Σαν σήμερα,στις 17 Δεκεμβρίου 1932, ο λυρικός ποιητής Μίνως Ζώτος έφυγε σε ηλικία μόλις 27 ετών από την καταραμένη ασθένεια της γενιάς του,τη φυματίωση. Θα γνωρίσουμε το ποίημά του "Ο ξένος", στο οποίο διαφαίνεται έντονα η θλίψη για το αναπόφευκτο που ο δημιουργός έβλεπε μπροστά του να έρχεται με γοργό βηματισμό...
Ο ξένος- ΜΙΝΩΣ ΖΩΤΟΣ
Ξέρω ένα νέο παράξενο,σχεδόν παιδάκι ακόμη,
που πριν της ώρας του έμαθε και τα βαρέθηκε όλα.
Μα είναι μια ωραία κεφαλή κι έχει μια πλούσια κόμη
κι είναι τα μάτια του ήρεμα,γλυκά κι ονειροπόλα.
Στους δρόμους ολομόναχος σα φάντασμα γλιστρώντας
χαμογελάει στη σκέψη του και στην ωραία ψυχή του.
Μα απ'την καρδιά του αγνότατη στα πλάσματα περνώντας,
στην προσφορά της γίνεται φαρμάκι η πρόθεσή του.
Το κάθε τι στα χείλη του πικρίζει.Ό,τι κι αν τύχει
τόση είναι,πες,η αρρώστια του,η ευαισθησία του τόση,
που πια ν'αλλάξει δε βολεί τη θλιβερή του τύχη
και δεν τον φτάνει τίποτα χωρίς να τον πληγώσει.
Μα εκείνος τρυφερότερα θωρώντας την πληγή του,
υψώνει μέτωπο ήρεμο και δεν παραπονιέται.
Μονάχα λίγο ισκιώνεται η ευγενικιά μορφή του
κι ολοένα θλιβερότατα στον εαυτό του κλειέται.
Απ'τη ζωή απλησίαστος σαν τα ιερά και τ'άγια,
περήφανος στην ήττα του,στη νίκη πειραγμένος,
με τέτοια εδώ που δέσανε την ύπαρξή του μάγια,
τι θέλει αυτός ο απίθανος,ο ακατανόητος ξένος;
Πηγή:"Αφιέρωμα",1930
