Πέντε τραγούδια του Βασίλη Δημητρίου

Στο πεπρωμένο σου να δίνεις σημασία
και να προσέχεις πώς βαδίζεις στη ζωή
όταν κοιμάσαι άλλος γράφει ιστορία
και κάποιος παίζει τη δική σου την ψυχή

Όλοι έχουμε γραμμένο που το λένε πεπρωμένο
και κανένας δεν μπορεί να τ’ αποφύγει
δεν υπάρχει θεωρία ούτε τρένα ούτε πλοία
κι ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί
από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές

Για την αγάπη όσα κι αν δίνεις είναι λίγα
και να το ξέρεις πως δεν έχει ανταμοιβή
δώστα και φύγε και μη χάνεις ευκαιρία
στο περιθώριο μη βάζεις την ψυχή

Όλοι έχουμε γραμμένο που το λένε πεπρωμένο
και κανένας δεν μπορεί να τ’ αποφύγει
δεν υπάρχει θεωρία ούτε τρένα ούτε πλοία
κι ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί
από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές

Αδέρφια μου ζητάτε να σας πω
του άντρα που αγαπώ την ιστορία,
γυρεύετε να μάθετε αν αυτός
ήτανε ναυτικός ή στρατιώτης.

Σε ποταμού γαλάζιου τις πηγές
γεννήθηκε μια μέρα του Απρίλη
γαλάζια τα χαλίκια το πρωί
και φιλντισενια αστέρια το βραδάκι.

Μεγάλο το ποτάμι και βαθύ
ήτανε τ’ όνομα του Μπιο - Μπιο
θυμάμαι τα γαλάζια του νερά
και λιώνει απ’ τον πόνο η ψυχή μου.

Τα βράδια που το κύμα ξεψυχά
χαϊδεύοντας τ’ αστραφτερά χαλίκια
τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ
το σπίτι μου μικραίνει και με πνίγει.

Για τα μάτια σου μόνο, για τα μάτια σου
οι καρδιές που χτυπάνε και σεργιάνι δεν πάνε,
αχ, τα μάτια σου !

Για τα μάτια σου μόνο, για τα μάτια σου
οι φωνές που πετάνε κι ένα βλέμμα ζητάνε,
αχ, τα μάτια σου !

Μια ζωή να καίγομαι μόνη
ο δικός σου καημός να με λιώνει.
Τόσα βράδια κι εγώ πάντα μόνη,
ο δικός σου καημός δεν τελειώνει.

Για τα μάτια σου μόνο, για τα μάτια σου
τις βραδιές που σε ψάχνω και για σένα ρωτάω,
για τα μάτια σου !

Για τα μάτια σου μόνο, για τα μάτια σου,
σαν τρελή που γυρνάω και δεν ξέρω που πάω,
για τα μάτια σου !

Για τα μάτια σου μόνο, για τα μάτια σου.

Έχω καημό έχω μεράκι
για σένα βρε μελαχρινό
που σημασία δε μου δίνεις
και πάω καλέ να τρελαθώ.

Να`μουνα το γιασεμάκι
με το μπλε σου το σακάκι
να με φόραγες
να με πήγαινες μια τσάρκα
στου μπαξέ την άσπρη μάντρα
να με μύριζες.

Να`μουν το κομπολογάκι
στο δεξί σου το χεράκι
να με έπαιζες
να με χάιδευες σαν χάντρα
να με έβαζες στο στόμα
να με δάγκωνες.

Πίνω καημό πίνω φαρμάκι
μωρέ μικρό, μωρ`ακριβό
που μ`έκανες να σ`αγαπήσω
και τώρα ζω με τον καημό.

Να`μουν το γαριφαλάκι
στο ζεστό σου το χεράκι
να με κράταγες
να με έβαζες στο στόμα
να με φίλαγες κι ακόμα
ας με τρέλαινες.

Μωρέ μελαχροινό παιδί
Με τα χεράκια πίσω
Και με τα κατσαρά μαλλιά
Θέλω να σε ρωτήσω

Πού τον πουλάν τον έρωτα
Να πα να τον πουλήσω
Που μ'έχει πνίξει ο σεβντάς
Και δεν μπορώ να ζήσω

Στην Τρίπολη τον επουλούν
Να πα να τον πουλήσεις
Κοίτα να βρεις τον μερακλή
Να μην τον χαραμίσεις

Κι ο μερακλής κι ο μερακλής
Κι ο μερακλής γνωρίζεται
Ο μερακλής γνωρίζεται
Απ’ την περπατησιά του
Σέρνει τα μάτια χαμηλά
Και το φιλί κοντά του