Σήμερα θα ταξιδέψουμε στις ακτές των ονείρων των ποιητών για να γνωρίσουμε μερικά πανέμορφα ποιήματα!
Οι ακτές των ονείρων-ΠΑΝΟΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΗΣ
Ρηχές κατοικίδιες θάλασσες
χαράζοντας ρίγη ο άνεμος
με τον δείχτη και τον παράμεσο
Με το χνούδι του κάκτου στα μέλη
και τη χαίτη τ'αλόγου
ανεβαίνεις
καταπίνοντας συνέχεια γαλάζιο
με το κρυφό κλειδί των αθώων
και της αλήθειας τον άνεμο
Λυγισμένο αειθαλές της ακτής
πού συλλαβίζεις τη μοναξιά σου;
Πηγή: «Το σοφό σαλιγκάρι», Εκδόσεις Συμείον, 1980
Μαύρες ακτές-ΝΙΚΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ
Πλησιάζοντας τη μαύρη άμμο, την κατάμαυρη,
(πώς είναι ψιλή η καρβουνόσκονη), με πιάνει
τρόμος μη και λερώσω τη λινή μου φορεσιά,
μα ήδη απ’ τη συγκίνηση κατάχαμα
έχω σωριαστεί κι απελπισμένος,
(πώς θα βρεθώ με τέτοια χάλια μες στον κόσμο),
κάνω να τιναχτώ και ξάφνου
διαπιστώνω έκπληκτος πως φέγγω
μέσα μου κι έξω ολόκληρος σαν να με περιχούνε
χιλιάδες άστρα με το φως τους.
Και τότε νιώθω ξαφνικά τι σήμαιναν
τούτες οι μαύρες οι ακτές
για τους αφανισμένους.
Πηγή:" Μαύρες ακτές" ,Εκδόσεις Κώδικας,1994
Δυτικές ακτές-ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΔΑΤΟΥ
Το κορμί σου να ικετεύει
κοντά στη θάλασσα
Η γύμνια σου να λάμπει
κάτω απ’ το φως του φεγγαριού
κι εσύ να μην το γνωρίζεις
Τώρα απέκτησες περιττά χρόνια
και περιττά κιλά
και είσαι παντού
και ξέρεις τα πάντα
Όμως αν ψάξεις
στους αμμόλοφους
δίπλα στο πουκάμισο των φιδιών
θα βρεις σε κάποιο σημείο
πάνω στ’ αγκάθια
τη σκιά του τέλειου κορμιού σου
που κάποτε βρεμένο
έγειρε εκεί στο πλάι
Πηγή:«Αερολέσχη», εκδ. τα τραμάκια, Θεσσαλονίκη, 1997
Στην ακτή-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΗΛΙΩΤΗΣ
Τα βότσαλα που απλώνονται ολόγυρα
είναι τα χρόνια μου –
τα πάτησε η συμφορά
με πέλματα και μάτια
σα φώτα βέβαια μέσα σε νύχτα
που `δενε ολόγυρα καρπό.
Τα βότσαλα που απλώνονται ολόγυρα
είναι τραγούδια κλεισμένα στο κύμα•
μονοπάτι που περπατώ με τσάντα
που κρέμεται πίσω στην πλάτη.
Πηγή: «Μια ανάσα δρόμο», Εκδόσεις Ars Nocturna,2013
Ακτή-ΛΕΝΑ ΣΑΜΑΡΑ
Εξημερωμένη η ακτή
υπερασπίζεται το τέλος της.
Στην επιδερμίδα της γης,
ν’ αφουγκραστεί την καρδιά της.
Κάποτε βυθισμένη
ανέτειλε
απ’ τον βρυχηθμό των σπλάχνων της.
Τέλος και αρχή
σμίγουν ξανά και ξανά
ασκώντας το βέλος του χρόνου
στην πρύμνη του καϊκιού
τα βράδια που το φεγγάρι κρύβεται πίσω απ’ το βουνό
με κατακόρυφη γρήγορη κίνηση.
