα για να βρω
έχει όμορφες πολλές
μα είναι μάνα μου είναι φτωχές

Εγώ θέλω πριγκηπέσα
από το Μαρόκο μέσα
να 'χει λίρα με ουρά
μιά γυναίκα μια φορά

Πέρσι πέρασε από δω
κι έψαχνε να βρει γαμπρό
χωρίς να το ξέρω εγώ
μάνα μου να σε χαρώ

Μ’είδε κάτω στον Περαία
στου Τσελέπη με παρέα
και από τότε μ’ αγαπά
και μου στέλνει και λεφτά

Θα με κάνει βασιλιά
πέρα εκεί στην αραπιά
κι όλα της θα τα 'χω εγώ
μάνα μου να σε χαρώ

Δεκαοχτώ βαγόνια λίρες
κοκαΐνες και νταμίρες
κάθε είδους αργιλέ
με διαμάντι όλο ντουμπλέ

Θα μου πάρει μπαγλαμά
φίλντισι και μάλαμα
κι ό,τι άλλο θέλω εγώ
μάνα μου να σε χαρώ

Πεντακόσοι δερβισάδες
θα μας φτιάχνουν τους λουλάδες
να φουμάρουμε γλυκά
στον χρυσό μας τον οντά

Τώρα που πήρα το πρώτο το λαχείο
τις τετρακόσες χιλιάδες μια φορά
τώρα θα δείτε πως γλεντάνε μεγαλείο
και πως μασάνε τις χήνες μια χαρά

Είμαι το Μαριανθάκι
που δεν αγάπησα ποτέ μου τα λεφτά
ε, ρε, να δεος μεράκι, κουβαρνταλίκι
με τους μάγκες στα γερά

Θ’ αγοράσω φωνόγραφο και πλάκες
με τα τραγούδια του Τούντα θα γλεντώ
τα ξημερώματα θα παίρνω όλους τους μάγκες
και στη Γλυφάδα θα κάνουμε λουτρό

Έτσι γλεντάνε τα όμορφα κορίτσια
και δε με νιάζει ο κόσμος τι θα πει
εγώ ψοφάω για γλέντι και καπρίτσια
και θα πεθάνω στη μόρτικια ζωή

Η Μαρίκα η δασκάλα πο 'χει σπίτια δυο μεγάλα
το πρωί στις έξι βγαίνει και στην αγορά πηγαίνει
το καλάθι της κρατάει και με όρεξη κοιτάει
να `βρει τρυφερό μοσχάρι ή κανένα φρέσκο ψάρι

Ένας νιος λεβέντης πρώτης ο ψαράς ο Παναγιώτης
τη δασκάλα τη γνωρίζει και τηνε καλημερίζει
έχω δυο λαβράκια φίνα που 'ρθαν τώρα απ’ τη Ραφήνα
πάρε το 'να το βράσεις μια ψαρόσουπα να φτιάξεις

Το λαβράκι δε μου κάνει θέλω ψάρι για τηγάνι
κι αν δεν εύρω παλαμίδα παίρνω γόπα ή μαρίδα
κι αν δεν εύρω τέτοια ψάρια παίρνω μιαν οκά παντζάρια
βάζω και λιγάκι λάδι και μασάω και το βράδυ

Έτσι κάθε μέρα βγαίνει κι όμως τίποτα δεν παίρνει
η τσιγκούνα η δασκάλα πο `χει σπίτια δυο μεγάλα
κάθε τρυφερό τσ’ αρέσει μα φοβάται να ξοδέψει
κι έτσι απ’ την τσιγκουνιά της μένει άδεια η κοιλιά της