Η συγγραφέας Αντιγόνη Πόμμερ,που έχω την τιμή να είναι και δασκάλα μου στη λογοτεχνική γραφή, μόλις κυκλοφόρησε το νέο της βιβλίο μυθοπλασίας με τίτλο "Το κόκκινο μπάλωμα". Η τέχνη της ταχυδακτυλουργίας και μια παιδική αγάπη πλέκουν τον ιστό της ιστορίας. Εγώ θα ευχηθώ το νέο βιβλίο να είναι ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ και θ'αφήσω τη συγγραφέα να μας μιλήσει γι'αυτό και να μοιραστεί μαζί μας ένα μικρό απόσπασμα!
Το κόκκινο μπάλωμα-ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΠΟΜΜΕΡ
«Το κόκκινο μπάλωμα» είναι το πέμπτο μου βιβλίο μυθοπλασίας που εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο 24 γράμματα, τον Φεβρουάριο του 2021.
Η αγάπη μου για την τέχνη της ταχυδακτυλουργίας και την μαγεία των ψευδαισθήσεων με οδήγησε στη συγγραφή αυτού του έργου. Από παιδί εντυπωσιαζόμουν με τα κόλπα που έκαναν στις παραστάσεις που παρακολουθούσα. Ήξερα πως δεν ήταν αληθινοί μάγοι, όμως αφηνόμουν και αφήνομαι σε αυτό που παρουσιάζουν, χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω ή χωρίς να θέλω να εξηγήσω. Σε μία παράσταση ξέρω ότι θα ξεγελαστούμε γιατί ο εγκέφάλος μας δεν αντιλαμβάνεται τα πάντα. Εκεί στηρίζεται και η τέχνη της ταχυδακτυλουργίας. Εκεί είναι και η γοητεία της.
Η ιστορία μου αφορά στον Αντώνη, ένα παιδί που μεγαλώνει στους χωματόδρομους του Αλίμου της δεκαετίας του ’60 και όνειρό του είναι να γίνει ταχυδακτυλουργός.
Μια μικρή περίληψη
Η άφιξη του Κριστιάν, ενός πλανόδιου ταχυδακτυλουργού, έσκασε σαν πυροτέχνημα στη ψυχή του μικρού Αντώνη που από παιδί είχε δώσει όρκο σιωπής. Ο Κριστιάν θα γίνει ο μέντοράς του, θα του διδάξει την τέχνη του και θα γεμίσει με χρώμα την ασπρόμαυρη ζωή του. Ο Αντώνης θα παλέψει για να γίνει διάσημος ταχυδακτυλουργός, φορώντας πάντα το σχισμένο καπέλο που του χάρισε ο Κριστιάν. Η φίλη του, Φοίβη, θα τον ενθαρρύνει ακόμα κι όταν τα χλευαστικά σχόλια των συμμαθητών τους θα τον αποκαρδιώνουν.
Ο Αντώνης και η Φοίβη είναι ερωτευμένοι από παιδιά και ονειρεύονται πως κάποια μέρα θα είναι μαζί. Η Φοίβη θα ράψει ένα κόκκινο μπάλωμα στο καπέλο του και θα του δώσει κουράγιο όταν εκείνος θα αναγκαστεί να δουλέψει στα καράβια. Οι δρόμοι τους θα χωρίσουν. Και οι δυο θα κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Θα βρεθούν μίλια μακρυά. Θα καταφέρουν να βρουν την αγάπη σε άλλες αγκαλιές; Θα μπορέσουν να ξεχάσουν ο ένας τον άλλο; Ή μήπως το κόκκινο μπάλωμα θα μείνει ανεξίτηλο στις καρδιές τους;
Απόσπασμα
Ο Κριστιάν έκλεισε το μπαουλάκι του και στάθηκε για μια στιγμή να πάρει ανάσα. Μόνο τότε πρόσεξε τον Αντώνη που εξακολουθούσε να κάθεται μόνος του στον πάγκο. Του χαμογέλασε και τον πλησίασε. Η φιγούρα του Κριστιάν στάθηκε μπροστά του κρύβοντας τον ήλιο που κόντευε να δύσει. Τα μάτια του μικρού αγοριού έγιναν ολοστρόγγυλα. Ήταν πολύ ψηλός και το μαύρο στενό κουστούμι που φορούσε φανέρωνε τη λιπόσαρκη σιλουέτα του. Πίσω του ακολουθούσε με μικρά πηδηματάκια το λευκό κουνελάκι. Τα δάχτυλά του οστέινα και μακριά σαν μπάμιες, χάιδεψαν τα κοντοκουρεμένα του μαλλιά. Ο Αντώνης κοίταξε το πρόσωπό του, χωρίς να σηκώσει το κεφάλι του. Μόνο οι βολβοί των ματιών του στράφηκαν προς τα πάνω. Παρατήρησε τις έντονες γωνίες και τις βαθουλωμένες κόγχες που το έκαναν να μοιάζει με πρόσωπο αγίου. Ο Κριστιάν, με θεατρινίστικες κινήσεις, έβγαλε το καπέλο του με τα μακριά του χέρια, το φόρεσε στο κεφάλι του Αντώνη και υποκλίθηκε μπροστά του.
«Θέλεις να γίνεις μάγος;» ρώτησε, μα απάντηση δεν πήρε, παρά μόνο ένα καταφατικό κούνημα του κεφαλιού.
«Μπορείς να το κρατήσεις, βλέπεις σκίστηκε λιγάκι… πρέπει να αγοράσω καινούριο».
Με το χέρι του, τον ευχαρίστησε ακουμπώντας την παλάμη του στο μέρος της καρδιάς του.
