Σήμερα στη στήλη "Να σε γνωρίσω καλύτερα" θα σας παρουσιάσω τη συνέντευξή μου στη λογοτέχνιδα κι εκπαιδευτικό Ειρήνη Ντούρα-Καββαδία. Μιλήσαμε για την προσωπική της διαδρομή στον μαγικό κόσμο της συγγραφής και τόσα άλλα... Η συζήτηση μαζί της ήταν για μένα απολαυστική κι άκρως ενδιαφέρουσα!
Συνέντευξη: Αγγελική Καραπάνου
- Ειρήνη μου πότε άρχισες να γράφεις;
Ο ποιητής γεννιέται, λένε, δεν γίνεται! Το ίδιο και ο συγγραφέας. Τείνω ολοένα και περισσότερο να πιστεύω σε αυτή τη ρήση. Από μικρή έγραφα στιχάκια, κυρίως αστεία, και τα αφιέρωνα σε συμμαθητές και φίλους. Τότε φυσικά δεν φανταζόμουν ότι θα γινόμουν ποιήτρια. Θεωρούσα ότι η ποιητική είναι η ύψιστη, και συνεπώς η δυσκολότερη, μορφή τέχνης. Ωστόσο, η Μούσα στάθηκε ευνοϊκή απέναντί μου και μου έριξε έστω και φευγαλέα το βλέμμα της. Εκείνο που ανέκαθεν ήξερα ότι ήθελα να γίνω όμως ήταν συγγραφέας. Ιστορίες γράφω από τα εννέα μου χρόνια, παιδικές ιστορίες μυστηρίου. Στα δώδεκα και κάτι ζήτησα από τους γονείς μου ένα ιδιαίτερο δώρο – μια γραφομηχανή! Κι επειδή τότε δεν υπήρχαν παιχνίδια-γραφομηχανές όπως υπάρχουν σήμερα, η μητέρα μου πήγε στο κέντρο της Αθήνας και μου αγόρασε μια επαγγελματική γραφομηχανή. Από εκείνες που είχαν οι εργαζόμενες στα γραφεία. Ήμουν πανευτυχής που μπορούσα να χτυπάω τις ιστορίες μου στα πλήκτρα της δικής μου γραφομηχανής! Στα δεκαέξι μου αγόρασα ηλεκτρονική γραφομηχανή, γιατί ήταν αθόρυβη και είχε μάλιστα διορθωτική ταινία. Σε εκείνη έγραψα αργότερα και πολλά διδακτικά εγχειρίδια στην αγγλική και τη γερμανική γλώσσα, καθώς και κάποιες από τις Πανεπιστημιακές μου εργασίες. Άσχετα που εκείνες οι τότε παιδικές ιστορίες μου έμειναν ημιτελείς. Αναμένουν το πλήρωμα του χρόνου για να δουν το τέλος τους επισήμως στο χαρτί. Οι παιδικοί μου ήρωες όμως έγιναν φίλοι μου και μεγάλωσαν σιγά-σιγά μαζί μου. Μετεξελίχθηκαν, μέστωσαν, και φιγουράρουν σε μυθιστορήματά μου. Είναι μάλιστα σαν αυτοί να με παρότρυναν να συνεχίσω και να αποτυπώσω στο χαρτί την ιστορία της ζωής τους. Θα ήταν ατόπημα εκ μέρους μου αν δεν αφουγκραζόμουν τις ιστορίες που έχουν να μου διηγηθούν και αμάρτημα αν τις άφηνα να λησμονηθούν μέσα στα κανάλια του νου. Πολλές μάλιστα από τις ιστορίες μου είναι αποτέλεσμα της συμμετοχής μου εντός ενός ονειρικού κόσμου, που για κάποιο άγνωστο σε εμένα λόγο έρχονται να μου παίξουν, σαν σε θεατρική παράσταση, το ρόλο τους. Να με κάνουν κοινωνό τους, να με κάνουν συμμέτοχό τους. Είναι κάτι το μαγικό!
