Θα δούμε το παραμύθι " Ο μύθος της Αγάπης" της Θωμαής Τσιμερίκα....Για μια όμορφη κοπέλα που έψαχνε να βρει τα χαμένα της όνειρα!
Ο μύθος της Αγάπης-ΘΩΜΑΗ ΤΣΙΜΕΡΙΚΑ
Μια φορά και έναν καιρό ζούσε σε έναν πύργο ψηλό μια όμορφη κοπέλα , που την φώναζαν Αγάπη.Οι γονείς της την αγαπούσαν πολύ. Ήταν η μοναχοκόρη τους. Ένα βράδυ η αγάπη κάθισε στο παραθύρι της. Ένιωθε τόσο μόνη. Δεν είχε φίλες παρά μόνο το σκιουράκι του γειτονικού δέντρου. Πήγαινε πού και πού και της έκανε παρέα. Έτσι κοιλούσαν οι μέρες και οι νύχτες της. Εκείνο το βράδυ έγινε κάτι παράξενο , είδε το φεγγάρι να χαμηλώνει , ώσπου έφτασε μπροστά της και την ρώτησε « τι έχεις Αγάπη ; φαίνεσαι στεναχωρημένη. Τι σε απασχολεί και δεν κοιμάσαι , μόνο τον ουρανό κοιτάς και τα άστρα μετράς ;» τη ρώτησε το καλόκαρδο φεγγάρι που πολλές νύχτες παρατηρούσε την όμορφη Αγάπη να κάθεται με τις ώρες στο ανοιχτό παράθυρο και να κοιτά τον σκοτεινό ουρανό.
« Αχ , φεγγάρι μου , που λάμπεις μέσα στη νύχτα , θέλω να σου πω το μυστικό μου , ψάχνω μέσα στον ουρανό να βρω τον εαυτό μου , ψάχνω να βρω τη δύναμή μου. Ψάχνω τα χαμένα όνειρά μου. Εσύ που ταξιδεύεις τις νύχτες μήπως τα είδες ; Ήταν κόκκινα , σαν τη φωτιά. Τα πόδια τους ήτανε χρυσά.Τ’ άφησα στη μέση και χάθηκαν από το βλέμμα μου. Θα τα ξαναβρώ ;» αυτά ρώτησε η Αγάπη και περίμενε την απάντηση του φεγγαριού , που εκείνο το βράδυ ήταν τόσο λαμπερό σαν τον ήλιο και αυτό συνέβη γιατί μιλούσε με την Αγάπη , που και η ίδια στην καρδιά της είχε πολλή λάμψη , αλλά ήταν ακόμη μικρή και δεν γνώριζε την δύναμή της με την οποία την προίκησαν οι μοίρες την ημέρα που γεννήθηκε.
Το φεγγάρι χαμογέλασε και της είπε « όποιος θέλει να τα ξαναβρεί και να πολεμήσει γι’αυτά τα βρίσκει και τα έχει στην κορυφή.Είμαι σίγουρο ότι θα τα ξαναβρείς.Σίγουρα θα γυρίσουν, να σε βρουν γιατί έχεις καλή καρδιά Αγάπη , αλλά πρόσεχε τους ανθρώπους , μην εμπιστεύεσαι , κράτα τα μυστικά σου για σένα. Να θυμάσαι εσύ και όχι να λυπάσαι» . Αυτά είπε το φεγγάρι και σφύριξε στα αστεράκια που είχαν σκορπίσει στον ουρανό να πάνε κοντά του , να τραγουδήσουν στην Αγάπη.Τα αστεράκια χάρηκαν τόσο πολύ και με μια βουτιά έφτασαν δίπλα στο φεγγάρι.Τότε άρχισαν να χορεύουν γύρω από το παραθύρι. Η Αγάπη έμεινε έκπληκτη από το θέαμα. Τα αστεράκια ήταν τόσο λαμπερά , όλο ζωή. Πετούσαν σαν πεταλούδες γύρω από το πρόσωπο της Αγάπης , που το είχε βγάλει έξω από το παραθύρι.Ήθελε να θαυμάσει το κονσέρτο της νύχτας. Το κονσέρτο των αστεριών.
Ένα αστέρι κάθισε στα μαλλιά της. Ήταν βγαλμένο από τα όνειρά της. Έλαμψε τότε το πρόσωπό της , χαμογέλασε , το αστεράκι της έδωσε χαρά. Η Αγάπη πήγε στον καφρέφτη της. Ήταν πράγματι πολύ όμορφη με το αστέρι στα μαλλιά. Θα μπορούσε να πάει και σε χορό , αλλά δεν είχε κανέναν να την περιμένει. Δεν είχε συνοδό. Έτρεξε στην ντουλάπα , έβγαλε το καινούργιο της φόρεμα.Ήταν γαλάζιο σαν τον ωκεανό.Γαλάζιο σαν τον ουρανό. Έβαλε το γαλάζιο φόρεμα.Τα αστεράκια ενθουσιάστηκαν με το χρώμα. Τότε έγινε κάτι μαγικό. Τα αστεράκια σκόρπισαν και κόλλησαν πάνω στο γαλάζιο φόρεμα. Η Αγάπη έμοιαζε νεράιδα του ουρανού. Νεράιδα του καημού.
