Πέντε τραγούδια σε στίχους του Πυθαγόρα

Μια αγάπη χάνεται
στη γωνιά του δρόμου
κι ήτανε το αστέρι μου,
το δεξί το χέρι μου
και το όνειρό μου.

Κλαίει το κύμα στο γιαλό
κι η νύχτα στη καρδιά μου
κλαίω κι εγώ αγάπη μου
που φεύγεις μακριά μου.

Μια σελίδα έκλεισε
με καημούς γραμμένη.
Έφυγες μανούλα μου
έφυγες δροσούλα μου,
τώρα τι μου μένει;

Κλαίει το κύμα στο γιαλό
κι η νύχτα στη καρδιά μου
κλαίω κι εγώ αγάπη μου
που φεύγεις μακριά μου.

Μες στο δρόμο έμεινα
μ’ ένα καρδιοχτύπι.
Νύχτωσε και βράδιασε
και σκοτάδι άδειασε
στην καρδιά μου η λύπη.

Κλαίει το κύμα στο γιαλό
κι η νύχτα στη καρδιά μου
κλαίω κι εγώ αγάπη μου
που φεύγεις μακριά μου.

Έστειλα δυο πουλιά στην Κόκκινη Μηλιά
που λένε τα γραμμένα,
τo 'να σκοτώθηκε, τ’ άλλο λαβώθηκε
δε γύρισε κανένα.

Για τον μαρμαρωμένο βασιλιά
ούτε φωνή, ούτε λαλιά.
τον τραγουδάει όμως στα παιδιά,
σαν παραμύθι η γιαγιά.

Έστειλα δυο πουλιά στην Κόκκινη Μηλιά
που λένε τα γραμμένα,
το 'να σκοτώθηκε, τ’ άλλο λαβώθηκε
δε γύρισε κανένα.

Έστειλα δυο πουλιά στην Κόκκινη Μηλιά,
δυο πετροχελιδόνια,
μα κει εμείνανε κι όνειρο γίνανε
και δακρυσμένα χρόνια.

Για τον μαρμαρωμένο βασιλιά
ούτε φωνή, ούτε λαλιά.
τον τραγουδάει όμως στα παιδιά,
σαν παραμύθι η γιαγιά.

Όταν ακούω βήματα
στα έρημα σκαλιά μου
περίεργα, παράξενα
χτυπάει η καρδιά μου.

Πού βρίσκεσαι, πού χάθηκες,
πού έφτασες, πού πήγες
κι είν’ οι καημοί αμέτρητοι
και οι χαρές μου λίγες.

Όταν μες στα μεσάνυχτα
σφυρίζει κάποιο τρένο
πετιέμαι απ’ τον ύπνο μου
και ώρες σε προσμένω.

Πού βρίσκεσαι, πού χάθηκες,
πού έφτασες, πού πήγες
κι είν’ οι καημοί αμέτρητοι
και οι χαρές μου λίγες.

Αύριο πρωί θα ’σαι μία ξένη
βάρκα βουλιαγμένη σε βαθύ γιαλό
θα μ’ αναζητάς για να σε γλιτώσω
μα για να σε σώσω δε θα το μπορώ

Ας ήταν στα φιλιά μου να πάρεις την καρδιά μου
για να πονώ για σένανε εγώ
να κλαις για την αγάπη με το δικό μου δάκρυ
αφού έτσι κι αλλιώς θα σ’ αγαπώ

Αύριο πρωί θα ’σαι μία ξένη
βάρκα βουλιαγμένη σε βαθύ γιαλό

Αύριο πρωί θα ’σαι μία ξένη
βάρκα βουλιαγμένη σε βαθύ γιαλό
διάλεξε ζωή μ’ όνειρα κομμάτια
σάπια σκαλοπάτια δίχως τελειωμό

Ας ήταν στα φιλιά μου να πάρεις την καρδιά μου
για να πονώ για σένανε εγώ
να κλαις για την αγάπη με το δικό μου δάκρυ
αφού έτσι κι αλλιώς θα σ’ αγαπώ

Αύριο πρωί θα ’σαι μία ξένη
βάρκα βουλιαγμένη σε βαθύ γιαλό

Γυρίζω απ’ τη νύχτα, έρχομαι απόψε απ’ του καημού τη φυλακή
η απονιά του κόσμου και η αγάπη σου με στείλανε εκεί
εκεί που όποιος πάει τα βάσανα ξεχνάει

Τόσες μέρες, τόσες νύχτες, απ’ τον κόσμο απουσίασα
το τραγούδι και τους φίλους για να γιατρευτώ θυσίασα
το ψέμα τ’ αηδίασα

Γυρίζω απ’ τη νύχτα, από τον κόσμο έλειψα πολύ καιρό
με ξέχασαν οι φίλοι και συ δε μου 'φερες τσιγάρο και νερό
γυρίζω και γελάω κι όλους τους συγχωρνάω

Τόσες μέρες, τόσα χρόνια, απ’ τον κόσμο απουσίασα
το τραγούδι και τους φίλους για να γιατρευτώ θυσίασα
το ψέμα τ’ αηδίασα