Πηγή: «Όρια»,Εκδόσεις Γαβριηλίδης,2014
Η ακτή άδεια-ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΔΕΝΔΡΙΝΟΣ
Το άνετο πέρασμα προς το Καντίκιοϊ,
με άδειο πλοίο από τη βουή του κόσμου
τον Νοέμβριο του έτους 2013,
συνοδευμένο από σμήνη γλάρων,
(πετώντας σε σχήμα V της νίκης
μάταια προσπαθούν ν’ αποσπάσουν
χρόνια τώρα το χάδι του ουρανού),
με τη μνήμη στιγματισμένη από πρόσφατα γεγονότα,
ύστατη πνοή της νοσταλγικής μου απώλειας,
λυτρωτικό θάμπος που με οδηγεί ξανά,
πίσω στους σκιερούς δρόμους της μνήμης,
σε δωμάτια χωρίς σκαλιά και παράθυρα,
άχρηστες κουρτίνες, ετοιμόρροπους σοβάδες,
κι εγώ στην απέραντη λεωφόρο του Ουσκουντάρ,
σταματημένος για λίγο στις βιτρίνες με τα δώρα
που περιμένουν δύσπιστους αγοραστές,
με το ανείπωτο παράπονο
πάνω στο ραγισμένο στήθος,
για όσα έζησα για μια στιγμή μονάχα,
συντονισμένα βλέμματα, λικνιστές αγκαλιές
και μυρωδιά των σωμάτων.
Πυκνή σκόνη απομένει μονάχα απ’ τα λατομεία του Ιτζιντέ,
που μεταφέρει σκορπισμένη ο άνεμος
πάνω στα γερτά μας σώματα,
μπροστά στην κρήνη του σουλτάνου Αχμέτ Γ΄
κοντά στην πιάτσα των ντολμούς,
ενώ πέρα μακριά, στο Μπουγιούκ Μεζαρλιγί,
συγγενείς και φίλοι, έθαβαν ανυποψίαστοι,
μέρα μεσημέρι τον ίδιο αγαπημένο,
που τους χάρισε ένα βράδυ μια αγκαλιά,
ενώ ακίνητοι μέσα στο φθινοπωρινό αγιάζι,
στέλνουν δεήσεις προς τον Θεό, του οποίου το έλεος,
κι αυτή τη φορά, ίσως να μην είναι
τόσο σκληρό και ανέλπιστο.
Πηγή: «Άβατοι τόποι», Εκδόσεις Poema …,2015
Μεταγλωττίστε τις ακτές-ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Μεταγλωττίστε τις ακτές
και τα λιμάνια και τα αστέρια
είπε,
για έναν γενναίο καινούριο κόσμο
για να χαράξει ένας νέος ήλιος πάνω
απ’ τα περιφραγμένα χωράφια της γης
Διαψεύστηκαν τα υποκείμενα μεταμφιεσμένα σε αντικείμενα
γι’ αυτό και παραφέρθηκε η κρίση μας
και μοιραία διέφυγε στην αθώα ενοχή μας
ότι η αυγή χρύσιζε υποδόρια πάνω σε ξυρισμένα κεφάλια
και η σελήνη μισή στην καταβύθισή της στο υπόγειο μετρό
ξεχείλιζε αίμα πορφυρό
Βλέπεις, κανείς δεν είχε υπολογίσει με μέτρα και σταθμά
και τα μελάνια που ' χυναν οι σουπιές
στο πέρασμα τους στο Αιγαίο.
Η πρόταση στη γλώσσα ήταν διαρκής και αμετάκλητη.
Πηγή: «Μεταπλάσματα», Εκδόσεις Σαιξπηρικόν,2017
Στην ακτή των ελεφάντων-ΝΙΚΟΣ ΦΙΛΝΤΙΣΗΣ
Η μητέρα μου
είναι ένας ελέφαντας
που όταν ήτανε μωρό
την αιχμαλώτισε ένας κυνηγός
κάθε βράδυ
βγαίνω στο μπαλκόνι και τη βλέπω
φυλακισμένη στο απέναντι παράθυρο
στεφανωμένη απ’ τις γαρδένιες του
και με το φως της αναμμένο
να χτενίζεται και να με κοιτάει
όλο θλίψη
έπειτα αφήνει κάτω τη χτένα
βεντουζάρει την προβοσκίδα της στο τζάμι
και προσπαθεί
κουνώντας έντονα τα χείλια
κάτι να μου μηνύσει
να ’παθε τίποτα ο πατέρας;
μήπως χάθηκε ο Αζόρ;
δεν ακούγεσαι, μάνα
άδικος κόπος
δεν σ’ ακούω
Πηγή: «Όλα τα αδέσποτα γατιά του ονείρου μου»,Εκδόσεις Μικρή Άρκτος,2021
Ακτή-ΝΕΚΤΑΡΙΑ ΜΕΝΔΡΙΝΟΥ
Το φεγγάρι λικνιζόταν στη θάλασσα
