Τον ερχόμενο Μάιο θα κυκλοφορήσει η καινούργια δουλειά της τραγουδοποιού Πολυξένης Καράκογλου "Σημεία Στίξης". Θ' ακούσουμε το τραγούδι προπομπό "Παίρνω εγώ την ευθύνη" ! Εύχομαι το νέο εγχείρημα της αγαπημένης δημιουργού κι ερμηνεύτριας να είναι ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ και θ' αφήσω την ίδια να μας μιλήσει γι'αυτό!
Σημεία στίξης
Η νέα δουλειά μου τιτλοφορείται «Σημεία Στίξης» και θα κυκλοφορήσει εκτός απροόπτου τον Μάιο. Αποτελείται από 12 τραγούδια τα οποία φτιάχτηκαν με αφορμή μία ιστορία και αφηγούνται αυτή την ιστορία. Ένας άνθρωπος που μας συστήνεται βγαίνοντας στην αρένα και παρομοιάζει τις στιγμές της ζωής του που τον καθορίζουν με σημεία στίξης. Αναρωτιέται, αμφισβητεί,πολεμάει, ερωτεύεται, αγαπάει, ταυτίζεται, απορρίπτει, διεκδικεί, πέφτει και ξανασηκώνεται χωρίς όμως να σταματήσει ποτέ να κινείται σε μία σπειροειδή κίνηση που τον οδηγεί λίγο πιο μπροστά κάθε φορά γιατί η κάθε απόφαση που παίρνει στη ζωή του τον οδηγεί σε αυτό που είναι σήμερα. Τραγούδια που συζητήθηκαν πολύ πριν καν υπάρξουν, γεννήθηκαν μέσα σε μία συνθήκη συνύπαρξης και περιγράφουν την μοναδικότητα της ύπαρξης του κάθε ανθρώπου στην πορεία της ζωής του. Οι στίχοι είναι δικοί μου και της Αθηνάς Σπανού σε μουσικές δικές μου. Στις ενορχηστρώσεις είναι ο Μάριος Ιβάν Παπούλιας και ο Αλέξανδρος Κούρος. Οι ηχογραφήσεις γίνονται στο στούντιο PRAXIS με υπεύθυνο τον Κώστα Παρίσση.
Πολυξένη Καράκογλου
Παίρνω την ευθύνη
Στίχοι-Μουσική-Ερμηνεία: ΠΟΛΥΞΕΝΗ ΚΑΡΑΚΟΓΛΟΥ
«Παίρνω εγώ την ευθύνη»
Μουδιασμένα σώματα, μουδιασμένες λέξεις
Στέκουν μόνες, πρέπει να τις χαϊδέψεις
Να γίνουν κάτι να γίνουν λόγος
Να φύγει το σκότος
Βρώμικο πέπλο τα φτερά μου καλύπτει
Σε κάθε ευκαιρία το λαιμό μου πνίγει
Φωνάζω, κλαίω, πονάω και βρίζω
Με τη σιωπή μου το μέλλον μου ορίζω
Γιατί μόνη σαν στέκω και παλεύω το πέπλο
Δίχως πλήκτρα σου μοιάζω που χτυπάω για να παίξω
Μοναξιά δεν υπάρχει στο πέπλο που πνίγει
Παίρνω εγώ τη ευθύνη
Πάρε κι’ εσύ την ευθύνη…
Κι είναι το σπίτι μια στάση στου λεπτού το ρολόι
Ξυπνάω, φεύγω, γυρνάω, ο ήλιος χάθηκε μόλις
Κι είν’ οι στιγμές που περνάνε βιαστικές αναμνήσεις
Μια σταγόνα στο ποτήρι κολυμπάς για να ζήσεις
Κι είναι ο χρόνος που μου μένει κουρασμένος και κρύος
Είναι οι χτύποι μου αργοί, ζω ή πέθανα μήπως;
Που’ ναι τα όνειρα οι βόλτες τα ταξίδια η ελπίδα
Που’ σαι κι’ εσύ, που ν’ οι άλλοι φεύγει κι αυτή η νύχτα
Μοναξιά δεν υπάρχει στο πέπλο που πνίγει
Παίρνω εγώ την ευθύνη…
Έννεπε Μούσα, Ιστότοπος ποίησης και μουσικής