Το φεγγάρι τότε της είπε « Γιατί δεν βγαίνεις απόψε ; Πού ξέρεις; Μπορεί να συναντήσεις τα όνειρά σου». « Έχεις δίκιο» απάντησε η Αγάπη. Αποφάσισε λοιπόν να βγει, να συναντήσει τα όνειρά της και να τα κάνει πάλι δικά της. Το φεγγάρι της χαμογέλασε και άρχισε το τραγούδι « είσαι πολύ όμορφη Αγάπη , πρέπει να βγεις στον κόσμο , να δούνε πως είναι η Αγάπη , να σε νιώσουν , να δουν την ομορφιά σου ». «Πόσο δίκιο έχει το φεγγάρι» είπε από μέσα της. Έβαλε και τα γαλάζια παπούτσια της , είπε την απόφαση στους γονείς της , που έδωσαν την συγκατάθεσή τους , να βγει , να πάει σε χορό. Ανέβηκε στην άμαξα , παρέα με τα αστέρια που της έδιναν κουράγιο « Αγάπη μπορείς τα όνειρά σου να ξαναβρείς» της έλεγαν σε όλο το δρόμο και το φεγγάρι τους ακολουθούσε από ψηλά και φώτιζε το δρόμο τους.
Έφτασε στο χορό. Οι καλεσμένοι πολλοί. Άρχοντες και βασιλόπουλα. Μπήκε η Αγάπη στη μεγάλη αίθουσα.Άρχισε η μουσική να παίζει,σαν το κύμα στις ακτές. Άρχισε η Αγάπη να χορεύει.Λύκνιζε το κορμάκι της , σαν δέντρο που το φυσάει ο αγέρας. Έλαμπαν τα αστέρια στο γαλάζιο της φόρεμα.Έλαμπε η Αγάπη από ζωή. Το φεγγάρι είχε καθίσει στο ψηλό δέντρο του αρχοντικού. Όλο το βράδυ κοιτούσε την Αγάπη και ψιθύριζε « θα θυμηθείς τα πάντα Αγάπη , ποιος σε πλήγωσε , ποιος σε αγαπά , ποιος είναι δίπλα σου και σε ακολουθά» . Η Αγάπη μετά το χορό βγήκε στον κήπο να ξεκουραστεί. Τα αστεράκια είχαν ζαλιστεί. Το φεγγάρι όλο το βράδυ την πρόσεχε από το κακό , από το ψέμα , που και τα ίδια ήταν καλεσμένα στο χορό , αλλά κανένας δεν ήθελε να τους μιλά. Τα φοβόταν. Είχαν ακούσει τόσα γι'αυτά.
Η Αγάπη έγειρε να ξεκουραστεί δίπλα από το ωραίο γιασεμί. Εκείνη την στιγμή από δίπλα της περνούσε ο πρίγκιπας της χώρας. Είδε την Αγάπη ντυμένη σαν τον ουρανό να του λέει « κάθισε δίπλα από το γιασεμί , να θυμηθείς το καθετί». Ο πρίγκιπας κοντοστάθηκε. Της άγγιξε τα μαλλιά. Τότε το αστέρι που της τα στόλιζε μεταμορφώθηκε σε λουλούδι. Ήταν το λουλούδι της αγάπης. Είχε βρει η Αγάπη ένα από τα όνειρά της , είχε βρει τον πρίγκιπά της. Όλοι οι καλεσμένοι θαύμασαν το νεαρό ζευγάρι όταν μπήκε στην μεγάλη αίθουσα χορού . Όλοι εκτός από την κακία και το ψέμα . Οι δύο τελευταίες έφυγαν σαν κυνηγημένες από το χορό. Η Αγάπη γύρισε χαρούμενη στον πύργο της. Είπε τα νέα στους γονείς της.
Έτσι έγινε ο γάμος της Αγάπης με τον καλό της πρίγκιπα. Την ημέρα του γάμου η Αγάπη ζήτησε από το φίλο της το σκιουράκι να της μαζέψει ότι πιο όμορφο λουλουδάκι υπήρχε , αφού πριν του πέρασε στο λαιμό ένα ψάθινο καλαθάκι για να βάλει όσα περισσότερα μπορούσε. Το σκιουράκι που αγαπούσε πολύ την Αγάπη έτρεξε αμέσως να εκτελέσει την επιθυμία της. Γρήγορα γύρισε πίσω με πολλά ανθάκια στο καλάθι ,διαφόρων χρωμάτων. Μετά το γάμο της η Αγάπη πήγε στο ψηλότερο σημείο του πύργου και τα σκόρπισε στον άνεμο. Ήταν τα συναισθήματά της ! Ήθελε αυτό που ένιωθε να αγγίξει τις καρδιές των ανθρώπων, να αποκτήσουν και αυτοί αγάπη !Κάθε βράδυ έκανε περιπάτους με τον πρίγκηπά της , παρέα με το φεγγάρι και τα αστέρια και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
