Περπατάμε στον μήνα που η φύση γιορτάζει ! Τον μήνα των λουλουδιών, τον Καλομηνά...τον αγαπημένο μας Μάιο που τρέχει να βρει το καλοκαίρι κι είν' η ανάσα του καυτή! Για να δούμε πώς τον ύμνησαν οι ποιητές!
Του Μαϊού -ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
Τοῦ Μαϊοῦ ροδοφαίνεται ἡ μέρα
ποὺ ὡραιότερη φύση ξυπνάει
καὶ τὴν κάνουν λαμπρὰ καὶ γελάει
πρασινάδες, ἀχτίδες, νερά.
Ἄνθη κι ἄνθη βαστοῦνε στὸ χέρι
παιδιὰ κι ἄντρες, γυναῖκες καὶ γέροι
ἀσπροεντύματα, γέλια καὶ κρότοι,
ὅλοι οἱ δρόμοι γιομάτοι χαρά.
Ναί, χαρεῖτε τοῦ χρόνου τὴ νιότη,
ἄνδρες, γέροι, γυναῖκες παιδιά.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη
Κλωνάρια λέξεων αδημονούν για Μάιο-ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
Κλωνάρια λέξεων αδημονούν για Μάιο. Καθώς δραπέτες φωτοστέφανων του Angelico μια θέση αγίου διεκδικούν μέσα στο ίδιο ποίημα.
Πηγή: Εκ του πλησίον, Ποίηση, Ίκαρος
Η Πρωτομαγιά-ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
Πιάνω την άνοιξη με προσοχή και την ανοίγω:
Με χτυπάει μια ζέστη αραχνοΰφαντη
ένα μπλε που μυρίζει ανάσα πεταλούδας
οι αστερισμοί της μαργαρίτας όλοι αλλά
και μαζί πολλά σερνόμενα ή πετούμενα
ζουζούνια, φίδια, σαύρες, κάμπιες και άλλα
τέρατα παρδαλά με κεραίες συρμάτινες
λέπια χρυσά λαμέ και πούλιες κόκκινες
Θα 'λεγες, έτοιμα όλα τους να παν
στο χορό των μεταμφιεσμένων του Άδη.”
Πηγή: Ο. Ελύτης, Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου, Ίκαρος
Μάιος - ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
Ὁ Ἀπρίλης, ξανθὸς, ἀρχοντιὰ φουμισμένη,
Ζαχαρένια θωριὰ, ὁ Ἀπρίλης πεθαίνει·
Καὶ ὁ Μάϊς ἀπάνου του γέρνει,
Χαροκόπος λεβέντης, μὰ δίχως μυαλὰ,
Καὶ τοῦ φρόνιμου Ἀπρίλη τὰ μάτια σφαλᾷ,
Καὶ τὰ πλούτη του πέρνει.
Ὁ Ἀπρίλης σωροὺς θησαυροὺς καὶ καλούδια,
Τί πουλιὰ, τί νερὰ, τί δροσιαὶς, τί λουλούδια,
᾿Σ τὰ παλάτια τὰ πράσιν' ἀφίνει!
Κ' ἀπ' τὴν ἴδια στιγμὴ, ἀπ' τὴν πρώτη νυχτιὰ
Σὲ μεγάλη ὁ Μάϊς γιορτὴ μ' ἀπληστία
Τ' ἀραδιάζει, τὰ χύνει.
Μὲ τ' ἀηδόνια καλεῖ τὴ χαρὰ καὶ τὴ χάρι·
Ὅπου νιᾶτα, παιδὶ, λυγερὴ, παλληκάρι,
Ὅπου φτώχεια, ὅπου πλοῦτος γελάει,
Τοῦ γλυκοῦ μηνυτῆ καταφτάν ἡ λαλιὰ·
Ἡ ζωὴ μὲ ὁλάνοιχτη τρέχει ἀγκαλιὰ
᾿Σ τὸ τραπέζι τοῦ Μάϊ.
