Πέντε τραγούδια του Γιώργου Ρωμανού

Σε μια στιγμή μια μουσική μιλάει στην καρδιά
τώρα στ’ αστέρια θέλω να κρυφτώ,
στον ουρανό στον ήλιο που περνά
γελάνε τα παιδιά των λουλουδιών
στον ουρανό σε σύννεφα χρυσά
πετάνε τα παιδιά των λουλουδιών.

Με μια φωνή με μια ματιά η άνοιξη
θα 'ρθει τώρα θα σβήσει κάπου μια σκιά
εφτά παιδιά σε μια πηγή κοιτάνε τα νερά
τώρα θα φύγουν μες στην καταχνιά.

Ένα παιδί θα σου πει την αλήθεια
όπου κι αν πας θα σου λέει παραμύθια
βλέπω μακριά χρώματα πολλά.

Πάψε πια να κλαις αγάπη μου
τα πουλιά το θέλουν
δυο μικρά γαλάζια άλογα
θα σε περιμένουν.

Μην έχω έννοια να φοβάσαι για μένα
θα σ’ αγαπώ, μη λυπάσαι για μένα
θέλω να σου πω για να δεις τον δρόμο.

Ο Μηνάς ήταν φτωχός
κι έμενε σε μια παράγκα,
μα ήταν πάντα γελαστός
κι ας τον παίρνανε για μάγκα.

Αχ, φτωχέ Μηνά, τι δυστυχία
αχ, φτωχέ Μηνά.

Όταν ήτανε μικρός
δούλευε στα καφενεία
τώρα που μεγάλωσε,
καθαρίζει τα σφαγεία.

Αχ, φτωχέ Μηνά, τι δυστυχία
αχ, φτωχέ Μηνά.

Όλοι τον κορόιδευαν
πως δεν είχε τα μυαλά του,
τόσο, που καμιά φορά,
έκλαιγε μπροστά τους.

Αχ, φτωχέ Μηνά, τι δυστυχία
αχ, φτωχέ Μηνά.

Μα ο Μηνάς ήταν θηρίο
κι ας τον λέγαν αλητήριο
και κερδίζει στο λαχείο
γύρω στο ένα εκατομμύριο.

Αχ, φτωχέ Μηνά, τι δυστυχία
αχ, φτωχέ Μηνά.

Μα τον είπανε τρελό
που έδωσ’ όλα τα λεφτά του
για να χτίσει ένα σχολειό
κι εκκλησία στο χωριό του.

Αχ, φτωχέ Μηνά, τι δυστυχία
αχ, φτωχέ Μηνά.

Κι έτσι, έφτασε ξανά
να τον δείχνουν σαν περνά,
να γελάνε τα παιδιά
και να του πετάν λουλούδια
πάνω στ’ άσπρα του μαλλιά,
μα όμως, δεν τον νοιάζει πια.

Αχ, φτωχέ Μηνά, τι ευτυχία
αχ, φτωχέ Μηνά.

Κάθονται στην θάλασσα και βλέπουν μακριά
παίζουν με τις κίτρινες κιθάρες τους σκληρά
κοροϊδεύουν τον ήλιο σαν περνά
η ζωή είναι ένα όνειρο
λέει το τραγούδι τους στον Θεό.

Πιάνουνε την άμμο που είν’ βρεμένη και βαριά
φτιάχνουνε καλύβες, σπίτια, δέντρα, όλα χρυσά
μα ο άνεμος τα ρίχνει ξαφνικά
η ζωή είναι ένα όνειρο
λέει το τραγούδι τους στον Θεό.

Παίζουν με κοχύλια που είν’ σπασμένα και λευκά
κλαίνε όταν τα κύματα τα παίρνουνε κι αυτά
είν’ τα δώρα τους στην θάλασσα
η ζωή είναι ένα όνειρο
λέει το τραγούδι τους στο Θεό.

Να να να...

Κι όταν πια γνωρίσουνε τον έρωτα καλά
βλέπουν κάποια μέρα να γεννιούνται τα παιδιά
μα τους χαρίζουν μια κιθάρα βιαστικά
τους μαθαίνουν το τραγούδι τους
πως η ζωή είναι ένα όνειρο.

Κι έτσι ευτυχισμένοι πια, χορεύουνε τρελά
λένε το τραγούδι τους μαζί, πιο δυνατά
λένε το τραγούδι στο Θεό πιο δυνατά.

Εφτά ψυχές κι εφτά καρδιές
απόψε μαζευτήκανε,
καθίσανε κι ανάψανε φωτιές,
μαλώσανε, γελάσανε και είδανε
το θάνατο στα μάτια, δυο φορές.

Φωνές ακόυστηκαν μες στο πηγάδι κι έσβησαν,
ματιές που αγάπησαν και δεν ειδώθηκαν ποτέ,
ενωθήκανε.

Εφτά ψυχές κι εφτά καρδιές
στο δάσος κοιμηθήκανε,
στα δέντρα που ψιθύριζαν ευχές,
κι εκεί αγαπηθήκανε και ζήσανε
τις πρώτες τους αξέχαστες στιγμές.

Φωνές ακόυστηκαν μες στο πηγάδι κι έσβησαν,
ματιές που αγάπησαν και δεν ειδώθηκαν ποτέ,
ενωθήκανε.

Εφτά ψυχές κι εφτά καρδιές
απόψε χωριστήκανε
και πέταξαν ψηλά στον ουρανό,
μαλώσαν, αγαπήθηκαν και φύγανε.