Σήμερα καλεσμένος μου στο ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ είναι ο τραγουδιστής Θανάσης Χουλιαράς. Γνωστός από την πορεία του ως ιδρυτικό μέλος του ροκ συγκροτήματος KollektivA, αλλά κι από τη σόλο ερμηνευτική του σταδιοδρομία, ο φιλοξενούμενός μου, έχει κυκλοφορήσει τρία albums με το συγκρότημα,1 μίνι CD και ορισμένα τραγούδια σε ψηφιακή μορφή. Παράλληλα έχει δισκογραφήσει δύο σόλο albums. Η πιο πρόσφατή του δουλειά φέρει τον τίτλο "Κακή φωτιά" κι αποτελεί μια συλλογή κομματιών μελοποιημένης ποίησης.Έχει στο ενεργητικό του συνεργασίες με καταξιωμένους,αλλά και ανερχόμενους δημιουργούς. Τον γνωρίσαμε ως πρωταγωνιστή σε μια σειρά μουσικοθεατρικών παραστάσεων και μιούζικαλ, που σε κάποιες απ'αυτές ανέλαβε και την παραγωγή. Ακολουθώντας ταυτόχρονα μια αξιόλογη ακαδημαϊκή διαδρομή,είναι υποψήφιος διδάκτορας στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει συγγράψει ένα βιβλίο για τη street art στην πόλη της Αθήνας. Είναι καλλιτεχνικός επιμελητής του street art σκέλους της πρωτοβουλίας «Γενιά 17», αναφορικά με την υλοποίηση τοιχογραφιών σχετικά με τους 17 Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ. Ακόμη είναι επιστημονικός/καλλιτεχνικός υπεύθυνος μιας σειράς θεματικών εργαστηρίων street art, που πραγματοποιούνται σε σχολεία σ'όλη την Ελλάδα. Ήταν βοηθός ερευνητής στο ερευνητικό πρόγραμμα «1821 και Σύγχρονος Οπτικός Πολιτισμός», που πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του ΕΚΠΑ. Υπογράφει πολλά άρθρα πολιτισμικής κριτικής. Έχει ασχοληθεί με το ραδιόφωνο. Ως τραγουδιστής διακρίνεται για το σπάνιο ηχόχρωμα,την τεχνική ευελιξία,την ευαισθησία και τη θεατρική ερμηνεία του. Ξεχωρίζει ακόμη για τις πολύ καλές επιλογές ρεπερτορίου. Θα τον ακούσουμε σε δέκα τραγούδια που ερμηνεύει ο ίδιος,τα περισσότερα πρωτότυπες συνθέσεις,αλλά και μια ενδιαφέρουσα διασκευή!
Μια Βόλτα στη Γη
Στίχοι-Μουσική: ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΑΧΟΥΤΣΟΣ
Ερμηνεία: ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ
Ήρθε η ώρα για μια φυγή απ τα πολλά
Απ τη ρουτίνα την καθημερινότητα
Για υποχρεώσεις να μην ακούσουμε ξανά
Καιρός για τρέλες να ζήσουμε πιο δυνατά
Πάμε μια βόλτα σε μέρη άγνωστα μακριά
Σε άλλες χώρες, σε πόλεις και μικρά χωριά
Σε παραλίες, σε λίμνες, κάμπους και βουνά
για εμπειρίες προς το βορρά ή το νοτιά
Με κρουαζιέρα ή με το πλοίο της γραμμής
Με ένα αμάξι ή μία βέσπα εποχής
Με αεροπλάνο σε θέση οικονομική
'Η με ένα τρένο για να γνωρίσουμε τη Γη
Ξεκινάμε λοιπόν:
Πρίστινα, Βελιγράδι, Σαράγιεβο και ύστερα κατηφορίζουμε προς την Τρίπολη της Λιβύης.
Συνεχίζουμε πιο δεξιά στο χάρτη: Κύπρος, Γάζα, Δαμασκός και Χαλέπι αλλά και στη Μοσούλη, τη Βαγδάτη και την Καμπούλ. Από εκεί πετάμε κατευθείαν για Γεωργία και μετά πιο δίπλα στη Μαριούπολη και το Κίεβο, ενώ στην πορεία κάνουμε τρεις στάσεις στην Υεμένη, τη Σομαλία και το Σουδάν.