ασημένια λωρίδα, δεμένη στον ορίζοντα
στάθηκα στην ακτή,
δεν αντεχόταν άλλο
τέτοια ειρωνεία
βύθισα τα χέρια μου
και έσκισα με μιας
αυτό το απάνθρωπα άγραφο φως
Πηγή: Πρώτη δημοσίευση στον "Χαρτοκόπτη" του Γιώργου Χ.Θεοχάρη,18-4-2021
Η αγάπη σε μια μικρή ακτή της Αμοργού - ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
(Αμοργός. Λίγο έξω από τα Κατάπολα. Η ώρα να υποθέσουμε απογευματινή. Εποχή πρώτη άνοιξη. Πίσω από τα βραχάκια σε μια μικρή δαντελωτή ακτή. Κύμα δεν έχει τώρα. Το νερό της θάλασσας ίσα που χαϊδεύει πολλά κεχριμπαρένια μικρά βότσαλα. Τα απόθεσε ίσως εκεί το τελευταίο βραδυνό κύμα. Άνθρωπος γύρω κανείς. Ένα από τα βότσαλα αρχίζει να τραγουδά στο ταίρι του, ηχολογώντας κάθε φορά που το νερό αγγίζεται στον μέσα του ουρανό)
Αυτός που αγαπά δεν εγκαταλείπει, το έμαθα πια
Δεν οξειδώνεται
Δεν πτοείται
Δεν περπερεύεται
Κι όταν η αγάπη του πέφτει
Δίπλα παραστέκεται - κι ας σε κομμάτιασε ο βράχος, ουρανέ μου-
Κι αν δεν μπορώ να σε σώσω
Εδώ κοντά σου θα ‘μαι
Κι όταν γεμίσει ο αέρας σάλο και χαλασμό - τα έχει ο καιρός αυτά -
Αυτός που αγαπά, εγώ εσένα,
Θα ‘χει μια ανάσα
Για χαρά για συντροφιά για πόνο
Χωρίς δεσμά δοσμένο πετραδάκι στην ακριβή μου ελευθερία
Να σ’ αγαπώ
Κι αν με ρωτήσεις γιατί
Δεν ξέρω ακριβώς
Ίσως είσαι κάποιο από παλιά δικό μου μέλος
Μόσχευμα ουρανού καταβολάδα γιασεμιού
Εικόνα ομοιωμένη σμάλτου και θαλάσσης
Θες μόνο ένα νεύμα μιας πνοής ψιθύρισμα
Να χυθείς χορεύοντας απ’ την αρχή μέσα στο ρήγμα των νερών
Κι εγώ αυτό μόνο το να υπάρχεις
Όπως το δύνασαι μέσα στο χρίσμα των Κυκλάδων
Πηγή: http://boukalistithalassa.blogspot.com
Στις ακτές του Chesapeake-ΛΙΑ ΣΙΩΜΟΥ
Αδειανό μικρό μου σπίτι στις ακτές του Chesapeake
Με τον άνεμο να κτυπά αλύπητα τα ξύλινα τα παραθύρια
Την αύρα της θάλασσας να σμίγει απαλά με την σκόνη
που χρόνια καλύπτει τ' απομένοντα λιγοστά έπιπλα
Και με τ'αγνά της νιότης μας όνειρα να τριγυρνούν αόρατα
στ' άδεια της εστίας της πρώτης μας δώματα..
Εγκαταλελειμμένο της νιότης μας σπίτι
κάτω απ' τα πανύψηλα πεύκα
που ψιθυρίζουν αναμνήσεις στον άνεμο
Αναμνήσεις λησμονημένες, κάπως σβησμένες
στην ομίχλη του παρελθόντος.
Θύμησες αγαπημένες από φωνές παιδιών
από λόγια αγάπης, γέλια, χαρές
Λησμονημένες άραγε της περασμένης ζωής αναμνήσεις;
Μάλλον όχι, μάλλον αμυδρές, χλωμές απ' τα χρόνια που διάβηκαν
Κάπως μπλεγμένες με σκιές θλίψης, πικρίας
Ελάτε σε μένα της νιότης μου όνειρα
που ζείτε στον νου όσο η καρδιά μου χτυπά
Λόγια ειπωμένα, υποσχέσεις δοσμένες
όλα αμυδρά μα για μένα αξέχαστα
Με τους ψιθυρισμούς σας γεμίστε
τα άδεια τα δώματα, με την πνοή σας ταξιδέψτε μακριά
Πάνω απ' τα νερά τα βαθιά
κάτω απ' την φεγγαρόσκονη
της γλυκιάς νύχτας του καλοκαιριού
Μακριά, να ρθείτε κοντά μου
την πικρή μοναξιά μου να βρείτε
Κοντά μου ελάτε αγνά της νιότης μου όνειρα
νανουρίστε με, στην άδεια τωρινή μου φωλιά
με την θαλπωρή, την ζεστασιά που κρατάτε.