-Έκανες ποτέ μαθήματα δημιουργικής γραφής; Πιστεύεις σ' αυτό;
Η αλήθεια είναι πως δεν έκανα ποτέ τέτοιου είδους μαθήματα. Θεωρώ πως το καλύτερο μάθημα είναι η ανάγνωση και η μελέτη της πληθώρας των αριστουργημάτων με τα οποία έχουν λαμπρύνει τον κόσμο της λογοτεχνίας οι καταξιωμένοι συγγραφείς ανά τους αιώνες, μέχρι και την «σοδειά» του σήμερα. Από μικρή χωνόμουν μέσα στα βιβλία της γιαγιάς και της μητέρας μου, κι όταν εκείνα τελείωσαν, επισκεπτόμουν ανελλιπώς τη δανειστική βιβλιοθήκη της περιοχής μου και δανειζόμουν βιβλία για όλη την οικογένεια... που φυσικά διάβαζα μόνο εγώ! Καθώς επιτρέπονταν μόνο δύο βιβλία ανά άτομο, εγώ είχα βγάλει ταυτότητες ακόμα και για τη γιαγιά μου κι επέστρεφα υπερήφανα κάθε δεύτερη εβδομάδα στο σπίτι με δέκα βιβλία. Έπειτα ήρθε η Γερμανική φιλολογία, ενώ παράλληλα μου δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσω κατ’ επιλογήν και μαθήματα Ελληνικής, Αγγλικής και Γαλλικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή. Αν ωστόσο δεν είχα περάσει από όλα αυτά τα στάδια που μου επέτρεψαν να εισέλθω στο μαγικό κόσμο της τέχνης του λόγου, θα αισθανόμουν οπωσδήποτε την ανάγκη να κάνω τα εν λόγω μαθήματα, που όπως και να έχει πάντα αποβαίνουν χρήσιμα, έστω και ως υπενθύμιση παλαιών πληροφοριών είτε ως μέθοδοι συμβουλευτικής που αφορούν καθαρά τις τάσεις της συγγραφής στη σημερινή εποχή μας. Γενικώς είμαι της άποψης πως ό,τι περισσότερο κάνει κάποιος για κάτι που αγαπάει, σίγουρα είναι προς όφελός του.
- Τι είναι σύμφωνα με την εμπειρία σου πιο σημαντικό το ταλέντο ή η σκληρή δουλειά;
Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Μου θυμίζει τον Θεμιστοκλή και τον Σερίφιο, που ο δεύτερος τού είπε κάποτε πως δεν έχει αποκτήσει δόξα από προσωπική του αξία, παρά χάρη στην πόλη από την οποία κατάγεται, και ο Θεμιστοκλής του αποκρίθηκε: «ἀληθῆ λέγεις»· «ἀλλ᾽ οὔτ᾽ ἂν ἐγὼ Σερίφιος ὢν ἐγενόμην ἔνδοξος, οὔτε σὺ Ἀθηναῖος», δηλαδή «Αλήθεια λες, μα ούτ᾽ εγώ αν ήμουν από τη Σέριφο θα γινόμουν ένδοξος ούτ᾽ εσύ αν ήσουν Αθηναίος». Με άλλα λόγια, πολλοί λόγοι συντρέχουν στο να συντελεστεί μια επιτυχία. Πολλοί οι παράγοντες που από μόνοι τους δεν επαρκούν, αλλά συνδυαστικά επιφέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αναμφισβήτητα το ταλέντο είναι μια άριστη βάση, ένα απαραίτητο θεμέλιο, αλλά προκειμένου να στηθεί το οικοδόμημα απαιτείται και σκληρή δουλειά. Θεωρώ ότι το ένα άνευ του άλλου αποτελεί σημαντική έλλειψη, που αργά ή γρήγορα θα διαφανεί.
