Πέντε τραγούδια του Γιώργου Ζήκα

Ελαφρώνει το σώμα
ο ύπνος ο αμέριμνος
Και κοχύλια γεμίζει
τώρα η έρημος

Απροσδόκητα μπήκες
στη σχισμή των ονείρων μου
Και του αγγέλου το σώμα
κουλουριάζεται γύρω μου

Κύμα το κύμα
η πέτρα λιώνει
του ονείρου η αύρα
μας ενώνει

Τρεμοπαίζει η σιωπή
πριν χαθεί η σελήνη
Και του αγγέλου τα δάκρυα
ανεμώνες και κρίνοι

Το παράδοξο θαύμα
την ψυχή δυναμώνει
ένα όνειρο απλά
πως μπορεί και μας σώνει

Τα ωραιότερα θα σου 'χα αγορασμένα
μαργαριτάρια στο βυθό που είναι κρυμμένα
πάνω στον άσπρο σου λαιμό να τα φορέσεις
γιατί μ’ αρέσεις, κούκλα μου, πολύ μ’ αρέσεις.

Κι αν είσαι εσύ γυναίκα άστατη και ψεύτρα
κι αν έχεις γίνει της καρδιάς μου τώρα η κλέφτρα
τα ωραιότερα θα σου 'χα αγορασμένα
μαργαριτάρια στο βυθό που είναι κρυμμένα.

Κι αν είσαι εσύ γυναίκα έξυπνη κι ωραία
μ’ εφτά πτυχία και πατέρα εισαγγελέα
μάθε να ξέρεις στη ζωή ο κερδισμένος
είναι ο άντρας ο από μόνος του φτιαγμένος.

Τόσα χρόνια στο σχολείο,
κάθε χρόνο άλλο θρανίο,
μια ζωή στην ίδια τάξη,
θεωρία μα και πράξη,
μια ζωή στην ίδια τάξη,
θεωρία μα και πράξη,
Ωωω...

Κι ύστερα, μέσα στους δρόμους,
θες δεν θες σκύβεις τους ώμους,
ούτε φράγκο για κουλούρι
κι η ζωή στο καλαμπούρι,
ούτε φράγκο για κουλούρι
κι η ζωή στο καλαμπούρι,
Ωωω...

Σαν γαϊδούρι που παλιώνει
μα περπατησιά δε στρώνει,
έμεινα στην ίδια τάξη,
θεωρία μα και πράξη,
έμεινα στην ίδια τάξη,
θεωρία μα και πράξη,
Ωωω...

Μόνη και στερνή μου ελπίδα,
η δική σου η παγίδα,
ας το κάνουμε το βήμα,
πέρασέ με σ' άλλο τμήμα,
η θεωρία ας γίνει πράξη
κι όλα θα 'χουνε αλλάξει,
Ωωω...

Την πρώτη Πέμπτη του Κριού
βγάζουν τον Μανδραγόρα
δένουν την ρίζα σε σκυλί
που την τραβά με φόρα

Λεν απ’ τα χρόνια τα παλιά
πως φυλαχτό αν έχεις
ρίζα από τούτο το φυτό
στον έρωτα αντέχεις

Συμβουλή του Πυθαγόρα
προσοχή στον Μανδραγόρα
προσοχή στον Μανδραγόρα
κρύβει μυστικά και δώρα

Στη γη που κρέμασαν τρελό
ψάξε για Μανδραγόρα
τελώνια τον φυτεύουνε
στις λησμονιάς την χώρα

Λεν απ’ τα χρόνια τα παλιά
πως αν τον ξεριζώσεις
φωνή θ’ ακούσεις δυνατή
και θα το μετανιώσεις

Συμβουλή του Πυθαγόρα
προσοχή στον Μανδραγόρα
προσοχή στον Μανδραγόρα
κρύβει μυστικά και δώρα

Με γλώσσα πάντα ξύλινη ακούστε τους μιλάνε
και στον τροχό μας δέσανε και μας κατρακυλάνε
και όλα όσα ζήσαμε ανάξια πια θα 'ναι
τα ρίξαν στις χωματερές τα πλάκωσαν και πάνε

Πάμε γι 'αλλού πάμε γι αλλού
μονάχα η τρέλα του μυαλού μας έμεινε αμανάτι
σ’ αυτού του κόσμου το τουρλού
γίναμε εμείς τ’ αλάτι

Ανήκετε στο παρελθόν μας λένε και γελάνε
σηκώσαν τις σημαίες τους προσπέρασαν και πάνε
και όσα αγαπήσαμε ούτε τα συζητάνε
σκυμμένοι στις οθόνες τους το μέλλον τους κοιτάνε

Πάμε γι’ αλλού πάμε γι αλλού
μονάχα η τρέλα του μυαλού μας έμεινε αμανάτι
σ’ αυτού του κόσμου το τουρλού
γίναμε εμείς τ’ αλάτι