Άκουσε.. τους ψιθύρους άκουσε μοναχική μου καρδιά
Θυμήσου το άρωμα απ' την αφθονία του αγιοκλήματος
κάτω απ' τ'αγαπημένα μου πεύκα
Πάρε τα μονοπάτια που πευκοβελόνες καλύπταν
και τα σπασμένα, λιωμένα κελύφη
των οστρακιών του Chesapeake
Θυμήσου την παιδική κουβερτούλα που στέγνωνε στον ήλιο
τις κουβέντες τις παιδικές, τ' αμέριμνα παιδικά γέλια
γύρω απ' τις ανθισμένες πολύχρωμες αζαλίες
Κάτω απ' τις ολάνθιστες κρανιές, τις ρόδινες μυρτιές
Οι βαριές βροχές των καλοκαιρινών ημερών
να εισδύουν βαθιά,να μουσκεύουν την κόκκινη αμμώδη γη
Οι ηλιακτίνες θαμβωτικές να διαπερνούν
μέσ' απ' τις βελόνες των πεύκων
ν'αγκαλιάζουν σε δόξα την μουσκεμένη γη
Κόψε φρέσκα κλαδιά απ' τον πρίνο
που χρόνια στολίζει την σφραγισμένη πια πόρτα
και σκόρπισε τα κόκκινα μούρα του ολόγυρα
στις σβησμένες του τζακιού τις στάχτες
Να φέρουν θαρρείς αγιοσύνη και φλόγα
στο σβησμένο στην λήθη της ζωής παρελθόν
Ανέμοι φερμένοι απ' τον Chesapeake
φέρτε μου πίσω τους άσπρους μου γλάρους
λευκούς, αγνούς σαν τα πρώτα μου όνειρα
Δοξαστικές του ήλιου ακτίνες μετά την βροχή
βρείτε τον δρόμο σας μεσ' απ'τα σάπια
του πρώτου σπιτιού παραθύρια
την σκόνη, τις σκιές του παρελθόντος σηκώστε
Μπείτε στον νου μου, και ζωντανές
τις γλυκές αναμνήσεις μου φέρτε
Ανέμοι του Chesapeake, στριφογυρίστε..
Στον νου μου στροβίλους γυρίστε, χορέψτε μαζί μου
στο άδειο της τωρινής εγκατάλειψης
Θυμήσου, θυμήσου καρδιά μου
τ' άσπιλα όνειρα της νιότης
Πηγή: https://ennepe-moussa.gr
Ακτή-ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΗΜΑΣ
Σα ναυαγός στο πέλαγο
πόθησα τις ακτές σου
το εύθραυστό μου αύριο
να σμίξω με το χτες σου
Κολύμπησα μερόνυχτα
στις όχθες σου τριγύρω
να βρω φιλόξενη αμμουδιά
και πάνω της να γείρω
Μα εκείνο που συνάντησα
ήταν μόνο ένας φάρος
που όλο και ξεμάκραινε
σα φοβισμένος γλάρος
Σ’ αυτό το φως το λιγοστό
στήσαν χορό οι νύχτες
σαν πεταλούδες που μεθούν
και σαν τους λεπτοδείχτες
Είδα τα πριν και τα μετά
ζευγάρια αγκαλιασμένα
να ενώνονται και να σκορπούν
να σβήνουν ένα ένα
Είδα το αργά που ήρθε νωρίς
και το νωρίς φευγάτο
είδα το τώρα να βουτά
στης θάλασσας τον πάτο
Κύματα θέλαν να με πιουν
μα τα ’πια λίγο λίγο
έγινα θάλασσα κι εγώ
κι ό,τι ποθώ το πνίγω
Αιώνες σε πολιορκούν
μα η στιγμή σου ακέραια
ακτή ανέπαφη, στεγνή
παντοτινή και στέρεα
Πηγή: https://ennepe-moussa.gr
Ακτή-ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΤΑΥΡΟΥ
Καλά κρύβω τα πεντάρφανα λόγια μου
πίσω από βεντάλιες χρωματιστές της βροχής,
πίσω από λεπίδες ξυραφιών που ανεμίζουνε
σε ριπές αέρα να οργώσουν τα νέφη.
