Δύο τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου για την άνοιξη

Παράξενη και η άνοιξη αυτή,
συνέχεια κοντά σου με γυρίζει
κι ένα παλιό δισκάκι μου θυμίζει
τη Rosa Bianca και τη Natalie

Έτσι γι’ αστείο έλα μια στιγμή,
μη με ρωτήσεις αν θα σπάσει ο πάγος.
Εσύ είσαι είκοσι χρόνια λωτοφάγος
κι εμένα δεν ιδρώνει πια τ’ αυτί

Άνοιξη μπαίνει μεσημέρι
και ένα ήλιος που σε ξέρει
παίζει στις πλάτες σου.
Βγάζεις καρέκλα στο μπαλκόνι,
ούτε ο Θεός δε σε γλιτώνει
απ’ τις απάτες σου.

Πουλάς στον πάγκο τα όνειρά,
τα ορφανά ξανθά μωρά σου
να μη σου μείνουνε.
Τους λες «απόψε θα πεθάνω»
Και όλοι κάτι παραπάνω
στο τέλος δίνουνε.

Ένα τσιγάρο σε ρουφάει
και ως το τέλος θα σε πάει
Εδώ τρελαίνονται.
Ρίξε στην πόλη τη ματιά σου
Και πες μου πόσα είναι δικά σου
απ’ όσα φαίνονται.

Ήθελες όλα να τ’ αλλάξεις,
μα πριν προλάβεις να φωνάξεις
κάποιοι σου γνέφανε.
Τους πούλησες τον σαματά σου
Και τώρα μέτρα τα λεφτά σου
και τράβα πέθανε.