Πέντε τραγούδια σε μουσική του Γιάννη Βέλλα

Στο'να χέρι το ποτήρι στ'άλλο χέρι το τσιγάρο
με μια χίμαιρα μιλάω μ'ένα όνειρο φλερτάρω
και μισώ τον εαυτόν μου που κι εκείνος με μισεί
ίσως κάποιος να'ρθει απόψε αλλά αυτός δεν είσ'εσύ

Αααα Αααα Αααα Αααα
Δε βαριέσαι ό,τι κι αν γίνει
θα μου φτάσουνε γι' απόψε το αλκοόλ κι η νικοτίνη

Στο'να χέρι το τσιγάρο στ'άλλο χέρι το ποτήρι
και μπερδεύτηκαν οι σκέψεις στο δικό τους πανηγύρι
και αν πεις και για τη νύχτα πάει πέρασε η μισή
κάποιος έρχεται νομίζω αλλ'αυτός δεν είσ'εσύ

Αααα Αααα Αααα Αααα
Δε βαριέσαι ό,τι κι αν γίνει
θα μου φτάσουνε γι' απόψε το αλκοόλ κι η νικοτίνη

Στο'να χέρι το ποτήρι στ'άλλο χέρι το τσιγάρο
μέχρι που να ξημερώσει κάποια απόφαση θα πάρω
κι ίσως για το φέρσιμό σου να σου πω απλώς μερσί
κάποιος έρχεται νομίζω αλλ'αυτός δεν είσ'εσύ

Αααα Αααα Αααα Αααα
Δε βαριέσαι ό,τι κι αν γίνει
θα μου φτάσουνε γι' απόψε το αλκοόλ κι η νικοτίνη

Το καράβι που σε πήρε κάποιο δείλι
για να πάει σ’ έναν άγνωστο γιαλό
κι αν το μήνυμα σου φώναζαν τα χείλη
στο καλό, στο καλό

Μες τις μπλε σου βλεφαρίδες
ένα δάκρυ δεν εκύλισε
και ας ήμουνα ο πρώτος
τα χειλάκια σου που φίλησε

Πόσο γρήγορα με ξέχασες
με ξέχασες εσύ
πόσο γρήγορα με ξέχασες
αγάπη μου χρυσή

Πήγες σ’ άλλες αγκαλιές
και γυρίζεις με άλλους τα βράδια
νέους έρωτες ζητάς
την αγάπη μας πετάς στα σκοτάδια

Έφταιξα που γκρέμισε για πάντα η φωλιά μας
έφταιξα πικρά τ’ ομολογώ
τέτοια αγάπη θα τη νοσταλγώ

Όνειρα και ελπίδες μας και χάδια και φιλιά μας
όλα τώρα έχουν γκρεμιστεί
και το παν για μας έχει σβηστεί

Έσβησε ένας μεγάλος έρωτας
μια θλιβερή βραδιά
σαν ρόδου ευωδιά

Έσβησε και χάθηκε η αγάπη μας
για πάντα έχει σβηστεί
η αγάπη η πιστή

Τέτοιος έρωτας μεγάλος δε θ’ ανθίσει άλλη φορά
Μια φορά μες στη ζωή μας αγαπάμε φλογερά

Πόσοι γελιούνται σαν αγαπούνε
γιατί μια μέρα τους λησμονούν
τον έρωτά τους περιφρονούνε
και ξένοι πια κρυφά θα πονούν

Πόσοι γελιούνται όταν πιστέψουν
πως η αγάπη αιώνια ζει
θα 'ρθει καιρός που με πόνο
θα τραγουδάνε οι φτωχοί

Κάποτε κλάψαμε κι οι δυο
και σ' όνειρα εχτίζαμε παλάτια
και κάθε άλλη ομορφιά
ο πόθος μας την έκανε κομμάτια

Μα όλα σβήσανε
κι εμείς χωρίσαμε
κι έμεινε ο πόνος ο κρυφός
που φέρνει πάντα δάκρυα στα μάτια

Τα όνειρά μας θα ξεχαστούνε
και συ σαν ξένη θε να περνάς
πόθοι καινούργιοι θα σε μεθούνε
και άλλον πια τρελά θα φιλάς

Κι όταν μια μέρα θα θυμηθούμε
πως οι καρδιές μας κλάψαν μαζί
σ' όποια γωνιά κι αν βρεθούμε
θα ξαναπούμε οι φτωχοί

Αυτά τα μάτια σου τ’αγαπημένα
Μάτια παράξενα και φλογερά
Ποτέ δε θα’θελα να δω θλιμμένα
Θέλω να λάμπουνε από χαρά

Σου έχω τόση αδυναμία
Τόση αγάπη τέτοια στοργή
Που κάθε μια σου επιθυμία
Είναι για μένα διαταγή

Σ’αυτά τα μάτια που λατρεύω κι αγαπώ
Ούτε ένα όχι δεν αντέχω να τους πω
Γιατί στον κόσμο δεν έχω άλλη
Αδυναμία πιο μεγάλη