Θα γνωρίσουμε ένα αδημοσίευτο ποίημα της Καλλιόπης Ι. Δημητροπούλου για τον αξέχαστο Κύπριο ήρωα Ευαγόρα Παλληκαρίδη. "Εγώ ο Βαγόρας"!
Εγώ ο Βαγόρας-ΚΑΛΛΙΟΠΗ Ι. ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Κάθε του Μάρτη δεκατρείς
πηχτός καιρός
σαν από μαύρα όρη
διαβαίνει τ’ αδάμαστο νησί μου.
Κάθε που ζυγώνει οχτρός
στην πυρωμένη γη του
πετώ πάνω απ' τη στέγη της φαμίλιας μου
στα λημέρια της Πάφου.
Γροικώ στ’ αχνούδιαστο κορμί μου
τη θηλιά που φρουμάζει στης κρεμάλας το στόμα,
αγρίμι και σπαρταρά στον ιστό της ξένης σημαίας
το λόγχινο φράγμα της νιότης μου.
Αγναντεύω τη βροχή στο βουβό πατρικό μου
να ραγίζει της κατοχής την πέτρα
τον αγέρα να ξεριζώνει τα μαλλιά του πατέρα
απ’ οδύνη να συσπάται του σχολειού μου το πρόσωπο.
Είμαι ο Βαγόρας από της Τσάδας το μετερίζι
ξύπνα μάνα να δρέψεις
τις δάφνες της πληγής μου.
Λίγο μπαρούτι σου φέρνω απ’ το μνήμα
μόσκο στο στέρνο κι αντίδωρο
από της λευτεριάς την αήττητη λάβα.
Μαύρο τσεμπέρι κυματίζει
μπρος στα «φυλακισμένα μνήματα»
κλαγγή στου δήμιου τ' αμείλικτο βλέμμα.
Ακούω φωνή να ματώνει
να κράζει το γιό της.
Ρωτά το Διγενή, τον Αυγουστή
του Μαχαιρά το Γρηγόρη.
Αγκαλιάζω και σφίγγω το χέρι της μάνας
σαν σημαδεύει αριστερά στο στέρνο της.
Δίχως το ξόδι μου, πάψε το θρήνο και στάσου αγώνας
τον αγώνα 'συ μου τον κληροδότησες μάνα, της γνέφω.
Κατεβάζει το πέτρινο χέρι κι αγκαλιάζει
της Ρωμιοσύνης τ' άμοιρο σπιτικό της.
