Σήμερα έχω τη χαρά να συνομιλώ με έναν πολύ ταλαντούχο τραγουδοποιό από τη Θεσσαλονίκη,τον Γιάννη Γεωργιλά. Τα τραγούδια της πρώτης δισκογραφικής του δουλειάς ευτύχησε να τα πουν εκτός από τον ίδιο ,σπουδαίοι ερμηνευτές. Κάποια πανέμορφα ορχηστρικά θέματα κοσμούν τον δίσκο του. Ευχαριστώ πολύ τον Γιάννη και του εύχομαι καλή τύχη στα όνειρά του!
-Γιάννη μου, σε τι ηλικία άρχισες να μαθαίνεις μουσική;
Ξεκίνησα κάπου στα 10 με 11 μου χρόνια.
-Και πότε άρχισες να δημιουργείς τραγούδια; Θυμάσαι το πρώτο σου;
Τα πρώτα τραγούδια ήρθαν μια δεκαετία αργότερα και ναι, φυσικά, θυμάμαι και το πρώτο, το οποίο ήταν η «Κίρκη» η οποία και συμπεριλαμβάνεται στην πρώτη μου δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Σιωπή Ν’ Ακούσουμε».
- Ξέρω πως είσαι και δικηγόρος. Η δικηγορία κι η μουσική κατέχουν την ίδια θέση στην καρδιά σου;
Η μουσική έχει καταλάβει κάθε θέση της καρδιάς ενώ η δικηγορία απασχολεί περισσότερο το μυαλό. Ίσως όχι τόσο επιστημονικά αποδεκτή απάντηση αλλά νομίζω καταλαβαίνετε τi θέλω να σας πω.
- Σε έχουμε δει στη σύνθεση και την ερμηνεία των τραγουδιών σου. Στίχους παίρνεις από άλλους ανθρώπους. Τι αναζητάς για να σε κινητοποιήσει να συνθέσεις; Ποιες είναι οι αρετές ενός καλού στίχου;
Ο Χατζιδάκις χώριζε τα τραγούδια σε δύο βασικές κατηγορίες. Σ’ εκείνα που αποκαλύπτουν και σε όλα τα υπόλοιπα. Από τα πρώτα χρόνια που ασχολήθηκα με τη μουσική, γνώρισα, συγκινήθηκα και αφοσιώθηκα στο τραγούδι που αποκαλύπτει και το οποίο είναι πάντα άρρηκτα συνδεδεμένο με αντίστοιχης πρόθεσης, ποιότητας και λογικής στίχο. «Τραγούδια που γίναν με δάκρυα στα μάτια», που έγραψαν οι ΠΥΞ ΛΑΞ, και τραγούδια που έφεραν δάκρυα στα μάτια. Ενίοτε στίχος που συγκινεί, άλλοτε που σου στροβιλίζει το μυαλό, άλλοτε σε ανατριχιάζει, πάντα ειλικρινής και αγνών προθέσεων.
- Σου έχει τύχει να ζητήσεις από έναν στιχουργό να μεταφέρει στο χαρτί μια προσωπική σου εμπειρία;
Προσωπική εμπειρία όχι, δεν το έχω κάνει. Έχω ζητήσει όμως να γράψουν για ένα κοινωνικό θέμα ή ευρύτερα μια πολιτική κατάσταση δημοσίου ενδιαφέροντος.
- Έχουμε στα χέρια μας τη δισκογραφική σου δουλειά «Σιωπή Ν’ Ακούσουμε». Αντιμετώπισες δυσκολίες για την ολοκλήρωση αυτής της δουλειάς;
Η έκδοση μιας ολοκληρωμένης δισκογραφικής δουλειάς στην εποχή μας αποτελεί εργασία σχεδόν ακατόρθωτη και διέπεται από πολλές και ποικίλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όχι μόνον οι νέοι δημιουργοί αλλά και οι περισσότεροι εκ των γνωστών και καταξιωμένων στο χώρο εδώ και πολλά χρόνια. Ο δημιουργός οφείλει να χρηματοδοτήσει τη δουλειά του, να γίνει παραγωγός ο ίδιος, με όσα συνεπάγεται αυτό.