Άραγε πόσοι ακόμα τόποι μας περιμένουν να τους ανακαλύψουμε.
Τι όμορφος κόσμος, γεμάτος νέες περιπέτειες και συγκινήσεις
Θυμήσου πόσους ωραίους ανθρώπους συναντήσαμε, χαμογελαστούς, ξέγνοιαστους, διψασμένους περιηγητές να κάνουν χιλιόμετρα ακλουθώντας την ευτυχία τους μέσα σε φορτηγά, πάνω σε βάρκες, ακόμα και με τα πόδια.
Ξανάφερε στο νου σου τις φαντασμαγορικές ατρακσιόν με τις βαθιές τρύπες στο χώμα που οι τουρίστες έθαβαν μέσα τους ομαδικά τη δυστυχία, τη απληστία και τη μοιρολατρία.
Πώς να ξεχάσουμε βέβαια και τους αμέτρητους ανιματέρ με τα σκουροπράσινα ρούχα και τα μεγάλα παπούτσια που μοίραζαν σοκολάτες και παιχνίδια στα παιδιά ενώ σιδερένια δώρα αγάπης έπεφταν από παντού φτιάχνοντας ένα μοναδικό, ανυπέρβλητο, πανανθρώπινο σκηνικό.
Τι όμορφος κόσμος…
Για το ταξίδι που θα 'ναι διαφορετικό
Σε ένα νέο μελλοντικό προορισμό
Προετοιμάσου να οργανώσουμε καλά
Και πίσω πάλι δε θα κοιτάξουμε ξανά
Απ τη ρουτίνα την καθημερινότητα
Για υποχρεώσεις να μην ακούσουμε ξανά
Καιρός για τρέλες να ζήσουμε πιο δυνατά
Πάμε μια βόλτα σε μέρη άγνωστα μακριά
Σε άλλες χώρες, σε πόλεις και μικρά χωριά
Σε παραλίες, σε λίμνες, κάμπους και βουνά
για εμπειρίες προς το βορρά ή το νοτιά
Με κρουαζιέρα ή με το πλοίο της γραμμής
Με ένα αμάξι ή μία βέσπα εποχής
Με αεροπλάνο σε θέση οικονομική
'Η με ένα τρένο για να γνωρίσουμε τη Γη
Ξεκινάμε λοιπόν:
Πρίστινα, Βελιγράδι, Σαράγιεβο και ύστερα κατηφορίζουμε προς την Τρίπολη της Λιβύης.
Συνεχίζουμε πιο δεξιά στο χάρτη: Κύπρος, Γάζα, Δαμασκός και Χαλέπι αλλά και στη Μοσούλη, τη Βαγδάτη και την Καμπούλ. Από εκεί πετάμε κατευθείαν για Γεωργία και μετά πιο δίπλα στη Μαριούπολη και το Κίεβο, ενώ στην πορεία κάνουμε τρεις στάσεις στην Υεμένη, τη Σομαλία και το Σουδάν.
Άραγε πόσοι ακόμα τόποι μας περιμένουν να τους ανακαλύψουμε.
Τι όμορφος κόσμος, γεμάτος νέες περιπέτειες και συγκινήσεις
Θυμήσου πόσους ωραίους ανθρώπους συναντήσαμε, χαμογελαστούς, ξέγνοιαστους, διψασμένους περιηγητές να κάνουν χιλιόμετρα ακλουθώντας την ευτυχία τους μέσα σε φορτηγά, πάνω σε βάρκες, ακόμα και με τα πόδια.
Ξανάφερε στο νου σου τις φαντασμαγορικές ατρακσιόν με τις βαθιές τρύπες στο χώμα που οι τουρίστες έθαβαν μέσα τους ομαδικά τη δυστυχία, τη απληστία και τη μοιρολατρία.