- Γράφεις σε πολλά είδη, τόσο σε πεζό λόγο, όσο και σε ποιητικό. Έχεις συγκεκριμένη προτίμηση ;
Έχω ασχοληθεί με διάφορα κειμενικά είδη – χρονογράφημα, δοκίμιο, άρθρο, νουβέλα, θεατρικό έργο, μυθιστόρημα, ποίηση. Και φυσικά λόγω της ιδιότητάς μου ως εκπαιδευτικός, έχω συγγράψει εγχειρίδια σε διάφορες γλώσσες, γραμματικές, αναγνωστικά, βιβλία για εξετάσεις, τεστ, κλπ. Η αλήθεια είναι ότι πιο πολύ με ελκύει ο χώρος της ποίησης και του μυθιστορήματος. Σε ό,τι αφορά και τα δύο είδη, πειραματίζομαι τόσο με νέες φόρμες όσο και τεχνοτροπίες. Αναφορικά με την ποίηση, βρίσκω ελκυστική την ιαπωνική ποίηση χαϊκού, τα «γυμνάσματα λόγου» κατά τον Σεφέρη. Αλλά έχω ασχοληθεί επίσης με την ακροστιχίδα και τον ελεύθερο στίχο, αν και σαφώς προτιμώ τη ρίμα. Σε ό,τι αφορά τον πεζό λόγο, έχω ασχοληθεί επίσης με το διήγημα, ακόμα και με το μικρό διήγημα-μπονσάι, το flash fiction, αλλά και το υπερμικρό διήγημα που συμπυκνώνεται σε μία και μόνον φράση, και φυσικά με τη νουβέλα και το μυθιστόρημα. Σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο, πέρα από τα διηγήματα και τα μυθιστορήματα κυρίως μυστηρίου, έχω γράψει και κοινωνικά έργα, διηγήματα βασισμένα σε αληθινά γεγονότα, αλλά και ιστορίες επιστημονικής φαντασίας, ως και τραγωδία.
-Τι πιστεύεις πως σ' έχει εξελίξει με την πάροδο του χρόνου ως λογοτέχνιδα;
Η μόνιμη μελέτη, η συσσώρευση εμπειριών ζωής, οι προσλαμβάνουσες από τον περίγυρο, η κοινωνία, ο κόσμος... Καθετί που βιώνουμε με τον οποιονδήποτε τρόπο έχει τον αντίκτυπό του πάνω μας, καθώς αφήνει το αποτύπωμά του επάνω στο νου και την ψυχή μας. Αμέτρητα, ειδικά στην ολοένα και ταχύτερα εξελισσόμενη κοινωνία μας, κυρίως τεχνολογικά, τα ερεθίσματα, που μας επηρεάζουν, μας δίνουν τροφή για σκέψη, μας προβληματίζουν. Αμέτρητα και τα ερεθίσματα από τη μελέτη – από την κάθε λέξη που εντυπώνεται μέσα μας, ανεξάρτητα από το πώς ή το γιατί. Καθώς άπειρο είναι το σύμπαν, άπειρη είναι και η γλώσσα. Ομοίως άμετρη και η σπουδαιότητά της για έναν τεχνίτη του λόγου. «Words, words, words», σύμφωνα με τον William Wordsworth. Είναι σαν τα αστέρια που λάμπουν στον ουρανό και περιμένουν υπομονετικά να διαλεχθούν για να στολίσουν ένα ποίημα ή ένα κείμενο - σαν ένα πολύτιμο διάδημα. Και οι ποιητές είναι λογικό πως γοητεύονται από τη μαγεία και το μυστήριο, που αναμφισβήτητα κρύβεται σε όποια δημιουργική έκφανση, η οποία με την πάροδο του χρόνου εξελίσσεται ταυτόχρονα με τον βίο του δημιουργού. Είναι λογικό λοιπόν πως ένας συγγραφέας καθώς και ένας ποιητής θα εξελιχθεί… Όσο για μένα, μου αρέσει να πειραματίζομαι. Με νέες λέξεις, νέες ιδέες, νέες φόρμες, και στιλ... Τα ποιήματά μου κυρίως στα ελληνικά, ήταν ως επί το πλείστον μακροσκελή, με έντονη τη χρήση πολύπλοκων εννοιών, με περίπλοκους όρους και συλλογισμούς... Ωστόσο, όταν μυήθηκα στην ποίηση χαϊκού, ή στις σύντομες ιστορίες μυθοπλασίας τύπου flash fiction ή bonsai, άρχισα να πειραματίζομαι γράφοντας σε ένα λακωνικότερο στιλ, που εμφαίνεται στη νέα μου ποιητική ανθολογία «Miracles Within». Σε αυτά τα σύντομα ποιήματα προσπάθησα να συμπυκνώσω με αλληγορικό κυρίως τρόπο και τη χρήση παρήχησης, μεταφοράς, και έντονων εικόνων, το νόημα ενός μεγαλύτερου ποιήματος. Το ίδιο ακολουθώ πλέον και στη συγγραφή διηγημάτων, βάσει της ρήσης «less is more».