Τῆς αὐγούλας τὸ φῶς πολυέλαιο ἔχουν,
Τραγουδοῦν κι'ἀγαποῦν καὶ θερίζουν καὶ τρέχουν.
᾿Σ τ' ἀποφάγια 'σὰν 'πρόβαλ' ἡ μέρα,
Φεύγ' ἡ νιότη χορτάτη καὶ φεύγ' ἡ ζωὴ,
'Σ ταῖς ἀγάπαις ἡ χάρι, ἡ χαρὰ 'ς τὴ βοὴ,
Τὸ παιδὶ 'ς τὴ μητέρα.
«-Τὸ στεφάνι ποῦ βλέπεις, αὐτὸ τὸ στεφάνι,
Ἀπ' τὰ πλούτη τοῦ Μάϊ ἐγὼ τὤχω κάνει,
Μητεροῦλα, μὲ λουλούδια χίλια·
Ταπεινὰ κι' ἀκριβὰ, εἶνε μία χαρά·
Πῶς ταιριάζουνε, κύττα ζαμπάκια λαμπρὰ
Μὲ φτωχὰ χαμομήλια.
»Ὅλα τ' ἄνθη, μητέρα, δὲν εἶν'ἀδελφάκια;
Σὲ γαστροῦλες καὶ κήπους, ἀγροὺς καὶ ῥυάκια,
Μιὰ δροσιὰ, καὶ μικρὰ καὶ μεγάλα ;
Νὰ πονῶ τὰ φτωχὰ δὲ μοῦ εἶπες ἐσύ ;
Ὅλα τἄθελα· τ' ἄλλ' ἀπ' ἀγάπη χρυσῆ,
Ἀπὸ ἔλεος τ' ἄλλα!
»Ποιὸ παιδὶ σὰν ἐμὲ τέτοια ἔχει μανούλα ;
Τίνος ἄλλου ἀνθοὶ ἔχουν τέτοια δροσοῦλα ;
Τέτοια χάρι καὶ μύρο καὶ χρῶμα ;
᾿Σ τοῦ σπητιοῦ μας τὴν πόρτα θ' ἀνθῇ κρεμαστὸ
Ὡς τὴν ἄλλη χρονιὰ ποῦ θ' ἀλλάξω κι' αὐτὸ
Μὲ καλλὶτερ' ἀκόμα.»
«-Ὦ παιδί μου, ὁ Θεὸς ἕνα ἄλλο στεφάνι
᾿Σ τὴ μεγάλη μικρή σου καρδιὰ ἔχει βάνει
Ἀπὸ ἄλλου Μαγιοῦ ὡραιότητα
Μοσχομύριστο πάντα κι' ὁλόλευκ' ἀνθεῖ·
Μὰ σὰν γείρῃ ξερὸ δὲ' 'μπορεῖ ν' ἀλλαχθῇ·
Καὶ τὸ λὲν α θ ω ό τ η τ α».
Πρώτη δημοσίευση: ΕΣΤΙΑ,1882
Ο Μάιος-ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΠΑΡΑΣΧΟΣ
Δρέψατε πάλιν, ερασταί ευδαίμονες, ναρκίσσους
Eις του Mαΐου τους φαιδρούς κ’ ευώδεις παραδείσους,
Kαι την παρθένον στέψατε, ήτις ως άνθος κλίνει•
Eγώ δεν κόπτω, δι’ εμέ απέθανεν Eκείνη!
Δεν κόπτει ο ανέραστος μυρσίνης κλώνα πλέον•
Xλευάζει την οδύνην του το άνθος το ωραίον.
Eκ τάφου μόνον δύναται κυπάρισσον να δρέψη,
έν ‘ άλλο μνήμα με αυτήν, το στήθος του να στέψη...
Eίναι ανθέων εορτή, η πρώτη του Mαΐου,
το άσμα της νεότητος, η άνοιξις του βίου.
Φευ• την καρδίαν μου αυτή η εορτή ξεσχίζει,
Kαι άλλην πρώτην εις εμέ Mαΐου ενθυμίζει.―
Tον Mάιόν σας, ερασταί τρισόλβιοι, χαρήτε,
Πριν νέφη φθινοπωρινά ερχόμενα ιδήτε...