Πώς να ξεχάσουμε βέβαια και τους αμέτρητους ανιματέρ με τα σκουροπράσινα ρούχα και τα μεγάλα παπούτσια που μοίραζαν σοκολάτες και παιχνίδια στα παιδιά ενώ σιδερένια δώρα αγάπης έπεφταν από παντού φτιάχνοντας ένα μοναδικό, ανυπέρβλητο, πανανθρώπινο σκηνικό.
Τι όμορφος κόσμος…
Για το ταξίδι που θα 'ναι διαφορετικό
Σε ένα νέο μελλοντικό προορισμό
Προετοιμάσου να οργανώσουμε καλά
Και πίσω πάλι δε θα κοιτάξουμε ξανά
Ο γυρισμός του ξενιτεμένου
Ποίηση: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ
Μουσική: ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΕΛΛΑΣ
Ερμηνεία: ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ-ΜΙΛΤΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ
Άλμπουμ: "Δοκιμασία"
Παλιέ μου φίλε τι γυρεύεις;
χρόνια ξενιτεμένος ήρθες
με εικόνες που έχεις αναθρέψει
κάτω από ξένους ουρανούς
μακριά απ’ τον τόπο το δικό σου
(Γυρεύω τον παλιό μου κήπο•
τα δέντρα μου έρχονται ως τη μέση
κι οι λόφοι μοιάζουν με πεζούλια
κι όμως σαν ήμουνα παιδί
έπαιζα πάνω στο χορτάρι
κάτω από τους μεγάλους ίσκιους
κι έτρεχα πάνω σε πλαγιές
ώρα πολλή λαχανιασμένος
Παλιέ μου φίλε ξεκουράσου
σιγά σιγά θα συνηθίσεις•
θ’ ανηφορίσουμε μαζί
στα γνώριμά σου μονοπάτια
θα ξαποστάσουμε μαζί
κάτω απ’ το θόλο των πλατάνων
σιγά σιγά θα `ρθούν κοντά σου
το περιβόλι κι οι πλαγιές σου)
Γυρεύω το παλιό μου σπίτι
με τ’ αψηλά τα παραθύρια
(σκοτεινιασμένα απ’ τον κισσό
γυρεύω την αρχαία κολόνα
που κοίταζε ο θαλασσινός.)
Πώς θες να μπω σ’ αυτή τη στάνη;
οι στέγες μου έρχονται ως τους ώμους
κι όσο μακριά και να κοιτάξω
βλέπω γονατιστούς ανθρώπους
λες κάνουνε την προσευχή τους
Παλιέ μου φίλε δε μ’ ακούς;
σιγά σιγά θα συνηθίσεις
το σπίτι σου είναι αυτό που βλέπεις
κι αυτή την πόρτα θα χτυπήσουν
σε λίγο οι φίλοι κι οι δικοί σου
γλυκά να σε καλωσορίσουν
Γιατί είναι απόμακρη η φωνή σου;
σήκωσε λίγο το κεφάλι
να καταλάβω τι μου λες
όσο μιλάς τ’ ανάστημά σου
ολοένα πάει και λιγοστεύει
λες και βυθίζεται στο χώμα
Παλιέ μου φίλε συλλογίσου
σιγά σιγά θα συνηθίσεις
η νοσταλγία σου έχει πλάσει
μια χώρα ανύπαρκτη με νόμους
έξω απ’ τη γης κι απ’ τους ανθρώπους
Πια δεν ακούω τσιμουδιά
βούλιαξε κι ο στερνός μου φίλος
παράξενο πώς χαμηλώνουν
όλα τριγύρω κάθε τόσο
εδώ διαβαίνουν και θερίζουν
χιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα
χρόνια ξενιτεμένος ήρθες
με εικόνες που έχεις αναθρέψει
κάτω από ξένους ουρανούς
μακριά απ’ τον τόπο το δικό σου
(Γυρεύω τον παλιό μου κήπο•
τα δέντρα μου έρχονται ως τη μέση
κι οι λόφοι μοιάζουν με πεζούλια
κι όμως σαν ήμουνα παιδί
έπαιζα πάνω στο χορτάρι
κάτω από τους μεγάλους ίσκιους
κι έτρεχα πάνω σε πλαγιές
ώρα πολλή λαχανιασμένος
Παλιέ μου φίλε ξεκουράσου
σιγά σιγά θα συνηθίσεις•
θ’ ανηφορίσουμε μαζί
στα γνώριμά σου μονοπάτια
θα ξαποστάσουμε μαζί
κάτω απ’ το θόλο των πλατάνων
σιγά σιγά θα `ρθούν κοντά σου
το περιβόλι κι οι πλαγιές σου)
Γυρεύω το παλιό μου σπίτι
με τ’ αψηλά τα παραθύρια
(σκοτεινιασμένα απ’ τον κισσό
γυρεύω την αρχαία κολόνα
που κοίταζε ο θαλασσινός.)