- Τι σου αρέσει να διαβάζεις;
Μου αρέσει να διαβάζω πολύ και μου αρέσει η ποικιλία. Και διαβάζω σε διάφορες γλώσσες. Φιλοσοφία, Ψυχολογία, Επιστήμες, Τεχνολογία.... Λογοτεχνία φυσικά. Όλα τα είδη του κειμενικού λόγου μού κεντρίζουν το ενδιαφέρον και από όλα έχω πολλά να αποκομίσω. Η λογοτεχνία φυσικά με ξεκουράζει, είναι θα λέγαμε η διασκέδασή μου. Από ποίηση έως και μυθιστορήματα, θεατρικά, νουβέλες, διηγήματα, χρονογραφήματα, τα διαβάζω όλα. Αν πρέπει να αναφέρω αγαπημένους τίτλους, θα διέκρινα ως αγαπημένα μου μεταξύ πολλών άλλων το αριστούργημα εποχής «Πριγκιπέσα Ιζαμπώ» του Άγγελου Τερζάκη, έπειτα το «Μυθιστόρημα των Τεσσάρων», τα εκπληκτικά «Η σπουδαιότητα τoυ να είσαι ειλικρινής» και «Η βεντάλια της Λαίδης Γουίντερμιρ» του Oscar Wilde, την «Μεταμόρφωση» του Kafka, τους «Χορευτές» του Conan Doyle και την «Ποντικοπαγίδα» της Agatha Christie, όπως και την ποίηση των Καβάφη, Ελύτη, Σουρή... Τελευταία έχω μυηθεί και στην μεταφυσική και μυστικιστική ποίηση, που μου έχει εξάψει το ενδιαφέρον ιδιαίτερα, καθώς μού μεταφέρει ψήγματα μακρινής σοφίας από τα βάθη του χωροχρόνου.
-Πώς αναγνωρίζεις κάτι καλό ως αναγνώστρια; Μπορείς να θέσεις τα κριτήρια ενός αξιόλογου λογοτεχνικού έργου;
Σήμερα όταν κάποιος μιλά για «αξιόλογο έργο», στο νου έρχεται ο τίτλος ενός ευπώλητου βιβλίου, κοινώς best seller. Τα συστατικά της επιτυχίας ενός τέτοιου βιβλίου είναι κυρίως μια δυνατή ιστορία, το όνομα ενός δημοφιλούς συγγραφέα και σίγουρα ένας καλός εκδοτικός οίκος με ένα επιτελείο από ειδικούς του μάρκετινκ να το προωθεί - για να το μάθει ο κόσμος και να πάει από στόμα σε στόμα ο τίτλος. Βέβαια υπάρχουν πολλές καλές και δυνατές ιστορίες – ενδεχομένως και πολύ καλύτερες - που μένουν δυστυχώς στα συρτάρια, επειδή οι συγγραφείς τους είναι άγνωστοι στο κοινό και οι εκδότες δεν τολμούν να επενδύσουν σε αυτούς. Αυτά ωστόσο μπορεί να αποτελέσουν τα ευπώλητα του μέλλοντος, όπως έγινε με τα Χρονικά της Νάρνια του Λιούις, και τα βιβλία φαντασίας του Τόλκιν (βλ. Άρχοντα των Δαχτυλιδιών), που ενώ γράφτηκαν στα 1950 έγιναν παγκόσμιες επιτυχία μισό