Θα έρθουμε σ' επαφή με το κείμενο της Ευαγγελίας Γραμματοπούλου " Ανάσταση με μνήμες του θανάτου" σε θεατρική αφήγηση της ίδιας και μουσική του Βασίλη Φαγογένη.
Ανάσταση με μνήμες του θανάτου
Κείμενο-Θεατρική αφήγηση: Ευαγγελία Γραμματοπούλου-Μουσική: Βασίλης Φαγογένης)
Ένα τηλεφώνημα...
Ένας ήχος...
Μια αναστάσιμη πρόσκληση...
Και μια Ανάσταση...Που δεν ήρθε ποτέ...
Φωνές!
Χτύπημα πόρτας σαν σε πρόσκληση γιορτής!
Μα ποιος χτυπά;
Γέλια!Γέλια όχι χαρούμενα!
Γέλια τρομακτικά!
Γέλια απώλειας και πανικού!
Ματωμένα!
Σαν τα αυγά τα ακουμπισμένα στο τραπέζι!
Άκουγες τον ήχο!
Άκουγες το ουρλιαχτό...
Κι έτρεχες...
Έτρεχες...
Έτρεχες!Έτρεχες!
Για να κρυφτείς απ'τις φωνές!
Απ'το παιδικό το κλάμα!
Ποια Ανάσταση σου μένει τώρα πια;
Ποιο κερί αναμμένο να φωτίσει τις πληγές σου;
Αφού κουβαλάς Σταυρό!
Αφού οι ενοχές σου ζωντανεύουν το αίμα...
Αφού στα χέρια σου νιώθεις καρφιά...
Έτσι όπως φαίνονται ακίνητα!
Και άπραγα!
Για την παιδική εκείνη ψυχή
που δεν μπόρεσες να σώσεις...
Και σε καλεί...
Σαν να σου τηλεφωνεί...
Και σου μιλά...
Σαν να σε ζητά...
Και ξανατρέχεις...
Και δεν σε πιστεύει κανείς...
Για ό,τι ακούς...
Για ό,τι ζεις...
Ξαφνικά...
Μελωδίες στο πιάνο...
Ζωηρές...
Αυτές αρμόζουν
σε μέρες γιορτινές;
Καμπάνες...
Φως στον ουρανό...
Μα το σκοτάδι...
Είναι για'σενα...
Πάλι...
Εδώ!