Πώς θες να μπω σ’ αυτή τη στάνη;
οι στέγες μου έρχονται ως τους ώμους
κι όσο μακριά και να κοιτάξω
βλέπω γονατιστούς ανθρώπους
λες κάνουνε την προσευχή τους
Παλιέ μου φίλε δε μ’ ακούς;
σιγά σιγά θα συνηθίσεις
το σπίτι σου είναι αυτό που βλέπεις
κι αυτή την πόρτα θα χτυπήσουν
σε λίγο οι φίλοι κι οι δικοί σου
γλυκά να σε καλωσορίσουν
Γιατί είναι απόμακρη η φωνή σου;
σήκωσε λίγο το κεφάλι
να καταλάβω τι μου λες
όσο μιλάς τ’ ανάστημά σου
ολοένα πάει και λιγοστεύει
λες και βυθίζεται στο χώμα
Παλιέ μου φίλε συλλογίσου
σιγά σιγά θα συνηθίσεις
η νοσταλγία σου έχει πλάσει
μια χώρα ανύπαρκτη με νόμους
έξω απ’ τη γης κι απ’ τους ανθρώπους
Πια δεν ακούω τσιμουδιά
βούλιαξε κι ο στερνός μου φίλος
παράξενο πώς χαμηλώνουν
όλα τριγύρω κάθε τόσο
εδώ διαβαίνουν και θερίζουν
χιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα
Ρόδο μου κόκκινο
Στίχοι: ΒΕΡΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ-ΠΕΤΣΑ
Μουσική: ΕΥΑ ΦΑΜΠΑ
Ερμηνεία: ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ
Για το θάνατο τραγούδια
μοιρολόγια έμαθα
και για τη ζωή πώς λέει
τα μεγάλα ψέματα
Βγήκα από νωρίς στους δρόμους
μάτωσα τα γόνατα
και καταμεσής τού κόσμου
την αλήθεια φώναξα
Βιαστική ζωή μου φτιάξε κόσμο ανθρώπινο
στ’ ανθογυάλι μου να γίνει ρόδο μου κόκκινο
Δεν με λύγισαν τα χρόνια
όταν όλα χάθηκαν
κι έμοιαζαν οι προσδοκίες
ρόδα που μαράθηκαν.
Κι αν ο ποιητής το ρόδο
λέει πως είν’ αμάραντο
μένει μόνο με αγώνες
κόκκινο κι αθάνατο
μοιρολόγια έμαθα
και για τη ζωή πώς λέει
τα μεγάλα ψέματα
Βγήκα από νωρίς στους δρόμους
μάτωσα τα γόνατα
και καταμεσής τού κόσμου
την αλήθεια φώναξα
Βιαστική ζωή μου φτιάξε κόσμο ανθρώπινο
στ’ ανθογυάλι μου να γίνει ρόδο μου κόκκινο
Δεν με λύγισαν τα χρόνια
όταν όλα χάθηκαν
κι έμοιαζαν οι προσδοκίες
ρόδα που μαράθηκαν.
Κι αν ο ποιητής το ρόδο
λέει πως είν’ αμάραντο
μένει μόνο με αγώνες
κόκκινο κι αθάνατο
Κακή Φωτιά
Ποίηση: ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
Μουσική: ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΕΛΛΑΣ
Ερμηνεία: ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ
Εγώ είμ’ εδώ ανυπόταχτος και παραστρατισμένος,
εγώ δαγκώνω με θυμό της φτώχειας το ψωμί,
νόθος της Τέχνης είμ’ εγώ και της ιδέας διωγμένος,
από μιαν έγνοια ο νους θολός, δαρμένο το κορμί.