αιώνα περίπου μετά! Ένα αξιόλογο έργο το αισθάνεται ο αναγνώστης με εμπειρία από τις πρώτες κιόλας σελίδες, καθώς τον μαγνητίζει με τη δυναμική του, του εξάπτει τη φαντασία και τον καθιστά μέτοχο της εκάστοτε ιστορίας. Τον κάνει να ταυτιστεί με τον ή τους πρωταγωνιστές, να βιώσει μαζί τους τα δρώμενα σε όλες τους τις εκφάνσεις και μέσα από όλα τα στάδια, έως ότου έρθει το τέλος – η κορύφωση, η κάθαρση. Η καλή χρήση του λόγου και η σωστή συντακτική πλοκή αναδεικνύουν βεβαίως ένα καλό έργο ακόμα περισσότερο. Ιδιαίτερα σχετικά με την συντακτική δομή και τη σημασία της, θα θυμίσω τη ρήση του Ράσελ «φιλοσοφείν εστίν η συντακτική πλοκή των λέξεων». Το καλό βέβαια ενίοτε είναι και υποκειμενικό, καθώς ο καθένας μας έχει διαφορετικό μορφωτικό υπόβαθρο και προσλαμβάνουσες, ωστόσο σπάνια κάποιοι διαφωνούν όταν στα χέρια τους έρθει ένα διαμάντι. Απλώς άλλοι θα το δουν ως θαμπό κι ακατέργαστο, και άλλοι ως λαμπερό «μπριγιάν».
-Τι δίνει το γράψιμο στη ζωή σου; Γιατί νομίζεις ότι γράφεις;
Γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς! Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μην γράφω! Η ενασχόληση με τη συγγραφή είναι κάτι που γεμίζει όλο μου το είναι. Γράφω γιατί μέσα από αυτό ζω και υπάρχω. Εκφράζω σκέψεις, συναισθήματα, προβληματισμούς. Συνδιαλέγομαι με το «εγώ» και το «εκείνο», αναλύω καταστάσεις. Αφουγκράζομαι τα προβλήματα της εποχής μας και προσπαθώ να επικοινωνήσω με όλους εκείνους που προβληματίζονται μαζί με εμένα. Κυρίως σε ό,τι αφορά τα ποιήματά μου, επιθυμώ με τη γραφίδα μου να επαινέσω τα καλώς και να στηλιτεύσω τα κακώς κείμενα, να αφυπνίσω, να εμπνεύσω... Γιατί η γραφή αποτελεί τη διέξοδό μου από την πεζή καθημερινότητα. Για εμένα το στιλό ή το ποντίκι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του χεριού μου. Ακόμα και σε εποχές που οι τένοντες του δεξιού χεριού δεν μου επέτρεπαν την παραμικρή κίνηση, συνέχισα να γράφω με το αριστερό ή υπαγόρευα προφορικά τα κείμενά μου στον υπολογιστή. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς να γράφω. Θα ήταν μια αφόρητα πεζή ζωή...