Oίμοι, δι’ όλους ο αυτός επροωρίσθη βίος•
Mίαν στιγμήν με έρωτα, και μόνοι αιωνίως!
Mόνοι! αλλ’ όχι και χωρίς ανάμνησιν καμμίαν•
Tυφλοί, μ’ ενθύμησιν φωτός εις νύκτα αιωνίαν.
Eις μίαν της καρδίας μας γωνίαν επιζώντες,
Ως υπνοβάται βαίνομεν κ’ υπάρχομεν απόντες!
K’ εγώ ηγάπησα ποτέ, κ’ εγώ αντηγαπήθην,
Aλλά την ελησμόνησα, αλλά ελησμονήθην.
Δεν είναι ο βίος Mάιος αιώνια, δεν είναι•
Mαραίνονται κ’ αι ανθηραί του έρωτος μυρσίναι,
Kαι η νεότης μας πετά ως αστραπή ταχεία,
Ως ώρα σταθερότητος εις στήθη γυναικεία!...
Πηγή: Ποιητική ανθολογία Παπύρου
Πρώτη Μαΐου-ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΠΑΡΑΣΧΟΣ
ΜΟΥΣΑ
Εἰς τὴν λύραν, τέκνον! Ἄνω ὕψωσε τὴν κεφαλήν σου·
σ' ἔφερον τῆς Κασταλίας τὸν δροσόφλεκτον ἀφρόν·
πίε, δρόσισε καὶ φλέξε τὴν λειπόθυμον ψυχήν σου
μὲ τ' ἀθάνατον νερὸν
κ' ἔλα ν' ἀναβῶμεν, ἔλα, ὑψηλὰ εἰς τὸν αἰθέρα.
Πλὴν σιγᾷς· οὐδὲ μ' ἀκούεις, οὐδὲ βλέπεις τὴν μητέρα...
ΜΑΪΟΣ
Εἰς τὴν λύραν, ψάλτα! Ρόδα σ' ἔφερον ἐκ τῶν λειμώνων·
πνεῦσε, χρόνους παμφιλτάτους νὰ ἐνθυμηθῇς καὶ πάλιν
κ' ἔλα τ' ᾄσματα ν' ἀκούσῃς συναδέλφων ἀηδόνων
καὶ δεήσεις ρυακίων εἰς δασῶν σιγὴν μεγάλην...
Ἔλα μετ' ἐμοῦ ἐκ νέου τὴν καρδίαν νὰ θερμάνῃς·
Πῶς! Δὲν ἓρχεσαι ἀκόμη; Πῶς! Τὴν λύραν δὲν λαμβάνεις;
ΠΕΝΙΑ
Εἰς τὴν βακτηρίαν! Λάβε, δύσμοιρε, τὴν βακτηρίαν
κ' ὕπαγε μακρὰν λειμώνων καὶ πεδίων ἀνθοσπάρτων,
τὸν πολύδακρυ ν' ανεύρῃς ἄρτον εἰς τὴν ἐργασίαν!
Ἄρτον θέλουσι τὰ τέκνα, ὄχι ᾄσματα...
ΠΟΙΗΤΗΣ (Ἐγειρόμενος)
Ναί· ἄρτον!
Πηγή:https://el.wikisource.org
Και πάλι-ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ
Και πάλι, να, ο Μάιος για να 'λθει ξεκινά
Και διασκελίζει θάλασσες και κάμπους και βουνά.
Κρατεί ανθούς στα χέρια του και γύρω τους σκορπά
Κι όπου περάσει και διαβεί παντού μοσχομυρίζει.
Αχ, Μάη αν σ' αγάπησα κι αν σ' αγαπώ ακόμα
Ρίξε δροσάτα λούλουδα και στόλισε το χώμα
Που θα διαβεί η αγάπη μου - Δεν θέλω όπου πατήσει
Άλλο από ρόδα και μυρτιές το πόδι της ν' αγγίξει.