Ο λύχνος μου στης ιερής μελέτης το τραπέζι
σαν ένα νεκροκάντηλο στα μάτια μου αχνοπαίζει·
όλα πολέμια, κρύα· βιβλία, κοντύλια και χαρτιά.
Με καίει κακή φωτιά.
Εμέ η ζωή μου πλάνεμα και η γέννησή μου λάθος,
το λόγο δεν ορέγομαι, δεν ξέρω το ρυθμό·
σέρνουν εμένα δυο άλογα, τ’ αράπικο το Πάθος
και τ’ αφροστάλαχτο Όνειρο… μπορεί και στο γκρεμό.
εγώ δαγκώνω με θυμό της φτώχειας το ψωμί,
νόθος της Τέχνης είμ’ εγώ και της ιδέας διωγμένος,
από μιαν έγνοια ο νους θολός, δαρμένο το κορμί.
Ο λύχνος μου στης ιερής μελέτης το τραπέζι
σαν ένα νεκροκάντηλο στα μάτια μου αχνοπαίζει·
όλα πολέμια, κρύα· βιβλία, κοντύλια και χαρτιά.
Με καίει κακή φωτιά.
Εμέ η ζωή μου πλάνεμα και η γέννησή μου λάθος,
το λόγο δεν ορέγομαι, δεν ξέρω το ρυθμό·
σέρνουν εμένα δυο άλογα, τ’ αράπικο το Πάθος
και τ’ αφροστάλαχτο Όνειρο… μπορεί και στο γκρεμό.
Ο δρόμος που τραβάω
Στίχοι στα ελληνικά: ΦΩΤΗΣ ΜΑΡΓΑΡΩΝΗΣ
Μουσική: ΤOM MORELLO (The Nightwatchman), Nightwatchman Music
Ερμηνεία: ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ από το σχήμα KollektivA
Ταξίδεψα σε όρη
σε σκοτεινό βυθό
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Πολέμησα στους δρόμους
Κι ακόμα πολεμώ
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Ξεκίνησα σαν κλέφτης
Κι αντάρτης στο βουνό
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Απόφαση το πήρα
Να ελευθερωθώ
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Απ' την πληγή μου είδα
Του κόσμου την πληγή
Γι' αυτό με εξορίσαν
Σε κόκκινο νησί
Τραγούδησα τη νίκη
40 χρόνια πριν
μα κάποιος είπε τότε
«η ήττα δεν αργεί»
Κι αντίκρισα την ήττα
Και μου'παν «ως εδώ»
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Απόφαση το πήρα
Να ελευθερωθώ
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Σηκώθηκα, έτσι, πάλι
Με άλλο ηθικό
Κι ο δρόμος που τραβάω
Δεν έχει τελειωμό
Και να' μαι τώρα εμπρός σου
Το χέρι σου ζητώ
Γιατί ο δρόμος που τραβώ
Δεν έχει τελειωμό
Σκοτώσανε έναν άντρα
Στο Σύνταγμα μπροστά
Μα είδα τη μορφή του
Λίγο καιρό μετά
Κι απόφαση το πήρα
Και πίσω δε γυρνώ
Γιατί ο δρόμος που τραβώ
Δεν έχει τελειωμό
Ξανά θα με τραβάνε
Στο τμήμα σηκωτό
Ο δρόμος που τραβάω
Δεν έχει τελειωμό
Λοιπόν κι αν με σκοτώσουν
Δε θα' μαι μόνο εγώ
Ο δρόμος που τραβάω
Δεν έχει τελειωμό
Μαζί θα περπατάμε
Με ατέλειωτο θυμό
Ο δρόμος που τραβάμε
Δεν έχει τελειωμό
Και θα' ρθει μία μέρα
Που θα ελευθερωθώ
Μα ο δρόμος ο δικός μας
Δε θα' χει τελειωμό
σε σκοτεινό βυθό
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Πολέμησα στους δρόμους
Κι ακόμα πολεμώ
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Ξεκίνησα σαν κλέφτης
Κι αντάρτης στο βουνό
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Απόφαση το πήρα
Να ελευθερωθώ
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Απ' την πληγή μου είδα