-Γράφεις συνέχεια ή περνάς φάσεις έντασης και ύφεσης;
Η έμπνευση, κυρίως σε ό,τι αφορά την ποίηση, μπορεί να έλθει από μια πληθώρα εναυσμάτων. Από κάτι πολύ απλό - ένα άκουσμα, ένα τραγούδι, έναν στίχο, μια μελωδία. Από ένα όνομα, μια λέξη ή ένα συναίσθημα. Από ένα πρόβλημα, μια ανάμνηση, ένα συμβάν ή ένα ιστορικό γεγονός. Βέβαια εκτός από τα ιστορικά γεγονότα, και η μυθολογία αποτελεί ένα σπουδαίο ελατήριο. Τα ηρωικά γεγονότα, τα έπη, τα προβλήματα της εποχής. Ακόμη κι ένα όνειρο που μέσω του υποσυνειδήτου μού ανάδειξε ένα ζήτημα, το οποίο ο ταχύς ρυθμός της ζωής δεν μου επέτρεψε να του δώσω ενδεχομένως σημασία μέσα στη διάρκεια της ημέρας. Δεν γράφω φυσικά συνέχεια, αλλά μαζεύω κάπου τις σκέψεις μου για «αργότερα». Κυρίως ιδέες για μελλοντικές ιστορίες ή χαϊκού. Επίσης δεν γράφω κατά «παραγγελία», εκτός αν με κεντρίσει κάποιο θέμα ενός λογοτεχνικού διαγωνισμού και καθίσω να γράψω ειδικά γι' αυτόν. Πράγμα που έχει βεβαίως συμβεί πολλάκις. Κυρίως όμως, οφείλω να ομολογήσω πως όταν έρθει εκείνη η μεγάλη ιδέα, αισθάνομαι ιδιαίτερα έντονο το πάθος της συγγραφής. Οι στίχοι βγαίνουν από μόνοι τους. Οι ήρωες των έργων με καλούν όταν είναι έτοιμοι. Παίρνουν μόνοι τους τα ηνία και είναι σαν να καταγράφουν οι ίδιοι την ιστορία τους. Λες και βρίσκουν διέξοδο και βγαίνουν από μόνοι τους από την αφάνεια στο φως. Εν ολίγοις, δεν έχω προλάβει έως τώρα να αισθανθώ ότι διανύω περίοδο ύφεσης... Ίσως επειδή γνωρίζω πως έχω στην άκρη τόσες ιστορίες που περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους, κι αυτό με γεμίζει χαρά. Ευελπιστώ κάποια στιγμή να βρω το χρόνο και να κατορθώσω να τις ολοκληρώσω.
-Έχεις βραβευτεί πολλές φορές για το λογοτεχνικό σου έργο. Τι κατά τη γνώμη σου προσφέρουν οι λογοτεχνικοί διαγωνισμοί;
Αυτό που προσφέρουν οι διαγωνισμοί είναι κατ’ αρχήν η ευκαιρία της συμμετοχής, η ευκαιρία να γνωριστεί κάποιος με τους σύγχρονους ομότεχνούς του και να αναμετρηθεί πρωτίστως με τον ίδιο του τον εαυτό. Να μάθει να βρίσκει τις λεπτές ισορροπίες, εκείνες που τον φέρνουν κοντά αλλά και τον διαφοροποιούν από τους άλλους δημιουργούς, καθώς όλοι ποιούν βάσει του διαγωνισμού συνήθως με ένα κοινό υπόβαθρο, ένα κοινό θέμα, μια κοινή ιδέα και βάσει συγκεκριμένων κανόνων. Οι εκάστοτε διαγωνισμοί βοηθούν τον καλλιτέχνη να αντιληφθεί το διαμέτρημά του έναντι των άλλων, να διευρύνει τους ορίζοντές του, να πειραματιστεί με διάφορους τρόπους. Επίσης μέσω των διαγωνισμών καλλιεργείται στην εκάστοτε γενιά η συνείδηση της δημιουργίας ως συνέχιση των προηγουμένων, και παράλληλα καλλιεργείται περαιτέρω η γλώσσα, η σκέψη, η φιλοσοφική διάσταση. Ως εκ τούτου, προωθείται ο πολιτισμός εν γένει, που ειδικά σε εποχές κρίσης οφείλει να κρατά άσβεστο το φως του πνεύματος, που θα φωτίσει τη σύγχρονη γενιά αλλά και τις επερχόμενες γενιές που θα λάβουν τη σκυτάλη. Πέρα λοιπόν από τα βραβεία, το μεγαλύτερο βραβείο κατ’ εμέ είναι η ίδια η εξέλιξη του δημιουργού, που δοκιμάζεται και δια της τριβής βελτιούται.
