Δέκα τραγούδια για το καράβι

Σπασμένο καράβι να 'μαι πέρα βαθιά
έτσι να 'μαι
με δίχως κατάρτια με δίχως πανιά
να κοιμάμαι

Να 'ν’ αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική
γύρω γύρω
με κουφάρι γειρτό και με πλώρη εκεί
που θα γείρω

Να 'ν’ η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά
έτσι να `ναι
και τα βράχια κατάπληκτα και τ’ αστέρια μακριά
να κοιτάνε

Δίχως χτύπο οι ώρες και οι μέρες θλιβές
δίχως χάρη
κι έτσι κούφιο κι ακίνητο μες σε νύχτες βουβές
το φεγγάρι

Έτσι να 'μαι καράβι γκρεμισμένο νεκρό
έτσι να 'μαι
σ’ αμμουδιά πεθαμένη και κούφιο νερό
να κοιμάμαι

Φιλντισένιο καραβάκι
στ’ όνειρό μου ήρθες μιαν αυγή
και με πήρε ταξιδάκι
να γυρίσουμε τη γη.

Είδα χώρες, είδα τόπους
πικραμένα είδα τα παιδιά
κόσμο εγνώρισα κι ανθρώπους
κι έβαλα πόνο στην καρδιά

Καραβάκι μου ξεκίνα
πάμε πάλι στην Αθήνα
τραγουδάνε τα πουλιά στην Αττική
Πάμε πάλι στο Παγκράτι
που 'ναι οι δρόμοι του γεμάτοι
με χαρούμενες φωνές την Κυριακή

Τι να πω για την Ευρώπη
Τι να πω για την Αμερική
δεν αλλάζουν οι ανθρώποι
έχουνε βάσανα κι εκεί

Πήγα σ’ όλα τα λιμάνια
σε δρομάκια πέρασα στενά
λεβεντιά και περηφάνια
δεν είδα φως μου πουθενά.

Αργό το βήμα μες στη νύχτα
με την καρδιά βαριά βαδίζω
φύγανε όλοι και μ’ αφήσαν
να περιμένω κάποιο δειλινό

Μόνο για μένανε καράβι
δεν έχει πια να ταξιδέψω
και τα λιμάνια και οι κάβοι
και οι καρδιές μ’ αφήσαν έξω

Σύννεφα σκέπασαν τ’ αστέρια
αργεί πολύ να ξημερώσει
ο κόσμος ρήμαξε για μένα
καθώς απελπισμένα περπατώ

Μόνο για μένανε καράβι
δεν έχει πια να ταξιδέψω
και τα λιμάνια και οι κάβοι
και οι καρδιές μ’ αφήσαν έξω

Άσπρα καράβια τα όνειρά μας
για κάποιο ρόδινο γιαλό,
άσπρα καράβια τα όνειρά μας.
Θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο
μυριστικό κι ευωδιαστό,
θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο.

Κι από ψηλά θα μας φωτίζει
το φεγγαράκι το χλωμό
κι από ψηλά θα μας φωτίζει.
Και θ’ αρμενίζουν, ω χαρά μας,
ίσα στο ρόδινο γιαλό,
άσπρα καράβια τα όνειρά μας.

Καράβια αλήτες μας σφύριξαν κάτι.
Μας είπαν ελάτε, μας κλείσαν το μάτι.
Μπροστά μας περνάνε, μα δε σταματάνε.
Τα άσπρα πανιά τους δεν ήταν για μας.

Καράβια περάσαν, χαθήκαν στα βάθη.
Γιατί μας γελάσαν κανείς δε θα μάθει.
Ανάποδη μέρα, τα τράβηξε πέρα.
Σ’ αυτό το λιμάνι δε φεύγει κανείς.

Στο 'να μου χέρι το τσιγάρο
μοιάζει με χαμένο φάρο.
Κι άμα θα σβήσει, θα 'ρθει μπόρα.
Σχόλασε το γλέντι τώρα.

Καράβι καραβάκι
που πας γιαλό γιαλό
της θάλασσας οι δράκοι
δεν είναι για καλό.

Τα κύματα θεριεύουν
χτυπάν την πλώρη σου,
το ξάρτι ζηλεύουν
κορμί κυπαρισσού.

Δεμένο στο κορμί σου
κλωνάρι από κισσό
με πήρε το φιλί σου
για την παράδεισο.

Φτερά για να φτερώσω
για να βγω απ'το βυθό,
δε θέλω να γλιτώσω
δε θέλω να σωθώ.