Του κόσμου την πληγή
Γι' αυτό με εξορίσαν
Σε κόκκινο νησί
Τραγούδησα τη νίκη
40 χρόνια πριν
μα κάποιος είπε τότε
«η ήττα δεν αργεί»
Κι αντίκρισα την ήττα
Και μου'παν «ως εδώ»
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Απόφαση το πήρα
Να ελευθερωθώ
μα ο δρόμος που τραβάω
δεν έχει τελειωμό
Σηκώθηκα, έτσι, πάλι
Με άλλο ηθικό
Κι ο δρόμος που τραβάω
Δεν έχει τελειωμό
Και να' μαι τώρα εμπρός σου
Το χέρι σου ζητώ
Γιατί ο δρόμος που τραβώ
Δεν έχει τελειωμό
Σκοτώσανε έναν άντρα
Στο Σύνταγμα μπροστά
Μα είδα τη μορφή του
Λίγο καιρό μετά
Κι απόφαση το πήρα
Και πίσω δε γυρνώ
Γιατί ο δρόμος που τραβώ
Δεν έχει τελειωμό
Ξανά θα με τραβάνε
Στο τμήμα σηκωτό
Ο δρόμος που τραβάω
Δεν έχει τελειωμό
Λοιπόν κι αν με σκοτώσουν
Δε θα' μαι μόνο εγώ
Ο δρόμος που τραβάω
Δεν έχει τελειωμό
Μαζί θα περπατάμε
Με ατέλειωτο θυμό
Ο δρόμος που τραβάμε
Δεν έχει τελειωμό
Και θα' ρθει μία μέρα
Που θα ελευθερωθώ
Μα ο δρόμος ο δικός μας
Δε θα' χει τελειωμό
Μικρόκοσμος
Ποίηση: ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ
Μετάφραση: ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Μουσική: ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ
Ερμηνεία: ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ από το σχήμα KollektivA
Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο `κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ’ άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.
Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο `κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ’ άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.
Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.
Οι κερασιές θα ανθίσουνε και φέτος
Ποίηση: ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
Μουσική: ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΛΗΣ
Ερμηνεία: ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ
Άλμπουμ: «Δρόμος - Ανατολικά της Δύσης»
Το χέρι δώσ’ μου, δώσ’ μου την καρδιά σου
και πάμε, αν θέλεις, ως τον ουρανό.
Τραγούδι του Σεπτέμβρη είν’ η ματιά σου,
αυτά τα μάτια πόσο τ’ αγαπώ.
Κι αν σκόρπισαν τα φύλλα με τ’ αγέρι,
τον δρόμο κι αν τον σκέπασ’ η βροχή,
για μας είν’ ο Σεπτέμβρης καλοκαίρι,
η αγάπη σου φωτίζει όλη τη γη.
Στα χέρια μου έλα τώρα και κοιμήσου
κι εγώ τις νύχτες θα σου τραγουδώ.
Κι αν κάποτε χωρίσουμε θυμήσου:
Σεπτέμβρη σου `χα πει πως σ’ αγαπώ.
και πάμε, αν θέλεις, ως τον ουρανό.
Τραγούδι του Σεπτέμβρη είν’ η ματιά σου,
αυτά τα μάτια πόσο τ’ αγαπώ.
Κι αν σκόρπισαν τα φύλλα με τ’ αγέρι,
τον δρόμο κι αν τον σκέπασ’ η βροχή,
για μας είν’ ο Σεπτέμβρης καλοκαίρι,
η αγάπη σου φωτίζει όλη τη γη.
Στα χέρια μου έλα τώρα και κοιμήσου
κι εγώ τις νύχτες θα σου τραγουδώ.
Κι αν κάποτε χωρίσουμε θυμήσου:
Σεπτέμβρη σου `χα πει πως σ’ αγαπώ.
