Πέντε τραγούδια του Νίκου Μαμαγκάκη

Σαν σήμερα, στις 24 Ιουλίου 2013, μας αποχαιρέτησε ο συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης. Θα ταξιδέψουμε με πέντε τραγούδια του!

 

Ο ήλιος βγαίνει μες τα μάτια σου
λάμπουν στα μάτια σου τ’ αστέρια
και μες τα χέρια μου τα χέρια σου
δυο τρομαγμένα περιστέρια

Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
η αγάπη αυτή με πεθαίνει
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
η αγάπη αυτή μ’ ανασταίνει

Η νύκτα έρχεται στο βλέμμα σου
στα βλέφαρά σου η μέρα γέρνει
μια λέξη σου μου δίνει τη ζωή
μια σου λέξη μου την παίρνει

Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
η αγάπη αυτή με πεθαίνει
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
η αγάπη αυτή μ’ ανασταίνει

Νταλκάς βαρύς με βάρεσε
ένα κορίτσι μ’ άρεσε
Πώς να το ομολογήσω

Το ντέρτι μου ξεχείλισε
μ’ είδε και δε μου μίλησε
πρώτη θα καθαρίσω

Έλα μαζί μου αρχόντισσα
Απόψε που τα βρόντησα
κι εδώ θα την αράξω

Λεβέντη μου κι αλήτη μου
δεν πάω απόψε σπίτι μου
μαζί σου θα το κάψω

Η αγάπη θέλει δύο
για να ζεσταθεί
Να παλέψει με το κρύο
να στεριώσει να σταθεί

Ρίχνω μαχαίρι και βρίσκω στόχο
ντέρτι που το 'χω ποιος να το ξέρει
Πιάνω λουλούδι κι είν’ η καρδιά σου
αγόρι γεια σου, μπες στο τραγούδι

Απόψε για σένα θ’ ανάψω τ’ αστέρια
να πέσουν βροχή μες τα δυο σου τα χέρια
θα κάψω για χάρη σου και το φεγγάρι
σκληρό μου αγόρι χλωμό παλληκάρι
θα κάψω για χάρη σου και το φεγγάρι
σκληρό μου αγόρι χλωμό παλικάρι

Βρίσκω κοχύλι στ’ ακροθαλάσσι
μ’ έχουν γελάσει τα δυο σου χείλη
Γίνηκε αύρα το ξεροβόρι
γεια σου αγόρι που σε ξανάβρα

Απόψε για σένα θ’ ανάψω τ’ αστέρια
να πέσουν βροχή μες τα δυο σου τα χέρια
θα κάψω για χάρη σου και το φεγγάρι
σκληρό μου αγόρι χλωμό παλικάρι
θα κάψω για χάρη σου και το φεγγάρι
σκληρό μου αγόρι χλωμό παλικάρι

Μην περπατάς, μην περπατάς μαζί μου
να μη σε γράψουνε
με ξέρουνε στην πιάτσα
και θα σε κάψουνε

Περπάτα το κατόπι πάνω στα βήματα
εγώ από σένα φως μου δε θέλω χρήματα
εγώ από σένα φως μου δε θέλω χρήματα

Γυρνάω και σε βλέπω
και αναστατώνομαι
αν είσαι όπως δείχνεις
εγώ σκοτώνομαι

Δε θέλω να μας δούνε, μισώ το μάτι τους
εγώ ποτέ δεν είπα για το κρεβάτι τους
εγώ ποτέ δεν είπα για το κρεβάτι τους

Περπάτα κι ακόλουθα, μάθε το σπίτι μου
να έρχεσαι μονάχος, αποσπερίτη μου
κι όταν χτυπάς την πόρτα μες τα μεσάνυχτα
τα παραθύρια μου όλα θα 'ναι ορθάνοιχτα

Έχω να σε δω τέσσερα χρονάκια
και δεκάξι μέρες
πέρασα βροχές, Κυριακές και σχόλες
άσε τις Δευτέρες.

Βάζω για να πιω κι όλα τα ποτήρια
είναι ραγισμένα
πίνω και μεθώ και χορεύω πάνω
σε γυαλιά σπασμένα.

Έχω να σε δω τέσσερα χρονάκια
και δεκάξι βράδια
δίψασα πολύ τα γλυκά σου λόγια
τα δικά σου χάδια.

Δε θέλω τηλεφώνημα
ούτε περιμένω να μου γράψεις
μονάχα να'ρθεις ξαφνικά
κι όπως κοιταζόμαστε να κλάψεις.