Το βλέπω που με σέρνει
γλυκόπιοτο κρασί
η αγάπη που με δένει
με πάει στην κόλαση.

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές
σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα
υπάρχουν θέσεις, αν θέλεις, κενές

Όταν βραδιάζει, που λες, στο κατάστρωμα
χίλια φωτάκια θ’ ανάβουν μικρά
στη συντροφιά μας θα έρχεται ο άνεμος
να μας σφυρίζει τραγούδια παλιά

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε
και τους βαρέθηκα, δεν τους μπορώ
να ξενυχτήσουμε και να μεθύσουμε
να τους ξεχάσουμε όλους εδώ

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
λύνει τους κάβους κι ανοίγει πανιά
αφήνει πίσω στραβά και παράλογα
σηκώνει άγκυρα για μακριά

Θα ξημερώνουμε πάνω στη θάλασσα
θα βγαίνει ο ήλιος να κάνει βουτιές
ο παπαγάλος θα λέει "τους ξεφύγαμε"
κι εμείς θα ψάχνουμε γι' άλλες στεριές

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε ...

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές
σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα
υπάρχουν θέσεις, αν θέλεις, κενές

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε...

Σου πάει το φως του φεγγαριού
τις νύχτες του καλοκαιριού
απάνω σου όταν πέφτει

Σου πάει το φως και το πρωί
σαν κάνεις πρόβες τη ζωή
σε θάλασσα καθρέφτη

Στου κορμιού σου τ’ ακρογιάλια
θα με φέρουν μαϊστράλια
με καράβια χιώτικα

Και θα λάμπουνε για μένα
τα φεγγάρια τα κρυμμένα
και τ’ αλλιώτικα

Το στόμα σου μοσχοβολιά
από μαστίχα και φιλιά
τα μάτια σου ταξίδια

Για της αγάπης τους τρελούς
ωραίους και αμαρτωλούς
για ναυαγούς σανίδια

Στου κορμιού σου τ’ ακρογιάλια
θα με φέρουν μαϊστράλια
με καράβια χιώτικα

Και θα λάμπουνε για μένα
τα φεγγάρια τα κρυμμένα
και τ’ αλλιώτικα

Καράβια βγήκαν στη στεριά
και πιάσανε τα όρη
ποιος είδε βάρκα στο Χελμό
στο Μέτσοβο βαπόρι

Ποιος είδε νύχτα με δυο φεγγάρια
ποιος είδε ήλιο σαν αχινό
κι ερωτευμένα πουλιά και ψάρια
να κολυμπάνε στον ουρανό

Καράβια βγήκαν στη στεριά
και χάθηκαν στο χιόνι
κι αυτός που τα ονειρεύτηκε
τα περιμένει ακόμη

Ποιος είδε φάρο στον Ψηλορείτη
στην Ελασσόνα λευκό πανί
κι ένα καράβι από την Κρήτη
να πιάνει Ξάνθη Κομοτηνή

Ποιος είδε νύχτα με δυο φεγγάρια
ποιος είδε ήλιο σαν αχινό
κι ερωτευμένα πουλιά και ψάρια
να κολυμπάνε στον ουρανό

Μια σελίδα λευκή
πώς να φτάσω εκεί
με τι λέξεις
να 'χα χίλιες φωνές
να ακούς, κι όποια θες
να διαλέξεις

Δυο σελίδες λευκές
σου 'χω κι άλλες να καις
είμαι ανήμπορη, κοίτα
δε σε φτάνει καμιά
καραβάκι η μια
και η άλλη σαΐτα

Καραβάκια και σαΐτες
για ταξίδι ξεκινούν
όσες νίκες, τόσες ήττες
αν αντέξεις θα σε βρουν

Κι αν μαθαίνεις την αλήθεια
σ’ όσα λένε τα παιδιά
αν σε φτάσει μια σαΐτα
κάρφωσέ τη στην καρδιά

Μια σελίδα χαρτί
ποιος σου λείπει και τι
να σου στείλω
τι ζητάς στη ζωή
για να δω αν θα μπει
σ’ ένα φύλλο

Καραβάκια και σαΐτες
για ταξίδι ξεκινούν
όσες νίκες, τόσες ήττες
αν αντέξεις θα σε βρουν

Κι αν μαθαίνεις την αγάπη
στα ταξίδια που θα πας
μέσα σ’ ένα καραβάκι
μπες και μάθε ν’ αγαπάς