Αφιέρωμα (Η πεταλούδα)
Ποίηση: ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
Μουσική: ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΕΛΛΑΣ
Ερμηνεία: ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ
Άλμπουμ: "Δοκιμασία"
Δὲν εἶμαι ἐγὼ ποὺ τὴ ζωή σου
ἦρθα σὰν ἥλιος νὰ φωτίσω:
τὸ φῶς στὰ μάτια μου
ποὺ λάμπει δικό σου
-καὶ σ᾿τὸ στέλνω πίσω!
Τοῦ μαγικοῦ τοῦ κόσμου
ἂν ἔχω ἀνοίξει διάπλατη τὴ θήρα,
τὸ μυστικὸ χρυσὸ κλειδί της
ἀπὸ τὸ χέρι σου τὸ πῆρα.
Κι ἂν ἀπ᾿ τὰ βάθη ἑνὸς ληθάργου
βγῆκα, σ᾿ ἐσένα τὸ χρωστάω,
σ᾿ ἐσένα τοὺς χυμοὺς ποὺ νοιώθω,
τὴ νέα γλῶσσα ποὺ μιλάω!
Ερωτικά IV
Ποίηση: ΚΩΣΤΑΣ ΟΥΡΑΝΗΣ
Μουσική: ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΕΛΛΑΣ
Ερμηνεία: ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ
Δὲν εἶμαι ἐγὼ ποὺ τὴ ζωή σου
ἦρθα σὰν ἥλιος νὰ φωτίσω:
τὸ φῶς στὰ μάτια μου
ποὺ λάμπει δικό σου
-καὶ σ᾿τὸ στέλνω πίσω!
Τοῦ μαγικοῦ τοῦ κόσμου
ἂν ἔχω ἀνοίξει διάπλατη τὴ θήρα,
τὸ μυστικὸ χρυσὸ κλειδί της
ἀπὸ τὸ χέρι σου τὸ πῆρα.
Κι ἂν ἀπ᾿ τὰ βάθη ἑνὸς ληθάργου
βγῆκα, σ᾿ ἐσένα τὸ χρωστάω,
σ᾿ ἐσένα τοὺς χυμοὺς ποὺ νοιώθω,
τὴ νέα γλῶσσα ποὺ μιλάω!
ἦρθα σὰν ἥλιος νὰ φωτίσω:
τὸ φῶς στὰ μάτια μου
ποὺ λάμπει δικό σου
-καὶ σ᾿τὸ στέλνω πίσω!
Τοῦ μαγικοῦ τοῦ κόσμου
ἂν ἔχω ἀνοίξει διάπλατη τὴ θήρα,
τὸ μυστικὸ χρυσὸ κλειδί της
ἀπὸ τὸ χέρι σου τὸ πῆρα.
Κι ἂν ἀπ᾿ τὰ βάθη ἑνὸς ληθάργου
βγῆκα, σ᾿ ἐσένα τὸ χρωστάω,
σ᾿ ἐσένα τοὺς χυμοὺς ποὺ νοιώθω,
τὴ νέα γλῶσσα ποὺ μιλάω!
