Πέντε τραγούδια για το τσιγάρο

Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό και σαν καφέ πικρό

Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή
και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη Δύση
και γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση
και σαν Ανατολή και σαν Ανατολή

Βγήκε ο ήλιος το ράδιο διαπασών
μ’ ένα χασάπικο που κλαίει για κάποιον Τάσο
κι εγώ σε ποντάρω κι ύστερα πάω πάσο
σ’ ένα καρέ τυφλών σ’ ένα καρέ τυφλών

Χάραξε και δε νυστάζω,
σκέφτομαι τι μου πες χθες
άσε με να σε κοιτάζω
κι άμα ξημερώσει ό,τι θες.

Γύρισε να σ’ αγκαλιάσω,
τώρα ξέρω πως δε φταις
άσε με να σε χορτάσω
κι άμα βγει ο ήλιος ό,τι θες.

Στο τσιγάρο που κρατώ,
στον ένα μου Θεό
να μη δώσει να ξημερωθώ

Στο κορμί αυτό το αγγελικό
στο στόμα που φιλώ
έτσι μια ζωή θα σ’ αγαπώ

Στο κορμί αυτό το αγγελικό
στο στόμα που φιλώ
έτσι μια ζωή θα σ’ αγαπώ

Ξάπλωσε να σε κρατήσω
κλείσαν όλες οι πληγές,
άσε με να σε κοιμίσω
κι αύριο για σένα ό,τι θες.

Γύρισε να σ’ αγκαλιάσω,
τώρα ξέρω πως δε φταις
άσε με να σε χορτάσω
κι άμα βγει ο ήλιος ό,τι θες.

Στο τσιγάρο που κρατώ,
στον ένα μου Θεό
να μη δώσει να ξημερωθώ

Στο κορμί αυτό το αγγελικό
στο στόμα που φιλώ
έτσι μια ζωή θα σ’ αγαπώ

Στο κορμί αυτό το αγγελικό
στο στόμα που φιλώ
έτσι μια ζωή θα σ’ αγαπώ

Θα περπατήσω μοναχός κι αυτό το βράδυ
μήπως και βρω της λησμονιάς σου το νερό
και σε υπόγεια σκοτεινά θα βρω σημάδι
μ’ ένα ποτήρι ως της αυγής τον πανικό

Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ’ το δρόμο
ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου
κερνάει τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο

Σ’ ένα ποτήρι με φυτίλι αναμμένο
βλέπω τα μάτια σου και κλαίω σιωπηλά
και το μυαλό μου που είναι πάλι θολωμένο
στριφογυρνά των τραγουδιών σου τη θηλιά

Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά μου
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ’ το δρόμο
ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου
κερνάει τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο

Τσιγάρο εγώ στο στόμα μου δεν έβαλα ούτε ένα
αλλά όταν βλέπω τον καπνό σκέφτομαι μόνο εσένα

Τα χείλη σου, τα χέρια σου, η ανάσα κι η καρδιά μου
καπνός μπήκε στα μάτια μου και κλαίω απ’ τη χαρά μου

Τα δάκρυα είναι της χαράς, τα δάκρυα και της λύπης
είκοσι χρόνια πέρασαν και μόνο εσύ μου λείπεις.

Φωτιά εγώ δε ζήτησα, ποτέ από κανένα
τον κόσμο μόνο γύρναγα και έψαχνα για σένα.

Όταν σε βρω, όταν σε δω, όταν σε συναντήσω
το πρώτο το τσιγάρο μου μαζί σου θα καπνίσω.

Φωτιά από τα χέρια σου θα πάρω και θ’ ανάψω
και τότε όχι απ’ τον καπνό, μα απ’ τον καημό θα κλάψω.

Τα δάκρυα είναι της χαράς, τα δάκρυα και της λύπης
είκοσι χρόνια πέρασαν και μόνο εσύ μου λείπεις.

Ένα πιτσιρίκι είναι ξαπλωμένο
μες στα χορταράκια παραπονεμένο.
Θέλει να φουμάρει ένα τσιγαράκι,
μα δεν έχει φράγκο, είναι μπατιράκι.

Του 'ρθε μια ιδέα, κάπου να τη στήσει
όποιος κι αν περάσει τσιγάρο να ζητήσει.
Μα κακή του τύχη λίγο παραπάνω
στη γωνιά τον δρόμου τρακάρει πολιτσμάνο.

Κάνει το κορόιδο, ζούλα τον κοιτάει
και με κόλπο έξυπνο τόνε χαιρετάει.
Δίχως να τα χάσει το πιτσιρικάκι,
απ’ τον πολιτσμάνο ζητάει τσιγαράκι