Θα δούμε ένα πολύ ωραίο κείμενο για το χιόνι από τη συγγραφέα-εκπαιδευτικό Ευαγγελία Μινάρδου-Αδάμου. Δική της κι η καταπληκτική φωτογραφία.
Χιόνι- ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΜΙΝΑΡΔΟΥ-ΑΔΑΜΟΥ
Χιόνι...
Αγαπάω το χιόνι. Τον ελαφρύ, διακριτικό αχό που βγάζουν οι λευκές νιφάδες του, καθώς αιωρούνται, ίπτανται, στροβιλίζονται κι έπειτα γίνονται λευκά φτεράκια που χαϊδεύουνε τους ώμους και τα πρόσωπα και που ημερεύουν τις καρδιές.
Αγαπώ το χιόνι. Αγκαλιάζει σπλαχνικό γυμνά κλαδιά, ντύνει αστραποβόλο φύλλα που αρνήθηκαν να προσκυνήσουν, απλώνει άσπιλη λευκότητα στην πονεμένη μάνα - γη και τη μεταμορφώνει.
Αγαπώ το χιόνι. Φέρνει το γέλιο στα μαγουλάκια των παιδιών και βάφει τις μυτίτσες κατακόκκινες, δίνει στον έρωτα ματιά αστραφτερή και μια πλατιά αγκαλιά και ντύνει τα όνειρα με γεύση του πραγματικού.
Και πιο πολύ το αγαπώ γιατί μοιάζει με υπόσχεση μιας ευτυχίας άσπιλης αγνότητας, με όραμα κόσμου άχραντου, παραμυθένιου, έμπλεου με κατάλευκες, παρθενικές ελπίδες.
Κι αν είναι ουτοπικές οι υποσχέσεις του χιονιού και γρήγορα η πραγματικότητα μπορεί να τις συντρίψει, μου φτάνει που έχουνε δοθεί και επιτρέπουνε στην ομορφιά να εκχωρήσει βήμα για την Ποίηση στη σκοτεινή και την πεζή ζωή μας.
Κείμενο - φωτογραφία : Ευαγγελία Μινάρδου - Αδάμου
