Ένα πολύ συγκινητικό διήγημα θα δούμε σήμερα. Η ηρωίδα του, είναι η Αργυρώ,χήρα και κωφή. Διεκδικεί με σθένος ό,τι της στέρησε η ζωή. Μπαίνει στον κόσμο αυτών που ακούνε και τους φανερώνει τη δύναμη της ψυχής της! Η ιστορία μας λέγεται "Γυάλινος κώδων" και συγγραφέας της, η εξαιρετική λογοτέχνιδα Αρχοντούλα Διαβάτη!
Γυάλινος κώδων-ΑΡΧΟΝΤΟΥΛΑ ΔΙΑΒΑΤΗ
Τελευταίο Σάββατο Αυγούστου, ο ήλιος ψήνει το ψωμί, και η Αργυρώ, έτσι που την βλέπεις απ’ τη μισάνοιχτη πόρτα της κουζίνας, καταμεσήμερο, καθισμένη στην πολυθρόνα της, με τα γυαλιά κατεβασμένα ως τη μύτη, με κάτι καταγίνεται. Ορίστε, πλέκει. Μόλις βγαίνεις να απλώσεις κάνα ρούχο, σε υποδέχεται με κραυγές πα-πα-τε-τε, την ιδιόλεκτο του κωφάλαλου ανθρώπου, που όμως ορμάει ακάθεκτος με την ένδοξη παντομίμα του και τη γλώσσα των χεριών επικουρικά, να σε χαιρετήσει, να προλάβει να σου τα πει όλα εκείνα που δεν βρίσκει πρόθυμα αυτιά να ακούσουν και μάτια να δουν, έναν άνθρωπο να πει μια κουβέντα. Να σου διηγηθεί πως η κόρη της με τα παιδιά έφυγαν με το τροχόσπιτο για τη Χαλκιδική και είναι με τη Μυρέλα, που όλο καπνίζει και δεν την αντέχει, βα-πα-πα-τε-τε, κατάλαβες; Πως πλέκει τώρα, τι να κάνει, και δες τι έχει τελειώσει μέχρι τώρα, και ανοίγει πλαστικές σακούλες από δίπλα και ανασύρει να σου δείξει ροζ και λευκά ζιπουνάκια και καλτσάκια ‒ έχει να τα κάνει δώρο, και τα αγόρια σου τι γίνονται, πού είναι φέτος, πότε θα παντρευτούν, τι περιμένουν, κι η παντομίμα, ισχυρό νόμισμα και γλώσσα ανάμεσά σας, κι ας εκνευρίζεται λίγο όταν δεν καταφέρνεις με την πρώτη να αποκωδικοποιήσεις ότι αυτή, διά παν ενδεχόμενο, έχει πλέξει και γι’ αυτούς, για τους γιους σου, μωρουδιακά, καλτσάκια, ζακετούλες για τις μελλοντικές τους οικογένειες, γιατί, αλήθεια, αργοπορούν;
Στον γυάλινο κώδωνα από κάτω, αποκομμένη απ’ όλους και απ’ όλα, τη σκεφτόσουν να ασφυκτιά τη γειτόνισσά σου. Κωφάλαλη απ’ όσο τη θυμάσαι και χήρα, μάνα ισχυρή μεγάλης οικογένειας. Έπλενε σκάλες και καθάριζε σπίτια μέχρι πρόσφατα. Έβγαλε άξια παιδιά και άξια εγγόνια, και τώρα που γέρασε, καθηλωμένη στην πολυθρόνα της, με ακρωτηριασμένο το διαβητικό της πόδι, μια αναπηρία ακόμη, να που όμως εννοεί να την ακυρώνει, κι από κεκτημένη ταχύτητα να μαθαίνει τα νέα όλα της γειτονιάς, κι από κει, από το στρατηγείο της πολυθρόνας της, να μιλάει, να διασταυρώνει πληροφορίες, να ολοκληρώνει σχέδια, να ανακεφαλαιώνει, και με τις άναρθρες κραυγές της να αρθρώνει την ανθρώπινη αγωνία, να αφηγείται, να πολεμάει την αφωνία, αναζητώντας νόημα, ακινητοποιημένη να κερδίζει μέρα τη μέρα τη ζωή της, σαν τη Σεχραζάτ. «Και ξέρεις», να και η τελευταία είδηση της ημέρας, να την αλιεύσεις μέσα από τα αλλεπάλληλα νευρικά της νεύματα και τη γλώσσα των χεριών που αγνοείς, «η Αντιγόνη», η μιμική μιας σηκωμένης αλαζονικής μύτης για την πρόχειρη αναπαράσταση της Αντιγόνης από την απέναντι πολυκατοικία, «η Αντιγόνη μάς άφησε χρόνους!»
Κυριακή, 19 Αυγούστου 2018
Βιογραφικό σημείωμα
ΑΡΧΟΝΤΟΥΛΑ ΑΛ. ΔΙΑΒΑΤΗ
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη, όπου ζω και εργάζομαι. Σπούδασα Νομικά και Νεοελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εργάσθηκα ως καθηγήτρια – νομικός στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.Είμαι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης ( Ε.Λ.Θ ). Κείμενά μου πρωτοδημοσιεύθηκαν στο Αντί, στο Εντευκτήριο, στην Παρέμβαση αλλά και στη bookpress,στο Φρέαρ, στο Φράκταλ, στον Μανδραγόρα, στη Δίοδο, στον Θευθ, στο Οροπέδιο, στο Περί ού, κ.ά.
Τα βιβλία που έχω εκδώσει μέχρι σήμερα:
ΚΙΝΗΤΗ ΓΙΟΡΤΗ, διηγήματα, εκδ.Νησίδες 2018
ΟΠΩΣ Η ΜΠΕΡΛΙΝΑ, ποιήματα, εκδ.Νησίδες 2017
ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙ ΣΤΗ ΜΥΤΗ, διηγήματα, εκδ.Νησίδες 2015
ΦΕΥΓΩ ΑΛΛΑ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΩ, χρονογραφήματα, εκδ.Νησίδες 2014
ΤΟ ΑΛΟΓΑΚΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ , μυθιστορίες , εκδ. Νησίδες 2012
ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ, μυθιστορηματικό χρονικό, εκδ. Το Ροδακιό, 2004