Πηγή: Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων
Εις τον Μάιον-ΑΓΓΕΛΟΣ ΔΟΞΑΣ
Ο Μάιος μας έφθασε
εμπρός! Βήμα ταχύ!
Να τον προϋπαντήσομεν
παιδιά στην εξοχή.
Φέρνει τραγούδια και χαρές,
λουλούδια και δροσιά
και μυρωδάτη φόρεσε
ωραία φορεσιά.
Δώρα στα χέρια του πολλά
και εύμορφα κρατεί
και τα μοιράζει γελαστός
εις όποιον τα ζητεί.
Πάμε κι εμείς να πάρομε,
μη χάνομε καιρό.
Μας φθάνει ένα τριαντάφυλλο,
ένα κλαδί χλωρό.
Πηγή: http://www.stixoi.info/
Πρωτομαγιά -ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Στα τζάμια σου μπουμπουκιάζει η χτεσινή βροχή
τώρα που η παραλία ανάβει τα φανάρια της.
Ένα καΐκι στάθηκε καταμεσής στο πέλαγο.
Γαλήνη.
Περίμενε δω με το βλέμμα στις σταγόνες
(δυο ανθισμένες γαλάζιες σταγόνες τα μάτια σου).
Περίμενε. Θα ξημερώσει.
Θέλω να σε ξέρω στο παράθυρο
αγναντεύοντας κατά τον τόπο της χαραυγής
νοσταλγώντας το περσινό καλοκαίρι.
(Τα νερά ν’ ανασαίνουν ζεστασιά
το γυμνό σώμα της ημέρας πλαγιάζει μες στα στάχυα
κι ανάμεσα απ’ τα δάχτυλα κρυφοκοιτάει μια παπαρούνα).
Θέλω να σου χαρίσω ένα τόσο δα ουράνιο τόξο
τώρα στα γενέθλια της δεκαοχτάχρονης αυγής,
ένα λουλουδένιο δαχτυλίδι
μια υπόσχεση ελπίδας.
Πηγή: http://www.stixoi.info/
Πρωτομαγιά-ΡΩΜΟΣ ΦΙΛΥΡΑΣ
Το θρυλικό στεφάνι μας που μιαν αυγή του Μάη
μου’ ταξες τότε, τώρα πια πώς έχει ξεθωριάσει,
πέρασε χρόνος και καιρός, μαράθη πια και πάει
και τα πυκνά λουλούδια του την ευωδιά έχουν χάσει.
Μήτε η ορμή, μήτε η χαρά. Τι κράτησε το χέρι μας
τα χείλη και τη σκέψη μας, ποια θλιβερή ατολμία
ήσουν ακόμη ολόμικρη και χάραξε τ’ αστέρι μας
κι εμένα μ’ έφαγε ο καημός κι άνοη ραθυμία.
Τώρα σαν τότε σ’ αγαπώ, σαν πάντα, σαν και πρώτα
μ’ όρκον αιώνιο πού ’ ρεψε στο φως και στο νυχτέρι,
μ’ έρωταν ανεξήγητο κι επίμονη τη νότα
ξανθό μου αστέρι ονειρευτό, καλό, σεμνό μου ταίρι.
Πηγή: http://www.stixoi.info/
Πρωτομαγιά -ΡΗΓΑΣ ΓΚΟΛΦΗΣ
Πάμε να βρούμε την καινούρια μέρα.
Ήλιος εδώ την πλάση δε φωτίζει.
Από το σάπιο, μολεμένο αέρα
το πουλί της καρδιάς μας φτερουγίζει.
Σε μιαν αλλοτινή σιμώνει σφαίρα,
που το πνέμα δε στέκει μετερίζι
στης ανάγκης το νόμο, τον πατέρα
κάθε αδικιάς που τη ζωή λυγίζει.
Πάμε να βρούμε τον καινούργιο δρόμο,
μακριά απ’ της κοινωνίας μας τον κρυψώνα.
Ω νέα ψυχή, που τίναξες τον τρόμο
του δειλού, την απάτη και το ψέμα,
το ζωντανό αγωνίσου τον αγώνα.
