Όλοι περιμένουν το θαύμα που σπάνια έρχεται. Ο Μιχάλης Δήμας το καταγράφει υπέροχα!
Το θαύμα- ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΗΜΑΣ
Ατέλειωτο μου μοιάζει αυτό το βράδυ
στον τόπο που πλημμύριζε με φως
Πώς θέριεψε τριγύρω το σκοτάδι
και τύλιξε τη μέρα σαν κισσός
Αυτό το σύννεφο από αιθαλομίχλη
είναι από τα σήματα καπνού
Κάποιοι απελπισμένοι αφήνουν ίχνη
στ’ απέραντο γαλάζιο τ’ ουρανού
H τσίκνα που μας πνίγει κάθε βράδυ
κι είν’ απ’ τα σουβλατζίδικα θαρρείς
καμένα όνειρα είναι απ’ τον Άδη
αποκαΐδια γύρω σου θα βρεις
Μα κάποια μέρα θα τους βρούμε μπρος μας
θα έρθουν να μας πάρουν απ’ τ’ αυτί
θα είναι ο καλός εαυτός μας
μαζί του θα 'ναι κι άλλοι εαυτοί
Θαμμένους τους πιστεύαμε μα να τους
σηκώθηκαν μπροστά μας ζωντανοί
κι ας πέθαναν τόσους αργούς θανάτους
όλοι σε μιαν αράδα σκοτεινή
Έτσι ίσως επουλώσουμε το τραύμα
και ξανανθίσει η γη που αιμορραγεί
μαζί να αναστήσουμε το θαύμα
που απέξω έχει επιγραφή «ΑΡΓΕΙ»
Ευχαριστώ τον ποιητή Μιχάλη Δήμα για την προσφορά του ακυκλοφόρητου ποιήματός του να δημοσιευτεί στο ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ.