- Τα τραγούδια σου αυτά εκτός από σένα τα τραγουδούν και άλλοι τραγουδιστές όπως ο Βασίλης Καζούλης, η Φωτεινή Βελεσιώτου, ο Παντελής Θεοχαρίδης, ο Κωστής Θωμαϊδης, η Μαρία Κονδυλίδου, η Μαρία Παπανικολάου, η Γεωργία Βεληβασάκη, ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, ο Ευγένιος Δερμιτάσογλου, ο Στέφανος Στεφανόπουλος, ο Βασίλης Πρατσινάκης. Υπήρχε σχέση μ’ αυτούς τους ανθρώπους πριν τη συνεργασία σας, ή ήταν οι φωνές που φαντάστηκες για τα τραγούδια σου κι επεδίωξες μια επαγγελματική επαφή;
Προσωπική γνωριμία υπήρχε μόνο με τον Στέφανο Στεφανόπουλο και τη Μαρία Κονδυλίδου, οι οποίοι είναι συνεργάτες σε πολλές από τις μουσικές εμφανίσεις που κάνω τα τελευταία χρόνια.Με όλους τους υπόλοιπους επεδίωξα μια καλλιτεχνική επαφή, προτείνοντάς τους να ερμηνεύσουν στον δίσκο μου τα τραγούδια μέσα στα οποία φαντάστηκα τη φωνή τους και έτσι εν τέλει έγινε.
- Στον δίσκο υπάρχουν και δύο ορχηστρικά θέματα. Αν σου έλεγαν να συνθέσεις μουσική για μια ταινία και για ένα θεατρικό έργο της επιλογής σου, ποια θα ήθελες να είναι αυτά;
Ξέρετε, η μουσική για το θέατρο ή για τον κινηματογράφο είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση από κάποιο αυτοτελές ορχηστρικό έργο. Στην πρώτη περίπτωση η μουσική πρέπει να υπηρετήσει πιστά την εικόνα ή το σκηνικό που διαδραματίζεται επάνω στο σανίδι ενώ στην δεύτερη περίπτωση είναι αυτή που δημιουργεί τις εικόνες, το σενάριο, τις συναισθηματικές καταστάσεις. Συνεπώς, δηλώνοντας άπειρος και ανεκπαίδευτος ως προς το πρώτο, δεν θα υποκαθιστούσα καμία μουσική αγαπημένης μου ταινίας ή θεατρικού έργου. Ωστόσο, θα έβρισκα, ταυτόχρονα, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και γοητευτική την ιδέα να συμπράξω με τους συντελεστές κάποιου θεατρικού ή κινηματογραφικού έργου και να προσπαθήσω να φτιάξω μουσική εν τη γενέσει του.
- Ποια είναι η εμπειρία σου από την προβολή των τραγουδιών από τα μέσα; Υπάρχουν ραδιοφωνικές, τηλεοπτικές, διαδικτυακές εκπομπές φιλικές στους νεόκοπους καλλιτέχνες;
Ευτυχώς που υπάρχει η Κρατική Ραδιοφωνία, η οποία κρατάει υψηλό επίπεδο και ταυτόχρονα δίνει βήμα σε νέους καλλιτέχνες. Από κει και πέρα λίγο-πολύ νομίζω την κατάσταση την γνωρίζετε. Η πλειονότητα των μέσων δημιουργήθηκε για να συστήσει και να επιβάλει το ευτελές, απομυζώντας τα ίδια του τα προϊόντα και αποκομίζοντας το μεγαλύτερο και ευκολότερο κέρδος από αυτά. Θα ήταν μεγάλη παράλειψή μου βέβαια να μην αναφερθώ σε μέσα –τις περισσότερες φορές μικρότερης εμβέλειας ή δυναμικής- στα οποία υπάρχουν σπουδαίοι άνθρωποι που με μοναδικό κίνητρο την αγάπη τους για την τέχνη αναζητούν καινούριες δουλειές και ανακαλύπτουν νέους ανθρώπους και τους δίνουν βήμα ν’ ακουστούν οι ίδιοι και η δουλειά τους ανάμεσα σε όλον αυτό το συρφετό. Καλή ώρα όπως εν προκειμένω.
- Ως νομικός που είσαι ποιες «αρχές δικαιοσύνης» πιστεύεις πως θα έπρεπε να ισχύουν στα μέσα για να μπορούν να προβληθούν και να βγουν στην επιφάνεια φρέσκα πράγματα;
Θα ήταν ουτοπικό και ταυτόχρονα μια καλή αρχή αν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ίσο διαμοιρασμό του χρόνου προβολής για όλους.
-Τι δε θα έκανες με αντάλλαγμα να πετύχεις πράγματα στη μουσική;
Ο Νικόλας Άσιμος το είχε πει ωραία : «Αποφασισμένος πάντα στην προσωπικιά μου μπάντα, την ψυχή μου δεν πουλάω και τον δρόμο μου τραβάω».
-Θα μοιραστείς μαζί μας κάποια καλλιτεχνικά σχέδιά σου για το μέλλον;
Μουσική μελέτη, ζωντανές εμφανίσεις κι ελπίζω νέες μουσικές και τραγούδια.
- Γιάννη μου, σου εύχομαι τα καλύτερα και σ’ ευχαριστώ για την όμορφη κουβέντα μας στο ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ!
Εγώ ευχαριστώ για την όμορφη κουβέντα και το βήμα που μου δώσατε για ν’ ακουστεί η πρώτη μου δισκογραφική δουλειά.