Σ’ ακολουθεί το φουσκωμένο ρέμα.
Πηγή: http://www.stixoi.info/
Μαγεμένη η Πρωτομαγιά -ΣΜΑΡΑΓΔΑ ΒΟΓΙΑΤΖΟΓΛΟΥ
Μαγεμένη η πρωτομαγιά
τρύπωσε από τα γρίλια,
απλώνοντας τις μυρωδιές
σε νοτισμένο χώμα...
με την αστείρευτη πηγή
να λούζει την αλήθεια...
κοιτάζοντας κατάματα
στο σήμερα το χτες...
σαν άγγιξε γαρίφαλο
το διψασμένο σώμα
ζήλεψε το όνειρο,
δάκρυσαν τα παραμύθια...
μπροστά σ’ αυτήν την ένωση...
που πάλλουν οι ψυχές!
Πηγή: http://www.stixoi.info/
Νύχτα Πρωτομαγιάς-ΡΩΜΟΣ ΦΙΛΥΡΑΣ
Αποσπερού στο σπίτι μας κανείς δεν εκοιμήθη,
κι αν γύρναγε στο στρώμα του με στεναγμούς γλυκούς
ανάλαφρα τα μάτια μας, κι ολόδροσος, τη λήθη
των όμορφων ημερινών δεν έβρισκεν ο νους.
Ανάερα σα να πλέαμε’ πα στ’ άχαρα κρεβάτια
και νά’ χε μείνει η θύμηση σα ρόδο μες στα ρόδα,
ο ύπνος, που κλείνει μοναχά τα βαρυμένα μάτια,
τη μυρωμένην έννοια μας-αλί-δεν επροβόδα.
Όσο που αργά στο χάραμα με μια γλυκιά καρδιά,
σαν εκατόφυλλο ανοιχτή, τα μάτια σιγοκλειούμε
όμως του κάκου, ολάγρυπνο το νου δεν ξεγελούμε,
κι η γαλανή λαχτάρα μας δεν έχει τελειωμό,
και λέμε με χαρούμενο και ποθερό καημό:
πρώτη φοράν ενιώσαμε την έννοια ως ευωδιά,
πρώτη φορά η αγρύπνια μας ήτανε σαν τραγούδι
κι η αγωνία μας απαλή πνοή που’ γγίζει χνούδι...
Πηγή: http://www.stixoi.info/
Νανούρισμα-ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ
Για μωρά και για γέρους.
Πρώτη μέρα του Μαγιού
πάει το clipper του τσαγιού.
Να προλάβει τη Σαγκάη,
να φορτώσει το άσπρο τσάι.
Μα στου νότου τα νησιά,
στο στενό του Μακασάρ,
το κουρσεύουν πειρατές,
και δε γύρισε ποτές.
Στέρνουν ένα μπριγκαντίνι,
όλο ασένιο, στο καντίνι.
Μα όξω από τη Βαρκελώνα
το μπατάρει μια χελώνα,
μία χελώνα θηλυκιά,
γκαστρωμένη και κακιά.
Μα ένας Κεφαλλονίτης,
κειοπίσω απ' τη Δολίχα,
τραμπάκουλο αρματώνει
και το βαφτίζει Τρίχα.
Καβατζάρει το Σχινάρι,
τόνε κλαίγαν κι οι γαιδάροι.
Βγαίνει από τη Τζιμπεράλτα
δίχως μπούσουλα και χάρτα.
Όξω απ' τη Μαδαγασκάρη
ο καιρός έχει λασκάρει.
Κατεβάζει τα πινά του
και ψειρίζει τ' αχαμνά του.
Τόνε πιάνουνε κουρσάροι
μα τους τάραξε στο ζάρι.
Μαχαιρώνει τη χελώνα
και ξορκίζει τον κυκλώνα.
Αριβάρει στο Μακάο
μ' ένα φόρτωμα κακάο.
Όμως βρέθηκε στ' αμπάρι
όλο φούντα και μπουμπάρι.