Κόκκινο πουλάρι
Ποίηση: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΝΤΖΟΣ
Μουσική: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΓΙΑΛΙΚΟΣ
Ερμηνεία: ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ
cd: «Μυστικές γιορτές»
Στη λιμνοθάλασσα στεγνώνουν το αλάτι
και μες στα μάτια να σε τσούζει η αλισίβα
κάνουνε πλιάτσικο τ΄ αστέρια στο παλάτι
κι όλο πεθαίνουν οι θεοί σου μες στη Θήβα
Έξω στον κάμπο περιστέρια και κοράκια
χρόνια οι ίσκιοι περιμένουνε το σώμα
με δόσεις όνειρα πουλάνε βαποράκια
κι οι σαλαμάντρες κομπολόγια μες στο χώμα
Στάλα τη στάλα το πηγάδι κατεβαίνει
κι η δίψα τώρα θα θερίζει την Τροιζήνα
κι εσύ μεσάνυχτα γυρίζεις μεθυσμένη
με ένα κόκκινο πουλάρι στην Αθήνα
Γριές Τρωάδες θα καπνίζουν σταυροπόδι
κι όλες θα βρίζουν με ένα στόμα την Ελένη
κι εσύ ακόμη μοναχή στο σταυροδρόμι
τον ίσιο δρόμο να ζητάς κυνηγημένη
Στην Ελευσίνα ταριχεύουν την ψυχή σου
φαλλοί και σκιάχτρα στην αέναη την καύλα
σκληρά τα μέταλλα μετρούν την αντοχή σου
και τα τραγούδια κιονόκρανα στην τάβλα
και μες στα μάτια να σε τσούζει η αλισίβα
κάνουνε πλιάτσικο τ΄ αστέρια στο παλάτι
κι όλο πεθαίνουν οι θεοί σου μες στη Θήβα
Έξω στον κάμπο περιστέρια και κοράκια
χρόνια οι ίσκιοι περιμένουνε το σώμα
με δόσεις όνειρα πουλάνε βαποράκια
κι οι σαλαμάντρες κομπολόγια μες στο χώμα
Στάλα τη στάλα το πηγάδι κατεβαίνει
κι η δίψα τώρα θα θερίζει την Τροιζήνα
κι εσύ μεσάνυχτα γυρίζεις μεθυσμένη
με ένα κόκκινο πουλάρι στην Αθήνα
Γριές Τρωάδες θα καπνίζουν σταυροπόδι
κι όλες θα βρίζουν με ένα στόμα την Ελένη
κι εσύ ακόμη μοναχή στο σταυροδρόμι
τον ίσιο δρόμο να ζητάς κυνηγημένη
Στην Ελευσίνα ταριχεύουν την ψυχή σου
φαλλοί και σκιάχτρα στην αέναη την καύλα
σκληρά τα μέταλλα μετρούν την αντοχή σου
και τα τραγούδια κιονόκρανα στην τάβλα
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Θανάσης Χουλιαράς είναι ο τραγουδιστής και ιδρυτικό μέλος του rock σχήματος KollektivA. Με το συγκρότημα έχει κυκλοφορήσει 3 ολοκληρωμένα albums, 1 mini cd, καθώς και αρκετά ψηφιακά singles, ενώ έχει κυκλοφορήσει και 2 solo albums, με το πιο πρόσφατο με τίτλο «Κακή Φωτιά» να αφορά σε ερμηνεία μελοποιημένης ελληνικής ποίησης. Έχει συνεργαστεί με διάφορους συνθέτες και στιχουργούς και έχει πρωταγωνιστήσει σε μια σειρά μουσικοθεατρικές παραστάσεις και musical, original και ρεπερτορίου, σε κάποιες από τις οποίες έκανε και την παραγωγή. Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα ακαδημαϊκά και ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν στα ζητήματα του δημόσιου χώρου, της τέχνης, του κινηματογράφου και του ψηφιακού πολιτισμού. Η διδακτορική του διατριβή είναι πάνω στην πολιτισμική ταυτότητα της σύγχρονης Αθήνας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Τα μάτια της πόλης. Μια συνολική θεώρηση της street art. Η περίπτωση της Αθήνας». Αυτό το διάστημα είναι καλλιτεχνικός επιμελητής του street art σκέλους της πρωτοβουλίας «Γενιά 17», η οποία αφορά σε υλοποίηση τοιχογραφιών σχετικά με τους 17 Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ. Παράλληλα είναι επιστημονικός/καλλιτεχνικός υπεύθυνος μιας σειράς θεματικών εργαστηρίων street art, που πραγματοποιούνται σε σχολικές μονάδες σε όλη την Ελλάδα. Ήταν βοηθός ερευνητής στο ερευνητικό πρόγραμμα «1821 και Σύγχρονος Οπτικός Πολιτισμός», το οποίο υλοποιήθηκε υπό την αιγίδα του ΕΚΠΑ. Έχουν δημοσιευτεί αρκετά άρθρα του πολιτισμικής κριτικής. Στο παρελθόν έχει υπάρξει ραδιοφωνικός παραγωγός.