-Είσαι εκπαιδευτικός. Αξιοποιείς το έργο σου στην εκπαιδευτική διαδικασία;
Βεβαίως αξιοποιώ τόσο το δικό μου λογοτεχνικό έργο όσο και πολλών άλλων συγγραφέων κατά τη διδασκαλία μου, κυρίως βέβαια στην ξένη γλώσσα. Στοχεύω να κάνω τους μαθητές μου να αγαπήσουν περισσότερο τη λογοτεχνία μέσω της φιλαναγνωσίας που προωθώ από τη σχολή μου ξένων γλωσσών και μέσω προγραμμάτων φιλαναγνωσίας σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία. Επίσης προ πανδημίας κάναμε κάθε χρόνο τελική γιορτή με απαγγελία ποιημάτων σε διάφορες γλώσσες και βέβαια θεατρικά δρώμενα. Τα παιδιά επίσης αγαπούν πολύ και τα καλοκαιρινά μας μαθήματα, που κάνουμε εν είδει summer camp, στα οποία δίνουμε έμφαση στον προφορικό λόγο και με τη βοήθεια των οπτικοακουστικών μέσων αναλύουμε λογοτεχνικά έργα πλάθοντας μετά ιστορίες δικές μας ή εμπλεκόμαστε μέσα στα κανάλια ιστοριών μυστηρίου και προσπαθούμε να βρούμε τον κλέφτη ή τον δολοφόνο. Το βιβλίο είναι φυσικά η βάση και η αφορμή για παιχνίδι και ευχάριστη μάθηση. Αλλά και για όσους δεν μείνουν στο κλεινόν άστυ το καλοκαίρι, πάντα η σύσταση τίτλων προς ανάγνωση και επεξεργασία είναι δεδομένη. Είναι απαραίτητο να γίνουν τα βιβλία πιο αγαπητά στα μικρά παιδιά, που ζουν με το κινητό ή την ταμπλέτα ως φυσική προέκταση του χεριού τους. Καθότι η μελέτη αποτελεί και αυτή κατά τον Αριστοτέλη «έξη» - το βέλτιστο είδος εθισμού.
-Θα μας πεις λίγο για τη δράση του οργανισμού Writers Capital International Foundation και τη δική σου συμμετοχή σ’ αυτόν;
Ο Οργανισμός Writers Capital International Foundation, του οποίου είμαι η Γενική Γραμματέας και Διευθύντρια Ελλάδας, είναι ένας παγκόσμιος οργανισμός με παραρτήματα σε περίπου 40 χώρες. Πρόκειται για έναν κυρίως φιλανθρωπικό οργανισμό, που κάποτε ξεκίνησε με πρωταρχικό σκοπό του να στηρίξει τους συγγραφείς και καλλιτέχνες εν γένει ανά τον κόσμο να αποκτήσουν τις απαραίτητες βάσεις που θα τους ανοίξουν το δρόμο για μια διεθνή καριέρα. Με την πάροδο του χρόνου εξελίχθηκε σε ένα Ίδρυμα που προάγει επίσης πανανθρώπινες αξίες όπως η συναδελφικότητα, η αλληλεγγύη, η πολυ-πολιτισμικότητα, και η παγκόσμια ειρήνη. Διενεργεί διάφορα κοινωφελή πρότζεκτ και επίσης διεξάγει μόνιμα εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά και εφήβους, που στοχεύουν στην ολιστική τους ανάπτυξη και πορεία για μια καλή ζωή. Προάγει στόχους που θέτουν τα Ηνωμένα Έθνη και στηρίζει επίσης τις δράσεις της UNICEF και της UNESCO, ενώ παράλληλα δρα υπέρ των δικαιωμάτων των ασθενών ομάδων, των παιδιών, των γυναικών, και των ατόμων με ειδικές ικανότητες, καθώς και υπέρ της διατήρησης της διεθνούς πολιτισμικής κληρονομιάς. Πρόσφατα μάλιστα ο οργανισμός στήριξε την Ινδία, που πλήττεται περισσότερο από όλες τις χώρες από την πανδημία με ειδικό ποιητικό-μουσικό φεστιβάλ για εμψύχωση του φίλου λαού και με διανομή φαγητού σε νοσοκομεία τριών μεγάλων πόλεων, όπως είναι η Κεράλα, η Μάισορ και η Τζαϊπούρ. Δεν ξεχάσαμε παράλληλα να φροντίσουμε και τους μικρούς τετράποδους φίλους μας, υπέρ των δικαιωμάτων των οποίων διεξάγουμε εδώ και δύο μήνες το διεθνές φεστιβάλ Τέχνης ΠΑΝΟΡΑΜΑ, με τη συμμετοχή περισσοτέρων των 300 καλλιτεχνών από όλον τον κόσμο και διεθνή αναγνώριση από διεθνείς φορείς, κανάλια, ιστοσελίδες και ανθρώπους του πολιτισμού. Αισθάνομαι μεγάλη τιμή που συνεισφέρω από τη θέση μου αυτή σε τόσο υψηλούς στόχους στην υπηρεσία της ανθρωπότητας.