Αφού το μοσκοπούλησε
στη λίρα κολυμπάει
Τσού χαιρετάει κινέζικα
και πάει για τη Μπομπάη.
Τόνε πιάνουν Μουσουλμάνοι
του φορέσανε καφτάνι.
Τον βαφτίζουν Μουχαμέτη
και του κάνουνε σουνέτι.
Τσου μαθαίνει σκορδαλιά
και τον κάνουν βασιλιά.
Το 'σκασε νύχτα με μουσώνα
μ' όλο το βιος σε μια κασώνα.
Το μωρό μας με κλωτσάει.
«Τι θα γίνει με το τσάι;
Πνίξε πια το βασιλιά!»
Α, το πίνουν οι Κινέζοι
σιωπηλοί γουλιά γουλιά.
Πηγή: Τραβέρσο,1975
Παραμονή Πρωτομαγιάς -ΤΖΟΥΤΖΗ ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΗ
Ο Νοτιοδυτικός άνεμος
κουβάλησε σκόνη απ’ την Αφρική
Σκέπασε την πόλη
τρύπωσε στις ψυχές των ανθρώπων
και τους έφερε κλάμα
Η σκόνη τους έθαψε ζωντανούς
μέσα στα υγρά και σκοτεινά τους σπίτια
Ο ουρανός σκεπάστηκε
από μια θολή και σκούρα θλίψη
χωρίς βροχή
μόνο με δάκρυα
Έκλεισα τα παράθυρα ερμητικά
και κρύφτηκα
στο πιο σκοτεινό σημείο
της ψυχής μου
Δεν περιμένω τον ήλιο πιά
Μόνο τον θάνατο
Πηγή: http://www.stixoi.info/
Μάης-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΑΡΡΟΣ
Ξυπνάτε από τον ύπνο,κορίτσια,χάραξε .
και πάρετε τ'αρνιά σας και τα κατσίκια σας
κι ελάτε στα χωράφια να τα βοσκήσουμε,
στα χόρτα,στα μανούσια,στον παράδεισο
να φάμε και να πιούμε,να τραγουδήσουμε,
να παίξουμε όλοι αντάμαν ασυλλόγιστα,
τα νιάτα να χαρούμε τα παιδιακίσια μας.
Του χρόνου ποιος το ξέρει τι γράφ' η μοίρα μας!
Ξυπνάτε από τον ύπνο, κορίτσια, γλήγορα.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη
Πρωτομαγιά-ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΜΑΡΑΝΤΟΣ
Μυρίζει ο τόπος γιασεμί και ρόδο μέσα κι έξω
κι η κόρη νυχτοπερπατεί της νύχτας-την ακούς;
Μάη, δεν έχω πια καιρό και φέτος να σε παίξω
και ν' αναστήνω φόβους παιδικούς.
Φέτος δεν είμαι μοναχός, της νύχτας δεν φοβούμαι,
το φεγγαράκι δεν ρωτώ και δεν μετρώ τ' αστέρια.
Έχω δική μου μι' αγκαλιά και συντροφιά κοιμούμαι,
πίνω απ' το στόμα της νερό και την κρατώ στα χέρια.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη
Μαγιάπριλο στο Ζαγόρι-ΦΡΙΞΟΣ ΤΖΙΟΒΑΣ
Ο ήλιος στον Ταύρο
Τώρα που λιώνουν τα ουράνια κελαηδώντας
αφήνουν μουγκανίσματα γλυκά οι αγελάδες.
Τρέμει το δέρμα τους, τρέμουνε τα ρουθούνια.
ήλιο,καλάμια και ποτάμι θα ρουφήσουν.
Στο βάθος του νερού βλέπουν τον ταύρο τους,
που όταν χτυπάει τα χώματα βαλαντωμένος
στηθόδεσμος πέφτει στα πόδια του η αγράμπελη
κι ερωτικά τον πέτρινο μαστό του δίνει η βρύση,
που γλείφει τα βουνά και λουλουδίζουνε,
που σβήνει την πνοή της πέστροφας και ρίχνει
με την ανάσα του τα κλώνια λιγωμένα.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη
Τοπίο του Μαΐου-ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΠΑΣ
Είναι Μάιος αθηναϊκός.
