Πέντε τραγούδια σε στίχους του Χαράλαμπου Βασιλειάδη

Η άμαξα μες στη βροχή
τράβα, αμαξά, μη μου βραχεί
το κορίτσι που 'ναι, μέσα,
όμορφο σαν πριγκηπέσσα,
μη μου βραχεί.

Τράβα αμαξά μου να χαρείς
όσο πιο γρήγορα μπορείς,
η βροχή όλο δυναμώνει,
το κορίτσι, μου κρυώνει,
μη μου βραχεί.
(Μην τυχόν και μου βραχεί).

Έβγα στην άσφαλτο αμαξά
και στρίψε πάλι αριστερά,
να μας φέρεις στο τσαρδί μας,
στη φωλίτσα την κρυφή,
μας τράβα ομαλά
(Τράβηξε βρε αμαξά).

Ένα καιρό που μ’ έστελνε
η μάνα μου σχολείο ω! ω! ω! ω!
κι ο δάσκαλός μου μ’ έβαζε
στο πρώτο το θρανίο

Ο πιο καλός ο μαθητής
ήμουνα εγώ στη τάξη ω! ω! ω! ω!
κι οι δάσκαλοί μου με είχανε
μη βρέξει και μη στάξει

Πάντοτε στο τετράδιο
βαθμό έπαιρνα δέκα ω! ω! ω! ω!
κι αν στη ζωή πήρα μηδέν
τα φταίει μια γυναίκα

Στον έλεγχο διαγωγή
είχα κοσμιωτάτη ω! ω! ω! ω!
κι όμως οι συναναστροφές
όλες αυτές Μανώλη μου, μου βγάλανε το μάτι

Φέρτε μια κούπα με κρασί
και κάντε μου παρέα,
για μένα απόψε η βραδιά
είναι η τελευταία.

Βρε ζωή φαρμάκια στάζεις,
σε βαρέθηκα.
Κι αν χρυσά παλάτια τάζεις,
είναι ψεύτικα.

Πέστε τραγούδια θλιβερά
απ’ της καρδιάς τα βάθη,
δεν είναι άλλα πιο βαριά
απ’ τα δικά μου πάθη.

Βρε ζωή φαρμάκια στάζεις,
σε βαρέθηκα.
Κι αν χρυσά παλάτια τάζεις,
είναι ψεύτικα.

Κι αν δείτε, φίλοι, κάποτε
μια μάνα πικραμένη,
πέστε ας το πάρει απόφαση
κι ας μη με περιμένει.

Βρε ζωή φαρμάκια στάζεις,
σε βαρέθηκα.
Κι αν χρυσά παλάτια τάζεις,
είναι ψεύτικα.

Σιγά σιγά φίλε μου τ’ αμάξι
έφτασ’ η πεντάμορφη τις καρδιές να κάψει

Σε εξοχικό ήρθε να γλεντήσει
και σαν ρεμπέτισσα μια βραδιά να ζήσει

Ρομαντικό στέκι αν ξέρεις, πάμε
τέτοιες νύχτες όμορφες πρέπει να γλεντάμε

Απόψε μ’ εγκατέλειψες
πώς βάσταξε η καρδιά σου
και μες στην νύχτα χάνονται
αργά τα βήματά σου.

Μονάχα εσύ μ’ απόμεινες
το μόνο στήριγμά μου
τώρα που φεύγεις πού αλλού
θα βρω παρηγοριά μου.

Απόψε μ’ εγκατέλειψες
και μια ζωή γκρεμίζει
για μένα μαύρη κόλαση
στο βίο μου αρχίζει.