«Θα έρθω πάλι σε ένα μήνα» του εκμυστηρεύτηκε και περίμενε την αντίδρασή του μισοκλείνοντας τα μάτια του. Ο Αντώνης χαμογέλασε πικρά και κούνησε αρνητικά το κεφάλι του.
«Δεν θα έρθεις να με δεις;» τον προκάλεσε «δεν σου άρεσαν τα κόλπα μου;»
Η ανάσα του πάλι τον πρόδιδε. Στην αρχή αργή, μετά ακανόνιστη. Ήταν ότι πιο όμορφο είχε δει μέχρι τώρα στη σύντομη ζωή του. Έπρεπε να του εξηγήσει, να του δώσει να καταλάβει. Έβαλε το χέρι του στην τσέπη του κοντού παντελονιού του και έβγαλε την άδεια φόδρα έξω.
«Μα, αγαπητέ μου» ο Κριστιάν κατάλαβε «δεν χρειάζονται χρήματα» του εξήγησε «από σήμερα είσαι ο βοηθός μου» του ανακοίνωσε με σοβαρό ύφος και τον κοίταξε λοξά. Είδε το πρόσωπό του να φωτίζεται.
«Πώς σε λένε;» και για ακόμα μια φορά απάντηση δεν πήρε.
Ο Αντώνης με τον δείκτη του χεριού του έγραψε πάνω στο χώμα το όνομά του. Ο Κριστιάν, σήκωσε το χέρι του μικρού και του τέντωσε τα δάχτυλα. Έσφιξε τα χείλια του και τα μάτια του έκοψαν δυο κυκλικές βόλτες μέσα στις κόγχες τους. Σκέφτηκε για λίγο και μετά του χαμογέλασε όλο νόημα, μισοκλείνοντας το δεξί του μάτι.
«Έχεις γεννηθεί για να γίνεις μάγος. Έχεις μακριά και ευέλικτα δάχτυλα, ότι πρέπει για αυτή τη δουλειά. Κοίτα πόσο φίνα είναι» τέντωσε τα δάχτυλα του μικρού.
Μια σπίθα ελπίδας έλαμψε στα μάτια του Αντώνη. Αν μπορούσε να γίνει μάγος, θα μπορούσε να κερδίσει την καρδιά της Φοίβης, θα μπορούσε να σώσει τη μητέρα του και ίσως να μπορούσε να ξαναμιλήσει. Προσπάθησε να χαμογελάσει. Άνοιξε το στόμα του, μα δεν είπε κουβέντα. Ο όρκος που είχε δώσει ήταν πιο δυνατός από την επιθυμία του να μιλήσει. Κι, όμως, ήθελε τόσα να τον ρωτήσει. Τον κοίταξε στα χείλια με λαχτάρα, λες και περίμενε να του αποκαλύψει έστω ένα του μυστικό. Να τον μυήσει. Το χαμόγελο του Κριστιάν αντιστάθμιζε την αγριάδα του βλέμματός του. Ανοιγόκλεισε το χέρι του μπροστά στα μάτια του Αντώνη και του εμφάνισε ένα νόμισμα και με την ίδια κίνηση το εξαφάνισε. Πλησίασε τη μούρη του στο πρόσωπό του. Σχεδόν τον άγγιξε. Κοίταξε δεξιά αριστερά σαν να προσπαθούσε να δει αν ήταν μόνοι τους.
«Η τέχνη της μαγείας είναι μια γλώσσα που καταλαβαίνει όλος ο κόσμος, χωρίς να χρειάζεται να μιλάς».
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκα στην Αθήνα από πατέρα Γερμανό και μητέρα Ελληνίδα. Το επίθετό μου το οφείλω στον πατέρα μου, ενώ το όνομά μου στην γιαγιά μου. Σε αυτήν οφείλω και την αγάπη μου για τα παραμύθια αφού ήταν μία αστείρευτη πηγή ιστοριών που με συντρόφευαν για πολλά χρόνια. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν η ζωή μου χωρίς τα παραμύθια της.
Η Αντιγόνη Πόμμερ σπούδασε δημοσιογραφία και προγραμματισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος και μεταφράστρια και στην πορεία ως προγραμματίστρια στο πανεπιστήμιο Αιγαίου από το οποίο αποχώρησε μετά από τέσσερα χρόνια. Στη συνέχεια εντάχτηκε στο δυναμικό πολυεθνικής διαφημιστικής εταιρίας στο τμήμα πολυμέσων και internet.
Από το 2010, διδάσκει λογοτεχνική γραφή και παραμύθι, στην πλήρους φοίτησης σχολή δημιουργικής γραφής στην Ελλάδα, Tabula Rasa, που είναι αναγνωρισμένη από το κράτος. Παράλληλα αναλαμβάνει το coaching νέων συγγραφέων και έχει επιμεληθεί αρκετά βιβλία. Στον ελεύθερο χρόνο της, γράφει χρονογραφήματα. Μιλάει αγγλικά και πορτογαλικά.
Έχει ταξιδέψει σε πολλές πόλεις της Ευρώπης και έχει επισκεφτεί αρκετές φορές την Βραζιλία, μια χώρα που συναντάει συχνά ο αναγνώστης μέσα στις ιστορίες της.
Το πρώτο της βιβλίο εκδόθηκε από την Εμπειρία Εκδοτική με τίτλο «Γκρεκίνια» και ακολούθησαν στον ίδιο εκδοτικό οίκο τα επόμενα δύο, με τίτλους «Η ζωή μου κύκλους κάνει» και «Ο καθρέφτης του φεγγαριού». Τέλος, από τις εκδόσεις Ωκεανίδα εκδόθηκε το βιβλίο της «´Αρωμα λεμόνι».
Έννεπε Μούσα, Ιστότοπος ποίησης και μουσικής