Τα κορίτσια αλαφρώνουν την ατμόσφαιρα με τη χαρά του
τ' αγιοκλήματα κάνουν βαθιές τις αναπνοές μας.
Ένας εξαίσιος ουρανός
περισσότερο κυανός απ' τα όνειρά μας
ένας θαυμάσιος ψίθυρος απ' το τίποτα.
Μια πεταλούδα αγροτική πλανήθηκε στη λεωφόρο
ένας διαβάτης έχασε το δρόμο του
όλα τα όνειρα περπατούν σαν χαμένα
όλοι οι νόστοι μας πετούν σαν αφρικανικά πουλιά.
Πού θα μας πάει το εαρινό τοπίο;
Ποιο σκοπό θα τραγουδήσουμε μαζί με το γαλανό παιδί;
Ποιο δέντρο θα μας κοιμίσει με τον ίσκιο του;
Μας κρατά απ' το χέρι η έκθαμβη κατάπληξη
ξυπνούν τα δέντρα μέσα από διάσημα πορτρέτα,
είναι τόσο υδάτινος σαν ένα κάμπος ο όρθρος.
Έρχεται το πρωί από τα όργια της νύχτας
ρόδινος σαν παιδική ντροπή ο Λυκαβηττός
σα να κοιμήθηκε με τα τσοπανόπουλα της Πίνδου.
Ξένε στρατιώτη με τα παράσημα
κοίταξε βαθιά ως την ψυχή μου το τοπίο
μπορεί να μην το ξαναδείς ποτέ...
Πηγή: Ποιητική ανθολογία, Εκδοτικός οίκος Μάλλιαρη, Θεσσαλονίκη 1975
Ο Μάης-ΜΑΡΙΑ ΣΚΟΥΡΟΛΙΑΚΟΥ
Κοίτα!
Ο Μάης κεντά τις παπαρούνες
κι ανθίζει φλέβα ανοιχτή.
Άνεμος κρημνοβάτης φυσά τη λέξη ‘θαύμα’
στο θράσος του καιρού αντίπαλη κραυγή
Θυμήσου.
Ο Μάης έρχεται απ’ τους αιώνες.
Όπως το αίμα, όπως η ζωή.
Μια γη ολόσωμη κόκκινο χρώμα
παραδομένη μ’ ένα φιλί.
Άκου.
Η καρδιά κεντά τις παπαρούνες.
Σιωπές υφαίνει τις άλικες φωνές,
να ντύσουν όποια φτάνει Ανάσταση.
Κι ας είναι η λέξη της
κλεμμένη από ληστές.
Πηγή: Αρχείο ποιήτριας
Το κρησφύγετο-ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΠΑΚΟΝΙΚΑ
Στο δωμάτιό σου που κάναμε έρωτα
κυριαρχούσε ένα σκούρο, καφέ χρώμα,
από τη μοκέτα, τα έπιπλα, τα σκεπάσματα.
Σχετικά σκοτεινά ήταν,
γιατί όταν μπήκα-απομεσήμερο, τέλη Μαΐου-
είχες ήδη κατεβάσει τα ρολά,
και οι κουρτίνες μπροστά στα παράθυρα
δεν άφηναν κανένα φως.
Σαν σκοτεινή σπηλιά και κρησφύγετο κολασμένων
έμοιαζε το δωμάτιό σου,
σε συνδυασμό με την ηδονή στο κρεβάτι.
Μετά, όταν κατέβηκα στο δρόμο
και περπάτησα αρκετή ώρα,
το δυνατό και διάχυτο φως του Μαΐου,
η πανδαισία των χρωμάτων παντού,
και η ζεστή ατμόσφαιρα
που τόσο ταίριαζε με τη διάθεσή μου
Πηγή: http://www.stixoi.info/
Ο Μάης και το χινόπωρο (Δημοτικό τραγούδι)
Ο Μάης και το Χινόπωρο αντάμα τρων και πίνουν,
αντάμα έχουν τους μαύρους τους σ'έναν ταβλά δεμένους,
κι εκεί που τρώγαν κι έπιναν κι ατοί τους εκαυχιώνταν,
γυρίζει ο Μάης και του λέει,του λέει του Χινοπώρου:
-Εγώ είμ'ο Μάης ο καλός με τα πολλά λουλούδια,
με τις δροσιές και χλωρασιές,με τα πολλά τ'αηδόνια.
