Πέντε τραγούδια του Νίκου Γούναρη (γ)

Ο καπετάνιος
γιατί είναι λυπημένος
φουρτούνα η θάλασσα
και είναι αραγμένος.

Τα νερά θε να καλμάρουν
και ψαράδες θα καλάρουν
καπετάνιε χαμογέλα
σου φωνάζει μια κοπέλα.

Μη σε τρομάζουν
οι σοροκάδες οι τραμουντάνες
του λένε οι ψαράδες.

Λύσε πια το παλαμάρι
η φρεγάτα να σαλπάρει
καπετάνιε χαμογέλα
σου φωνάζει μια κοπέλα.

Έτσι οι ψαράδες
πάντα κινδυνεύουν
και τραγουδάνε
τις ώρες που ψαρεύουν.

Έγια μόλα έγια λέσα
γεια σου θάλασσα μπαμπέσα
καπετάνιε χαμογέλα
σου φωνάζει μια κοπέλα, .

Σου φωνάζει μια κοπέλα.
καπετάνιε χαμογέλα
έγια μόλα έγια λέσα
γεια σου θάλασσα μπαμπέσα.

Ποτέ δεν το φαντάστηκα και ούτε το στοχάστηκα,
σαν μου 'δινες το λόγο σου πως θα με καρτερούσες.

Κουνώντας το μαντίλι σου και τρέμοντας τα χείλη σου,
που κάποιο πλοίο μ’ έπαιρνε και μ’ αποχαιρετούσες.

Τρία χρόνια περάσανε δίχως να σ’ ανταμώσω,
τρία χρόνια περάσανε τι φριχτός χωρισμός.

Τώρα σ’ έχω αγάπη μου μες στα δυο μου χέρια
και γελούν οι θάλασσες, οι ουρανοί, τ’ αστέρια.

Τρία χρόνια περάσανε δίχως να σ’ ανταμώσω,
τρία χρόνια περάσανε τι μεγάλος καημός.

Πριν από χρόνια ένα βράδυ βροχερό
σε έχασα αγάπη μου και ακόμα δεν μπορώ
να λησμονήσω αυτό το δράμα,
πριν από χρόνια με βροχή αργή σαν κλάμα.

Δεν ξέρω τον δρόμο που οδηγεί σε σένα,
που οδηγεί σε σένα που σε ζητάει η ψυχή.
Δεν ξέρω τον δρόμο ματάκια μου χαμένα,
ματάκια μου χαμένα σας πήρε η βροχή.

Το βράδυ εκείνο που το σκέπαζε η βροχή
σαν φίδι ακόμα μου δαγκώνει την ψυχή,
μες την ζωή μου αυτό το βράδυ
θα μείνει πάντοτε το πιο πικρό σημάδι.

Δεν ξέρω τον δρόμο που οδηγεί σε σένα,
που οδηγεί σε σένα που σε ζητάει η ψυχή.
Δεν ξέρω τον δρόμο ματάκια μου χαμένα,
ματάκια μου χαμένα σας πήρε η βροχή.

Δεν ξέρω τον δρόμο ματάκια μου χαμένα
ματάκια μου χαμένα σας πήρε η βροχή.

Κι αν ορκιζόμαστε μωρό μου αγάπη αιώνια
κι ότι θα ζήσουμε τα δυο μας παντοτινά
κι όταν σε φιλώ με πόθο
πάντα κάποιο φόβο νιώθω
που όλο την καρδιά μου τυραννά

Πες μου πώς θα μπορέσω να σε ξεχάσω
πες μου μια μέρα φως μου αν θα σε χάσω
δίχως εσένα πώς θα μπορώ να ζω
δίχως εσένα στον κόσμο το πεζό

Πες μου πώς θα μπορέσω να σε ξεχάσω
για τα γλυκά σου μάτια να μην πονώ
σ’άλλη αγκαλιά να βρω φιλιά
απ’τη δική σου σκέψη να ησυχάσω

Πες μου πώς θα μπορέσω να σε ξεχάσω
για τα γλυκά σου μάτια να μην πονώ
σ’άλλη αγκαλιά να βρω φιλιά
απ’τη δική σου σκέψη να ησυχάσω

Είναι μεγάλος ο καημός
και το τραγούδι πόνος
γιατί πολύ με πίκρανε
ο φετινός ο χρόνος.

Έλα αγάπη μου να μ’ αγκαλιάσεις
ξέρω σε πίκρανα να το ξεχάσεις.
Έλα αγάπη μου και φίλησέ με
κι αν σε αδίκησα συγχώρεσέ με.

Και εσύ με κατηγόρησες,
που μ’ αγαπούσες τόσο
τα περασμένα σφάλματα,
εγώ θα τα πληρώσω.

Έλα αγάπη μου να μ’ αγκαλιάσεις
ξέρω σε πίκρανα να το ξεχάσεις.
Έλα αγάπη μου και φίλησέ με
κι αν σε αδίκησα συγχώρεσέ με.

Τώρα μου λείπει η στοργή,
και ο καλός σου λόγος
για σπάσε τον εγωισμό,
και πράξε αναλόγως.

Έλα αγάπη μου να μ’ αγκαλιάσεις
ξέρω σε πίκρανα να το ξεχάσεις.
Έλα αγάπη μου και φίλησέ με
κι αν σε αδίκησα συγχώρεσέ με.