Πίσω από βότσαλα λεία κι αμίλητα,
πίσω από κύματα, που ποτέ δε γυρίζουνε,
που όταν έρχονται, αγγίζουν και χάνονται
κι αφήνουν πίσω αλμύρα κι ορίζοντα.
Ν’ αναζητάς με τα μάτια το πέλαγος
άκρη-άκρη, στο λευκότερο πέρας
μιας ζωής αντικρύ σου, που χάνεται,
να κρατάς πιο σφιχτά την καρδιά σου,
να νοτίζονται απ’ τον φλοίσβο τα χέρια
και στο στόμα σου να ηχεί καταιγίδα.
Μην πετρώσεις, ακόμη περίμενε
στην ακτή το επόμενο κύμα
να δροσίσει τη λύπη που πέρασε,
ν’ αλαφρύνει τη σκιά των ματιών σου,
στην ψυχή σου να δώσει μια απάντηση
πώς κερδίζονται τελειωμένα παιχνίδια.
Πηγή: stixoi/info
Στην άκρη μιας απόμερης ακτής-ΙΟΥΛΙΑ ΤΟΛΙΑ
Στην άκρη μιας απόμερης ακτής
ακουμπισμένος σ’ έναν βράχο
σχεδόν απολιθωμένος
με το βλέμμα στυλωμένο σε έναν νεκρό αστερία
διήνυσε έναν ψυχικό αιώνα.
Ο άνθρωπος αυτός
μάλλον θα έφερε εγγενώς
ένα ιδανικό θανάτου.
Με το βλέμμα στυλωμένο στον νεκρό αστερία
ίσως να αφουγκραζόταν τους κτύπους της καρδιάς του
καραδοκώντας τον τελευταίο κτύπο και την επιστροφή του στην ανυπαρξία.
Πηγή: stixoi/info
Ο περίπατος-ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ
μνήμη Άρη Κωνσταντινίδη
Βάδιζα κατὰ μῆκος τῆς ἀκτῆς
μιὰ βαριὰ συννεφιὰ σκέπαζε τὸν οὐρανὸ
τὰ κύματα γκρίζα κι ἀνατριχιαστικὰ
κύματα γκρίζα σκάζαν στὴν παραλία
μιὰ δύναμη μ᾿ ἔσπρωχνε νὰ κάνω στροφὴ
ν᾿ ἀρχίσω νὰ περπατάω πάνω στὰ κύματα
μαῦρες γάτες περπατοῦσαν πάνω στὰ γκρίζα
κύματα
καὶ ἡ ψυχή μου ἦταν νεκρή.
Ὅμως ξαφνικὰ ἕνας ἥλιος ἔσκισε τὰ
σύννεφα.
ἡ θάλασσα ἔγινε πάλι γαλάζια
ζωντάνεψε πάλι ἡ ψυχή μου
κι ἐξακολούθησα τὸν περίπατό μου.
Πηγή: «Έκτοτε»,1996
Ποίημα λιτό-ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΙΔΗΡΑ
Τρίτη, σχεδὸν ξημέρωμα
καὶ στὴν ἀπέραντη ἀκτὴ
σημάδι μελανό, προκλητικὸ
μόνο τὸ μπλὲ σακκίδιο
νὰ περιμένει.
Μέσα ὁ χρόνος καιροφυλακτοῦσε
στὸ παλιὸ ρολόι
ποὺ οἱ δεῖχτες του δὲν ξέραν πῶς
νὰ σταματήσουν στὶς ὀκτὼ καὶ πέντε.
Μιὰ καθαρὴ τσατσάρα
τυλιγμένη προσεκτικὰ
σ’ ἕνα φτηνὸ χαρτί,
μία τυρόπιτα, λίγο νερὸ μεταλλικό,
δέκα εὐρὼ
σὲ μία ζελατίνα ἡ ταυτότητα
νὰ σὲ ἀναγνωρίσουνε ἀμέσως.
Λιτὸ περιεχόμενο
ἕνας μικρόκοσμος λιτὸς
λιτὴ ζωή.
Κι ἐκεῖνο ἐκεῖ τὸ χτένι
νὰ μὴν μπορεῖ μὲ τίποτα
τὸν κόμπο πού 'χω στὸ λαιμό μου
νὰ ξεμπλέξει.
Πηγή: "Ποιήματα 1983-2021",Εκδόσεις Κέδρος
Έρευνα-Επιμέλεια αφιερώματος: Αγγελική Καραπάνου
