Θα δούμε το ποίημα "Τα καράβια της αστροφεγγιάς" της Δήμητρας Παλαπάνη!
Τα καράβια της αστροφεγγιάς- ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΛΑΠΑΝΗ
Μου αρέσουν τα καράβια της νύχτας
Όχι ,τα δικά σου ,τα δικά μου καράβια
Αυτά που στέκονται σιωπηλά καταμεσής
της θάλασσας
Λουσμένα στο φως του φεγγαριού
Δίχως ξένα δάνεια
Αυτάρκη σαν τους Ροβινσώνες της θύελλας,
που παραμένουν όρθιοι παρά τα ναυάγιά τους
Μου αρέσουν τα καράβια των ίσκιων
Αυτά που δε διαλαλούν την πραμάτεια τους
κι ας είναι ανυπολόγιστης αξίας
Εκείνα, πού κοιτούν ως το βάθος
Πέρα από το σκαρί τους
Εκεί που φυτρώνουν οι θαλάσσιες ανεμώνες
Και σχηματίζονται λιβάδια από κοράλλια
Μου αρέσουν τα καράβια της αστροφεγγιάς
Αυτά που έχουν προσκέφαλο τα άστρα
και το φεγγάρι
Αυτά, που νιώθεις σίγουρη από το πρώτο τους παρθενικό ταξίδι
Αυτά που ταξιδεύουν χαράζοντας τις ρότες τους πάνω στα δικά σου σημάδια
Αυτά που στην πλώρη τους και στο πιο ψηλό κατάρτι
Δεν έχουν του μύθου τη γοργόνα αλλά μια καρδιά μεταξωτό φεγγάρι
Δήμητρα Παλαπάνη, " Τα καράβια της αστροφεγγιάς ",ανέκδοτο
