Λίγες μέρες πριν, θρηνήσαμε στην επέτειο της εθνικής τραγωδίας στο Μάτι ,του καλοκαιριού του 2018.Αδικοχαμένοι άνθρωποι, ανάμεσά τους και παιδιά, κόποι ετών στις στάχτες, ζωές που παλεύουν από τότε να ξαναγεννηθούν στα ερείπια. Ένας νέος ποιητής, ο Οδυσσέας Νασιόπουλος, εκείνες τις μέρες έγραψε ένα μοναδικό ποίημα. Μια φανταστική συνομιλία μάνας και παιδιού μέσα στις φλόγες... Ας τον ακούσουμε να μας μιλάει γι'αυτό!
Καλοκαίρι του 2018, στερνές μέρες του Ιούλη, 24 του μηνός. Καταστροφική πυρκαγιά κατακαίει παραθαλάσσιο μέρος της Αττικής με την ονομασία Μάτι. Εκεί μέσα σε μια περιοχή του ίδιου τόπου, ονόματι Ζούγκλα, σε οικοπεδικό χώρο. Βρέθηκαν πολλά θύματα όλως διόλου καμένα, μεταξύ των οποίων γυναίκες και παιδιά, να είναι αγκαλιασμένα στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν απ' την πύρινη λαίλαπα. Απολογισμός του εγκλήματος 102 νεκροί. Εθνικό πένθος. Ουδείς απολογήθηκε. Το κάτωθι ποίημα, γράφτηκε εκείνες τις μαύρες μέρες, πάνω στην φόρτιση, την θλίψη και την αιώνια θύμησή τους.
Οδυσσέας Νασιόπουλος
Ἡ ἀγκαλιά-ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΝΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ
-Ἔρχεται, ἔρχεται, πᾶμε γρήγορα μαμά,
δεν ἔχει ἔλεος αὐτή,
ἔχει μόνο τὴν μαύρη καρδιά τους,
μᾶς κυκλώνει μαμά,
μᾶς ἀγγίζει, κρύψε μὲ μαμά.
-Ἐδώ, ἐδῶ στην ἀγκαλιά μου, ἐδῶ νὰ κουρνιάσεις
δεν ἔχει μέρος πιο ἀσφαλές για σένα, παιδί μου,
ἐδῶ δίπλα στὴν καρδιά μου
ἐδῶ Παναγιά μου, μάνα εἶσαι κι σύ,
κι δὲν θα μᾶς βρεῖ ἡ ἀπονιά τους,
φωτιά, φωτιά κατάρα θὰ γίνουμε παιδί μου,
στὴν φωτιά τους.
-Φοβάμαι μαμά, φοβάμαι πολύ κράτα με,
σφίξε με.
-Μη, μη μοῦ φοβάσαι μονάκριβό μου,
κοιμήσου ἄγγελέ μου
κανείς δὲν θὰ σὲ πάρει ἀπό μένα,
οὔτε ὁ θάνατος….
Κι το ρολόι ἔδειχνε, κι ὁ χρόνος πάγωσε,
Μάτι, Ἀττικῆς 24/7/2018.
Οδυσσέας Νασιόπουλος
Τρίκαλα
28/7/2020