-Θα μοιραστείς μαζί μας κάποια μελλοντικά σου λογοτεχνικά σχέδια; Έχεις κάτι στα σκαριά;
Η αλήθεια είναι πως έχω αρκετά σχέδια που αφορούν τόσο δικά μου λογοτεχνικά πονήματα όσο και την μετάφραση και προώθηση στην Ελλάδα και το εξωτερικό εκλεκτών ομότεχνων φίλων μέσω του Οργανισμού Writers Capital Foundation. Θα αρκεστώ σε κάποια δικά μου που θα δουν το φως σύντομα: «Ο Ταύρος που έγινε... αρνάκι!». Πρόκειται για ένα αλληγορικό διήγημα κατά του εκφοβισμού, αλλά και με σαφείς οικολογικές προεκτάσεις. Είχα τη χαρά και την τιμή να το εικονογραφήσει η πρόεδρος του Ομίλου και εικαστικός κυρία Νίνα Διακοβασίλη και είναι αφιερωμένο σε όλους όσους έχουν βιώσει με όποιον τρόπο τον εκφοβισμό στη ζωή τους. Να προσθέσω ότι την ιστορία με κάλεσαν να την διαβάσω, προτού καν εκδοθεί το βιβλίο, σε τρία δημόσια σχολεία στα πλαίσια του θεσμού της φιλαναγνωσίας. Υπάρχουν προτάσεις και για άλλες συνεργασίες με σχολεία του λεκανοπεδίου, αλλά η πανδημία μάς ανέτρεψε τα σχέδια, ελπίζουμε προσωρινά. Το δεύτερο λογοτεχνικό μου πόνημα που θα αναφέρω είναι η ποιητική μου ανθολογία στην αγγλική και ισπανική γλώσσα με τίτλο Miracles Within, που ήδη έκανε ραδιοφωνική πρεμιέρα σε 5 χώρες της λατινικής Αμερικής και ανήκει στην κατηγορία της μεταφυσικής ποίησης. Τέλος, αξίζει να αναφερθώ στο καινοτόμο μας πρόγραμμα Audiovisual Anthology series (σειρά οπτικοακουστικής ανθολογίας) του Writers Capital Foundation, στο οποίο δανείζω τη φωνή μου, και το οποίο δίνει την ευκαιρία στους ποιητές να ζωντανέψει μέσω εικόνας και ήχου το έργο τους. Επίσης θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα κεντρίσει το ενδιαφέρον της νεότερης γενιάς και επιπλέον θα δώσει την ευκαιρία σε ανθρώπους που δεν βλέπουν να εισέλθουν ευκολότερα στο γοητευτικό βασίλειο της ποίησης. Στο ίδιο πρόγραμμα εντάσσονται και οπτικοακουστικές συνεδρίες διαλογισμού και αυτοβελτίωσης.
Ειρήνη μου σ’ ευχαριστώ πολύ γι’ αυτή τη συνέντευξη.
- Εγώ σε ευχαριστώ, Αγγελική μου, για την τιμητική πρόσκλησή σου, καθώς και για τις τόσο εύστοχες ερωτήσεις σου, που μου έδωσαν την ευκαιρία να εκφράσω τη σκέψη και τα συναισθήματά μου σχετικά με το κοινό μας πάθος, τη λογοτεχνία, αλλά και την αγάπη προς τον συνάνθρωπο.
συνέντευξη στην Αγγελική Καραπάνου