Γυρίζει κι ο Χινόπωρος και του Μαγιού του λέει:
-Εγώ είμαι ο Χινόπωρος με τα καινούργια χιόνια,
που ρίχνω χιόνια στα βουνά και πάχνες εις τους κάμπους,
μαραίνω τα λουλούδια σου,μαραίνω τα χορτάρια.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη
Να η Πρωτομαγιά-ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΠΕΡΑΝΤΖΑΣ
Ουρανός και γη γελούν,
λάμπει ο ήλιος, λάμπει.
Με χαλιά,που ανθοβολούν
στρώθηκαν οι κάμποι.
Λουλουδίζει κι η πλαγιά.
Να, η Πρωτομαγιά.
Τα πουλάκια,τα νερά
τραγουδούν με χάρη
Με βελούδινα φτερά
πεταλούδες σμάρι.
Μοσχοβόλησε η βραγιά.
Να, η Πρωτομαγιά.
Ε,παιδάκια στο χορό
μπείτε,τραγουδήστε
και μ'ανθούς ένα σωρό
τα μαλλιά στολίστε.
Φάτε,πιέτε στην υγειά.
Να,η Πρωτομαγιά.
Πηγή: Μεγάλη σχολική ποιητική ανθολογία, Σταύρου Ζήγου, Εκδόσεις Μητρέλη
Ο Μάης-ΡΕΝΑ ΚΑΡΘΑΙΟΥ
Ένα πράσινο βιβλίο
γράφει ο Μάης για παιδιά .
Οι τελείες είν’ κεράσια ,
κι είν’ οι λέξεις του κλαδιά .
Και το αγέρι το μοιράζει
σε περβόλια και αυλές .
Σκιές οι εικόνες τρεμουλιάζουν
στις σελίδες τις χρυσές .
Ένα πράσινο βιβλίο,
- άνθη , φύλλα κι ευωδιά –
γράφει ο Μάης και
ξαναγράφει για παιδιά .
Πηγή: http://dreamskindergarten.blogspot.com
Μάιος -ΝΤΙΝΟΣ ΣΙΩΤΗΣ
Υπάρχουν κενά σε χρώματα εαρινά /
υπάρχει ταξιδιώτης χωρίς χάρτη που
επιστρέφει στις ρίζες του με γελαστή
αυταπάτη / υπνωτισμένος ο κόσμος τρίζει
απ’ τα θεμέλια και πάνω / στο προαύλιο
του πλανήτη ο Μάιος μας παίζει πιάνο.
Πηγή: http://www.stixoi.info/
Μετά το Σεπτέμβρη έχουμε Μάη- ΠΕΝΤΙ ΣΑΑΡΙΚΟΣΚΙ
ο καιρός α είναι ωραίος
τα μάτια της είναι χρυσά
φυσάει τ’ αγέρι κ’ υπόσχεται άνοιξη σ’ όλους μας
κάτω απ 'τα βλέφαρα
είναι ένας δροσερός τόπος
τ' αγέρι φυσάει μες τους χρυσούς αμφιβληστροειδείς
τα μήλα μεγαλώνουν
πετάνε μήλα τα παιδιά μέσα απ' το δέντρο
μετά το Σεπτέμβρη έχουμε Μάη για δεύτερη φορά εφέτος
Μετάφραση: Ηλίας Κυζηράκος
Πηγή: Νέα παγκόσμια ποιητική ανθολογία Ρίτας Μπούμη-Νίκου Παππά, Διόσκουροι
Έρευνα-επιμέλεια αφιερώματος: Αγγελική Καραπάνου
